BASIC PROPERTIES OF FEDOSOV SUPERMANIFOLDS111 Contribution to Special Issue of Vestnik of Tomsk State Pedagogical University devoted to 70th Anniversary of Physical and Mathematical Department

B. Geyera){}^{\ a)}222E-mail: geyer@itp.uni-leipzig.de and P.M. Lavrova),b){}^{\ a),b)}333E-mail: lavrov@tspu.edu.ru; lavrov@itp.uni-leipzig.de

a) Center of Theoretical Studies, Leipzig University,
Augustusplatz 10/11, D-04109 Leipzig, Germany

b) Tomsk State Pedagogical University, 634041 Tomsk, Russia

Basic properties of even (odd) supermanifolds endowed with a connection respecting a given symplectic structure are studied. Such supermanifolds can be considered as generalization of Fedosov manifolds to the supersymmetric case.


1 Introduction

The formulation of fundamental physical theories, classical as well as quantum ones, by differential geometric methods nowadays is well established and has a great conceptual virtue. Probably, the most prominent example is the formulation of general relativity on Riemannian manifolds, i.e., the geometrization of gravitational force; no less important is the geometric formulation of gauge field theories of primary interactions on fiber bundles. Another essential route has been opened by the formulation of classical mechanics – and also classical field theories – on symplectic manifolds and their connection with geometric quantization. The properties of such kind of manifolds are widely studied.

Recently, some advanced methods of Lagrangian quantization involve more complicated manifolds namely the so-called Fedosov manifolds, i.e., symplectic manifolds equipped with a symmetric connection which respects the symplectic structure. Fedosov manifolds have been introduced for the first time in the framework of deformation quantization [1]. The properties of Fedosov manifolds have been investigated in detail (see, e.g., Ref. [2]). Especially, let us mention that for any Fedosov manifold the scalar curvature K𝐾K is trivial, K=0𝐾0K=0, and that the specific relation ωij,kl=(1/3)Rklijsubscript𝜔𝑖𝑗𝑘𝑙13subscript𝑅𝑘𝑙𝑖𝑗\omega_{ij,kl}=(1/3)R_{klij}, in terms of normal coordinates, holds between the symplectic structure ωijsubscript𝜔𝑖𝑗\omega_{ij} and the curvature tensor Rklijsubscript𝑅𝑘𝑙𝑖𝑗R_{klij}.

The discovery of supersymmetry [3] enriched modern quantum field theory with the notion of supermanifolds being studied extensively by Berezin [4]. Systematic considerations of supermanifolds and Riemannian supermanifolds were performed by DeWitt [5]. At present, symplectic supermanifolds and the corresponding differential geometry are widely involved and studied in consideration of some problems of modern theoretical and mathematical physics [6, 7].

However, the situation concerning Fedosov supermanifolds is quite different. Only flat even Fedosov supermanifolds have been used in the study of a coordinate-free scheme of deformation quantization [8], for an explicit realization of the extended antibrackets [9] and for the formulation of the modified triplectic quantization in general coordinates, see, [10] and references cited therein. Here, on the basis previous results [11, 12], we give an overview on the present status concerning the structure of arbitrary Fedosov supermanifolds, especially the properties of their curvature tensor and scalar curvature as well as the relations between the supersymplectic structure, the connection and the curvature in normal and general local coordinates.

The paper is organised as follows. In Sect. 2, we give a brief review of the definition of tensor fields on supermanifolds. In Sect. 3, we consider affine connections on a supermanifold and their curvature tensors. In Sect. 4, we present the notion of even (odd) Fedosov supermanifolds and of even (odd) symplectic curvature tensors. In Sect. 5, we study the introduction of the Ricci tensor and the property the scalar curvature which is non-trivial for odd Fedosov supermanifolds. In Sect. 6, we introduce normal coordinates on supermanifolds and affine extensions of the Christoffel symbols as well as tensor fields. In Sect. 7, we derive the relation existing between the first order affine extension of the Christoffel symbols and the curvature tensor for any Fedosov supermanifold both in normal coordinates and arbitrary local coordinates. In Sect. 8, we present a relation between the second order affine extension of the symplectic structure and the curvature tensor. In Sect. 9 we give a few concluding remarks.

We use the condensed notation suggested by DeWitt [5]. Derivatives with respect to the coordinates xisuperscript𝑥𝑖x^{i} are understood as acting from the left and for them the notation iA=A/xisubscript𝑖𝐴𝐴superscript𝑥𝑖\partial_{i}A={\partial A}/{\partial x^{i}} is used. Right derivatives with respect to xisuperscript𝑥𝑖x^{i} are labelled by the subscript "r""𝑟""r" or the notation A,i=rA/xiA_{,i}={\partial_{r}A}/{\partial x^{i}} is used. The Grassmann parity of any quantity A𝐴A is denoted by ϵ(A)italic-ϵ𝐴\epsilon(A).

2 Tensor fields on supermanifolds

To start with, we review explicitly some of the basic definitions and simple relations of tensor analysis on supermanifolds which are useful in order to avoid elementary pitfalls in the course of the computations. Thereby, we adopt the conventions of DeWitt [5].

Let the variables xi,ϵ(xi)=ϵisuperscript𝑥𝑖italic-ϵsuperscript𝑥𝑖subscriptitalic-ϵ𝑖x^{i},\epsilon(x^{i})=\epsilon_{i} be local coordinates of a supermanifold M,dimM=N,𝑀𝑑𝑖𝑚𝑀𝑁M,dimM=N, in the vicinity of a point P𝑃P. Let the sets {ei:=rxi}assignsubscript𝑒𝑖subscript𝑟superscript𝑥𝑖\{e_{i}:=\frac{\partial_{r}}{\partial x^{i}}\} and {ei:=dxi}assignsuperscript𝑒𝑖𝑑superscript𝑥𝑖\{e^{i}:=dx^{i}\} be coordinate bases in the tangent space TPMsubscript𝑇𝑃𝑀T_{P}M and the cotangent space TPMsubscriptsuperscript𝑇𝑃𝑀T^{*}_{P}M, respectively. If one goes over to another set x¯i=x¯i(x)superscript¯𝑥𝑖superscript¯𝑥𝑖𝑥{\bar{x}}^{i}={\bar{x}}^{i}(x) of local coordinates the basis vectors in TPMsubscript𝑇𝑃𝑀T_{P}M and TPMsubscriptsuperscript𝑇𝑃𝑀T^{*}_{P}M transform as follows:

e¯i=ejrxjx¯i,e¯i=ejx¯ixj.formulae-sequencesubscript¯𝑒𝑖subscript𝑒𝑗subscript𝑟superscript𝑥𝑗superscript¯𝑥𝑖superscript¯𝑒𝑖superscript𝑒𝑗superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑗\displaystyle{\bar{e}}_{i}=e_{j}\frac{\partial_{r}x^{j}}{\partial{\bar{x}}^{i}},\quad{\bar{e}}^{i}=e^{j}\frac{\partial{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{j}}. (1)

For the transformation matrices the following relations hold:

rx¯ixkrxkx¯j=δji,xkx¯jx¯ixk=δji,rxix¯krx¯kxj=δji,x¯kxjxix¯k=δji.formulae-sequencesubscript𝑟superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑘superscript¯𝑥𝑗subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗formulae-sequencesuperscript𝑥𝑘superscript¯𝑥𝑗superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑘subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗formulae-sequencesubscript𝑟superscript𝑥𝑖superscript¯𝑥𝑘subscript𝑟superscript¯𝑥𝑘superscript𝑥𝑗subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗superscript¯𝑥𝑘superscript𝑥𝑗superscript𝑥𝑖superscript¯𝑥𝑘subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗\displaystyle\frac{\partial_{r}{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{k}}\frac{\partial_{r}x^{k}}{\partial{\bar{x}}^{j}}=\delta^{i}_{j},\quad\frac{\partial x^{k}}{\partial{\bar{x}}^{j}}\frac{\partial{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{k}}=\delta^{i}_{j},\quad\frac{\partial_{r}x^{i}}{\partial{\bar{x}}^{k}}\frac{\partial_{r}{\bar{x}}^{k}}{\partial x^{j}}=\delta^{i}_{j},\quad\frac{\partial{\bar{x}}^{k}}{\partial x^{j}}\frac{\partial x^{i}}{\partial{\bar{x}}^{k}}=\delta^{i}_{j}. (2)

Introduce the Cartesian product space ΠmnsubscriptsuperscriptΠ𝑛𝑚\Pi^{n}_{m}

Πmn=TP××TPntimes×TP××TPmtimes.subscriptsuperscriptΠ𝑛𝑚superscriptsubscriptsuperscript𝑇𝑃subscriptsuperscript𝑇𝑃𝑛𝑡𝑖𝑚𝑒𝑠subscriptsubscript𝑇𝑃subscript𝑇𝑃𝑚𝑡𝑖𝑚𝑒𝑠\displaystyle\Pi^{n}_{m}=\overbrace{T^{*}_{P}\times\cdot\cdot\cdot\times T^{*}_{P}}^{n\;\;times}\times\underbrace{T_{P}\times\cdot\cdot\cdot\times T_{P}}_{m\;\;times}. (3)

Let 𝐓𝐓{\bf T} be a mapping 𝐓:ΠmnΛ:𝐓subscriptsuperscriptΠ𝑛𝑚Λ{\bf T}:\Pi^{n}_{m}\rightarrow\Lambda that sends every element (ωi1,,ωin,Xj1,,Xjm)Πmnsuperscript𝜔subscript𝑖1superscript𝜔subscript𝑖𝑛subscript𝑋subscript𝑗1subscript𝑋subscript𝑗𝑚subscriptsuperscriptΠ𝑛𝑚(\omega^{i_{1}},...,\omega^{i_{n}},X_{j_{1}},...,X_{j_{m}})\in\Pi^{n}_{m} into supernumber 𝐓(ωi1,,ωin,Xj1,,Xjm)Λ𝐓superscript𝜔subscript𝑖1superscript𝜔subscript𝑖𝑛subscript𝑋subscript𝑗1subscript𝑋subscript𝑗𝑚Λ{\bf T}(\omega^{i_{1}},...,\omega^{i_{n}},X_{j_{1}},...,X_{j_{m}})\in\Lambda where ΛΛ\Lambda is the Grassmann algebra. This mapping is said to be a tensor of rank (n,m) at P if for all ω,σTPM𝜔𝜎subscriptsuperscript𝑇𝑃𝑀\omega,\sigma\in T^{*}_{P}M, all X,YTPM𝑋𝑌subscript𝑇𝑃𝑀X,Y\in T_{P}M and all αΛ𝛼Λ\alpha\in\Lambda it satisfies the multilinear laws

𝐓(ω+σ)𝐓𝜔𝜎\displaystyle{\bf T}(...\omega+\sigma...) =\displaystyle= 𝐓(ω)+𝐓(σ),𝐓𝜔𝐓𝜎\displaystyle{\bf T}(...\omega...)+{\bf T}(...\sigma...),
𝐓(X+Y)𝐓𝑋𝑌\displaystyle{\bf T}(...X+Y...) =\displaystyle= 𝐓(X)+𝐓(Y),𝐓𝑋𝐓𝑌\displaystyle{\bf T}(...X...)+{\bf T}(...Y...),
𝐓(ωα,σ)𝐓𝜔𝛼𝜎\displaystyle{\bf T}(...\omega\alpha,\sigma...) =\displaystyle= 𝐓(ω,ασ),𝐓𝜔𝛼𝜎\displaystyle{\bf T}(...\omega,\alpha\sigma...),
𝐓(ωα,X)𝐓𝜔𝛼𝑋\displaystyle{\bf T}(...\omega\alpha,X...) =\displaystyle= 𝐓(ω,αX),𝐓𝜔𝛼𝑋\displaystyle{\bf T}(...\omega,\alpha X...), (4)
𝐓(Xα,Y)𝐓𝑋𝛼𝑌\displaystyle{\bf T}(...X\alpha,Y...) =\displaystyle= 𝐓(X,αY),𝐓𝑋𝛼𝑌\displaystyle{\bf T}(...X,\alpha Y...),
𝐓(Xα)𝐓𝑋𝛼\displaystyle{\bf T}(...X\alpha) =\displaystyle= 𝐓(X)α.𝐓𝑋𝛼\displaystyle{\bf T}(...X)\alpha.

It is useful to work with components of 𝐓𝐓{\bf T} relative to the bases {ei}and{ei}superscript𝑒𝑖𝑎𝑛𝑑subscript𝑒𝑖\{e^{i}\}and\{e_{i}\}

Tj1jmi1in=𝐓(ei1,,ein,ej1,,ejm),Tj1jmi1in=𝐓(ej1,,ejm,ei1,,ein).formulae-sequencesubscriptsuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑛subscript𝑗1subscript𝑗𝑚𝐓superscript𝑒subscript𝑖1superscript𝑒subscript𝑖𝑛subscript𝑒subscript𝑗1subscript𝑒subscript𝑗𝑚superscriptsubscript𝑇subscript𝑗1subscript𝑗𝑚subscript𝑖1subscript𝑖𝑛𝐓subscript𝑒subscript𝑗1subscript𝑒subscript𝑗𝑚superscript𝑒subscript𝑖1superscript𝑒subscript𝑖𝑛\displaystyle T^{i_{1}...i_{n}}_{\;\;\;\;\;\;\;\;\;j_{1}...j_{m}}={\bf T}(e^{i_{1}},...,e^{i_{n}},e_{j_{1}},...,e_{j_{m}}),\quad T_{j_{1}...j_{m}}^{\;\;\;\;\;\;\;\;\;i_{1}...i_{n}}={\bf T}(e_{j_{1}},...,e_{j_{m}},e^{i_{1}},...,e^{i_{n}}). (5)

Then a tensor field of type (n,m)𝑛𝑚(n,m) with rank n+m𝑛𝑚n+m is defined as a geometric object which, in each local coordinate system (x)=(x1,,xN)𝑥superscript𝑥1superscript𝑥𝑁(x)=(x^{1},...,x^{N}), is given by a set of functions with n𝑛n upper and m𝑚m lower indices obeying definite transformation rules. Here we omit the transformation rules for the components of any tensor under a change of coordinates, (x)(x¯)𝑥¯𝑥(x)\rightarrow({\bar{x}}), referring to [11], and restrict ourselves to the case of the second order tensor only. From (1), (2) and (5) it follows

T¯ijsuperscript¯𝑇𝑖𝑗\displaystyle{\bar{T}}^{ij} =\displaystyle= Tmnx¯jxnx¯ixm(1)ϵj(ϵi+ϵm),T¯ij=Tmnrxnx¯jrxmx¯i(1)ϵj(ϵi+ϵm),superscript𝑇𝑚𝑛superscript¯𝑥𝑗superscript𝑥𝑛superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑚superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑚subscript¯𝑇𝑖𝑗subscript𝑇𝑚𝑛subscript𝑟superscript𝑥𝑛superscript¯𝑥𝑗subscript𝑟superscript𝑥𝑚superscript¯𝑥𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑚\displaystyle T^{mn}\frac{\partial{\bar{x}}^{j}}{\partial x^{n}}\frac{\partial{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{m}}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{i}+\epsilon_{m})},\quad{\bar{T}}_{ij}=T_{mn}\frac{\partial_{r}x^{n}}{\partial{\bar{x}}^{j}}\frac{\partial_{r}x^{m}}{\partial{\bar{x}}^{i}}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{i}+\epsilon_{m})}, (6)
T¯jisubscriptsuperscript¯𝑇𝑖𝑗\displaystyle{\bar{T}}^{i}_{\;j} =\displaystyle= Tnmrxnx¯jx¯ixm(1)ϵj(ϵi+ϵm),T¯ij=Tmnx¯jxnrxmx¯i(1)ϵj(ϵi+ϵm).subscriptsuperscript𝑇𝑚𝑛subscript𝑟superscript𝑥𝑛superscript¯𝑥𝑗superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑚superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑚superscriptsubscript¯𝑇𝑖𝑗superscriptsubscript𝑇𝑚𝑛superscript¯𝑥𝑗superscript𝑥𝑛subscript𝑟superscript𝑥𝑚superscript¯𝑥𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑚\displaystyle T^{m}_{\;\;\;n}\frac{\partial_{r}x^{n}}{\partial{\bar{x}}^{j}}\frac{\partial{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{m}}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{i}+\epsilon_{m})},\quad{\bar{T}}_{i}^{\;j}=T_{m}^{\;\;n}\frac{\partial{\bar{x}}^{j}}{\partial x^{n}}\frac{\partial_{r}x^{m}}{\partial{\bar{x}}^{i}}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{i}+\epsilon_{m})}. (7)

Note that the unit matrix δjisubscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗\delta^{i}_{j} is connected with unit tensor fields δjisubscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗\delta^{i}_{\;j} and δjisubscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗\delta^{\;\;i}_{j} as follows

δji=δji=(1)ϵiδji=(1)ϵjδji.subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗\displaystyle\delta^{i}_{j}=\delta^{i}_{\;j}=(-1)^{\epsilon_{i}}\;\delta^{\;\;i}_{j}=(-1)^{\epsilon_{j}}\;\delta^{\;\;i}_{j}. (8)

From a tensor field of type (n,m)𝑛𝑚(n,m) with rank n+m𝑛𝑚n+m, where n0,m0formulae-sequence𝑛0𝑚0n\neq 0,\;m\neq 0, one can construct a tensor field of type (n1,m1)𝑛1𝑚1(n-1,m-1) with rank n+m2𝑛𝑚2n+m-2 by the contraction of an upper and a lower index by the rules

Tj1jq1ijq+1jmi1is1iis+1in(1)ϵi(ϵis+1++ϵin+ϵj1++ϵjq1+1),subscriptsuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑠1𝑖subscript𝑖𝑠1subscript𝑖𝑛subscript𝑗1subscript𝑗𝑞1𝑖subscript𝑗𝑞1subscript𝑗𝑚superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵsubscript𝑖𝑠1subscriptitalic-ϵsubscript𝑖𝑛subscriptitalic-ϵsubscript𝑗1subscriptitalic-ϵsubscript𝑗𝑞11\displaystyle T^{i_{1}...i_{s-1}\;i\;i_{s+1}...i_{n}}_{\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;j_{1}...j_{q-1}\;i\;j_{q+1}...j_{m}}\,(-1)^{\epsilon_{i}(\epsilon_{i_{s+1}}+\cdot\cdot\cdot+\epsilon_{i_{n}}+\epsilon_{j_{1}}+\cdot\cdot\cdot+\epsilon_{j_{q-1}}+1)}, (9)
Tj1jq1ijq+1jmi1is1iis+1in(1)ϵi(ϵis+1++ϵin+ϵj1++ϵjq1).superscriptsubscript𝑇subscript𝑗1subscript𝑗𝑞1𝑖subscript𝑗𝑞1subscript𝑗𝑚subscript𝑖1subscript𝑖𝑠1𝑖subscript𝑖𝑠1subscript𝑖𝑛superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵsubscript𝑖𝑠1subscriptitalic-ϵsubscript𝑖𝑛subscriptitalic-ϵsubscript𝑗1subscriptitalic-ϵsubscript𝑗𝑞1\displaystyle T_{j_{1}...j_{q-1}\;i\;j_{q+1}...j_{m}}^{\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;i_{1}...i_{s-1}\;i\;i_{s+1}...i_{n}}\;(-1)^{\epsilon_{i}(\epsilon_{i_{s+1}}+\cdot\cdot\cdot+\epsilon_{i_{n}}+\epsilon_{j_{1}}+\cdot\cdot\cdot+\epsilon_{j_{q-1}})}. (10)

In particular, for the tensor fields of type (1,1)11(1,1) the contraction leads to the supertraces,

Tii(1)ϵiandTii.subscriptsuperscript𝑇𝑖𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖andsubscriptsuperscript𝑇𝑖𝑖\displaystyle T^{i}_{\;\;i}\;(-1)^{\epsilon_{i}}\quad{\rm and}\quad T^{\;\;i}_{i}. (11)

¿From two tensor fields Ti1insuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑛T^{i_{1}...i_{n}} and Pjijmsubscript𝑃subscript𝑗𝑖subscript𝑗𝑚P_{j_{i}...j_{m}} of types (n.0)𝑛.0(n.0) and (0,m)0𝑚(0,m) one can construct new tensor fields of type (n1,m1)𝑛1𝑚1(n-1,m-1) using the multiplication procedure in the following way:

(1)ϵ(P)(ϵi1++ϵin1+ϵk)+ϵkTi1in1kPkj1jm1,superscript1italic-ϵ𝑃subscriptitalic-ϵsubscript𝑖1subscriptitalic-ϵsubscript𝑖𝑛1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑘superscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑛1𝑘subscript𝑃𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑚1\displaystyle(-1)^{\epsilon(P)(\epsilon_{i_{1}}+\cdots+\epsilon_{i_{n-1}}+\epsilon_{k})+\epsilon_{k}}\;T^{i_{1}...i_{n-1}k}\;P_{kj_{1}...j_{m-1}}, (12)
(1)ϵ(T)(ϵj1++ϵjm1+ϵk)Pj1jm1kTki1in1.superscript1italic-ϵ𝑇subscriptitalic-ϵsubscript𝑗1subscriptitalic-ϵsubscript𝑗𝑚1subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝑃subscript𝑗1subscript𝑗𝑚1𝑘superscript𝑇𝑘subscript𝑖1subscript𝑖𝑛1\displaystyle(-1)^{\epsilon(T)(\epsilon_{j_{1}}+\cdots+\epsilon_{j_{m-1}}+\epsilon_{k})}\;P_{j_{1}...j_{m-1}k}\;T^{ki_{1}...i_{n-1}}\;. (13)

In particular, for the second rank tensor fields Tijsuperscript𝑇𝑖𝑗T^{ij} and Pijsubscript𝑃𝑖𝑗P_{ij} begineqnarray

(1)ϵ(P)(ϵi+ϵk)+ϵkTikPkjor(1)ϵ(T)(ϵi+ϵk)PikTkj.superscript1italic-ϵ𝑃subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑘superscript𝑇𝑖𝑘subscript𝑃𝑘𝑗orsuperscript1italic-ϵ𝑇subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝑃𝑖𝑘superscript𝑇𝑘𝑗\displaystyle(-1)^{\epsilon(P)(\epsilon_{i}+\epsilon_{k})+\epsilon_{k}}T^{ik}P_{kj}\;\;{\rm or}\;\;(-1)^{\epsilon(T)(\epsilon_{i}+\epsilon_{k})}P_{ik}T^{kj}. (14)

Furthermore, taking into account (14), the unique inverse of a (non-degenerate) second rank tensor field of type (2,0) will be defined as follows:

(1)(ϵi+ϵk)ϵ(T)+ϵkTik(T1)kj=δji,(1)(ϵj+ϵk)ϵ(T)(T1)jkTki=δji,formulae-sequencesuperscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘italic-ϵ𝑇subscriptitalic-ϵ𝑘superscript𝑇𝑖𝑘subscriptsuperscript𝑇1𝑘𝑗subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘italic-ϵ𝑇subscriptsuperscript𝑇1𝑗𝑘superscript𝑇𝑘𝑖superscriptsubscript𝛿𝑗𝑖\displaystyle(-1)^{(\epsilon_{i}+\epsilon_{k})\epsilon(T)+\epsilon_{k}}\;T^{ik}\;(T^{-1})_{kj}=\delta^{i}_{\;j},\quad(-1)^{(\epsilon_{j}+\epsilon_{k})\epsilon(T)}\;(T^{-1})_{jk}\;T^{ki}=\delta_{j}^{\;\;i}\,, (15)
ϵ(Tij1)=ϵ(Tij)=ϵ(T)+ϵi+ϵj,italic-ϵsubscriptsuperscript𝑇1𝑖𝑗italic-ϵsuperscript𝑇𝑖𝑗italic-ϵ𝑇subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\epsilon(T^{-1}_{ij})=\epsilon(T^{ij})=\epsilon(T)+\epsilon_{i}+\epsilon_{j}\,,

and correspondingly for tensor fields of type (0,2).

Let us emphasize that the inclusion of the correct sign factors into the definitions of contractions, (9) and (10), and of the inverse tensors, (15), is essential. Namely, let us consider a second rank tensor field of type (2,0) obeying the property of generalized (anti)symmetry,

T±ijsuperscriptsubscript𝑇plus-or-minus𝑖𝑗\displaystyle T_{\pm}^{ij} =\displaystyle= ±(1)ϵiϵjT±ji.plus-or-minussuperscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗superscriptsubscript𝑇plus-or-minus𝑗𝑖\displaystyle\pm(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}T_{\pm}^{ji}. (16)

Obviously, that property is in agreement with the transformation law (6),

T¯±ij=T±mnx¯jxnx¯ixm(1)ϵj(ϵi+ϵm)=±T±nmx¯ixmx¯jxn(1)ϵiϵn=±(1)ϵiϵjT¯±ji.superscriptsubscript¯𝑇plus-or-minus𝑖𝑗superscriptsubscript𝑇plus-or-minus𝑚𝑛superscript¯𝑥𝑗superscript𝑥𝑛superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑚superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑚plus-or-minussuperscriptsubscript𝑇plus-or-minus𝑛𝑚superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑚superscript¯𝑥𝑗superscript𝑥𝑛superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑛plus-or-minussuperscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗superscriptsubscript¯𝑇plus-or-minus𝑗𝑖\displaystyle{\bar{T}}_{\pm}^{ij}=T_{\pm}^{mn}\frac{\partial{\bar{x}}^{j}}{\partial x^{n}}\frac{\partial{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{m}}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{i}+\epsilon_{m})}=\pm T_{\pm}^{nm}\frac{\partial{\bar{x}}^{i}}{\partial x^{m}}\frac{\partial{\bar{x}}^{j}}{\partial x^{n}}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{n}}=\pm(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}{\bar{T}}_{\pm}^{ji}.

Thus, the notion of generalized (anti)symmetry of a tensor field of type (2,0) is invariantly defined in any coordinate system.

Now, suppose that T±ijsuperscriptsubscript𝑇plus-or-minus𝑖𝑗T_{\pm}^{ij} is non-degenerate, thus allowing for the introduction of the corresponding inverse tensor fields of type (0,2) according to (15). From (16) one gets

(T±1)ij=±(1)ϵiϵj+ϵ(T)(T±1)ji,subscriptsubscriptsuperscript𝑇1plus-or-minus𝑖𝑗plus-or-minussuperscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗italic-ϵ𝑇subscriptsubscriptsuperscript𝑇1plus-or-minus𝑗𝑖\displaystyle(T^{-1}_{\pm})_{ij}=\pm(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}+\epsilon(T)}(T^{-1}_{\pm})_{ji}\,, (17)

and, as it should be, also this generalized (anti)symmetry is invariantly defined.

3 Affine connection on supermanifolds and curvature

In analogy to the case of tensor analysis on manifolds, on a supermanifold M𝑀M one introduces the covariant derivation (or affine connection) as a mapping \nabla (with components i,ϵ(i)=ϵisubscript𝑖italic-ϵsubscript𝑖subscriptitalic-ϵ𝑖\nabla_{i},\,\epsilon(\nabla_{i})=\epsilon_{i}) from the set of tensor fields on M𝑀M to itself by the requirement that it should be a tensor operation acting from the right and adding one more lower index and, when it is possible locally to introduce Cartesian coordinates on M𝑀M, that it should reduce to the usual (right–)differentiation. For arbitrary supermanifolds the covariant derivative \nabla (or connection ΓΓ\Gamma) is defined through the (right–) differentiation and the separate contraction of upper and lower indices with the connection components accompanig definite numerical factors which depend on the Grassmann parities of local coordinates. More explicitly, they are given as local operations acting on scalar, vector and co-vector fields by the rules

Ti𝑇subscript𝑖\displaystyle T\,\nabla_{i} =\displaystyle= T,i,\displaystyle T_{,i}\,, (18)
Tijsuperscript𝑇𝑖subscript𝑗\displaystyle T^{i}\,\nabla_{j} =\displaystyle= T,ji+TkΓkji(1)ϵk(ϵi+1),\displaystyle T^{i}_{\;\;,j}+T^{k}\Gamma^{i}_{\;\;kj}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{i}+1)}\,, (19)
Tijsubscript𝑇𝑖subscript𝑗\displaystyle T_{i}\,\nabla_{j} =\displaystyle= Ti,jTkΓijk,subscript𝑇𝑖𝑗subscript𝑇𝑘subscriptsuperscriptΓ𝑘𝑖𝑗\displaystyle T_{i,j}-T_{k}\Gamma^{k}_{\;\;ij}\,, (20)

and on second-rank tensor fields of type (2,0),(0,2)2002(2,0),(0,2) and (1,1)11(1,1) by the rules

Tijksuperscript𝑇𝑖𝑗subscript𝑘\displaystyle{T}^{ij}\,{\nabla}_{k} =\displaystyle= T,kij+TilΓlkj(1)ϵl(ϵj+1)+TljΓlki(1)ϵiϵj+ϵl(ϵi+ϵj+1),\displaystyle{T}^{ij}_{\;\;\;,k}+{T}^{il}\,\Gamma^{j}_{\;\;lk}(-1)^{\epsilon_{l}(\epsilon_{j}+1)}+{T}^{lj}\,\Gamma^{i}_{\;\;lk}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}+\epsilon_{l}(\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+1)}\,, (21)
Tijksubscript𝑇𝑖𝑗subscript𝑘\displaystyle{T}_{ij}\,{\nabla}_{k} =\displaystyle= Tij,kTilΓjklTljΓikl(1)ϵiϵj+ϵlϵj,subscript𝑇𝑖𝑗𝑘subscript𝑇𝑖𝑙subscriptsuperscriptΓ𝑙𝑗𝑘subscript𝑇𝑙𝑗subscriptsuperscriptΓ𝑙𝑖𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle{T}_{ij,k}-{T}_{il}\,\Gamma^{l}_{\;\;jk}-{T}_{lj}\,\Gamma^{l}_{\;\;ik}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}+\epsilon_{l}\epsilon_{j}}\,, (22)
Tjiksubscriptsuperscript𝑇𝑖𝑗subscript𝑘\displaystyle{T}^{i}_{\;\;j}\,{\nabla}_{k} =\displaystyle= Tj,kiTliΓjkl+TjlΓlki(1)ϵiϵj+ϵl(ϵi+ϵj+1).subscriptsuperscript𝑇𝑖𝑗𝑘subscriptsuperscript𝑇𝑖𝑙subscriptsuperscriptΓ𝑙𝑗𝑘subscriptsuperscript𝑇𝑙𝑗subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑙𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗1\displaystyle{T}^{i}_{\;\;j,k}-{T}^{i}_{\;\;l}\,\Gamma^{l}_{\;\;jk}+{T}^{l}_{\;\;j}\,\Gamma^{i}_{\;\;lk}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}+\epsilon_{l}(\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+1)}\,. (23)

Similarly, the action of the covariant derivative on a tensor field of any rank and type is given in terms of their tensor components, their ordinary derivatives and the connection components.

As usual, the affine connection components do not transform as mixed tensor fields, instead they obtain an additional inhomogeneous term:

Γ¯jki=(1)ϵn(ϵm+ϵj)rx¯ixlΓmnlrxmx¯jrxnx¯k+rx¯ixmr2xmx¯jx¯k.subscriptsuperscript¯Γ𝑖𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑛subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑟superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑙subscriptsuperscriptΓ𝑙𝑚𝑛subscript𝑟superscript𝑥𝑚superscript¯𝑥𝑗subscript𝑟superscript𝑥𝑛superscript¯𝑥𝑘subscript𝑟superscript¯𝑥𝑖superscript𝑥𝑚superscriptsubscript𝑟2superscript𝑥𝑚superscript¯𝑥𝑗superscript¯𝑥𝑘\displaystyle{\bar{\Gamma}}^{i}_{\;\;jk}=(-1)^{\epsilon_{n}(\epsilon_{m}+\epsilon_{j})}\frac{\partial_{r}\bar{x}^{i}}{\partial x^{l}}\Gamma^{l}_{\;\;mn}\frac{\partial_{r}x^{m}}{\partial\bar{x}^{j}}\frac{\partial_{r}x^{n}}{\partial\bar{x}^{k}}+\frac{\partial_{r}\bar{x}^{i}}{\partial x^{m}}\frac{\partial_{r}^{2}x^{m}}{\partial\bar{x}^{j}\partial\bar{x}^{k}}\,. (24)

In general, the connection components ΓjkisubscriptsuperscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma^{i}_{\;\;jk} do not have the property of (generalized) symmetry w.r.t. the lower indices. The deviation from this symmetry is the torsion,

Tjki:=Γjki(1)ϵjϵkΓkji,assignsubscriptsuperscript𝑇𝑖𝑗𝑘subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑘𝑗\displaystyle T^{i}_{\;\;jk}:=\Gamma^{i}_{\;\;jk}-(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}\Gamma^{i}_{\;\;kj}\,, (25)

which transforms as a tensor field. If the supermanifold M𝑀M is torsionless, i.e., Tjki=0subscriptsuperscript𝑇𝑖𝑗𝑘0T^{i}_{\;\;jk}=0, then one says that a symmetric connection is defined on M𝑀M. Here, with the aim of studying Fedosov supermanifolds, we consider only symmetric connections.

The Riemannian tensor field Rmjkisubscriptsuperscript𝑅𝑖𝑚𝑗𝑘R^{i}_{\;\;mjk}, according to Ref. [5], is defined in a coordinate basis by the action of the commutator of covariant derivatives, [i,j]=ij(1)ϵiϵjjisubscript𝑖subscript𝑗subscript𝑖subscript𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑗subscript𝑖[\nabla_{i},\nabla_{j}]=\nabla_{i}\nabla_{j}-(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}\nabla_{j}\nabla_{i}, on a vector field Tisuperscript𝑇𝑖T^{i} as follows:

Ti[j,k]=(1)ϵm(ϵi+1)TmRmjki.superscript𝑇𝑖subscript𝑗subscript𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptitalic-ϵ𝑖1superscript𝑇𝑚subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑚𝑗𝑘\displaystyle T^{i}[\nabla_{j},\nabla_{k}]=-(-1)^{\epsilon_{m}(\epsilon_{i}+1)}T^{m}R^{i}_{\;\;mjk}. (26)

A straightforward calculation yields

Rmjki=Γmj,ki+Γmk,ji(1)ϵjϵk+ΓjniΓmkn(1)ϵjϵmΓkniΓmjn(1)ϵk(ϵm+ϵj).subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑚𝑗𝑘subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑚𝑗𝑘subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑚𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑗𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑚𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑘𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑚𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle R^{i}_{\;\;mjk}=-\Gamma^{i}_{\;\;mj,k}+\Gamma^{i}_{\;\;mk,j}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}+\Gamma^{i}_{\;\;jn}\Gamma^{n}_{\;\;mk}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{m}}-\Gamma^{i}_{\;\;kn}\Gamma^{n}_{\;\;mj}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{m}+\epsilon_{j})}. (27)

The Riemannian tensor field possesses the following generalized antisymmetry property,

Rmjki=(1)ϵjϵkRmkji;subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑚𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑚𝑘𝑗\displaystyle R^{i}_{\;\;mjk}=-(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}R^{i}_{\;\;mkj}\,; (28)

furthermore, it obeys the (super) Jacobi identity,

(1)ϵmϵkRmjki+(1)ϵjϵmRjkmi+(1)ϵkϵjRkmji0superscript1subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑚𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑚superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptsuperscript𝑅𝑖𝑘𝑚𝑗0\displaystyle(-1)^{\epsilon_{m}\epsilon_{k}}R^{i}_{\;\;mjk}+(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{m}}R^{i}_{\;\;jkm}+(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{j}}R^{i}_{\;\;kmj}\equiv 0\, (29)

and the (super) Bianchi identity,

(1)ϵiϵjRmjk;in+(1)ϵiϵkRmij;kn+(1)ϵkϵjRmki;jn0,superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptsuperscript𝑅𝑛𝑚𝑗𝑘𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptsuperscript𝑅𝑛𝑚𝑖𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptsuperscript𝑅𝑛𝑚𝑘𝑖𝑗0\displaystyle(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}R^{n}_{\;\;mjk;i}+(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{k}}R^{n}_{\;\;mij;k}+(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{j}}R^{n}_{\;\;mki;j}\equiv 0\,, (30)

with the notation Rmjk;in:=RmjkniR^{n}_{\;\;mjk;i}:\,=R^{n}_{\;\;mjk}\nabla_{i}.

4 Fedosov supermanifolds

Suppose now we are given an even (odd) symplectic supermanifold, (M,ω)𝑀𝜔(M,\omega) with an even (odd) symplectic structure ω,ϵ(ω)=0𝜔italic-ϵ𝜔0\omega,\;\epsilon(\omega)=0 (or 111). Let \nabla (or ΓΓ\Gamma) be a covariant derivative (connection) on M𝑀M which preserves the 2-form ω𝜔\omega, ω=0𝜔0\omega\nabla=0. In a coordinate basis this requirement reads

ωij,kωimΓjkm+ωjmΓikm(1)ϵiϵj=0.subscript𝜔𝑖𝑗𝑘subscript𝜔𝑖𝑚subscriptsuperscriptΓ𝑚𝑗𝑘subscript𝜔𝑗𝑚subscriptsuperscriptΓ𝑚𝑖𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗0\displaystyle\omega_{ij,k}-\omega_{im}\Gamma^{m}_{\;\;jk}+\omega_{jm}\Gamma^{m}_{\;\;ik}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}=0. (31)

If, in addition, ΓΓ\Gamma is symmetric then we have an even (odd) symplectic connection (or symplectic covariant derivative) on M𝑀M. Now, a Fedosov supermanifold (M,ω,Γ)𝑀𝜔Γ(M,\omega,\Gamma) is defined as a symplectic supermanifold with a given symplectic connection.

Let us introduce the curvature tensor of a symplectic connection with all indices lowered,

Rijkl=ωinRjkln,ϵ(Rijkl)=ϵ(ω)+ϵi+ϵj+ϵk+ϵl,formulae-sequencesubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝜔𝑖𝑛subscriptsuperscript𝑅𝑛𝑗𝑘𝑙italic-ϵsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙italic-ϵ𝜔subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙\displaystyle R_{ijkl}=\omega_{in}R^{n}_{\;\;jkl},\quad\epsilon(R_{ijkl})=\epsilon(\omega)+\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+\epsilon_{k}+\epsilon_{l}, (32)

where Rjklnsubscriptsuperscript𝑅𝑛𝑗𝑘𝑙R^{n}_{\;\;jkl} is given by (27). This leads to the following representation,

Rimjk=ωinΓmj,kn+ωinΓmk,jn(1)ϵjϵk+ΓijnΓmkn(1)ϵjϵmΓiknΓmjn(1)ϵk(ϵm+ϵj),subscript𝑅𝑖𝑚𝑗𝑘subscript𝜔𝑖𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑚𝑗𝑘subscript𝜔𝑖𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑚𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptΓ𝑖𝑗𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑚𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptΓ𝑖𝑘𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑚𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑚subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle R_{imjk}=-\omega_{in}\Gamma^{n}_{\;\;mj,k}+\omega_{in}\Gamma^{n}_{\;\;mk,j}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}+\Gamma_{ijn}\Gamma^{n}_{\;\;mk}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{m}}-\Gamma_{ikn}\Gamma^{n}_{\;\;mj}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{m}+\epsilon_{j})}\,, (33)

where we used the notation

Γijk=ωinΓjkn,ϵ(Γijk)=ϵ(ω)+ϵi+ϵj+ϵk.formulae-sequencesubscriptΓ𝑖𝑗𝑘subscript𝜔𝑖𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑗𝑘italic-ϵsubscriptΓ𝑖𝑗𝑘italic-ϵ𝜔subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘\displaystyle\Gamma_{ijk}=\omega_{in}\Gamma^{n}_{\;\;jk},\quad\epsilon(\Gamma_{ijk})=\epsilon(\omega)+\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+\epsilon_{k}\,. (34)

Using this, the relation (31) reads ωij,k=ΓijkΓjik(1)ϵiϵjsubscript𝜔𝑖𝑗𝑘subscriptΓ𝑖𝑗𝑘subscriptΓ𝑗𝑖𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\omega_{ij,k}=\Gamma_{ijk}-\Gamma_{jik}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}. Furthermore, from Eq. (33) it is obvious that

Rijkl=(1)ϵkϵlRijlk,subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscript𝑅𝑖𝑗𝑙𝑘\displaystyle R_{ijkl}=-(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{l}}R_{ijlk}, (35)

and, using (32) and (29), one deduces the (super) Jacobi identity for Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl},

(1)ϵjϵlRijkl+(1)ϵlϵkRiljk+(1)ϵkϵjRiklj=0.superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝑅𝑖𝑙𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑅𝑖𝑘𝑙𝑗0\displaystyle(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{l}}R_{ijkl}+(-1)^{\epsilon_{l}\epsilon_{k}}R_{iljk}+(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{j}}R_{iklj}=0\,. (36)

In addition, the curvature tensor Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl} is (generalized) symmetric w.r.t. the first two indices (see [11]),

Rijkl=(1)ϵiϵjRjilk.subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑅𝑗𝑖𝑙𝑘\displaystyle R_{ijkl}=(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}R_{jilk}. (37)

For any even (odd) symplectic connection there holds the identity

(1)ϵiϵlRijkl+(1)ϵlϵk+ϵlϵjRlijk+(1)ϵkϵj+ϵlϵj+ϵiϵkRklij+(1)ϵiϵj+ϵiϵkRjkli=0.superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑙subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑅𝑙𝑖𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝑅𝑘𝑙𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝑅𝑗𝑘𝑙𝑖0\displaystyle(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{l}}R_{ijkl}+(-1)^{\epsilon_{l}\epsilon_{k}+\epsilon_{l}\epsilon_{j}}R_{lijk}+(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{j}+\epsilon_{l}\epsilon_{j}+\epsilon_{i}\epsilon_{k}}R_{klij}+(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}+\epsilon_{i}\epsilon_{k}}R_{jkli}=0. (38)

This is proved by using the Jacobi identity (36) together with a cyclic change of the indices. In the identity (38) the components of the symplectic curvature tensor occur with cyclic permutations of all the indices (on R𝑅R). However, the pre-factors depending on the Grassmann parities of indices are not obtained by cyclic permutation.

5 Ricci and scalar curvature tensors

Having the curvature tensor, Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl}, and the tensor field ωijsuperscript𝜔𝑖𝑗\omega^{ij}, which is inverse to ωijsubscript𝜔𝑖𝑗\omega_{ij},

ωikωkj(1)ϵk+ϵ(ω)(ϵi+ϵk)=δji,(1)ϵi+ϵ(ω)(ϵi+ϵk)ωikωkj=δij,formulae-sequencesuperscript𝜔𝑖𝑘subscript𝜔𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘italic-ϵ𝜔subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptsuperscript𝛿𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖italic-ϵ𝜔subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝜔𝑖𝑘superscript𝜔𝑘𝑗subscriptsuperscript𝛿𝑗𝑖\displaystyle\omega^{ik}\;\omega_{kj}(-1)^{\epsilon_{k}+\epsilon(\omega)(\epsilon_{i}+\epsilon_{k})}=\delta^{i}_{j},\quad(-1)^{\epsilon_{i}+\epsilon(\omega)(\epsilon_{i}+\epsilon_{k})}\omega_{ik}\;\omega^{kj}=\delta^{j}_{i}, (39)
ωij=(1)ϵiϵj+ϵ(ω)ωji,ϵ(ωij)=ϵ(ω)+ϵi+ϵj,formulae-sequencesuperscript𝜔𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗italic-ϵ𝜔superscript𝜔𝑗𝑖italic-ϵsuperscript𝜔𝑖𝑗italic-ϵ𝜔subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\omega^{ij}=-(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}+\epsilon(\omega)}\omega^{ji},\quad\epsilon(\omega^{ij})=\epsilon(\omega)+\epsilon_{i}+\epsilon_{j}, (40)

one can define the following three different tensor fields of type (0,2)02(0,2),

Rij=ωknRnkij(1)(ϵ(ω)+1)(ϵk+ϵn)=Rkijk(1)ϵk,\displaystyle R_{ij}=\omega^{kn}R_{nkij}(-1)^{(\epsilon(\omega)+1)(\epsilon_{k}+\epsilon_{n})}\qquad\;=\;R^{k}_{\;\;kij}\;(-1)^{\epsilon_{k}}\,, (41)
Kij=ωknRnikj(1)ϵiϵk+(ϵ(ω)+1)(ϵk+ϵn)=Rikjk(1)ϵk(ϵi+1),subscript𝐾𝑖𝑗superscript𝜔𝑘𝑛subscript𝑅𝑛𝑖𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘italic-ϵ𝜔1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑛subscriptsuperscript𝑅𝑘𝑖𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑖1\displaystyle K_{ij}=\omega^{kn}R_{nikj}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{k}+(\epsilon(\omega)+1)(\epsilon_{k}+\epsilon_{n})}\;=\;R^{k}_{\;\;ikj}\;(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{i}+1)}\,, (42)
Qij=ωknRijnk(1)(ϵi+ϵj)(ϵk+ϵn)+(ϵ(ω)+1)(ϵk+ϵn),subscript𝑄𝑖𝑗superscript𝜔𝑘𝑛subscript𝑅𝑖𝑗𝑛𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑛italic-ϵ𝜔1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑛\displaystyle Q_{ij}=\omega^{kn}R_{ijnk}(-1)^{(\epsilon_{i}+\epsilon_{j})(\epsilon_{k}+\epsilon_{n})+(\epsilon(\omega)+1)(\epsilon_{k}+\epsilon_{n})}\,, (43)
ϵ(Rij)=ϵ(Kij)=ϵ(Qij)=ϵi+ϵj.italic-ϵsubscript𝑅𝑖𝑗italic-ϵsubscript𝐾𝑖𝑗italic-ϵsubscript𝑄𝑖𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\epsilon(R_{ij})=\epsilon(K_{ij})=\epsilon(Q_{ij})=\epsilon_{i}+\epsilon_{j}\,.

From the definitions (41), (43) and the symmetry properties of Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl}, it follows immediately that for any symplectic connection one has Rij=(1)ϵiϵjRjisubscript𝑅𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑅𝑗𝑖R_{ij}=-(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}R_{ji} and Qij=(1)ϵiϵjQjisubscript𝑄𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑄𝑗𝑖Q_{ij}=(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}Q_{ji}. Moreover we obtain the relations

[1+(1)ϵ(ω)]Rij=0,[1(1)ϵ(ω)]Qij=0.formulae-sequencedelimited-[]1superscript1italic-ϵ𝜔subscript𝑅𝑖𝑗0delimited-[]1superscript1italic-ϵ𝜔subscript𝑄𝑖𝑗0\displaystyle[1+(-1)^{\epsilon(\omega)}]R_{ij}=0,\quad[1-(-1)^{\epsilon(\omega)}]Q_{ij}=0. (44)

¿From (38) and (41) – (43) it follows the relations

Rij+Qij+(1)ϵiϵjKji+(1)ϵ(ω)Kij=0,subscript𝑅𝑖𝑗subscript𝑄𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝐾𝑗𝑖superscript1italic-ϵ𝜔subscript𝐾𝑖𝑗0\displaystyle R_{ij}+Q_{ij}+(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}K_{ji}+(-1)^{\epsilon(\omega)}K_{ij}=0, (45)
[1+(1)ϵ(ω)](Kij(1)ϵiϵjKji)=0.delimited-[]1superscript1italic-ϵ𝜔subscript𝐾𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝐾𝑗𝑖0\displaystyle[1+(-1)^{\epsilon(\omega)}]\left(K_{ij}-(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}K_{ji}\right)=0. (46)

Therefore for any even symplectic connection we obtain

Kij=(1)ϵiϵjKji,Rij=0,Qij=2Kij,formulae-sequencesubscript𝐾𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝐾𝑗𝑖formulae-sequencesubscript𝑅𝑖𝑗0subscript𝑄𝑖𝑗2subscript𝐾𝑖𝑗\displaystyle K_{ij}=(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}K_{ji},\quad R_{ij}=0,\quad Q_{ij}=-2K_{ij}, (47)

while for any odd symplectic connection we have

Qij=0,Rij=Kij(1)ϵiϵjKji.formulae-sequencesubscript𝑄𝑖𝑗0subscript𝑅𝑖𝑗subscript𝐾𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝐾𝑗𝑖\displaystyle Q_{ij}=0,\quad R_{ij}=K_{ij}-(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}K_{ji}. (48)

The tensor field Kijsubscript𝐾𝑖𝑗K_{ij} should be considered as the only independent second-rank tensor which can be constructed from the symplectic curvature. We refer to Kijsubscript𝐾𝑖𝑗K_{ij} as the Ricci tensor of an even (odd) Fedosov supermanifold. Notice that in the odd case Kijsubscript𝐾𝑖𝑗K_{ij} has no special symmetry property.

Let us define the scalar curvature K𝐾K of a Fedosov supermanifold by the formula

K=ωjiKij(1)ϵi+ϵj=ωjiωknRnikj(1)ϵi+ϵj+ϵiϵk+(ϵk+ϵn)(ϵ(ω)+1).𝐾superscript𝜔𝑗𝑖subscript𝐾𝑖𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗superscript𝜔𝑗𝑖superscript𝜔𝑘𝑛subscript𝑅𝑛𝑖𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑛italic-ϵ𝜔1\displaystyle K=\omega^{ji}K_{ij}(-1)^{\epsilon_{i}+\epsilon_{j}}=\omega^{ji}\omega^{kn}R_{nikj}(-1)^{\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+\epsilon_{i}\epsilon_{k}+(\epsilon_{k}+\epsilon_{n})(\epsilon(\omega)+1)}. (49)

From the symmetry properties of Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl} and ωijsuperscript𝜔𝑖𝑗\omega^{ij}, it follows that on any Fedosov supermanifold one has

[1+(1)ϵ(ω)]K=0.delimited-[]1superscript1italic-ϵ𝜔𝐾0\displaystyle[1+(-1)^{\epsilon(\omega)}]K=0. (50)

Therefore, as is the case for ordinary Fedosov manifolds [2], for any even symplectic connection the scalar curvature necessarily vanishes. But the situation becomes different for odd Fedosov supermanifold where no restriction on the scalar curvature occurs. Therefore, in contrast to both the usual Fedosov manifolds and the even Fedosov supermanifolds, any odd Fedosov supermanifolds can be characterized by the scalar curvature as an additional geometrical structure [11]. This basic property of the scalar curvature can be used to formulate the following statement [13]: In both, the even and odd cases there exists the relation K2=0superscript𝐾20K^{2}=0, and therefore any regular function of the scalar curvature on any Fedosov supermanifolds belongs to class of linear functions ϕ(x)=f[K(x)]=α+βK(x)italic-ϕ𝑥𝑓delimited-[]𝐾𝑥𝛼𝛽𝐾𝑥\phi(x)=f[K(x)]=\alpha+\beta\,K(x) .

6 Affine extensions of Christoffel symbols and tensors on symplectic supermanifolds

In Ref. [2] the virtues of using normal coordinates for studying the properties of Fedosov manifolds was demonstrated. Here, following Ref. [12], we are going to extend this method on Fedosov supermanifolds (M,ω,Γ)𝑀𝜔Γ(M,\omega,\Gamma) [12]. Normal coordinates {yi}superscript𝑦𝑖\{y^{i}\} within a point pM𝑝𝑀p\in M can be introduced by using the geodesic equations as those local coordinates which satisfy the relations (p𝑝p corresponds to y=0𝑦0y=0)

Γjki(y)ykyj=0,ϵ(Γijk)=ϵ(ω)+ϵi+ϵj+ϵk.formulae-sequencesubscriptsuperscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑦superscript𝑦𝑘superscript𝑦𝑗0italic-ϵsubscriptΓ𝑖𝑗𝑘italic-ϵ𝜔subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘\displaystyle\Gamma^{i}_{\;jk}(y)\,y^{k}\,y^{j}=0,\quad\epsilon(\Gamma_{ijk})=\epsilon(\omega)+\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+\epsilon_{k}. (51)

It follows from (51) and the symmetry properties of ΓijksubscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma_{ijk} w.r.t. (jk)𝑗𝑘(j\,k) that

Γijk(0)=0.subscriptΓ𝑖𝑗𝑘00\displaystyle\Gamma_{ijk}(0)=0. (52)

In normal coordinates there exist additional relations at p𝑝p containing the partial derivatives of ΓijksubscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma_{ijk}. Namely, consider the Taylor expansion of Γijk(y)subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑦\Gamma_{ijk}(y) at y=0𝑦0y=0,

Γijk(y)=n=11n!Aijkj1jnyjnyj1,whereAijkj1jn=Aijkj1jn(p)=rnΓijkyj1yjn|y=0formulae-sequencesubscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑦superscriptsubscript𝑛11𝑛subscript𝐴𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛superscript𝑦subscript𝑗𝑛superscript𝑦subscript𝑗1wheresubscript𝐴𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛subscript𝐴𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛𝑝evaluated-atsuperscriptsubscript𝑟𝑛subscriptΓ𝑖𝑗𝑘superscript𝑦subscript𝑗1superscript𝑦subscript𝑗𝑛𝑦0\displaystyle\Gamma_{ijk}(y)=\sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{n!}A_{ijkj_{1}...j_{n}}y^{j_{n}}\cdot\cdot\cdot y^{j_{1}},\quad{\rm where}\quad A_{ijkj_{1}\ldots j_{n}}=A_{ijkj_{1}\ldots j_{n}}(p)=\left.\frac{\partial_{r}^{n}\Gamma_{ijk}}{\partial y^{j_{1}}\ldots\partial y^{j_{n}}}\right|_{y=0} (53)

is called an affine extension of ΓijksubscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma_{ijk} of order n=1,2,𝑛12n=1,2,\ldots . The symmetry properties of Aijkj1jnsubscript𝐴𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛A_{ijkj_{1}\ldots j_{n}} are evident from their definition (53), namely, they are (generalized) symmetric w.r.t. (jk)𝑗𝑘(j\,k) as well as (j1jn)subscript𝑗1subscript𝑗𝑛(j_{1}\ldots j_{n}). The set of all affine extensions of ΓijksubscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma_{ijk} uniquely defines a symmetric connection according to (53) and satisfy an infinite sequence of identities [12]. In the lowest nontrivial order they have the form

Aijkl+Aijlk(1)ϵkϵl+Aiklj(1)ϵj(ϵl+ϵk)=0.subscript𝐴𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝐴𝑖𝑗𝑙𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscript𝐴𝑖𝑘𝑙𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑘0\displaystyle A_{ijkl}+A_{ijlk}(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{l}}+A_{iklj}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{l}+\epsilon_{k})}=0. (54)

Analogously, the affine extensions of an arbitrary tensor T=(Tm1mli1ik)𝑇subscriptsuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑘subscript𝑚1subscript𝑚𝑙T=(T^{i_{1}...i_{k}}_{\;\;\;\;\;\;\;\;\;\;m_{1}...m_{l}}) on M𝑀M are defined as tensors on M𝑀M whose components at pM𝑝𝑀p\in M in the local coordinates (x1,,x2N)superscript𝑥1superscript𝑥2𝑁(x^{1},\ldots,x^{2N}) are given by the formula

Tm1ml,j1jni1ikTm1ml,j1jni1ik(0)=rnTm1mli1ikyj1yjn|y=0subscriptsuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑘subscript𝑚1subscript𝑚𝑙subscript𝑗1subscript𝑗𝑛subscriptsuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑘subscript𝑚1subscript𝑚𝑙subscript𝑗1subscript𝑗𝑛0evaluated-atsuperscriptsubscript𝑟𝑛subscriptsuperscript𝑇subscript𝑖1subscript𝑖𝑘subscript𝑚1subscript𝑚𝑙superscript𝑦subscript𝑗1superscript𝑦subscript𝑗𝑛𝑦0\displaystyle T^{i_{1}...i_{k}}_{\;\;\;\;\;\;\;\;m_{1}...m_{l},j_{1}...j_{n}}\equiv T^{i_{1}...i_{k}}_{\;\;\;\;\;\;\;\;m_{1}...m_{l},j_{1}...j_{n}}(0)=\left.\frac{\partial_{r}^{n}T^{i_{1}...i_{k}}_{\;\;\;\;\;\;\;\;\;m_{1}...m_{l}}}{\partial y^{j_{1}}...\partial y^{j_{n}}}\right|_{y=0} (55)

where (y1,,y2N)superscript𝑦1superscript𝑦2𝑁(y^{1},\ldots,y^{2N}) are normal coordinates associated with (x1,,x2N)superscript𝑥1superscript𝑥2𝑁(x^{1},\ldots,x^{2N}) at p𝑝p. The first extension of any tensor coincides with its covariant derivative because Γjki(0)=0subscriptsuperscriptΓ𝑖𝑗𝑘00\Gamma^{i}_{\;\;jk}(0)=0 in normal coordinates.

In the following, any relation containing affine extensions are to be understood as holding in a neighborhood U𝑈U of an arbitrary point pM𝑝𝑀p\in M. Let us also observe the convention that, if a relation holds for arbitrary local coordinates, the arguments of the related quantities will be suppressed.

7 First order affine extension of Christoffel symbols and curvature tensor of Fedosov supermanifolds

For a given Fedosov supermanifold (M,ω,Γ)𝑀𝜔Γ(M,\omega,\Gamma), the symmetric connection ΓΓ\Gamma respects the symplectic structure ω𝜔\omega [10]:

ωij,k=ΓijkΓjik(1)ϵiϵj.subscript𝜔𝑖𝑗𝑘subscriptΓ𝑖𝑗𝑘subscriptΓ𝑗𝑖𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\omega_{ij,k}=\Gamma_{ijk}-\Gamma_{jik}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}. (56)

Therefore, among the affine extensions of ωijsubscript𝜔𝑖𝑗\omega_{ij} and ΓijksubscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma_{ijk} there must exist some relations. Introducing the affine extensions of ωijsubscript𝜔𝑖𝑗\omega_{ij} in the normal coordinates (y1,,y2N)superscript𝑦1superscript𝑦2𝑁(y^{1},\ldots,y^{2N}) at pM𝑝𝑀p\in M according to,

ωij(y)=n=11n!Ωij,j1jnyjnyj1,Ωij,j1jn=ωij,j1jn(0).formulae-sequencesubscript𝜔𝑖𝑗𝑦superscriptsubscript𝑛11𝑛subscriptΩ𝑖𝑗subscript𝑗1subscript𝑗𝑛superscript𝑦subscript𝑗𝑛superscript𝑦subscript𝑗1subscriptΩ𝑖𝑗subscript𝑗1subscript𝑗𝑛subscript𝜔𝑖𝑗subscript𝑗1subscript𝑗𝑛0\displaystyle\omega_{ij}(y)=\sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{n!}\Omega_{ij,j_{1}...j_{n}}\,y^{j_{n}}\cdots y^{j_{1}},\quad\Omega_{ij,j_{1}...j_{n}}=\omega_{ij,j_{1}...j_{n}}(0). (57)

Using the symmetry properties of ωij,j1jn(0)subscript𝜔𝑖𝑗subscript𝑗1subscript𝑗𝑛0\omega_{ij,j_{1}\ldots j_{n}}(0) one easily obtains the Taylor expansion for ωij,ksubscript𝜔𝑖𝑗𝑘\omega_{ij,k}:

ωij,k(y)=n=11n!Ωij,kj1jnyjnyj1.subscript𝜔𝑖𝑗𝑘𝑦superscriptsubscript𝑛11𝑛subscriptΩ𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛superscript𝑦subscript𝑗𝑛superscript𝑦subscript𝑗1\displaystyle\omega_{ij,k}(y)=\sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{n!}\Omega_{ij,kj_{1}...j_{n}}\,y^{j_{n}}\cdots y^{j_{1}}. (58)

Taking into account (56) and comparing (53) and (58) we obtain

Ωij,kj1jn=Aijkj1jnAjikj1jn(1)ϵiϵj;subscriptΩ𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛subscript𝐴𝑖𝑗𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛subscript𝐴𝑗𝑖𝑘subscript𝑗1subscript𝑗𝑛superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\Omega_{ij,kj_{1}\ldots j_{n}}=A_{ijkj_{1}\ldots j_{n}}-A_{jikj_{1}\ldots j_{n}}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}; (59)

in particular,

Ωij,kl=AijklAjikl(1)ϵiϵj.subscriptΩ𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝐴𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝐴𝑗𝑖𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\Omega_{ij,kl}=A_{ijkl}-A_{jikl}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}. (60)

Now, consider the curvature tensor Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl} in the normal coordinates at pM𝑝𝑀p\in M. Then, due to Γijk(p)=0subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑝0\Gamma_{ijk}(p)=0, we obtain the following representation of the curvature tensor in terms of the affine extensions of the symplectic connection

Rijkl(0)=Aijkl+Aijlk(1)ϵkϵl.subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙0subscript𝐴𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝐴𝑖𝑗𝑙𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙\displaystyle R_{ijkl}(0)=-A_{ijkl}+A_{ijlk}(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{l}}. (61)

Taking into account (54) and (61) a relation containing the curvature tensor and the first affine extension of ΓΓ\Gamma can be derived Indeed, the desired relation obtains as follows

AijklΓijk,l(0)=13[Rijkl(0)+Rikjl(0)(1)ϵkϵj],subscript𝐴𝑖𝑗𝑘𝑙subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙013delimited-[]subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙0subscript𝑅𝑖𝑘𝑗𝑙0superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle A_{ijkl}\equiv\Gamma_{ijk,l}(0)=-\frac{1}{3}\left[R_{ijkl}(0)+R_{ikjl}(0)(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{j}}\right], (62)

where the antisymmetry (35) of the curvature tensor were used.

Notice, that relation (62) was derived in normal coordinates. It seems to be of general interest to find its analog relation in terms arbitrary local coordinates (x)𝑥(x) because the Christoffel symbols are not tensors while the r.h.s. of (62) is a tensor. Under that change of coordinates (x)(y)𝑥𝑦(x)\rightarrow(y) in some vicinity U𝑈U of p𝑝p the Christoffel symbols ΓijksubscriptΓ𝑖𝑗𝑘\Gamma_{ijk} transform according to the rule

Γijk(y)=(Γpqr(x)rxrykrxqyj(1)ϵk(ϵj+ϵq)+ωpq(x)r2xqyjyk)rxpyi(1)(ϵk+ϵj)(ϵi+ϵp).subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑦subscriptΓ𝑝𝑞𝑟𝑥subscript𝑟superscript𝑥𝑟superscript𝑦𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑞subscript𝜔𝑝𝑞𝑥subscriptsuperscript2𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑝superscript𝑦𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑝\displaystyle\Gamma_{ijk}(y)=\left(\Gamma_{pqr}({x})\frac{\partial_{r}{x}^{r}}{\partial y^{k}}\frac{\partial_{r}{x}^{q}}{\partial y^{j}}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{j}+\epsilon_{q})}+\;\omega_{pq}({x})\frac{\partial^{2}_{r}{x}^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}}\right)\frac{\partial_{r}{x}^{p}}{\partial y^{i}}(-1)^{(\epsilon_{k}+\epsilon_{j})(\epsilon_{i}+\epsilon_{p})}. (63)

In its turn the matrix of second derivatives can be expressed in the form

r2xqyjyk=rxqylΓjkl(y)Γlmq(x)rxmykrxlyj(1)ϵk(ϵj+ϵl).subscriptsuperscript2𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑙subscriptsuperscriptΓ𝑙𝑗𝑘𝑦subscriptsuperscriptΓ𝑞𝑙𝑚𝑥subscript𝑟superscript𝑥𝑚superscript𝑦𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑙superscript𝑦𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙\displaystyle\frac{\partial^{2}_{r}{x}^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}}=\frac{\partial_{r}{x}^{q}}{\partial y^{l}}\Gamma^{l}_{\;\;jk}(y)-\Gamma^{q}_{\;\;lm}({x})\frac{\partial_{r}{x}^{m}}{\partial y^{k}}\frac{\partial_{r}{x}^{l}}{\partial y^{j}}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{j}+\epsilon_{l})}. (64)

In particular at pM𝑝𝑀p\in M (y=0𝑦0y=0) we have the relation

(r2xqyjyk)0=Γlmq(x0)(rxmyk)0(rxlyj)0(1)ϵk(ϵj+ϵl)Γjkp(x0).subscriptsubscriptsuperscript2𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘0subscriptsuperscriptΓ𝑞𝑙𝑚subscript𝑥0subscriptsubscript𝑟superscript𝑥𝑚superscript𝑦𝑘0subscriptsubscript𝑟superscript𝑥𝑙superscript𝑦𝑗0superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptsuperscriptΓ𝑝𝑗𝑘subscript𝑥0\displaystyle\left(\frac{\partial^{2}_{r}x^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}}\right)_{0}=-\Gamma^{q}_{\;\;lm}(x_{0})\left(\frac{\partial_{r}x^{m}}{\partial y^{k}}\right)_{0}\left(\frac{\partial_{r}x^{l}}{\partial y^{j}}\right)_{0}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{j}+\epsilon_{l})}\equiv-\Gamma^{p}_{\;\;jk}(x_{0}). (65)

Differentiating (63) with respect to y𝑦y we find

Γijk,l(y)subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙𝑦\displaystyle\Gamma_{ijk,l}(y) =Γpqr;s(x)rxsylrxrykrxqyjrxpyi(1)(ϵj+ϵk+ϵl)(ϵi+ϵp)+(ϵk+ϵl)(ϵj+ϵq)+ϵl(ϵk+ϵr)absentsubscriptΓ𝑝𝑞𝑟𝑠𝑥subscript𝑟superscript𝑥𝑠superscript𝑦𝑙subscript𝑟superscript𝑥𝑟superscript𝑦𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗subscript𝑟superscript𝑥𝑝superscript𝑦𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑝subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑞subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑟\displaystyle=\;\Gamma_{pqr;s}(x)\frac{\partial_{r}x^{s}}{\partial y^{l}}\frac{\partial_{r}x^{r}}{\partial y^{k}}\frac{\partial_{r}x^{q}}{\partial y^{j}}\frac{\partial_{r}x^{p}}{\partial y^{i}}(-1)^{(\epsilon_{j}+\epsilon_{k}+\epsilon_{l})(\epsilon_{i}+\epsilon_{p})+(\epsilon_{k}+\epsilon_{l})(\epsilon_{j}+\epsilon_{q})+\epsilon_{l}(\epsilon_{k}+\epsilon_{r})}
+ωpq,r(x)rxrylr2xqyjykrxpyi(1)(ϵk+ϵj)(ϵi+ϵp)+ϵl(ϵi+ϵj+ϵk+ϵq+ϵp)subscript𝜔𝑝𝑞𝑟𝑥subscript𝑟superscript𝑥𝑟superscript𝑦𝑙subscriptsuperscript2𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘subscript𝑟superscript𝑥𝑝superscript𝑦𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑝subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑞subscriptitalic-ϵ𝑝\displaystyle~{}~{}+\omega_{pq,r}(x)\frac{\partial_{r}x^{r}}{\partial y^{l}}\frac{\partial^{2}_{r}x^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}}\frac{\partial_{r}x^{p}}{\partial y^{i}}(-1)^{(\epsilon_{k}+\epsilon_{j})(\epsilon_{i}+\epsilon_{p})+\epsilon_{l}(\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+\epsilon_{k}+\epsilon_{q}+\epsilon_{p})}
+ωpq(x)r2xqyjykr2xpyiyl(1)(ϵk+ϵj)(ϵi+ϵp)+ωpq(x)r3xqyjykylrxpyi(1)(ϵj+ϵk+ϵl)(ϵi+ϵp),subscript𝜔𝑝𝑞𝑥subscriptsuperscript2𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘subscriptsuperscript2𝑟superscript𝑥𝑝superscript𝑦𝑖superscript𝑦𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑝subscript𝜔𝑝𝑞𝑥subscriptsuperscript3𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘superscript𝑦𝑙subscript𝑟superscript𝑥𝑝superscript𝑦𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑝\displaystyle~{}~{}+\omega_{pq}(x)\frac{\partial^{2}_{r}x^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}}\frac{\partial^{2}_{r}x^{p}}{\partial y^{i}\partial y^{l}}(-1)^{(\epsilon_{k}+\epsilon_{j})(\epsilon_{i}+\epsilon_{p})}+\omega_{pq}(x)\frac{\partial^{3}_{r}x^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}\partial y^{l}}\frac{\partial_{r}x^{p}}{\partial y^{i}}(-1)^{(\epsilon_{j}+\epsilon_{k}+\epsilon_{l})(\epsilon_{i}+\epsilon_{p})},

where the covariant derivative (for arbitrary local coordinates) is defined by

Γpqr;s=Γpqr,sΓpqnΓrsnΓpnrΓqsn(1)ϵr(ϵn+ϵq)ΓnqrΓpsn(1)(ϵr+ϵq)(ϵn+ϵp).subscriptΓ𝑝𝑞𝑟𝑠subscriptΓ𝑝𝑞𝑟𝑠subscriptΓ𝑝𝑞𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑟𝑠subscriptΓ𝑝𝑛𝑟subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑞𝑠superscript1subscriptitalic-ϵ𝑟subscriptitalic-ϵ𝑛subscriptitalic-ϵ𝑞subscriptΓ𝑛𝑞𝑟subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑝𝑠superscript1subscriptitalic-ϵ𝑟subscriptitalic-ϵ𝑞subscriptitalic-ϵ𝑛subscriptitalic-ϵ𝑝\displaystyle\Gamma_{pqr;s}=\Gamma_{pqr,s}-\Gamma_{pqn}\Gamma^{n}_{\;\;\;rs}-\Gamma_{pnr}\Gamma^{n}_{\;\;\;qs}(-1)^{\epsilon_{r}(\epsilon_{n}+\epsilon_{q})}-\Gamma_{nqr}\Gamma^{n}_{\;\;\;ps}(-1)^{(\epsilon_{r}+\epsilon_{q})(\epsilon_{n}+\epsilon_{p})}. (66)

Restricting to the point pM𝑝𝑀p\in M we get

Γijk,l(0)=(Γijk;l(x0)Γiln(x0)Γjkn(x0)(1)ϵl(ϵj+ϵk))+ωiq(x0)(r3xqyjykyl)0.subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙0subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝑥0subscriptΓ𝑖𝑙𝑛subscript𝑥0subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑗𝑘subscript𝑥0superscript1subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝜔𝑖𝑞subscript𝑥0subscriptsubscriptsuperscript3𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘superscript𝑦𝑙0\displaystyle\Gamma_{ijk,l}(0)=\left(\Gamma_{ijk;l}(x_{0})-\Gamma_{iln}(x_{0})\Gamma^{n}_{\;\;\;jk}(x_{0})(-1)^{\epsilon_{l}(\epsilon_{j}+\epsilon_{k})}\right)+\omega_{iq}(x_{0})\left(\frac{\partial^{3}_{r}x^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}\partial y^{l}}\right)_{0}. (67)

Due to (7) and the identity (54), the matrix of third derivatives at p𝑝p obeys the following relation,

ωiq(x0)(r3xqyjykyl)0subscript𝜔𝑖𝑞subscript𝑥0subscriptsubscriptsuperscript3𝑟superscript𝑥𝑞superscript𝑦𝑗superscript𝑦𝑘superscript𝑦𝑙0\displaystyle\omega_{iq}(x_{0})\left(\frac{\partial^{3}_{r}x^{q}}{\partial y^{j}\partial y^{k}\partial y^{l}}\right)_{0} =13[(Γijk;lΓijnΓkln)(1)ϵjϵl+(Γilj;kΓilnΓjkn)(1)ϵlϵk\displaystyle=-\frac{1}{3}\Big{[}\left(\Gamma_{ijk;l}-\Gamma_{ijn}\Gamma^{n}_{\;\;\;kl}\right)(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{l}}+\left(\Gamma_{ilj;k}-\Gamma_{iln}\Gamma^{n}_{\;\;\;jk}\right)(-1)^{\epsilon_{l}\epsilon_{k}}
+(Γikl;jΓiknΓljn)(1)ϵkϵj](x0)(1)ϵjϵl.\displaystyle\qquad\;+\left(\Gamma_{ikl;j}-\Gamma_{ikn}\Gamma^{n}_{\;\;\;lj}\right)(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{j}}\Big{]}(x_{0})\;(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{l}}. (68)

With the help of (7) we get the following transformation law for Γijk;lsubscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙\Gamma_{ijk;l} under change of coordinates at the point p𝑝p

Γijk,l(0)=[Γijk,l(x0)13Zijkl(x0)],subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙0delimited-[]subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝑥013subscript𝑍𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝑥0\displaystyle\Gamma_{ijk,l}(0)=\Big{[}\Gamma_{ijk,l}(x_{0})-\frac{1}{3}Z_{ijkl}(x_{0})\Big{]}, (69)

with the abbreviation

Zijklsubscript𝑍𝑖𝑗𝑘𝑙\displaystyle Z_{ijkl} =\displaystyle= Γijk;l+Γijl;k(1)ϵkϵl+Γikl;j(1)(ϵk+ϵl)ϵjsubscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙subscriptΓ𝑖𝑗𝑙𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptΓ𝑖𝑘𝑙𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗\displaystyle\Gamma_{ijk;l}+\Gamma_{ijl;k}(-1)^{\epsilon_{k}\epsilon_{l}}+\Gamma_{ikl;j}(-1)^{(\epsilon_{k}+\epsilon_{l})\epsilon_{j}}
+2ΓilnΓjkn(1)(ϵk+ϵj)ϵlΓiknΓjln(1)ϵjϵkΓijnΓkln2subscriptΓ𝑖𝑙𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑗𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptΓ𝑖𝑘𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑗𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptΓ𝑖𝑗𝑛subscriptsuperscriptΓ𝑛𝑘𝑙\displaystyle+2\Gamma_{iln}\Gamma^{n}_{\;\;\;jk}(-1)^{(\epsilon_{k}+\epsilon_{j})\epsilon_{l}}-\Gamma_{ikn}\Gamma^{n}_{\;\;\;jl}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}-\Gamma_{ijn}\Gamma^{n}_{\;\;\;kl}

In straightforward manner one can check that the relations (7) reproduce the correct transformation law for the curvature tensor Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl}. Therefore, relation (62) is to be generalized as

Γijk;l13Zijkl=13[Rijkl+Rikjl(1)ϵjϵk].subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙13subscript𝑍𝑖𝑗𝑘𝑙13delimited-[]subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝑅𝑖𝑘𝑗𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘\displaystyle\Gamma_{ijk;l}-\frac{1}{3}Z_{ijkl}=-\frac{1}{3}[R_{ijkl}+R_{ikjl}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}]. (71)

The last equation gets an identity when using the definition (7) of Zijkl(x)subscript𝑍𝑖𝑗𝑘𝑙𝑥Z_{ijkl}(x) and relation for Rijkl(x)subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙𝑥R_{ijkl}(x) on the r.h.s..

8 Second and third order affine extension of symplectic structure and curvature tensor on Fedosov supermanifolds

Now, let us consider the relation between the second order affine extension of symplectic structure and the symplectic curvature tensor. It is easily found by taking into account (60) and (62). Indeed, the Jacobi identity (36), we obtain

ωij,kl(0)=AijklAjikl(1)ϵiϵj=13Rklij(0)(1)(ϵi+ϵj)(ϵk+ϵl),subscript𝜔𝑖𝑗𝑘𝑙0subscript𝐴𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝐴𝑗𝑖𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗13subscript𝑅𝑘𝑙𝑖𝑗0superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙\displaystyle\omega_{ij,kl}(0)=A_{ijkl}-A_{jikl}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}=\frac{1}{3}R_{klij}(0)(-1)^{(\epsilon_{i}+\epsilon_{j})(\epsilon_{k}+\epsilon_{l})},

Again, since pM𝑝𝑀p\in M is arbitrary, we finally obtain its generalization for any local coordinates x𝑥x:

ωij,k;l13[ZijklZjikl(1)ϵiϵj]=13(1)(ϵi+ϵj)(ϵk+ϵl)Rklij.subscript𝜔𝑖𝑗𝑘𝑙13delimited-[]subscript𝑍𝑖𝑗𝑘𝑙subscript𝑍𝑗𝑖𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗13superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscript𝑅𝑘𝑙𝑖𝑗\displaystyle\omega_{ij,k;l}-\frac{1}{3}\left[Z_{ijkl}-Z_{jikl}(-1)^{\epsilon_{i}\epsilon_{j}}\right]=\frac{1}{3}(-1)^{(\epsilon_{i}+\epsilon_{j})(\epsilon_{k}+\epsilon_{l})}R_{klij}. (72)

Furthermore, using the second Bianchi identity [11] one gets a relation between the first derivative of the curvature tensor and the affine connections,

Rijkl,m=Aijklm+Aijlkm(1)ϵlϵk.subscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙𝑚subscript𝐴𝑖𝑗𝑘𝑙𝑚subscript𝐴𝑖𝑗𝑙𝑘𝑚superscript1subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑘\displaystyle R_{ijkl,m}=-A_{ijklm}+A_{ijlkm}(-1)^{\epsilon_{l}\epsilon_{k}}. (73)

as well as the third affine extension of the symplectic structure

ωij,klm=subscript𝜔𝑖𝑗𝑘𝑙𝑚absent\displaystyle\omega_{ij,klm}= 16[Rikjl,m(1)ϵjϵk+Rikjm,l(1)ϵjϵk+ϵmϵl+Riljm,k(1)ϵjϵl+ϵk(ϵl+ϵm)\displaystyle-\frac{1}{6}[R_{ikjl,m}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}}+R_{ikjm,l}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{k}+\epsilon_{m}\epsilon_{l}}+R_{iljm,k}(-1)^{\epsilon_{j}\epsilon_{l}+\epsilon_{k}(\epsilon_{l}+\epsilon_{m})}-
Rjkim,l(1)ϵi(ϵk+ϵj)Rjkim,l(1)ϵmϵl+ϵi(ϵj+ϵk)Rjlim,k(1)ϵk(ϵm+ϵl)+ϵi(ϵj+ϵl)].\displaystyle-R_{jkim,l}(-1)^{\epsilon_{i}(\epsilon_{k}+\epsilon_{j})}-R_{jkim,l}(-1)^{\epsilon_{m}\epsilon_{l}+\epsilon_{i}(\epsilon_{j}+\epsilon_{k})}-R_{jlim,k}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{m}+\epsilon_{l})+\epsilon_{i}(\epsilon_{j}+\epsilon_{l})}].

In local coordinates (x)𝑥(x) the following identity can be proven:

Rmjik;l(1)ϵj(ϵi+ϵk)Rmijl;k(1)ϵk(ϵl+ϵj)+Rmkjl;i(1)ϵi(ϵj+ϵk+ϵl)Rmlik;j(1)ϵl(ϵi+ϵj+ϵk)=0.subscript𝑅𝑚𝑗𝑖𝑘𝑙superscript1subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑘subscript𝑅𝑚𝑖𝑗𝑙𝑘superscript1subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑗subscript𝑅𝑚𝑘𝑗𝑙𝑖superscript1subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘subscriptitalic-ϵ𝑙subscript𝑅𝑚𝑙𝑖𝑘𝑗superscript1subscriptitalic-ϵ𝑙subscriptitalic-ϵ𝑖subscriptitalic-ϵ𝑗subscriptitalic-ϵ𝑘0\displaystyle R_{mjik;l}(-1)^{\epsilon_{j}(\epsilon_{i}+\epsilon_{k})}-R_{mijl;k}(-1)^{\epsilon_{k}(\epsilon_{l}+\epsilon_{j})}+R_{mkjl;i}(-1)^{\epsilon_{i}(\epsilon_{j}+\epsilon_{k}+\epsilon_{l})}-R_{mlik;j}(-1)^{\epsilon_{l}(\epsilon_{i}+\epsilon_{j}+\epsilon_{k})}=0.

For the derivation of these relations, see, Ref. [12].

9 Summary

We have considered some properties of tensor fields defined on supermanifolds M𝑀M. It was shown that only the generalized (anti)symmetry of tensor fields has an invariant meaning, and that differential geometry on supermanifolds should be constructed in terms of such tensor fields.

Any supermanifold M𝑀M can be equipped with a symmetric connection ΓΓ\Gamma (covariant derivative \nabla). The Riemannian tensor Rjklisubscriptsuperscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R^{i}_{\;\;jkl} corresponding to this symmetric connection ΓΓ\Gamma satisfies both the (super) Jacobi identity and the (super) Bianchi identity.

Any even (odd) symplectic supermanifold can be equipped with a symmetric connection respecting the given symplectic structure. Such a symmetric connection is called a symplectic connection. The triplet (M,ω,Γ)𝑀𝜔Γ(M,\omega,\Gamma) is called an even (odd) Fedosov supermanifold. The curvature tensor Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl} of a symplectic connection obeys the property of generalized symmetry with respect to the first two indices, and the property of generalized antisymmetry with respect to the last two indices. The tensor Rijklsubscript𝑅𝑖𝑗𝑘𝑙R_{ijkl} satisfies the Jacobi identity and the specific (for the symplectic geometry) identity (see (38)) containing the sum of components of this tensor with a cyclic permutation of all the indices, which, however, does not (!) contain cyclic permuted factors depending on the Grassmann parities of the indices.

On any even (odd) Fedosov manifold, the Ricci tensor Kijsubscript𝐾𝑖𝑗K_{ij} can be defined. In the even case, the Ricci tensor obeys the property of generalized symmetry and gives a trivial result for the scalar curvature. On the contrary, in the odd case the scalar curvature, in general, is nontrivial.

Using normal coordinates on a supermanifold equipped with a symmetric connection we have found relations among the first order affine extensions of the Christoffel symbols and the curvature tensor, the second order affine extension of symplectic structure and the curvature tensor. In similar way it is possible to find relations containing higher order affine extensions of sypmlectic structure, the Christoffel symbols and the curvature tensor. We have established the form of the obtained relations in any local coordinates (see (71), (72)). It was shown that Γijk;l(x)1/3Zijkl(x)subscriptΓ𝑖𝑗𝑘𝑙𝑥13subscript𝑍𝑖𝑗𝑘𝑙𝑥\Gamma_{ijk;l}(x)-1/3Z_{ijkl}(x) is a tensor field in terms of which the relations obtained for general local coordinates can be presented, cf. Eq. (69).

Acknowledgements:  P.L. thanks Leipzig University, Graduate College Quantum Field Theory, for kind hospitality. The work was supported under grant DFG 436 RUS 17/15/04.

References

  • [1] B.V. Fedosov, J. Diff. Geom. 40, 213 (1994);
    Deformation quantization and index theory, Akademie Verlag, Berlin, 1996.
  • [2] I. Gelfand, V. Retakh and M. Shubin, Advan. Math. 136, 104 (1998); [dg-ga/9707024].
  • [3] Yu.A. Golfand and E.P. Likhtman, JETP Lett. 13 (1971) 323.
    J. Wess and B. Zumino, Phys. Lett. B 49 (1974) 52
  • [4] F.A. Berezin, Yad. Fiz. 29, 1670 (1979);
    ibid. 30, 1168 (1979); Introduction to superanalysis, Reidel, Dordrecht, 1987.
  • [5] B. DeWitt, Supermanifolds, Cambridge University Press, Cambridge, 1984.
  • [6] I.A. Batalin and G.A. Vilkovisky, Phys. Lett. B102, 27 (1981); Phys. Rev. D28, 2567 (1983).
  • [7] E. Witten, Mod. Phys. Lett. A5, 487 (1990); O.M. Khudaverdian, J. Math. Phys. 32, 1934 (1991); O.M. Khudaverdian and A.P. Nersessian, Mod. Phys. Lett. A8, 2377 (1993); J. Math. Phys. 37, 3713 (1996); A. Schwarz, Commun. Math. Phys. 155, 249 (1993); ibid. 158, 373 (1993); I.A. Batalin and I.V. Tyutin, Int. J. Mod. Phys. A8, 2333 (1993); Mod. Phys. Lett. A8, 3673 (1993); ibid. A9, 1707 (1994); H. Hata and B. Zwiebach, Ann. Phys.(N.Y.) 322, 131 (1994); J. Alfaro and P.H. Damgaard, Phys. Lett. B334, 369 (1994); O.M. Khudaverdian, Commun. Math. Phys. 198, 591 (1998); Laplacians in Odd Symplectic Geometry, math.DG/0212354.
  • [8] I.A. Batalin and I.V. Tyutin, Nucl. Phys. B345, 645 (1990).
  • [9] M.A. Grigoriev and A.M. Semikhatov, Theor. Math. Phys. 124 (2000) 1157
  • [10] B. Geyer and P.M. Lavrov, Int. J. Mod. Phys. A19 (2004) 1639.
  • [11] B. Geyer and P.M. Lavrov, Fedosov supermanifolds: Basic properties and the difference in even and odd cases, hep-th/0306218; to appear: Int. J. Mod. Phys. A
  • [12] B. Geyer and P.M. Lavrov, Fedosov supermanifolds: II. Normal coordinates,
    hep-th/0406206
  • [13] O.V. Radchenko, Russ. Phys. J. (in press)