Thesis submitted in partial fulfilment for the award of the degree of
Doctor of Philosophy

Aspects of the Classical Double Copy

Rashid Alawadhi

Supervisor
Prof. David S. Berman
February 29, 2024

Centre for Theoretical Physics
School of Physical and Chemical Sciences
Queen Mary University of London

Declaration

I, Rashid Alawadhi, confirm that the research included within this thesis is my own work or that where it has been carried out in collaboration with, or supported by others, that this is duly acknowledged below and my contribution indicated. Previously published material is also acknowledged below.

I attest that I have exercised reasonable care to ensure that the work is original, and does not to the best of my knowledge break any UK law, infringe any third party’s copyright or other Intellectual Property Right, or contain any confidential material.

I accept that the university has the right to use plagiarism detection software to check the electronic version of the thesis.

I confirm that this thesis has not been previously submitted for the award of a degree by this or any other university.

The copyright of this thesis rests with the author and no quotation from it or information derived from it may be published without the prior written consent of the author.

Signature:

Date: February 29, 2024

Details of collaboration and publications:

This thesis describes research carried out with my supervisor Prof. David S. Berman and Prof. Bill J. Spence, which was published in [1] and [2] with the latter being also in collaboration with David Peinador Veiga. This thesis also describes research carried out in collaboration with Prof. David S. Berman, Dr Chris D. White, and Sam Wikeley, published in [3]. It also describes a paper I wrote in [4].

Abstract

This thesis applies the Kerr-Schild and the Weyl double copy formalisms to study various concepts in the physics literature. First we apply both the Kerr-Schild and the Weyl double copy to solution generating transformations in General Relativity, where we identify Ehlers transformation as the double copy of electromagnetic duality transformation. Secondly, as a spin-off of the Weyl double copy, we use gauge fields defined on curved spacetimes to construct the Weyl tensor and study a host of solution of Einstein’s equations. This study provides a test of the non-triviality of the double copy formalism.

The second half of the thesis deals with mathematical concepts of physical relevance. First we apply the Kerr-Schild double copy to the concept of holonomy groups of Riemannian manifolds. We find that the single copy of the Riemannian holonomy operator, which we dub SCH, to be a similar operator constructed from the single copy gauge-field curvature. This is followed by a study of this single copy operator on different solutions of Einstein equations and their respective single copies, where we find that the holonomy and SCH groups differ for the Taub-NUT metric, while both reducing to $\text{SU}(2)$ for self-dual solutions. Lastly, we apply the Kerr-Schild double copy to the Ricci flow equation, interpreted as the beta function of the closed string, and obtain the Yang-Mills flow equation, which is physically interpreted as the beta function of the open string coupled to a gauge field.

Chapter 1 Introduction

1.1 Gravity and its relation to gauge theories

The force of gravity is the oldest force known to man and the most mysterious. It does not require a great deal of imagination to think that philosophers and thinkers were occupied in the search for an explanation of this mysterious phenomenon. Throughout the history of mankind, a great number of philosophers tried to explain the nature of this force, whether by considering it as a manifestation of inherent qualities that objects affected by this force may posses [5], or by thinking of it as an ether-like medium through which objects travel [6]. Indeed, a pivotal point in the history of gravitational theories is when Galileo Galilei, thanks to his experiments, showed that objects free fall at the same rate under the influence of gravity regardless of their internal qualities, such as mass. This eventually paved the way for Isaac Newton to formulate his law of gravitation, and produce Kepler’s laws[7]. However, Newton could not explain the nature of the force of gravity as he clearly stated in his Principia Mathematica. Newton’s model relied on the concept of Force, which treated gravity as some sort of instantaneous, non-mechanical interaction. Attempts at trying to explain gravity by a mechanical model saw a rise in popularity in the scientific community, most relying on the existence of an ether; however, these attempts produced unacceptable amount of drag and eventually failed as models of gravity. Eventually, in 1915, Einstein published his geometric theory of gravity which still remains the only accepted model of gravity thanks to its excellent agreement with experimental tests. Einstein’s theory does not suffer from action at a distance, and does not predict an ether to explain gravity.

More relevant to the concept of the double copy is the similarity, difference, and interaction of gravitational theories with electromagnetism. Without concerning ourselves with an accurate historical treatment, let us compare some of the qualities of gravity and electromagnetism. Newton formulated his law of universal gravitation in 1687, where he states that the force of attraction is proportional to the inverse square of the distance between two massive objects; that is, in mathematical form,

$$|F_{\text{G}}|=\frac{Gm_{1}m_{2}}{|r|^{2}},$$ (1.1)

where $m_{1}$, $m_{2}$, and $G$ are the masses of the first and second objects, and Newton’s gravitational constant respectively. Let us compare this equation to that of the force between two electrically charged objects, given by Coulombs law

$$F_{\text{Coulomb}}=\frac{kq_{1}q_{2}}{|r|^{2}}.$$ (1.2)

We notice a clear resemblance to the gravitational equation. The gravitational universal constant is replaced with Coulomb’s constant $k$, and $q_{1}$, $q_{2}$ are the magnitude of the objects’ charges. The two equations both follow the inverse square law; however, there is a clear difference between them. In Coulombs law, the charges could take negative values. This leads to the possibility of having both repulsive and attractive forces between charged objects, in clear contrast to the gravitational case, where the value of mass is always positive(in general relativity things can be quite different; in particular, when the cosmological constant is present). Almost a century later, it was discovered by Maxwell that there is such as a thing as the electromagnetic field, wherein electrically charged objects interact, providing a non-action at a distance explanation of electromagnetism. Similarly in the case of gravity, Einstein showed that gravity is a manifestation of the curvature of spacetime acting as the gravitational field. With the advent of quantum field theory, and its formulation as a (quantum-)gauge field theory, one thinks of the gravitational and gauge fields, and their quantised versions as force carriers of the respective interactions. In the case of electromagnetism, charged particles interact by exchanging spin-1 carrier particles, called photons, which classically manifest as a Coulomb interaction in the appropriate limit. Similarly in the case of gravity, gravitons are the carrier particles which are exchanged between particles possessing mass(and/or energy). Classically, in the appropriate non-relativistic limit one obtains Newton’s potential. Currently, the accepted framework for the interaction found in nature are General Relativity and gauge theories; the latter describing electromagnetism, weak force, and the strong force. The point of the author’s humble historical account of gravity as a theory, and its interaction with electromagnetism is to showcase some of the similarities between the two(or more) forces, and the possibility of a dual description of them. We found considerable success in formulating the forces of nature, excluding gravity, as gauge theories; finding also a quantum description of said forces. Gravity, the oldest known force, comes back to haunt us with a lack of a satisfactory formulation of it as a gauge theory, let alone a quantum one. The point of view of the author is to study gravity and gauge theories, their similarities and differences, to better understand the underlying principles governing the interaction. This is by no means a novel idea, for in the literature a great many examples of research exist wherein gravity is studied as a gauge theory, or at least attempted to make it resemble our conventional gauge theories. Famous examples are, Poincaré gauge theory, string theory, and loop quantum gravity; both attempting to cast gravity in the language of gauge theories, where the first one gauges the Poincaré group, the second by treating it as an excitation of a closed string, while the third by the use of Ashtekar variables in hope of formulating quantum gravity canonically via commutation relations.

The author views the double copy as yet another mean to understand gravity and its relation to gauge theory. In this thesis only the classical aspect of the double copy is studied. This is a more recent topic of study as opposed to the amplitudal point of view which has seen great success and is ever growing.

1.2 What is the double copy?

The double copy was first investigated in a series of works [11, 12, 13] as a relationship between perturbative scattering amplitudes in gauge theory and gravity. It has been proved at tree level [14, 15, 13, 16, 17, 18, 19, 20, 21], where it has a stringy origin [22]. But there is still no non-perturbative proof of the double copy, although the evidence is mounting with a series of papers showing double copy behaviour for amplitudes at higher loop order [12, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53].

More recently, the double copy/single copy was applied to a class of exact classical solutions. Double copy refers to moving from gauge theory to gravity while single copy is the inverse map from gravity to gauge theory. The Schwarzschild solution was shown to single copy to an electric charge [54] and the Taub-NUT solution single copy to a magnetic monopole [55]. Subsequent to that the single copy of the Eguchi-Hanson solution has been mapped to a self-dual gauge field [56, 57, 58]. More general topologically non-trivial solutions have been double copied in [59]. Other work examining symmetries of the perturbative double copy have also appeared in a series of works [60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68].

To make the thesis as self contained as possible and make clear our conventions for the double/single copy, in Chapter 2, we begin with a description of the Kerr-Schild form in GR and then the single copy prescription. We give the detailed examples of the Schwarzschild black hole and the Taub-NUT solution and their single copies as described first in [54, 55]. Then we describe the Ehlers transform in general before moving on to its application to Schwarzschild and its single copy. We will show in a number of cases that the duality transformations in electromagnetism correspond to solution-generating transformations in general relativity, and together preserve the form of the double copy.

1.3 The double copy and solution generating transformations

In Chapter 2, to further investigate the double copy formalism beyond the perturbative regime, we examine how non-perturbative symmetries in the gauge theory are double copied to gravity. In particular, gauge theories exhibit electromagnetic duality which exchanges electric and magnetic charges. This symmetry, often also called S-duality, was first discovered for classical Maxwell theory but then became a crucial ingredient in the study of properties of Yang-Mills theory [69]. General relativity is not known to exhibit S-duality which leads to the question of what S-duality could double copy to. We will address this at the non-perturbative classical level by identifying the solution generating symmetry in general relativity that single copies to electromagnetic duality.

We will show that the double copy of electromagnetic duality is identified as the Ehlers transformation in general relativity. It is worth commenting further that we are working with exact and thus classically non-perturbative solutions in the double copy and the metrics corresponding to the electric and magnetic solutions are mapped between each other using an exact non-local transformation. We will then demonstrate how another solution generating symmetry discovered by Buchdahl [70], is single copied to the charge conjugation.

We adopt two complementary approaches. First we will use the Kerr-Schild form of the metric where the metric in this form is related to gauge fields in the single copy. Second, in Chapter 3, we will develop the correspondence introduced in [57] where the Weyl curvature in gravity is related to a combination of field strengths in the single copy. In each case we will examine how the electromagnetic transformation in the single copy is related to a transform in relativity.

1.4 The Weyl formulation

In [57] four-dimensional type D spacetimes were investigated, using a double copy formula for the Weyl curvature spinor in terms of a Maxwell spinor. The earlier work of [71] had used a self-dual Maxwell field, defined in terms of a Killing vector on the spacetime, in order to study how the Weyl tensor transformed under $\text{SL}(2,\mathbb{R})$, and noted in particular that if the Weyl tensor was given by a suitable function quadratic in the Maxwell field, then the $\text{SL}(2,\mathbb{R})$-transformed metric also had a Weyl tensor satisfying this property. In [2] we, with Peinador Veiga, studied various metrics for which this is the case, showing how they transform under duality. This work, and that of [57], suggested that it would be interesting to study cases where the Weyl tensor is given in terms of an Abelian gauge field, by what we will call ‘Weyl doubling’.

In Chapter 3 we would thus like to explore classes of gravity and gravity-gauge field systems where the Weyl curvature of a spacetime is given as a quadratic function of an Abelian field strength which is also defined on the spacetime. Crucially we differ from the normal double copy scheme as our gauge field will be taken to be in the curved space time rather than some auxiliary flat background. We will investigate two such classes - the first where the gauge field is defined using intrinsic geometric properties of the spacetime, and the second where it is an additional field in the theory.

1.5 The double copy and topology

An important focus of ongoing research is to ascertain how general the double copy is, and in particular whether it applies to non-perturbative information. A successful understanding of the latter may elucidate the underlying origin of the double copy, or reveal new ways of thinking about different field theories, that make their common structures manifest. Previous attempts to study non-perturbative effects include analysing strong coupling solutions of equations of motion [72, 73, 74, 75, 76], examining exact algebras underlying the kinematic sectors of different theories [20, 77, 78], using twistor methods [79, 80, 81], matching solution-generating transformations between different theories [2, 82], and studying whether topological information (such as characteristic classes) can be identified in gauge and gravity solutions [56, 83]. These studies suggest that it is worthwhile to consider other global properties of gauge or gravity solutions, and to ascertain whether or not they can be matched according to a double copy prescription. In Chapter 4, we study the notion of holonomy which, loosely speaking, describes how a vector is transformed after parallel transport around a closed curve. The set of all such transformations forms a holonomy group and particular elements of the holonomy group are described by path ordered integrals of the Christoffel connection along the curve. In gauge theories, the equivalent concept is how the phase of a charged particle transforms as it moves along a path. This is then described by Wilson line operators, which involve integrating the gauge field along a curve.

It has long been known that holonomy properties of gauge and gravity theories are mathematically analogous. Gauge theories can be thought of in terms of principal fibre bundles, where a base space (corresponding to spacetime) is dressed by fibres acted on by the gauge group. The gauge field itself is then associated with a connection on the fibre bundle. The description in gravity is similar: one considers the tangent bundle obtained by dressing spacetime with its tangent space at each point such that the tangent space is now the fibre. The connection on this bundle corresponds to the connection in gravity. Thus, the holonomy in gauge and gravity theories share a common geometrical origin in that they both arise due to the fact that parallel transport in the base manifold induces transport in the fibre. It is therefore tempting to conclude that the holonomy groups of gauge and gravity theories are directly related by the double copy. As we will discuss in detail in this Chapter 4, this assumption is false.

Attempts to explicitly relate holonomy properties and/or Wilson lines in gauge and gravity theories have been made before. In particular, refs. [84, 85] studied the holonomy properties of gravity solutions using a perturbative field theory approach, based on Wilson line operators involving the Christoffel symbol. The behaviour of these operators in perturbation theory was found to be in striking contrast with the situation in gauge theory, an observation that has arisen more recently in the study of perturbative Wilson loops [89]. Given that the double copy relates scattering amplitudes in perturbation theory, this already suggests that the traditional holonomy operator in gravity is not a double copy of its gauge theory counterpart. Indeed, there is a second operator that one may write down in gravity, involving the path-length of a particle traversing a curve, which has also been called a Wilson line [90, 89, 91, 47, 92]. It represents the phase experienced by a scalar particle that travels around a closed loop (see also the earlier work of ref. [93]), and in this sense is the correct physical analogue of the holonomy operator in gauge theory, which arises in the description of the Aharonov-Bohm effect. It has also been used in the description of soft radiation [47], and high-energy scattering [48, 49], in both cases overlapping with results that can also be obtained via the double copy of scattering amplitudes [46, 51, 53]. Recently, ref. [83] argued that the single copy of this second operator is indeed the (unique) gauge theory Wilson line, and that it can be used to express non-trivial topological information of gauge and gravity solutions in a common language (see also refs. [94] for a related study from a different point of view).

The above discussion begs the following question: does the holonomy operator in gravity have a single copy? The aim of this chapter is to systematically explore this question, and thus construct a square of four operators, such that we have a pair of gauge theory operators which are a meaningful single copy of the two gravity operators mentioned above. Doing so will allow us to clear up some confusions in the literature regarding the nature of Wilson lines in gravity, as well as provide yet more glimpses of potential non-perturbative aspects of the double copy.

1.6 The Ricci flow and the double copy

In Chapter 4, we introduce the concept of the Ricci flow as first introduced by Hamilton [95] as a way to evolve the metric on a Riemannian manifold. Following the spirit of Chapter 4, we attempt to use the Kerr-Schild formulation with the Ricci flow to obtain the Yang-Mills flow, which is a similar evolution equation for a Yang-Mills connection, or in the double copy context to the single copy gauge field.

Chapter 2 S-duality and the Double Copy

This chapter is based on the first half of [2]. The second half, which deals with the Weyl double copy, is contained in Chapter 3.

2.1 Introduction and conclusion

In this chapter we consider the notion of electromagnetic duality in the context of the double copy. More specifically, we pose the following question: Given that the double copy relates local quantities, such as solutions to the equation of motions, on the gauge theory and gravity sides to each other; are non-perturbative properties that these solutions exhibit also related by the double copy map? We know that Maxwell’s theory of electromagnetism enjoys a duality, namely, the electromagnetic (EM) duality between the electric and magnetic fields described by the theory as vector fields (pseudo-vector for the magnetic field). For example, if we label the electric field by $E$ and the magnetic field by $B$, then any given solution to the equations of motion is also a solution upon the substitution $(E,B)\rightarrow(B,-E)$. General Relativity is not known to exhibit such a symmetry. Using the double copy map, we will show that in a classical and non-perturbative regime, the corresponding transformation in General Relativity is called Ehlers transformation, and we shall do so using the classical Kerr-Schild double copy map.

First we introduce the Kerr-Schild class of solutions of Einstein’s equations, write down the linearised equations, and see how they imply the Abelian Yang-Mills equations. Then we explain how to take the single copy of Kerr-Schild metrics. Next, we examine two relevant solutions to Einstein equations, namely the Schwarzschild and Taub-NUT solutions, and show that they reduce to the Coulomb charge and dyon respectively. In the final part of this chapter, we examine solution generating transformations in General Relativity. First we show how to apply Ehlers transformation as described by Ehlers on the Schwarzschild solution to obtain the Taub-NUT solution. Next we examine another example of a solution generating transformation first discovered by Buchdahl which multiplies the mass parameter in the Schwarzschild metric by a minus sign. Finally, we apply the above transformations to the Taub-NUT solution and show that Ehlers transformation is the gravitational double copy of electromagnetic duality.

2.2 The Kerr-Schild classical double copy

The Kerr-Schild classical double copy was first introduced in [54] as a map between gravity and gauge theory. More specifically, the map requires the existence of a coordinate system such that the line element takes on a special form. Remarkably, in this coordinate system the vacuum Einstein field equations exactly linearise. Here, exact means that no small parameter expansion is performed. Thereby, the Kerr-Schild class of solutions simplifies the study of various spacetimes, a welcoming change from the notoriously difficult to solve second order partial differential equations of Einstein. Indeed, using the Kerr-Schild metric, gauge theory counterparts to the gravitational solutions have been found under the double/single copy map. Following the paper by Monteiro et al. [54], where the Schwarzschild and Kerr solutions where found to single copy to a Coulomb charge and a charged rotating respectively, follow-up papers started to appear examining more interesting solutions including Taub-NUT [55] and the topologically non-trivial Eguchi-Hanson space [56]. Indeed, the classical Kerr-Schild double copy has grown to be an active area of research giving rise to many interesting avenues of research, ranging from single copies of curved background spaces of AdS/dS; single copies of stress-energy tensors and sources; examining topological properties of gravity/gauge theory solutions, and more [96, 97, 98, 83, 3, 99]. More recently, the double copy has also seen a Double Field theoretic formulation in [100, 101, 102] by which the Coulomb solution was revisited under a new light, and was found to double copy to a spherically symmetric solution of Einstein-Dilaton gravity, resembling the situation on the scattering amplitude formulation of the double copy. The Kerr-Schild double copy formulation has also been used in the study of non-singular black holes [103, 104]. The perturbative double copy has also been applied to massive gravity in [105, 106, 107, 108, 109]. However, in this thesis, only the original Einsteinian formulation of the Kerr-Schild double copy will be utilised. We now review the basics of Kerr-Schild class of solutions and its double/single copy.

2.2.1 A review of the Kerr-Schild double copy

First let use introduce the Kerr-Schild form of the metric and examine the behaviour of Einstein’s field equations. Writing the metric in this form is a crucial step in making the double/single copy manifest. In what follows we shall use the procedure outlined in [54]. We take the metric $\eta_{\mu\nu}={\rm diag}(-1,+1,+1,+1)$ throughout.

Suppose one has a 4-dimensional manifold $\mathcal{M}$ endowed with a Lorentz metric $g_{\mu\nu}$ and a Levi-Civita connection $\nabla$ associated to $g$. A solution to the Einstein’s field equations is ‘Kerr-Schild’ if a set of coordinates $x^{\alpha}:p\in\mathcal{M}\rightarrow\mathbb{R}^{4}$ on an open subset $U$ of $\mathcal{M}$ may be found such that the spacetime metric $g_{\mu\nu}$ may be put in the form

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\phi\,k_{\mu}k_{\nu}\,,$$ (2.1)

where $\eta_{\mu\nu}$ is the metric on Minkowski spacetime $\mathbb{R}^{1,3}=(\mathbb{R}^{4},\eta)$, $\phi$ is a scalar field $\phi:U\subseteq M\rightarrow\mathbb{R}$ and $k_{\mu}$ is a co-vector $k:T_{p}\mathcal{M}\rightarrow\mathbb{R}$ satisfying

$$\eta_{\mu\nu}k^{\mu}k^{\nu}=0=g_{\mu\nu}k^{\mu}k^{\nu},\quad k^{\nu}\nabla_{\nu}k_{\mu}=k^{\nu}\partial_{\nu}k_{\mu}=0,\quad\text{det}(g)=-1,$$ (2.2)

i.e., it is null and geodesic with respect to both the full and background Minkowski metric. The background metric could in principle be curved(see [96]). However, for the purposes of the work presented in this thesis, the background metric is taken to be Minkowski unless stated otherwise. The second equation in (2.2) follows from the Einstein field equations

$$R_{\mu\nu}k^{\mu}k^{\nu}=0.$$ (2.3)

More generally, in the presence of a matter stress-energy tensor, the condition for $k^{\mu}$ to be geodesic with respect to both the background and the full metric is

$$T_{\mu\nu}k^{\mu}k^{\nu}=0.$$ (2.4)

For a detailed discussion and derivation see [110] and [111]. The third property can be obtained by using the identity [112],

$$\text{det}(I+xy^{T})=1+y^{T}I^{-1}x\text{det}(I),$$ (2.5)

where $I$ is the identity matrix and $x,y\in\mathbb{R}^{n}$. Here $xy^{T}$ inside the determinant is equivalent to the outer product of two vectors. In our case we have

$$\begin{split}\text{det}(\eta+\phi\,k\otimes k)&=(1+k^{\mu}\eta_{\mu\nu}k^{\nu})\text{det}(\eta)\\ &=\text{det}(\eta),\end{split}$$ (2.6)

which is equal to minus one. The inverse metric can be found by noting that the variation of the Kronecker delta is zero,

$$\delta(gg^{-1})=0,$$ (2.7)

from which we find the variation of the inverse metric,

$$\delta(g^{-1})=-g^{-1}\delta gg^{-1}.$$ (2.8)

Writing it in index notation we have,

$$\begin{split}\delta g^{\beta\nu}&=-g^{\mu\beta}\delta g_{\mu\alpha}g^{\alpha\nu}\\ &=-\phi\,k^{\beta}k^{\alpha},\end{split}$$ (2.9)

where we have used $\delta g_{\mu\nu}=\phi k_{\mu}k_{\nu}$ and raised the indices of the Kerr-Schild vectors with the inverse metrics. Therefore, if we assume our inverse metric to have the form $g^{\mu\nu}=\eta^{\mu\nu}+\delta g^{\mu\nu}$, then we have

$$g^{\mu\nu}=\eta^{\mu\nu}-\phi\,k^{\mu}k^{\nu}\,.$$ (2.10)

In fact, this is the exact inverse metric because if we assume there are higher order terms of the form,

$$\begin{split}g^{\mu\nu}&=\eta^{\mu\nu}-\sum_{n=1}^{\infty}\phi^{n}(k\otimes_{n}k)^{\mu\nu}\\ &=\eta^{\mu\nu}-\phi\,k^{\mu}k^{\nu}-\phi^{2}k^{\mu}k^{\alpha}k_{\alpha}k^{\nu}\ldots,\end{split}$$ (2.11)

one is bound to have the contraction of $k_{\mu}$ with itself in higher order terms, which is null by definition, and hence the series stops at order one in $\phi$. The metric is exact and there is no requirement for the ‘perturbation’ $\delta g$ to be small. The connection components associated with the Kerr-Schild metric simplify greatly [111],

$$\Gamma^{\mu}_{\alpha\beta}k^{\alpha}k^{\beta}=0,\quad\Gamma^{\alpha}_{\mu\beta}k_{\alpha}k^{\beta}=0.$$ (2.12)

In terms of the scalar field $\phi$ and co-vector $k_{\mu}$, the Ricci tensor and Ricci scalar in Kerr-Schild coordinates take the form

$$\begin{split}&R^{\mu}{}_{\nu}=\frac{1}{2}(\partial^{\mu}\partial_{\alpha}(\phi\,k^{\alpha}k_{\nu})+\partial_{\nu}\partial^{\alpha}(\phi\,k_{\alpha}k^{\mu})-\partial^{2}(\phi\,k^{\mu}k_{\nu}))\,,\\ &R=\partial_{\mu}\partial_{\nu}(\phi\,k^{\mu}k^{\nu})\,,\end{split}$$ (2.13)

where $\partial^{\mu}=\eta^{\mu\nu}\partial_{\nu}$. In the stationary spacetime case ($\partial_{0}\phi=\partial_{0}k^{\mu}=0$) one may take the time component of the Kerr-Schild vector as $k^{0}=1$, with the dynamics in the time component contained in $\phi$. Demanding stationarity further simplifies the components of the Kerr-Schild Ricci tensor as follows

$$R^{0}{}_{0}=\frac{1}{2}\nabla^{2}\phi\,,$$ (2.14)

$$R^{i}{}_{0}=-\frac{1}{2}\partial_{j}[\partial^{i}(\phi\,k^{j})-\partial^{j}(\phi\,k^{i})]\,,$$ (2.15)

$$R^{i}{}_{j}=\frac{1}{2}\partial_{l}[\partial^{i}(\phi\,k^{l}k_{j})+\partial_{j}(\phi\,k^{l}k^{i})-\partial^{l}(\phi\,k^{i}k_{j})]\,,$$ (2.16)

$$R=\partial_{i}\partial_{j}(\phi\,k^{i}k^{j})\,,$$ (2.17)

where Latin indices indicate the spatial components. Demanding the spacetime to be stationary is not required to put the metric in Kerr-Schild form; however, it is needed for the double copy procedure. Nevertheless, some non-stationary Kerr-Schild metric do allow a double copy prescription like the plane-wave solution [54].

Now define a local gauge field $A_{\mu}=\phi\,k_{\mu}$, with the Maxwell field strength $F_{\mu\nu}=\partial_{\mu}A_{\nu}-\partial_{\mu}A_{\nu}$. Taking the stationary case of the vacuum Einstein equations $R^{\mu}_{\nu}=0$, namely equation (2.15), one finds that the gauge field satisfies the stationary Abelian Maxwell equations

$$\partial_{\mu}F^{\mu\nu}=\partial_{\mu}(\partial^{\mu}(\phi\,k^{\nu})-\partial^{\nu}(\phi\,k^{\mu}))=0\,,$$ (2.18)

where the $\mu=0,\nu=0$ component follows from (2.14) and the rest from (2.15) . The remarkable thing about the double copy is that if now one considers a non-Abelian gauge field $A^{a}_{\mu}$ with the gauge group index $a$, there is still a single copy/double copy relationship. The recipe is to take the quantity $\phi\,k_{\mu}k_{\nu}$ of a given gravity solution and strip off one of the Kerr-Schild vectors and dress with a gauge group index to get the corresponding gauge field $A^{a}_{\mu}=c^{a}\phi\,k_{\mu}$. There is no derivation as such for this procedure but by now there is a compelling amount of evidence as listed in the introduction. Thus, the basic statement of the double/single copy we will be applying is the following:

If $g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\phi\,k_{\mu}k_{\nu}$ is a stationary solution of Einstein’s equations, then $A_{\mu}^{a}=c^{a}\phi\,k_{\mu}$ is a solution of the Yang-Mills equations which is linearised by the Kerr-Schild coordinates allowing an arbitrary choice for the constant $c^{a}$.

Essentially, the above amounts to the replacement of one Kerr-Schild vector with the trivial colour vector.

2.2.2 Schwarzschild and NUT spacetimes

We shall demonstrate the double/single procedure on two important gravity solutions, the Schwarzschild black hole and the Taub NUT spacetime.

2.2.2.1 Schwarzschild spacetime

The Schwarzschild solution defined on $\mathbb{R}\times(2M,\infty)\times S^{2}$ is an asymptotically flat, static and spherically symmetric solution of Einstein’s field equations. In Schwarzschild coordinates $(t,r,\theta,\phi)$, the line element takes the form

$$ds^{2}=-\Big{(}1-\frac{2GM}{r}\Big{)}dt^{2}+\Big{(}1-\frac{2GM}{r}\Big{)}^{-1}dr^{2}+r^{2}d\Omega^{2}$$ (2.19)

where $d\Omega^{2}=d\theta^{2}+\sin^{2}\!\theta\,d\phi^{2}$ is the line element on the unit sphere, $G$ is Newton’s constant, and $r^{2}=x^{2}+y^{2}+z^{2}$ is the radial distance from the origin, and constant $M\in\mathbb{R}$ is the ‘mass’ of the gravitating body.

In order to apply the single copy procedure, one must write this metric in Kerr-Schild form. To do this, we apply the coordinate transformation $l=t+\bar{r}$ with $d\bar{r}=(1-\frac{2GM}{r})^{-1}dr$, so that the metric takes the form

$$ds^{2}=-dl^{2}+2dldr+r^{2}d\Omega^{2}+\frac{2GM}{r}dl^{2}\,.$$ (2.20)

A further coordinate transformation of the form $l=\bar{t}+r$ is then applied so that the metric becomes

$$ds^{2}=-d\bar{t}^{2}+dr^{2}+r^{2}d\Omega^{2}+\frac{2GM}{r}(d\bar{t}^{2}+dr^{2}+2d\bar{t}dr)\,.$$ (2.21)

Notice that the first three terms are just the flat Minkowski metric in spherical coordinates. Using the definition of $r$ given above to transform into ‘Cartesian’ coordinates the metric becomes

$$ds^{2}=\eta_{\mu\nu}dx^{\mu}dx^{\nu}+\frac{2GM}{r}k_{\mu}k_{\nu}dx^{\mu}dx^{\nu}\,,$$ (2.22)

where the null vector $k^{\mu}$ is defined by

$$k^{\mu}=\left(1,\frac{x^{i}}{r}\right),\qquad i=1...3.$$ (2.23)

The metric is now in Kerr-Schild form:

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\frac{2GM}{r}k_{\mu}k_{\nu}\,.$$ (2.24)

Note that in this coordinate system, the radial distance $r$ has been continued past the point $r=2M$ such that the range is now $0<r<\infty$ In terms of a metric

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\kappa\,h_{\mu\nu}\,$$ (2.25)

we have

$$h_{\mu\nu}=\frac{\kappa}{2}\phi k_{\mu}k_{\nu},\qquad\phi=\frac{M}{4\pi r},\quad\kappa^{2}=16\pi G\,.$$ (2.26)

The single copy then yields

$$A^{\mu}=\frac{gc_{a}T^{a}}{4\pi r}k^{\mu}\,,$$ (2.27)

where, motivated by the prescription for amplitudes, we have made the replacements

$$\frac{\kappa}{2}\rightarrow g,\quad M\rightarrow c_{a}T^{a},\quad k_{\mu}k_{\nu}\rightarrow k_{\mu}\,.$$ (2.28)

The first one is just choosing the right coupling constant, the second one being the correspondence between the charges of the two theories.

It is interesting to note that we have single copied a spacetime that includes the event horizon, i.e., all the points $p\in\mathcal{M}$ such that $r>0$ are included, and not just the exterior solution of Schwarzschild. However, we lose all information about the event horizon at $r=2GM$ on the gauge theory side upon single copying. In other words, what happens to the event horizon once single copied?

2.2.2.2 Taub-NUT spacetime

This discussion makes use of fibre bundle theory. Should the reader require a refresher for the topic, Chapter 4 provides a short review.

The solution known as Taub-NUT was first derived by Taub [113] and generalised by Newman, Tamburino, and Unti [114] in 1963. The NUT solution is a non-asymptotically flat, and stationary solution with isometry group $\text{U}(1)\otimes\text{SU}(2)$ [115, 116, 117, 118]. Following Ortín [118], the Taub-NUT metric can be written in polar coordinates $(t,r,\theta,\phi)$ as

$$ds^{2}=-f(r)(dt-2N\cos{\theta}d\phi)^{2}+f(r)^{-1}dr^{2}+(r^{2}+N^{2})d\Omega^{2},$$ (2.29)

where

$$f(r)=\frac{(r-r_{+})(r-r_{-})}{r^{2}+N^{2}},\qquad r_{\pm}=M\pm r_{0},\qquad r_{0}^{2}=M^{2}+N^{2}.$$ (2.30)

This can be thought of as a generalisation of the Schwarzschild solution with an additional topological charge that is called the NUT charge $N\in\mathbb{R}$. This solution exhibits the following interesting properties:

• The solution reduces to the Schwarzschild metric for $N=0$ and $M\neq 0$, but is not trivial in the limit $M\rightarrow 0$ and $N\neq 0$.

• Taking the Newtonian limit shows that $M$ is indeed the mass of the source. The NUT charge has no Newtonian analogue. In fact, if we look at the diagonal component of the metric tensor, we find that in the limit $r\rightarrow\infty$ the metric component behaves as $g_{t\phi}|_{r\rightarrow\infty}\sim 2N\cos{\theta}$, which is the gauge field describing a magnetic monopole with charge $N$.

• The solution defines its own class of asymptotic behaviour labelled by $N$ and is associated with the non-vanishing at infinity of the $g_{t\phi}$ component of the metric.

• The solution admits Dirac-like singularities at $\theta=0,\pi$, requiring the introduction of two coordinate patches with different time coordinates given by $t_{N}=t_{S}+4N\phi$. Since $\phi$ is compact with period $2\pi$, $t_{N,S}$ is then compact with period $8\pi N$. This changes the topology of the solution such that it acquires spherical symmetry which can be viewed as a Hopf fibration over $S^{2}$ along the time direction. More succinctly, the metric is defined on $\mathbb{R}\times S^{3}$:

$$ds^{2}_{N,S}=f(r)^{-1}dr^{2}\underbrace{-f(r)\big{(}dt_{N,S}-2N(\mp 1+\cos{\theta})d\phi\big{)}^{2}+(r^{2}+N^{2})d\Omega^{2}}_{S^{3}},$$ (2.31)

where $t,\theta,\phi$ are Euler coordinates on $S^{3}$ with ranges $0\leq t\leq 8\pi N,\,0\leq\theta\leq\pi,\,0\leq\phi\leq 2\pi$ . In fact, the last point above implies that the NUT charge is quantised much like the case of a magnetic monopole defined on $S^{2}$(See 2.4.1). To see this, let us view the Taub-NUT space as a product $\mathbb{R}\times S^{3}$ where the 3-sphere part is a Hopf fibration treated as a non-trivial $\text{U}(1)$-principal bundle. The bundle is constructed by taking the base space to be $S^{2}$ and fibering along the time direction which is a circle $\text{U}(1)\cong S^{1}$. In terms of coordinates, the projection map is given by $(t,\theta,\phi)\xrightarrow{\pi}(\theta,\phi)$. The bundle induces a connection on the base space given by taking local sections on each side of the Hemisphere, $A_{N}=\sigma_{N}^{*}\omega$ and $A_{S}=\sigma_{S}^{*}\omega$. The transition function, $t_{NS}:S^{1}\rightarrow\text{U}(1)$, tells us how to transform from one side of the $S^{2}$ to the other and is given by $t_{NS}=\exp[i\varphi(\phi)]$. This induces a relation between the local connections $A_{N}$ and $A_{S}$ on the equator, $U_{N}\cup U_{S}$, given by a gauge transformation,

$$A_{N}=t^{-1}_{NS}A_{S}t_{NS}-it^{-1}_{NS}dt_{NS}=A_{S}+d\varphi.$$ (2.32)

More explicitly, upon viewing eq. (2.31) as a bundle metric, the local connections are just the $t\phi$ component of the metric,

$$A_{N,S}=-2N(\mp 1+\cos{\theta})d\phi.$$ (2.33)

To see how the quantisation of the NUT charge arises, one requires that the transition function to be single valued around the equator, meaning,

$$\begin{split}\Delta\varphi=\oint_{S^{1}}d\varphi&=\oint_{S^{1}}A_{N}-\oint_{S^{1}}A_{S}\\ &=4N\oint_{S^{1}}d\phi,\end{split}$$ (2.34)

using eq. (2.33). Now as $\phi$ runs from $0$ to $2\pi$, for $t_{N,S}$ to be uniquely defined, $\varphi$ must be a multiple of $2\pi$, i.e.,

$$\Delta\varphi=4N(2\pi)=2\pi m,\quad m\in\mathbb{Z}.$$ (2.35)

This implies that the NUT charge is quantised(see [119] for related results),

$$N=\frac{m}{4}.$$ (2.36)

This result is analogous to the Dirac quantisation of the magnetic monopole charge. In the next section we will see that this quantisation of the NUT charge forces the Ehlers group, thought of as $\text{SL}(2,\mathbb{R})$, to reduce to $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$. Indeed, similar to what happens to the electromagnetic duality upon quantisation; more on this later on in this chapter.

We saw earlier that the mass in gravity single copies to an electric or colour charge. In the case of the Taub-NUT solution, the NUT charge $N$ is analogous to the magnetic monopole charge. The single copy provides a way to make this statement precise. Under the single copy, the NUT charge $N$ single copies to a magnetic monopole on the gauge theory side as follows.

The Taub-NUT metric written in coordinates introduced by Plebanski [120] exhibits a double Kerr-Schild form, as shown in [121]. This means the Taub-NUT metric may be written as:

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\kappa h_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\kappa(\phi\,k_{\mu}k_{\nu}+\psi\,l_{\mu}l_{\nu})\,,$$ (2.37)

where we restated the gravitational coupling constant $\kappa$, and the vectors $k^{\mu}$ and $l^{\mu}$ must satisfy the following conditions

$$k^{2}=l^{2}=k\cdot l=0\,,\qquad(k\cdot\nabla)k_{\mu}=0,\qquad(l\cdot\nabla)l_{\mu}=0\,,$$ (2.38)

where the geodesic condition is valid with respect to both the background and full metric. The Plebanski coordinate system linearises the Einstein equations as with the single Kerr-Schild form [120, 55]. The generalisation of the single copy prescription for the gauge field, for our stationary Taub-NUT spacetime, is then

$$A_{\mu}^{a}=c^{a}(\phi\,k_{\mu}+\psi\,l_{\mu})\,.$$ (2.39)

Following [55], we have made the following substitutions

$$\frac{M\kappa}{2}\rightarrow(c_{a}T^{a})g_{s}\,,\qquad\frac{N\kappa}{2}\rightarrow(c_{a}T^{a})\tilde{g}_{s}\,.$$ (2.40)

The field strength is then

$$F=\frac{1}{2}F_{\mu\nu}\,dx^{\mu}\wedge dx^{\nu}=-\frac{c_{a}T^{a}}{8\pi}\Big{(}\frac{g_{s}}{r^{2}}dt\wedge dr+\tilde{g}_{s}\sin{\theta}d\theta\wedge d\phi\Big{)}\,.$$ (2.41)

The first term on the right-hand side above is the pure electric charge corresponding to a Coulomb solution that was derived in the Schwarzschild case. The second term is a magnetic monopole charge which is single copied from the NUT contribution on the gravity side. In summary, the Schwarzschild single copies to a Coulomb solution and the NUT charge to a magnetic monopole. Recently, generalisations of the Kerr-Schild double copy have appeared in the literature. Starting with the work of K. Lee [100] which introduced a double field theoretic(DFT) formulation of the double copy, and subsequently generalised to heterotic DFT [101]. Moreover, by applying the DFT formulation to the point charge case, it has been found that the Coulomb charge double copies to the two parameter Janis-Newman-Winicour solution in gravity. The latter being a static, spherically symmetric, asymptotically flat solution that generically includes a dilation field [102]. Indeed, this generalisation of the Coulomb solution is more faithful to the string theory origin of the double copy for scattering amplitudes.

2.3 Solution generating transformations in general relativity

A solution generating transformation is simply a recipe for obtaining a new solution to Einstein’s equations from a known one. Their existence is remarkable given that Einstein’s equations are a set of ten second order coupled non-linear differential equations that are notoriously difficult to solve. Whilst explicit symmetries in Einstein’s equations make some transformations straightforward, there are “hidden symmetries" that allow us to generate very non-trivial solutions through this transformation technique. This approach to solving Einstein’s equations was studied by Buchdahl, Ehlers, Geroch and Ernst [122]. The transformations require a Killing symmetry in the spacetime. When such a symmetry is present then there are a set of solution-generating techniques which we describe below.

2.3.1 Ehlers transformation

The Ehlers transformation is a transformation that acts on the parameters of a static solution of Einstein gravitational field equations and generates other solutions of the field equations that are in general stationary. In what follows we describe how the Ehlers transformation works [123], following [124]. It is assumed that the spacetime possesses a time-like Killing vector $\xi$ that generates an isometry. We would like to mention that while this formulation relies on the existence of a time-like killing vector field, the formulation of Ehlers transformation as introduced by Mars in [71], which we will see in the next chapter, does not; moreover, it works even for null and space-like killing fields. Now back to the formulation as introduced by Ehlers. First perform a (1+3) decomposition of the metric and choose coordinates $x^{\mu}=\{x^{0},x^{i}\}$ to put the line element in the following form

$$ds^{2}=-e^{2U}(dx^{0}+A_{i}dx^{i})^{2}+d\ell^{2}\,,$$ (2.42)

where we define

$$A_{i}=\frac{-g_{0i}}{g_{00}}\,,\quad e^{2U}=-g_{00}\,,\quad dl^{2}=\gamma_{ij}dx^{i}dx^{j}$$ (2.43)

and

$$\gamma_{\alpha\beta}=(-g_{\alpha\beta}+\frac{g_{0\alpha}g_{0\beta}}{g_{00}})\,.$$ (2.44)

The Ehlers transformation states that if

$$g_{\mu\nu}dx^{\mu}dx^{\nu}=-e^{2U}(dx^{0})^{2}+e^{-2U}d\tilde{\ell}^{2}\,,$$ (2.45)

with $d\tilde{\ell}^{2}=e^{2U}d\ell^{2}$, is the metric of a static spacetime, then

$$\bar{g}_{\mu\nu}dx^{\mu}dx^{\nu}=-(\alpha\cosh(2U))^{-1}(dx^{0}+A_{i}dx^{i})^{2}-\alpha\cosh(2U)d\tilde{\ell}^{2}\,,$$ (2.46)

where $\alpha$ is a positive constant, $U=U(x^{i})$ and $A_{i}=A_{i}(x^{j})$, is the metric of a stationary spacetime provided that $A_{i}$ satisfies Ehlers equation

$$-\alpha\sqrt{\tilde{\gamma}}\,\epsilon_{ijk}\,U^{,k}=A_{[i,j]}\,,$$ (2.47)

where $\tilde{\gamma}_{ab}$ is the conformal spatial metric. Using this method, one generates a stationary solution from a static one by finding the potential $A_{a}$ which is related to a given static potential $U$. Let us see how this comes about by applying this procedure to the Schwarzschild metric.

Start with the Schwarzschild metric in the form (2.45), with the potential taking the form

$$U_{c}=\frac{1}{2}\ln{(1-\frac{2m}{r})}+C$$ (2.48)

and

$$d\tilde{\ell}^{2}=dr^{2}+r^{2}e^{2U}(d\theta^{2}+\sin^{2}{\theta}d\phi^{2})\,,$$ (2.49)

where $C$ is a constant and $U(x^{a})$ only depends on the spatial coordinates. Then the Ehlers equation (2.47) reads

$$-\alpha r^{2}e^{2U}\sin{\theta}\,\tilde{\gamma}^{rr}U_{,r}=\frac{1}{2}(A_{\theta,\phi}-A_{\phi,\theta})\,.$$ (2.50)

One may choose a gauge such that $A_{\theta,\phi}=0$. Then substituting (2.48) in the above equation and solving for the field $A_{\phi}$ we find

$$A_{\phi}(\theta)=-2\,\alpha\,m\cos{\theta}\,.$$ (2.51)

The resulting metric is then given by (2.46) as

$$ds^{2}=-\frac{r(r-2m)}{\alpha f(r)}(dt-2\alpha m\cos{\theta}d\phi)^{2}+\frac{\alpha f(r)}{r(r-2m)}dr^{2}+\alpha f(r)d\Omega^{2},$$ (2.52)

where

$$f(r)=r^{2}\left(\frac{1+c_{1}^{2}}{2c_{1}}\right)+2m^{2}c_{1}-2mrc_{1}\,,\quad c_{1}=e^{2C}\,.$$ (2.53)

Recovering the Schwarzschild metric as $\alpha\rightarrow 0$ requires us to set

$$\alpha=\frac{2c_{1}}{1+c_{1}^{2}},\quad|c_{1}|\leq 1.$$ (2.54)

Now apply the following changes of variables and redefinitions of constants;

$$M=m\,\frac{1-c_{1}^{2}}{1+c_{1}^{2}}\,,\quad\alpha\,m=N,\quad r-Nc_{1}=R\,,$$ (2.55)

to get

$$ds^{2}=-\frac{R^{2}-2MR-N^{2}}{R^{2}+N^{2}}(dt-2N\cos{\theta}d\phi)^{2}+\frac{R^{2}+N^{2}}{R^{2}-2MR-N^{2}}dR^{2}+(R^{2}+N^{2})d\Omega^{2}\,,$$ (2.56)

which is the metric for the NUT spacetime with NUT charge $N$. Remarkably, the constant $C$ in the potential $U$, while having no effect on the Schwarzschild spacetime, plays an important role in generating solutions when the Ehlers transformation is applied. Had we started with $C=0$ we would have ended up with the pure NUT spacetime ($M=0$). This means that the seed metric for both the NUT with mass and pure NUT metric is the Schwarzschild metric.

2.3.2 Buchdahl’s reciprocal transformation

In [70] Buchdahl showed that if a solution of Einstein’s equations admits a Killing vector field one can obtain a new solution by applying the so called “reciprocal transformation”. For coordinates adapted to the Killing direction such that the Killing vector is given by $\frac{\partial}{\partial x^{\alpha}}$, then the line element may be written, where there is no summation on the index $\alpha$,

$$ds^{2}=g_{\beta\gamma}dx^{\beta}dx^{\gamma}+g_{\alpha\alpha}(dx^{\alpha})^{2}\,.$$ (2.57)

The reciprocal transformation then generates the following line element

$$ds^{2}=g_{\alpha\alpha}^{\frac{2}{d-3}}g_{\beta\gamma}dx^{\beta}dx^{\gamma}+g_{\alpha\alpha}^{-1}(dx^{\alpha})^{2}\,.$$ (2.58)

This transformation may be written acting on metric components in this adapted coordinate system as

$$(g_{\alpha\alpha},g_{\beta\gamma})\rightarrow(g_{\alpha\alpha}^{-1},g_{\alpha\alpha}^{\frac{2}{d-3}}g_{\beta\gamma})\,.$$ (2.59)

The reader familiar with string theory will note that Buchdahl’s reciprocal transformation is essentially T-duality as a solution generating transformation, predating it by some thirty years. We shall apply this to the Schwarzschild metric. As noted above, the $d=4$ Schwarzschild metric admits a time-like Killing vector $\partial/\partial t$ so that the transformation yields

$$(g_{tt},g_{ij})\rightarrow(g_{tt}^{-1},g_{tt}^{2}g_{ij})\,,$$ (2.60)

which upon substitution into the metric gives

$$ds^{2}=-\frac{dt^{2}}{1-\frac{2M}{r}}+\Big{(}1-\frac{2M}{r}\Big{)}dr^{2}+r^{2}\Big{(}1-\frac{2M}{r}\Big{)}^{2}(d\theta^{2}+\sin{\theta}^{2}d\phi^{2}).$$ (2.61)

The Schwarzschild metric also admits the spatial Killing vector $\partial/\partial\phi$. Applying the same transformation, but now with $\alpha=\phi$, we get the following metric

$$ds^{2}=-r^{4}\sin^{4}{\theta}\Big{(}1-\frac{2M}{r}\Big{)}dt^{2}+r^{4}\sin^{4}{\theta}\Big{(}1-\frac{2M}{r}\Big{)}^{-1}dr^{2}+r^{6}\sin^{4}{\theta}d\theta^{2}+\frac{1}{r^{2}\sin^{2}{\theta}}d\phi^{2}\,.$$ (2.62)

This new solution is completely unrelated to the original seed metric, unlike (2.61) which was obtained using the time-like Killing symmetry and is indeed related to the Schwarzschild metric by a simple coordinate transformation $\bar{r}=r-2M$ whereby one obtains the Schwarzschild metric but with negative mass parameter

$$ds^{2}=-\Big{(}1-\frac{2M}{\bar{r}}\Big{)}dt^{2}+\Big{(}1+\frac{2M}{\bar{r}}\Big{)}^{-1}d\bar{r}^{2}+\bar{r}^{2}(d\theta^{2}+\sin{\theta}^{2}d\phi^{2}).$$ (2.63)

Now if we drop the bar from $\bar{r}$ and write the negative mass Schwarzschild metric in Kerr-Schild form,

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}-\frac{2GM}{r}k_{\mu}k_{\nu}$$ (2.64)

and then do the usual single copy procedure where $-M\rightarrow-c_{a}T^{a}$, we arrive at

$$\tilde{A}_{\mu}=(-\frac{gc_{a}T^{a}}{4\pi r},0,0,0)\,,$$ (2.65)

which has the opposite sign of the gauge field $A_{\mu}$ compared to the single copy of the positive mass Schwarzschild solution [54], i.e.,

$$\textrm{`Single copied 4D Buchdahl'}:A_{\mu}\rightarrow\hat{C}A_{\mu}=-{A_{\mu}}\,.$$ (2.66)

This shows that the Buchdahl reciprocal transformation associated with the time-like Killing vector in the Schwarzschild spacetime is the gravitational analogue of charge conjugation on the gauge theory side acting as a $\mathds{Z}_{2}$ transformation on the charge.

We now examine this transformation acting on the Taub-NUT solution by first using the Schwarzschild metric as our seed metric on which we act with the Buchdahl transform, followed by the Ehler transformation. Firstly, note that Buchdahl transformation corresponds to sending $U\rightarrow-U$ when one writes the Schwarzschild metric in the form

$$ds^{2}=-e^{2U}(dx^{0})^{2}+e^{-2U}d\tilde{\ell}^{2},\quad U=\frac{1}{2}\ln(1-\frac{2M}{r})\,.$$ (2.67)

Thus the Buchdahl-transformed Schwarzschild metric reads

$$ds^{2}=-e^{-2U}(dx^{0})^{2}+e^{2U}d\hat{\ell}^{2},\quad d\hat{\ell}^{2}=dr^{2}+e^{-2U}r^{2}d\Omega^{2}.$$ (2.68)

which as before is just the Schwarzschild metric with negative mass as shown earlier. Now construct the Ehlers transformed metric as before. Considering the Ehlers equation for the reciprocal solution

$$-\alpha\sqrt{\gamma}\epsilon_{\alpha\beta\gamma}\hat{U}^{,\gamma}=\alpha\sqrt{\gamma}\epsilon_{\alpha\beta\gamma}U^{,\gamma}=\hat{A}_{[\alpha,\beta]},$$ (2.69)

and comparing it to the standard one (2.47) we find that

$$\hat{A}_{\mu}=-A_{\mu}\,.$$ (2.70)

Then, following exactly the same steps as before, i.e., solving for $A_{\mu}$ while imposing axial symmetry, we find

$$\hat{A}_{\phi}(\theta)=2\alpha M\cos{\theta}$$ (2.71)

up to a constant term, and as before the NUT charge is given by

$$\hat{N}=\alpha M=-N\,.$$ (2.72)

Thus the NUT charge has acquired a negative sign. Comparing the field $A_{\mu}$ to Eq. (2.51), the reciprocal Taub-NUT metric then reads

$$\begin{split}&ds^{2}=-\big{(}\alpha\cosh(2U)\big{)}^{-1}(dx^{0}+\hat{A}_{\beta}dx^{\beta})^{2}+\alpha\cosh(2U)d\hat{\ell}^{2}\,,\\ &d\hat{\ell}^{2}=dr^{2}+e^{-2U}r^{2}d\Omega^{2}.\end{split}$$ (2.73)

Upon applying the single copy procedure [55] as in the previous sections using the multi-Kerr-Schild form of the metric, one finds again that the resulting gauge field has negative electric and magnetic monopole charges.

In summary, we show below diagrams of the transformations and their effects on the parameters of both the Schwarzschild and Taub-NUT solutions. The vertical lines indicate the application of the double/single copy (‘S.D.’) procedure.

From the action of the Ehlers transformation on the charges in the double copy one sees that the single copy of the Ehlers transformation is electromagnetic duality in the gauge theory; alternatively the double copy of electromagnetic duality is generated by the Ehlers transformation in gravity.

More formally, the Ehlers transformation is an element of $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ as introduced by Geroch [125]. However when this acts on the Taub NUT solution the quantisation of NUT charge, as shown in the argument preceding eq. (2.36), means that the group must be broken to $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$ so as to preserve the quantisation condition. This exactly follows what happens with the electromagnetic duality group acting on the dyon spectrum. Classically the group is $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ but this reduces to $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$ in order to maintain Dirac quantisation for the magnetic charges.

2.4 From Hodge duality to $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$

It is a good idea at this point to remind the reader of the duality property of electromagnetism and how the ideas discussed above tie together. We will examine the duality operations of Maxwell’s electromagnetism as a duality transformation on the field strength tensor. Our playground here is a four dimensional Minkowksi spacetime $(\mathbb{R}^{4},\eta)$ with $\text{diag}(-1,1,1,1)$. Quantisation will also be taken into account throughout the discussion. In fact, it is quantisation that forces the duality group to reduce to its discrete subgroup.

Let us begin by writing the vacuum Maxwell’s equations in their non-Lorentz covariant form,

$$\vec{\partial}\cdot\vec{E} =0 \vec{\partial}\cdot\vec{B} =0$$ (2.74)

$$\vec{\partial}\times\vec{E} =-\frac{\partial\vec{B}}{\partial t} \vec{\partial}\times\vec{B} =\frac{\partial\vec{E}}{\partial t},$$ (2.75)

one notices that the equations are invariant under the map $(\vec{E},\vec{B})\rightarrow(\vec{B},-\vec{E})$. Indeed, if applied again we have $(\vec{B},-\vec{E})\rightarrow(-\vec{E},-\vec{B})$ which is equivalent to the pair $(\vec{E},\vec{B})$. Hence the duality group is the cyclic group ${\mathds{Z}}_{2}$. However, once the equations are written in a Lorentz covariant form using the field strength, $F_{\mu\nu}$ with the electric and magnetic fields corresponding to the components $(F^{0i},F^{ij})=(-E^{i},-\epsilon_{ijk}B^{k})$, where the latin indices are understood to be spatial and $\epsilon_{ijk}$ is the totally symmetric Levi-Civita symbol. In this description, the duality transformation is nothing but the application of the Hodge dual on a the two-form $F_{\mu\nu}$ defined by $\star F^{\mu\nu}=\frac{1}{2}\epsilon^{\mu\nu\lambda\rho}F_{\lambda\rho}$. For Maxwell’s equations are now,

$$\partial_{\nu}F^{\mu\nu}=0,\quad\partial_{\nu}\star F^{\mu\nu}=0,$$ (2.76)

and the duality transformation is given by,

$$(F^{\mu\nu},\star F^{\mu\nu})\rightarrow(\star F^{\mu\nu},-F^{\mu\nu}),$$ (2.77)

where the minus sign is due to the fact that $\star\star=-1$ on a 4-dimensional Lorentzian manifold. Indeed, the Lorentz covariant Maxwell’s equations are invariant under the duality transformation given by the action of the hodge dual on $F_{\mu\nu}$. In the presence of sources, the Maxwell’s equations are modified by the addition of the current term,

$$\partial_{\nu}F^{\mu\nu}=j_{e}^{\mu},\quad\partial_{\nu}\star F^{\mu\nu}=j_{m}^{\mu},$$ (2.78)

where $j_{e}^{\mu}$ and $j_{m}^{\mu}$ are the electric and magnetic sources. Now remarkably, the electromagnetic duality still holds provided one also map the sources into each other via the map $(j_{e}^{\mu},j_{m}^{\mu})\rightarrow(j_{m}^{\mu},-j_{e}^{\mu})$. In fact we can go even further, under further scrutiny, the reader should notice that the equations of motion are invariant under a continuous transformation given by

$$\begin{split}F^{\mu\nu}&\longrightarrow\cos{\phi}F^{\mu\nu}+\sin{\phi}\star F^{\mu\nu},\\ \star F^{\mu\nu}&\longrightarrow\cos{\phi}\star F^{\mu\nu}-\sin{\phi}F^{\mu\nu},\end{split}$$ (2.79)

and similarly for the currents,

$$\begin{split}j_{e}^{\mu}&\longrightarrow\cos{\phi}j_{e}^{\mu}+\sin{\phi}j_{m}^{\mu},\\ j_{m}^{\mu}&\longrightarrow\cos{\phi}j_{m}^{\mu}-\sin{\phi}j_{e}^{\mu}.\end{split}$$ (2.80)

This further augments the duality group from $\mathds{Z}_{2}$ to $SO(2)$ since we are effectively rotating the charges into each other,

$$\begin{pmatrix}\cos{\phi}&\sin{\phi}\\ -\sin{\phi}&\cos{\phi}\end{pmatrix}\begin{pmatrix}e\\ g\end{pmatrix}=\begin{pmatrix}e\cos{\phi}+g\sin{\phi}\\ g\cos{\phi}-e\sin{\phi}\end{pmatrix},$$ (2.81)

where $e$ and $g$ are the electric and magnetic charges respectively.Therefore, so far we have established the relationship between electromagnetic duality, hodge duality, SO(2), and $\mathds{Z}_{2}$. Where does the $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ come into play? First, let us go back to Dirac and his quantisation condition to see what kind of effect does it have on electromagnetic duality. We briefly review the setup and results of the magnetic monopole and its effect on charge quantisation.

2.4.1 Dirac quantisation and the reduction of $\text{SO}(2)$ duality group

A magnetic monopole is a point-like solution of Maxwell’s equations, i.e., a magnetic field with a point-like source placed at the origin of $\mathbb{R}^{3}$ of the form,

$$\vec{B}(r)=\frac{g}{4\pi}\frac{\vec{r}}{r^{3}},$$ (2.82)

Figure 2.1: Covering $S^{2}$ with two charts. The equator is the intersection $U_{N}\cap U_{S}$

with the radial coordinate $r\in(0,\infty)$. Since the solution is singular at the origin, $r=0$, it is only valid over $\mathbb{R}^{3}-\{0\}$, $\mathbb{R}^{3}$ with the origin removed. And indeed, $\mathbb{R}^{3}-\{0\}$ has the same homotopy group as $S^{2}$ and therefore $\mathbb{R}^{3}-\{0\}\simeq S^{2}$. Hence the appropriate formulation of the problem is in terms of a non-trivial $\text{U}(1)$-line bundle over $S^{2}$ as the base space. In complete analogy to the Taub-NUT case of section 2.2, this forces us to define two local connections on the base space since a global section does not exist on $S^{2}$. On the northern and southern hemispheres we define the connections $A_{N}$ and $A_{S}$ respectively, where they are patched together at the equator $\gamma:=U_{N}\cap U_{S}$ via a gauge transformation,

$$A_{N}=A_{S}+df,$$ (2.83)

where $f$ is a function on the equator. First notice that the magnetic flux through $S^{2}$, in our convention, is given by

$$\int_{S^{2}}F=\int_{U_{N}}dA_{N}+\int_{U_{S}}dA_{S}=g,$$ (2.84)

where $F$ is defined by $F_{ij}=\epsilon_{ijk}B^{k}$ for $B^{k}$ as defined in (2.82). Now suppose one is describing a charge particle with charge $e$ using the wave function $\psi(x)$. Suppose that we choose a wavefunction at a point $p\in U_{N}\cap U_{S}$ such that $\psi_{N}|_{p}=\psi_{S}|_{p}=\psi$. Now If we parallel transport the wavefunction around the equator, the wavefunction will experience a phase-shift given by the holonomy of the connection around the equator, namely,

$$\exp[ie\oint_{\gamma}A_{N}\Big{]}\psi.$$ (2.85)

However, we could have equally used the connection defined on $U_{S}$ instead and the result should not depend on the choice on connection. The two connections are related by the gauge transformation (2.83),

$$\exp[ie\oint_{\gamma}A^{S}\Big{]}\psi=\exp[ie\oint_{\gamma}A^{N}\Big{]}\exp[-ie\oint_{\gamma}df\Big{]}\psi.$$ (2.86)

Comparing this equation to eq. (2.85), we see that for the phase to be single valued we require that the integrand is an integer multiple of $2\pi$,

$$e\oint df=2\pi n,\quad n\in\mathbb{Z}.$$ (2.87)

Now to find an expression for the above integral. Recalled that from eq. (2.84)

$$\int_{S^{2}}F=\oint_{\gamma}A_{N}-\oint_{\gamma}A_{S}=\oint_{\gamma}df=g,$$ (2.88)

where we have used stokes theorem to convert the surface integral on $U_{N}(U_{S})$ into a loop integral around the equator, taking into account the orientation of the loop $\gamma$. Therefore, the we see that $\oint_{\gamma}df$ is the magnetic charge of the monopole. Therefore, by eq. (2.87) we find that the electric charge is quantised,

$$eg=2\pi n\in\mathbb{Z},$$ (2.89)

which is the famous Dirac quantisation condition. Notice that this is also a manifestation of S-duality, where one coupling constant is the inverse of the other, $e\rightarrow g^{-1}$, relating strong and weak regimes of theories. Moreover, quantisation of the charges require the classical $\text{SO}(2)$ duality group from eq. (2.81) to reduce to the group of integers $\mathbb{Z}$. This is because the charges now can only take values that are integer multiples of some number as given by eq. (2.89). In fact, equation (2.84) is nothing but the first chern number defined as the integral of the first Chern class,

$$c:=\text{det}\Big{(}I+\frac{iF}{2\pi}\Big{)}=1+c_{1}(F)+c_{2}(F)+\mathellipsis,$$ (2.90)

where each $c_{j}\in\Omega^{2j}(M)$ is the $j\text{th}$ Chern class. Since in the Dirac monopole case the base space is a 2-dimensional manifold, only the first chern class survives since all forms in $\Omega^{2j}(S^{2})$ vanish for $j>1$. The Chern class measures the non-triviality of our bundle. More specifically, it classifies the principal bundle by identifying the ways one can construct the bundle by gluing the patches $U_{N}$ and $U_{S}$.

2.4.2 The theta term, $\text{SL}(2,\mathbb{R})$, and $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$

Another way to see an S-duality transformation in the context of Maxwell’s theory is to consider the following action on $\mathbb{R}^{4}$ with metric $\text{diag}(+1,+1,+1,+1)$

$$S=\int d^{4}x\big{(}-\frac{1}{4g^{2}}F^{\mu\nu}F_{\mu\nu}+\partial_{\mu}\tilde{A}_{\nu}(\star F)^{\mu\nu}\big{)},$$ (2.91)

where at the present we do not give $F_{\mu\nu}$ the interpretation of the field strength of some gauge field, and $\tilde{A}_{\mu}$ is some one-form independent of $F_{\mu\nu}$ acting as a Lagrange multiplier. If one varies with respect $\tilde{A}_{\mu}$, it is easy to see that the Bianchi identity is found

$$\epsilon^{\mu\nu\rho\sigma}\partial_{\mu}F_{\rho\sigma}=0\implies F_{\mu\nu}=\partial_{[\mu}A_{\nu]}\quad\text{locally}.$$ (2.92)

On the other hand, varying with respect to $F_{\mu\nu}$ yields

$$\begin{split}F_{\mu\nu}&=2g^{2}\partial_{\rho}\tilde{A}_{\sigma}\epsilon^{\rho\sigma}{}_{\mu\nu}\\ &:=g^{2}(\star\tilde{F})_{\mu\nu}.\end{split}$$ (2.93)

Now plugging our newfound expression for $F_{\mu\nu}$ into the action eq. (2.91) we find

$$S=\int d^{4}x\big{(}-\frac{g^{2}}{4}\tilde{F}^{\mu\nu}\tilde{F}_{\mu\nu}+g^{2}\partial_{\mu}\tilde{A}_{\nu}\tilde{F}^{\mu\nu}\big{)},$$ (2.94)

where we have used the fact $\star\star\alpha=(-1)^{r(m-r)}\alpha$ for an r-form $\alpha$ on an $m$-dimensional Riemannian manifold. Notice the inverted coupling constant in comparison to the initial action (2.91) we started with. This exercise shows that the electromagnetic duality is a strong-weak one, justifying the name S-duality. In fact, the second term we added to Maxwell action is in fact the well-known theta term; the second term in the following action:

$$S=-\frac{1}{4g^{2}}\int d^{4}x\,F^{\mu\nu}F_{\mu\nu}+\frac{\theta}{4\pi^{2}\hbar}\int d^{4}x\,\frac{1}{4}(\star F)^{\mu\nu}F_{\mu\nu},$$ (2.95)

which is a surface term that does not contribute to the equations of motion, which can be easily shown by taking the hodge dual, and then integrating by parts. The quadratic curvature integrand in the theta term is, in fact, the second Chern class which is known to be an integer. Taking this into account and the fact that the partition function, given the action with the theta term, receives a $e^{i\theta n}$ factor where $n\in\mathbb{Z}$ from the integral of the second Chern class. Now to make the partition function invariant, we demand that $\theta$ is an angle with periodicity $2\pi$(See [126, 127] for more on this). Equipped with this information, now it is easy to see that the modified Maxwell action (2.95) is invariant under $\theta\rightarrow\theta+2\pi$, since the theta term is a surface term which does not affect the equation of motion. On the other hand we also have S-duality, as we saw in the argument under eq. (2.91), which takes the coupling constant $g^{2}$ to $1/g^{2}$. Indeed, one can rewrite the action by defining a complex curvature and a new complex coupling constant given by

$$\tau=\frac{\theta}{2\pi}+i\frac{4\pi}{g^{2}}.$$ (2.96)

Now notice that the periodicity of $\theta$ implies that the action is invariant under $\tau\rightarrow\tau+1$, and that for $\theta=0$, S-duality as shown above implies that the action is invariant under $\tau\rightarrow-1/\tau$. Together the set of transformations

$$\begin{split}T&:\tau\rightarrow\tau+1\\ S&:\tau\rightarrow-\frac{1}{\tau}\end{split}$$ (2.97)

generate the group $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$. Classically, in absence of charge quantisation, the duality group is instead $\text{SL}(2,\mathbb{R})$. This is because the theta angle can take any real value. It is in this sense we have identified Ehlers transformation, an $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ action(see Chapter 3), with the classical electromagnetic duality transformation via the machinery of the double copy.

2.5 Conclusion

In this chapter we introduced the Kerr-Schild class of solutions in General Relativity wherein the Field equations are linearised. Using the form of the metric, we showed how to take the single copy to obtain a gauge field as a solution to the Abelian Yang-Mills equation. We demonstrated the single copy procedure using two canonical examples, the Taub-NUT and Schwarzschild solutions. The latter, being a static and spherically symmetric, single copies to a Coulomb charge, while the former, known to have a dyon-like character to it single copies to a dyon with electric and magnetic charges. The double copy provides a concrete evidence of the Taub-NUT spacetime’s magnetic character and makes the analogy exact. In the second half of the chapter, we introduced the idea of solution generating transformation as a way of obtaining new solutions to Einstein’s equations from old ones. This was demonstrated using two known transformations, one being Ehlers transformation and the other known as Buchdahl transformation. The former, once applied to the Schwarzschild metric generates the Taub-NUT metric, while the latter, after choosing the appropriate killing vector produces the negative mass Schwarzschild. These transformations resemble electromagnetic duality and charge conjugation. Indeed, the double copy makes the analogy exact by single copying Ehlers transformation to electromagnetic duality and Buchdahl transformation to charge conjugation. Viewed as an element of the group $\text{SL}(2,\mathbb{R})$, Ehlers transformation reduces to $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$ in the Taub-NUT case upon the introduction of the two patches in order to avoid Dirac singularities. This is similar to what happens when the electromagnetic duality group acts on the dyon spectrum. To maintain the dirac quantisation of the magnetic charges, the classical $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ group is forced to reduce to $\text{SL}(2,\mathbb{Z})$.

In the next chapter, the relation of Ehlers transformation to electromagnetic duality on the gauge theory side will be more apparent under the lens of the Weyl double copy.

Chapter 3 The Weyl Double Copy

This chapter is based on the second half of [2], and [1].

3.1 Introduction and conclusion

In the previous chapter we have introduced the Kerr-Schild double copy as relation between solutions of Einstein’s field equations and those of the linearised Yang-Mills equations, effectively the well-known Maxwell’s electromagnetism. While the Kerr-Schild formalism provides a powerful non-perturbative way to study famous and physically relevant solutions of Einstein’s equations and their respective single copies, one can not overlook some of its shortcomings. The first one being the requirement of metrics of a very particular and special form, i.e., the algebraically special Kerr-Schild form. Not all solutions of General Relativity admit such a form of the metric. Therefore, in our study of the single copy, we are restricted to this particular class of metrics. As for the second shortcoming of the Kerr-Schild double copy, the fact that we are mapping metrics to the gauge connection on the gauge theory side, which is a non-gauge invariant object. Generally, mapping to objects that are gauge invariant is more desirable. As a small example to illustrate this, take the Abelian gauge connection Dirac used to describe a magnetic monopole [128],

$$A=i\frac{m}{2r}\frac{1}{x^{3}-r}(x^{1}dx^{2}-x^{2}dx^{1}),$$ (3.1)

defined on Minkowski spacetime $\mathbb{R}^{1,3}$ with coordinates $(x^{0},x^{1},x^{2},x^{3})$ corresponding to the time, $x$, $y$, and $z$ axes; with $r^{2}=\sum_{i=1}^{3}x^{i}x_{i}$ and $m>0$ constant. Now observe that the connection is not defined on the $x^{3}$-axis and is singular. The curvature of the connection however does not suffer from such a singularity,

$$F=dA=i\frac{m}{2r^{3}}(x^{1}dx^{2}\wedge dx^{3}+x^{2}dx^{3}\wedge dx^{1}+x^{3}dx^{1}\wedge dx^{2}).$$ (3.2)

This has to do with the fact that the curvature is invariant under a gauge transformations of the form,

$$A\rightarrow A+f(x),\quad f:\mathbb{R}^{1,3}\rightarrow\mathbb{R}.$$ (3.3)

Indeed, it is to be able to map solutions of General Relativity via the double copy to gauge invariant objects on the gauge theory side. This takes us the double copy formalism known as the Weyl double copy, first appearing in [57]. It relates the Weyl tensor on the gravity side to the curvature of the gauge field on the gauge theory side upon single copying. The latter is gauge invariant for Abelian fields and covariant for non-Abelian fields. This is a powerful way to non-perturbatively study solutions of the four dimensional Einstein’s equations. This time however, one is not restricted to work in the Kerr-Schild class of metrics. The metric can in principle be in any coordinate system as long as it is in type D class of solutions of Einstein’s equations as classified by A. Z. Petrov in 1954 [129]. The idea of relating the Weyl tensor to the gauge field comes from an observation in the perturbative scattering amplitude side of the pond. Consider linear waves in gauge theory and gravity. Their fields and field strengths are given by:

$$\begin{split}A_{\mu}&=\epsilon_{\mu}e^{ik\cdot x},\quad F_{\mu\nu}=i(k_{\mu}\epsilon_{\nu}-k_{\nu}\epsilon_{\mu})e^{ik\cdot x}\\ h_{\mu\nu}&=\varepsilon_{\mu\nu}e^{ik\cdot x},\quad R_{\mu\nu\rho\lambda}=\frac{1}{2}(k_{\mu}\epsilon_{\nu}-k_{\nu}\epsilon_{\mu})(k_{\rho}\lambda_{\nu}-k_{\lambda}\rho_{\mu})e^{ik\cdot x},\quad\varepsilon_{\mu\nu}=\epsilon_{\mu}\epsilon_{\nu},\end{split}$$ (3.4)

where $h_{\mu\nu}$ is the graviton field described as a linearised perturbation around the flat Minkowski background, $R_{\mu\nu\rho\lambda}(h)$ is the linearised Riemann tensor. One sees that there is a doubling-like relationship between gauge and gravity theory:

$$e^{k\cdot x}R_{\mu\nu\rho\lambda}\sim F_{\mu\nu}F_{\rho\lambda}.$$ (3.5)

The idea of the Weyl double copy is to find and extend such a relationship to non-perturbative and exact solutions. It turned out that such a relationship exists for the Weyl tensor if one goes to spinor space. Once one writes the Weyl tensor in spinorial basis, a coordinate change in spinor space can be done such that the Weyl spinor is written in a basis where it is linearly proportional to the mass of the gravitating body. In this basis, the Weyl spinor equals its linear approximation, the integral of the 3-point amplitude. However, in this basis the relationship is exact. While it is indeed true that this relationship is valid for the Weyl tensor as opposed to the Riemann tensor, this does not pose a problem if we consider vacuum solutions of Einstein’s equation. Because the decomposition of the Riemann tensor into its trace-free part, Ricci tensor and Ricci scalar is given by,

$$R_{\mu\nu\rho\lambda}=C_{\mu\nu\rho\lambda}+\frac{2}{n-2}(g_{\mu[\rho}R_{\lambda]\nu}-g_{\nu[\rho}R_{\lambda]\mu})-\frac{2}{(n-1)(n-2)}Rg_{\mu[\rho}g_{\lambda]\nu}\,,$$ (3.6)

where $C_{\mu\nu\rho\lambda}$ is the Weyl tensor which is trace-free, i.e., metric contraction on any pair of indices yields zero. Therefore, in the vacuum case, the Riemann tensor is equal to the Weyl tensor. All propagating degrees of freedom which have nothing to do with the direct presence of matter are encoded in the Weyl tensor. As a result, solutions of Einstein’s equations are completely characterised by the Weyl tensor, and the Weyl double copy exploits this alongside the spinorial representation to obtain solutions of gauge theories.

The Weyl double copy as it was originally introduced in [57] has been shown to work for all type D and non-twisting type N spacetimes [130] which describe gravitational waves. For algebraically general solutions, the Weyl double copy was found to hold asymptotically for a number of spacetimes [131, 132]. A twistorial interpretation of the double copy has been recently discovered [79, 80] where techniques from the twistor formalism was used to shed light and explain the origin of the Weyl double copy.

In this chapter however, we shall utilise the tensorial form of the Weyl double copy. We do this by writing the Weyl tensor in terms of the Maxwell field strength constructed from a killing vector field associated to the metric. The manner in which this field strength is related to the usual single copy field strength will be explained in the following section. But generally, the killing field strength is generally interpreted as the single copy field strength but living on the same spacetime as that on which the killing vector is defined on. In some cases, the killing field strength will coincide with the flat space single copy field strength. We will see that it is indeed the case for the Schwarzschild and Taub-NUT spacetimes, which allowed us to verify and further study the Ehlers transformation and its single copy as presented in the previous chapter. We will find that the Ehlers transformation, acting as a $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ transformation on solutions of Einstein’s equations, or more specifically, on their charges.

In the second part of this chapter, namely in 3.5, we will study a wide range of solutions of Einstein’s equations in various dimensions including those with special holonomy groups such as $\text{Spin}(7)$ and $\text{G}_{2}$. Here however, we are fully embracing the tensorial version of the Weyl double copy and drop the requirement of our ‘single copy’ field strengths to be living on flat spacetime. We will find that while numerous solutions has a Weyl doubling form, some require derivative corrections showcasing the non-triviality of writing the Weyl tensor in terms of the field strength. We will also apply our analysis to spacetimes with an additionally defined gauge field on them such as the Reissner-Nordstrom solution. Again, we will see that using the predefined gauge field, it is possible to construct the Weyl tensor from it. This generalises to higher dimensions and also to the more general Born-Infeld theory.

3.2 The Weyl tensor via the field strength $F$

The double copy as described in the previous chapter is defined in terms of the gauge connection and the metric. It is a natural question to ask whether one might study a double copy directly in terms of field strengths and curvatures. This was investigated in [57], where a particularly nice form of the double copy was obtained using spinors – writing the spinor corresponding to the Weyl tensor in terms of the spinor for the Maxwell tensor as

$$C_{ABCD}=\frac{1}{S}f_{(AB}f_{CD)}\,,$$ (3.7)

where $S$ is a suitable function related to the ‘zeroth copy’. For the benefit of the reader and to make sense of (3.7), we quote the following from [57]. One starts with the ‘spinorial vielbein’ $\sigma^{\mu}_{A\dot{A}}$, which is related to the metric tensor of spacetime according to

$$\left(\sigma^{\mu}_{A\dot{A}}\sigma^{\nu}_{B\dot{B}}+\sigma^{\nu}_{A\dot{A}}\sigma^{\mu}_{B\dot{B}}\right)\epsilon^{\dot{A}\dot{B}}=g^{\mu\nu}\epsilon_{AB},$$ (3.8)

where $\epsilon_{A\dot{A}}$ is an antisymmetric ‘metric’ spinor for the 2-dimensional complex spin space with $\epsilon^{12}=1$. Defining an orthonormal frame, and using a vielbein and its inverse as a map from spacetime to the tangent space such that

$$g^{\mu\nu}=(e^{-1})^{\mu}_{a}\,(e^{-1})^{\nu}_{b}\,\eta^{ab},\qquad\eta^{ab}=\eta_{ab}=\text{diag}(-1,1,1,1),$$ (3.9)

where $g_{\mu}$ is the metric in coordinate basis and $\eta_{ab}$ is the flat minkowski metric. Using the vielbein, one can convert the spacetime index of the spinorial vielbein to the orthonromal basis index

$$\sigma^{\mu}_{A\dot{A}}=(e^{-1})^{\mu}_{a}\,\sigma^{a}_{A\dot{A}},\qquad\sigma^{a}=\frac{1}{\sqrt{2}}({I},\sigma^{i}),$$ (3.10)

where $\sigma^{i}$ are the three Pauli matrices. The spinorial vielbein and its inverse satisfy the relations

$$\sigma_{\mu}^{A\dot{A}}=g_{\mu\nu}\,\epsilon^{AB}\,\sigma^{\nu}_{B\dot{B}}\,\epsilon^{\dot{B}\dot{A}},\qquad\sigma^{\mu}_{A\dot{A}}\sigma_{\nu}^{A\dot{A}}=\delta^{\mu}_{\nu},\qquad\sigma^{\mu}_{A\dot{A}}\sigma_{\mu}^{B\dot{B}}=\delta^{B}_{A}\delta^{\dot{B}}_{\dot{A}},$$ (3.11)

which we can use to write any tensorial object in spinorial basis, i.e., $V_{A\dot{A}}=\sigma^{\mu}_{A\dot{A}}V_{\mu}$. Since the Weyl double copy as originally presented describes a relation between the Weyl tensor and the Maxwell tensor, which we will define shortly, we proceed to write the Weyl tensor in spinorial form

$$W_{A\dot{A}B\dot{B}C\dot{C}D\dot{D}}=C_{ABCD}\,\epsilon_{\dot{A}\dot{B}}\epsilon_{\dot{C}\dot{D}}+\bar{C}_{\dot{A}\dot{B}\dot{C}\dot{D}}\,\epsilon_{AB}\epsilon_{CD},$$ (3.12)

where the two quantities on the right side labelled as $C$ are completely symmetric and related by complex conjugation for a real spacetime. In fact, they are the anti-self-dual and self-dual parts of the Weyl tensor. Once can wrote $C_{ABCD}$ from the Weyl tensor by

$$C_{ABCD}=\frac{1}{4}W_{\mu\nu\rho\lambda}\,\sigma^{\mu\nu}_{AB}\,\sigma^{\rho\lambda}_{CD},$$ (3.13)

using

$$\sigma^{\mu\nu}_{AB}=\sigma^{[\mu}_{A\dot{A}}\,{\tilde{\sigma}}^{\nu]\;\dot{A}C}\,\epsilon_{CB},\qquad{\tilde{\sigma}}^{\mu\;\dot{A}A}=(e^{-1})^{\mu}_{a}\,{\tilde{\sigma}}^{a\;\dot{A}A}\,,\qquad{\tilde{\sigma}}^{a}=\frac{1}{\sqrt{2}}({I},-\sigma^{i}).$$ (3.14)

For a gauge theory field strength $F_{\mu\nu}$, we have analogously

$$F_{A\dot{A}B\dot{B}}=f_{AB}\,\epsilon_{\dot{A}\dot{B}}+\bar{f}_{\dot{A}\dot{B}}\,\epsilon_{AB}\,,\qquad\text{with}\qquad f_{AB}=\frac{1}{2}F_{\mu\nu}\,\sigma^{\mu\nu}_{AB}$$ (3.15)

and $f_{AB}=f_{BA}$, as well as $f_{AB}=(\bar{f}_{\dot{A}\dot{B}})^{*}$ for a real field strength.

This ‘Weyl double copy’ was shown to be consistent with the previously known Kerr-Schild double copy, and resolved some of ambiguities in that formulation. It also presented new double copy interpretations of the Eguchi-Hanson instanton, and the C-metric, relating the latter to the Liénard-Wiechert potential for a pair of uniformly accelerated charges. Extending this four-dimensional result to higher dimensions requires an appropriate study of spinors and curvature invariants in higher dimensions, and the latter has been explored recently in [133].

A higher-dimensional Weyl double copy might also be investigated in terms of a tensor version of the spinor Weyl double copy. One can obtain this by translation from the spinor equations of course; more directly one can note that this must involve writing the Weyl tensor as a sum of terms quadratic in the Maxwell tensor. Keeping in mind the algebraic symmetries of the Weyl tensor, in four dimensions there are two independent expressions that one can write down:

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}[F] =F_{\mu\nu}F_{\rho\sigma}-F_{\rho\mu}F_{\nu\sigma}-3g_{\mu\rho}{F_{\nu}}^{\lambda}F_{\sigma\lambda}+\frac{1}{2}g_{\mu\rho}g_{\nu\sigma}F^{2}\;\Big{|}_{s}\,,$$ (3.16)

$$D_{\mu\nu\rho\sigma}[F] =\frac{1}{2}\left(F_{\mu\nu}\tilde{F}_{\rho\sigma}-F_{\rho\mu}\tilde{F}_{\nu\sigma}-3g_{\mu\rho}{F_{\nu}}^{\lambda}\tilde{F}_{\sigma\lambda}+\frac{1}{2}g_{\mu\rho}g_{\nu\sigma}F.\tilde{F}\right)+(F\leftrightarrow\tilde{F})\;\Big{|}_{s}\,,$$ (3.17)

where $F^{2}=F^{\lambda\delta}F_{\lambda\delta}$, $F.\tilde{F}=F^{\lambda\delta}\tilde{F}_{\lambda\delta}$, and $\tilde{F}_{\mu\nu}=\frac{1}{2}\sqrt{g}\,\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma}F^{\rho\sigma}$ with $\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma}$ the numerical alternating symbol. In equations like those above, the symbol “$\,|_{s}$” applies to the expression on the right-hand side of the equation, and it means to anti-symmetrise in the indices $\mu,\nu$ and in $\rho,\sigma$, with unit weight. In $D$ dimensions there is no equivalent of $D_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$ and one just has

$$C^{(D)}_{\mu\nu\rho\sigma}[F]=F_{\mu\nu}F_{\rho\sigma}-F_{\rho\mu}F_{\nu\sigma}-\frac{6}{D-2}g_{\mu\rho}{F_{\nu}}^{\lambda}F_{\sigma\lambda}+\frac{3}{(D-1)(D-2)}g_{\mu\rho}g_{\nu\sigma}F^{2}\;\Big{|}_{s}\,.$$ (3.18)

We make some comments on the higher-dimensional double copy at the end of the chapter and hereon consider four dimensions. A four-dimensional Weyl tensor double copy must involve a linear sum of the two expressions $C_{\mu\nu\rho\sigma}$ and $D_{\mu\nu\rho\sigma}$, with suitable coefficients which will in general be functions of the relevant variables and constants. We note some useful properties of these expressions: $C_{\mu\nu\rho\sigma}[\tilde{F}]=C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$, $\tilde{C}_{\mu\nu\rho\sigma}[F]=D_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$, $D_{\mu\nu\rho\sigma}[\tilde{F}]=-D_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$ and

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}[aF+b\tilde{F}]=(a^{2}+b^{2})\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]+2ab\,D_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$$ (3.19)

for any coefficients $a,b$. Define the self-dual and anti-self-dual parts of a two form $F$ via $F^{\pm}=\frac{1}{2}(F\pm\tilde{F})$ with a similar formula for $C^{\pm}$, with the action either on the left or right pair of indices. Then

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}^{\pm}[aF+b\tilde{F}]=C_{\mu\nu\rho\sigma}[(a\pm b)F^{\pm}]\,.$$ (3.20)

3.3 Ehlers transformation take two

3.3.1 Ehlers and the double copy: the Schwarzschild case

We would like to explore how the Ehlers transformation described earlier may be understood in terms of the double copy. Consider as starting point the Schwarzschild metric. We will find it useful to work in coordinates $(u,v,p,q)$ with the metric

$$ds^{2} =\frac{1}{(1-pq)^{2}}\Bigg{[}2i(du+q^{2}dv)dp-2(du-p^{2}dv)dq+\frac{2mp^{3}}{(p^{2}+q^{2})}(du+q^{2}dv)^{2}$$

$$\qquad\qquad\qquad+\frac{2mq}{(p^{2}+q^{2})}(du-p^{2}dv)^{2}\Bigg{]}\,.$$ (3.21)

The single copy Maxwell tensor, which satisfies Maxwell’s equations on Minkowski spacetime, is then [57]

$$F_{S}={\frac{e}{(p^{2}+q^{2})^{2}}}\Big{[}2pq(du+q^{2}dv)dp-(p^{2}-q^{2})(du-p^{2}dv)dq\Big{]}\,.$$ (3.22)

It is then straightforward to show that the Weyl tensor $C_{S}$ for the Schwarzschild metric is given by

$$C^{S}_{\mu\nu\rho\sigma}=-{\frac{4}{(1-pq)e}}\Big{(}q\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[F_{S}]-ip\,D_{\mu\nu\rho\sigma}[F_{S}]\Big{)}\,\Big{|}_{e\rightarrow m}\,,$$ (3.23)

where $|_{e\rightarrow m}$ means to replace $e$ by $m$ on the right-hand side of the equation. This result may be written simply as

$$C^{S}_{\mu\nu\rho\sigma}=-{\frac{4}{(1-pq)}}\Big{(}C_{\mu\nu\rho\sigma}[\alpha_{S}F_{S}^{+}+(c.c)]\Big{)}\,\Big{|}_{e\rightarrow m}\,,$$ (3.24)

where $\alpha_{S}=\sqrt{{\frac{-i(p+iq)}{e}}}$.

Now let us consider the Taub-NUT metric in the corresponding coordinate system:

$$ds^{2} =\frac{1}{(1-pq)^{2}}\Bigg{[}2i(du+q^{2}dv)dp-2(du-p^{2}dv)dq+2p\frac{mp^{2}+n}{(p^{2}+q^{2})}(du+q^{2}dv)^{2}$$

$$\qquad\qquad\qquad+2q\frac{m+nq^{2}}{(p^{2}+q^{2})}(du-p^{2}dv)^{2}\Bigg{]}\,,$$ (3.25)

where $n$ is the Taub-NUT charge. The known single copy Maxwell tensor on Minkowski space in this case is [55]

$$F_{T}={\frac{1}{(p^{2}+q^{2})^{2}}}\Big{[}\big{(}2epq+g(p^{2}-q^{2})\big{)}(du+q^{2}dv)dp+\big{(}2gpq-e(p^{2}-q^{2})\big{)}(du-p^{2}dv)dq)\Big{]}\,.$$ (3.26)

This can be expressed simply in terms of the Schwarzschild Maxwell single copy tensor as

$$F_{T}=F_{S}-{\frac{ig}{e}}\tilde{F}_{S}\,.$$ (3.27)

Now, if we make the replacements

$$F_{S}\rightarrow F_{S}-\frac{ig}{e}\tilde{F}_{S},\qquad e\rightarrow e-ig\,,$$ (3.28)

on the right-hand side of (3.24), and then make the replacements $e\rightarrow m,g\rightarrow n$ then we find a tensor that we will call $C^{T}$ which is

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}^{T}:=-{\frac{4}{(1-pq)}}\Big{(}C_{\mu\nu\rho\sigma}[\alpha_{T}F_{T}^{+}+(c.c)]\Big{)}\Big{|}_{e\rightarrow m,g\rightarrow n}\,,$$ (3.29)

where $\alpha_{T}=\sqrt{{\frac{-i(p+iq)}{(e-ig)}}}$. It can be checked that $C^{T}$ is the Weyl tensor for the Taub-NUT metric (3.3.1). (Note that we implicitly assumed that the charge $e$ is complex prior to the shift, and that in going from (3.24) to (3.29) the metric dependence in $C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$ also needs to shift from (3.3.1) to (3.3.1).)

Thus we see that the Ehlers transformation which takes one from the Schwarzschild to the Taub-NUT spacetime can be seen via the Weyl double copy as a simple duality transformation (3.28) (combined with identifying $(e,g)$ with $(m,n)$) which maps between the two Weyl double copy curvatures. It is instructive to return to the spinor form of the Weyl double copy (3.7) in the light of this (see Section 4 of [57]). The transformation $eF\rightarrow(e-ig)F$ induces the shifts $eF^{\pm}\rightarrow(e\mp ig)F^{\pm}$. The Maxwell field strength spinor $f_{AB}$ depends only on the self-dual part of the Maxwell tensor and thus transforms according to this formula. The scale function $e\,S$ in (3.7) transforms to $(e-ig)S$ and hence the double copy formula yields

$$m\,C_{ABCD}\rightarrow(m-in)\,C_{ABCD}\,,$$ (3.30)

correctly mapping the Schwarzschild Weyl spinor to the Taub-NUT one.

3.3.2 Type D metrics

The Taub-NUT example considered above is a special case of the general vacuum type D solution with vanishing cosmological constant [134], as given in [57]:

$$ds^{2}={\frac{1}{(1-pq)^{2}}}\Bigg{[}2i(du+q^{2}dv)dp-2(du-p^{2}dv)dq+\frac{P(p)}{p^{2}+q^{2}}\,(du+q^{2}dv)^{2}-\frac{Q(q)}{p^{2}+q^{2}}\,(du-p^{2}dv)^{2}\Bigg{]}\,,$$ (3.31)

with

$$P(p)=\gamma(1-p^{4})+2np-\epsilon p^{2}+2mp^{3}\,,$$

$$Q(q)=\gamma(1-q^{4})-2mq+\epsilon q^{2}-2nq^{3}\,,$$ (3.32)

where the parameters $m,n,\gamma,\epsilon$ are related to the mass, NUT charge, angular momentum and acceleration (see [135] for a discussion of the various limits and definitions which enable the identifications in different cases).

The single copy Maxwell tensor in this case is the same as the one for the Taub-NUT metric (3.3.1). It is then natural to investigate the Weyl double copy in this case and, indeed, one finds that the Weyl tensor $C^{D}$ for the type D metric (3.31) is given by the same formula as that for the TN case:

$$C^{D}_{\mu\nu\rho\sigma}:=-{\frac{4}{(1-pq)}}\Big{(}C_{\mu\nu\rho\sigma}[\alpha_{T}F_{T}^{+}+(c.c)]\Big{)}\,\Big{|}_{e\rightarrow m,g\rightarrow n}\,,$$ (3.33)

with $\alpha_{T}=\sqrt{{\frac{-i(p+iq)}{(e-ig)}}}$. Note that the metric (3.31) enters the right-hand side of (3.33) so that this doesn’t simply reproduce $C_{\mu\nu\rho\sigma}^{T}$.

One can then ask if an Ehlers transformation will take one from the spacetime with Type D metric (3.31) with $n=0$, to that with nonzero $n$. To see this, consider the type D metric $g_{D_{0}}$ with vanishing NUT charge. This satisfies

$$C^{D_{0}}_{\mu\nu\rho\sigma}=-{\frac{4}{(1-pq)}}\Big{(}C_{\mu\nu\rho\sigma}[\alpha_{S}F_{S}^{+}+(c.c)]\Big{)}\,\Big{|}_{e\rightarrow m}\,.$$ (3.34)

Then if we make the replacements $F_{S}\rightarrow F_{S}-{\frac{ig}{e}}\tilde{F}_{S}$ and $e\rightarrow e-ig$ in the right-hand side of the above, and shift the metric from $g_{D_{0}}$ to (3.31), we find that we reproduce (3.33).

3.4 The $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ transformations

3.4.1 The spacetime Ehlers group

We would now like to discuss how $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ transformations act more generally in the context of the double copy. For this purpose, it will be useful to use a generalisation of the Ehlers procedure for more general Killing vector fields: the spacetime Ehlers group [71], which we now summarise briefly. Given a Killing vector field $\xi=\xi^{\mu}\partial_{\mu}$ and one-form $W=W_{\mu}dx^{\mu}$ on a Lorentzian manifold with metric $g_{\mu\nu}$, satisfying the vacuum Einstein equations, the spacetime Ehlers group is defined in [71] by the transformation

$$g_{\mu\nu}\rightarrow\Omega^{2}g_{\mu\nu}-2\xi_{(\mu}W_{\nu)}-\frac{\lambda}{\Omega^{2}}W_{\mu}W_{\nu},$$ (3.35)

where $\lambda=-\xi^{\mu}\xi_{\mu}$ and $\Omega^{2}\equiv\xi^{\mu}W_{\mu}+1\geq 1$ with the inequality holding over the whole geometry. Define the twist potential $\omega_{\mu}=\sqrt{-\operatorname{det}(g)}\,\epsilon_{\mu\nu\sigma\rho}\xi^{\nu}\nabla^{\sigma}\xi^{\rho}$ and the Killing tensor two form $F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}\xi_{\nu]}$ (note that we have a factor of $2$ here, and a factor of $1/2$ in the definitions of the (anti-)self-dual parts of $F$, in comparison with [71]). Then the Ernst one-form

$$\sigma_{\mu}:=2\xi^{\nu}F^{+}_{\nu\mu}=\nabla_{\mu}\lambda-i\omega_{\mu}\,$$ (3.36)

is closed, following from the vanishing of the Ricci tensor, and so locally $\sigma_{\mu}=\nabla_{\mu}\sigma$ for some complex function $\sigma$.
The spacetime Ehlers group is then defined for $W$ satisfying

$$2\nabla_{[\mu}W_{\nu]}=-4\gamma\,{\rm Re}[(\gamma\bar{\sigma}+i\delta)\,F^{+}_{\mu\nu}]\,,$$ (3.37a)

$$\xi^{\mu}W_{\mu}+1=(i\gamma\sigma+\delta)(-i\gamma\bar{\sigma}+\delta)\,,$$ (3.37b)

where a bar denotes complex conjugation, and $\gamma$ and $\delta$ are non-simultaneously vanishing real constants, which as a pair fix the gauge of $W$. After repeated action, the transformation defines an $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ group action on the Ernst scalar by the Möbius map

$$\sigma\rightarrow\frac{\alpha\sigma+i\beta}{i\gamma\sigma+\delta},\qquad\text{where}\quad\beta\gamma+\alpha\delta=1.$$ (3.38)

The self-dual part of the Killing tensor transforms as

$$F^{+}_{\mu\nu}\rightarrow\frac{1}{(i\gamma\sigma+\delta)^{2}}\Big{(}\Omega^{2}F^{+}_{\mu\nu}-W_{[\mu}\sigma_{\nu]}\Big{)}\,,$$ (3.39)

where $W,\sigma$ are the one-forms defined above. The self-dual part of the Weyl tensor transforms as

$$C^{+}_{\mu\nu\rho\sigma}\rightarrow\frac{1}{(i\gamma\sigma+\delta)^{2}}P^{\alpha\beta}_{\mu\nu}P^{\gamma\delta}_{\rho\sigma}\left(C^{+}_{\alpha\beta\gamma\delta}-\frac{6i\gamma}{i\gamma\sigma+\delta}\Big{(}F^{+}_{\alpha\beta}F^{+}_{\gamma\delta}-\frac{1}{3}I_{\alpha\beta\gamma\delta}(F^{+})^{2}\Big{)}\right)\,,$$ (3.40)

where in our conventions $I_{\mu\nu\rho\sigma}=\frac{1}{4}(g_{\mu\rho}g_{\nu\sigma}-g_{\nu\rho}g_{\mu\sigma}+\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma})$ is the canonical metric in the space of self-dual two-forms and $P^{\alpha\beta}_{\mu\nu}=\Omega^{2}\delta^{\alpha}_{\mu}\delta^{\beta}_{\nu}-\delta^{\alpha}_{\mu}\xi^{\beta}W_{\nu}-\xi^{\alpha}W_{\mu}\delta^{\beta}_{\nu}$. Notice that

$$F^{+}_{\mu\nu}F^{+}_{\rho\sigma}-\frac{1}{3}I_{\mu\nu\rho\sigma}(F^{+})^{2}=\frac{2}{3}C_{\mu\nu\rho\sigma}[F^{+}]\,$$ (3.41)

in terms of the definition in (3.16). The Mars-Simons tensor is then defined as

$$S_{\mu\nu\rho\sigma}=C^{+}_{\mu\nu\rho\sigma}-\frac{2}{3}Q\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[F^{+}]\,,$$ (3.42)

for a suitable function $Q$. Finally, as discussed in Section 6 of [71], we note that the vanishing of the Mars-Simons tensor is maintained under the Ehlers transformation, with $Q$ transforming appropriately.

3.4.2 The Taub-NUT case

Let us now consider applying these arguments in the context of the Weyl double copy described earlier. Starting from the Taub-NUT metric, in the real form (2.29), consider the Killing vector $\xi=\partial_{t}$. Its associated two-form $F_{\mu\nu}=2\,\partial_{[\mu}\xi_{\nu]}$ is

$$F =\frac{2M\left(r^{2}-N^{2}\right)+4N^{2}r}{\left(N^{2}+r^{2}\right)^{2}}\,dt\wedge dr+\frac{4N\cos(\theta)\left(M\left(r^{2}-N^{2}\right)+2N^{2}r\right)}{\left(N^{2}+r^{2}\right)^{2}}\,dr\wedge d\phi$$ (3.43)

$$\qquad+\frac{2\,N\sin(\theta)\left(r(2M-r)+N^{2}\right)}{N^{2}+r^{2}}\,d\theta\wedge d\phi\leavevmode\nobreak\ .$$

This solves the Maxwell equations on the Taub-NUT background. The single copy of Taub-NUT was found in [55, 57] and solves the flat-background Maxwell equations. The Ernst one-form is obtained from its definition

$$\sigma_{\mu}:=2\xi^{\nu}F^{+}_{\nu\mu}=\frac{2(M-i\,N)}{(r-i\,N)^{2}}\,\delta^{r}_{\mu}\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.44)

In [71] it was proved that the Ernst one-form is exact, $\sigma_{\mu}=\partial_{\mu}\sigma$, and the integration constant can be chosen such that ${\rm Re}(\sigma)=-\xi^{\mu}\xi_{\mu}$, giving

$$\sigma=1-\frac{2(N+iM)}{N+i\,r}\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.45)

Additionally, the fact that (2.29) has a Weyl double copy structure implies that

$$\begin{split}C^{+}_{\alpha\beta\gamma\delta}&=-\frac{6}{c-\sigma}\left(F^{+}_{\alpha\beta}F^{+}_{\gamma\delta}-\frac{(F^{+})^{2}}{3}I_{\alpha\beta\gamma\delta}\right)\leavevmode\nobreak\ ,\\ (F^{+})^{2}&=A(c-\sigma)^{4}\leavevmode\nobreak\ ,\end{split}$$ (3.46)

with $c=1$ and $A=-(4(M-iN))^{-1}$. Next, $W$ is found by solving (3.37). After this, we can transform the original metric into (3.35)

$$g^{\prime}_{\mu\nu}=\Omega^{2}\,g_{\mu\nu}-2\xi_{(\mu}W_{\nu)}+\frac{\xi^{\sigma}\xi_{\sigma}}{\Omega^{2}}W_{\mu}W_{\nu}\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.47)

In order to interpret this new metric, it is convenient to define polar coordinates in the parameter space

$$\rho=\sqrt{\delta^{2}+\gamma^{2}}\leavevmode\nobreak\ ,\qquad\tan\zeta=\frac{\delta}{\gamma}\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.48)

Performing a charge redefinition and a change of coordinates

$$\begin{gathered}\begin{pmatrix}M^{\prime}\\ N^{\prime}\end{pmatrix}=\begin{pmatrix}\cos 2\zeta&-\sin 2\zeta\\ \sin 2\zeta&\cos 2\zeta\end{pmatrix}\begin{pmatrix}\rho\,M\\ \rho\,N\end{pmatrix}\leavevmode\nobreak\ ,\\ t^{\prime}=\frac{t}{\rho}\leavevmode\nobreak\ ,\qquad r^{\prime}=\rho\,r+M^{\prime}(1-\cos 2\zeta)-N^{\prime}\,\sin 2\zeta\leavevmode\nobreak\ ,\end{gathered}$$ (3.49)

the metric simplifies to

$$\begin{gathered}ds^{\prime 2}=-f(r^{\prime})(dt^{\prime}-2N^{\prime}\,\cos\theta\,d\phi)^{2}+\frac{dr^{\prime 2}}{f(r^{\prime})}+(r^{\prime 2}+N^{\prime 2})d\Omega^{2}_{2}\leavevmode\nobreak\ ,\\ f(r^{\prime})=\frac{r^{\prime 2}-2M^{\prime}\,r^{\prime}-N^{\prime 2}}{r^{\prime 2}+N^{\prime 2}}\leavevmode\nobreak\ .\end{gathered}$$ (3.50)

Hence, it is still a member of the Taub-NUT family. The self-dual part of $F_{\mu\nu}$ transforms as (3.39). The integrated Ernst one-form transforms as

$$\sigma^{\prime}=\frac{1}{\delta^{2}+\gamma^{2}}\,\frac{\delta\sigma+i\,\gamma}{i\gamma\sigma+\delta}\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.51)

After the transformation, (3.46) also holds with

$$c^{\prime}=\frac{1}{\gamma^{2}+\delta^{2}}\leavevmode\nobreak\ \qquad A^{\prime}=-\frac{(\delta+i\,\gamma)^{4}}{4(M-i\,N)}\leavevmode\nobreak\ ,$$ (3.52)

in agreement with (54) in [71].

Let us now study the implications for the single copy. The single copy of (2.29) can be written in flat spherical coordinates ($\tilde{t},\tilde{r},\theta,\phi$) (2.41)

$$F_{T}=-\frac{M}{\tilde{r}^{2}}\,d\tilde{t}\wedge d\tilde{r}-N\,\sin\theta\,d\theta\wedge d\phi\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.53)

Hence, the single copy of the transformed space-time, on the same background reads

$$F_{T}^{\prime}=-\frac{M^{\prime}}{\tilde{r}^{2}}\,d\tilde{t}\wedge d\tilde{r}-N^{\prime}\,\sin\theta\,d\theta\wedge d\phi\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.54)

Using (3.49), it can be checked that the transformation in terms of the Ehlers group parameters is

$$F_{T}^{\prime}=\rho\cos(2\zeta)\,F_{T}+\rho\sin(2\zeta)\tilde{F}_{T}\leavevmode\nobreak\ .$$ (3.55)

This corresponds to an electromagnetic duality rotation and a rescaling by $\rho$. Both transformations are contained in the electromagnetic duality, where the rescaling can be interpreted as the transformation of the gauge coupling [118]. The zeroth copy is affected similarly, transforming using $M\rightarrow M^{\prime}$, $N\rightarrow N^{\prime}$, leaving the double copy structure intact. The Weyl double copy

$$C^{+}_{\mu\nu\rho\sigma}=\frac{2}{\sigma^{+}}C_{\mu\nu\rho\sigma}[F^{+}]\,,$$ (3.56)

where $F^{{}^{\prime}+}$ is the self-dual part of the transformed single-copy Killing tensor and $\sigma^{+}=\sigma-c=-2(N+iM)/(N+ir)$, is preserved: (3.56) transforms directly to the double copy in the transformed spacetime

$$C^{{}^{\prime}+}_{\mu\nu\rho\sigma}=\frac{2}{\sigma^{+^{\prime}}}C_{\mu\nu\rho\sigma}[F^{{}^{\prime}+}]\,,$$ (3.57)

where $F^{+}$ is the self-dual part of the single-copy Killing tensor, now defined using the shifted metric (and the same Killing vector, although note of course that the co-vector differs in the new spacetime), and the transformed Ernst scalar is

$$\sigma^{{}^{\prime}+}=-\frac{2(M-iN)}{(\gamma-i\delta)(2\gamma M+N(\delta-i\gamma)+r(i\delta-\gamma))}.$$ (3.58)

We see that in terms of the action on the fields, a restricted set of the $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ transformations act in this case, and the orbit is within the Taub-NUT class of metrics. The two degrees of freedom are realised by the rotation parameter $\zeta$ and scaling $\rho$.

3.4.3 The Eguchi-Hanson metric

It is of interest to consider a Riemannian metric example and we turn to the Eguchi-Hanson metric

$$ds^{2}=2dudv-2dXdY+\frac{\lambda}{(uv-XY)^{3}}(vdu-XdY)^{2}\,,$$ (3.59)

with coordinates $(u,v,X,Y)$ and constant $\lambda$. The single-copy (self-dual) Maxwell tensor is [56, 57]

$$F=\frac{2\lambda}{(uv-XY)^{3}}\Big{(}(uv+XY)(du\wedge dv-dX\wedge dY)-2vYdu\wedge dX+2uXdv\wedge dY\Big{)}\,.$$ (3.60)

Consider the Killing vector

$$K^{\mu}=(u,-v,-X,Y)\,$$ (3.61)

and Killing two-form

$$K_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}K_{\nu]}\,.$$ (3.62)

The single-copy Maxwell tensor is then given by

$$F_{\mu\nu}=K_{\mu\nu}^{+}\,.$$ (3.63)

We have the relations

$$\sigma_{\mu}^{+}:=2K^{\nu}K_{\nu\mu}^{+}=\partial_{\mu}\sigma^{+}\,,\qquad\sigma_{\mu}^{-}:=K^{\nu}K_{\nu\mu}^{-}=\partial_{\mu}\sigma^{-}\,,$$ (3.64)

with

$$\sigma^{+}=-\frac{2\lambda}{(uv-XY)}\,,\qquad\sigma^{-}=4(uv-XY)\,.$$ (3.65)

We now consider the equations (3.37) with $\sigma\rightarrow\sigma^{+},\bar{\sigma}\rightarrow\sigma^{-}$ and $\xi$ the Killing vector (3.61). These are solved by

$$W_{\mu}=-\Big{(}\frac{8\lambda\gamma^{2}}{uv-XY}+2i\gamma\delta\Big{)} (v,-u,Y,-X)-\frac{2i\lambda\gamma\delta}{(uv-XY)^{2}}(v,0,0,-X)$$

$$-(1-8\lambda\gamma^{2}-\delta^{2})\left(\frac{1}{u},0,0,0\right)\,.$$ (3.66)

The new metric is given by (3.35) with $W$ given by the expression above. This is a complicated expression which we will not reproduce here. We have checked that this is Ricci-flat. The single-copy Maxwell tensor $K_{\mu\nu}^{+}$ transforms in the same way as $F^{+}$ in (3.39), and the transformation of its dual is the conjugate of this. It can be checked that the transformed tensors are (anti-)self-dual with respect to the transformed metric (3.35), and agree with the new Killing two form obtained from (3.62) using the same Killing vector (3.61) but with the index lowered with the new metric.
Considering the Weyl tensor, we have the double copy relation for the Eguchi-Hanson metric

$$C^{EH}_{\mu\nu\rho\sigma}=-\frac{uv-XY}{\lambda}\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[K^{+}]\,,$$ (3.67)

where $K^{+}$ is the single copy Maxwell tensor (3.63). Note that the Weyl tensor for the Eguchi-Hanson metric is self-dual. We find that the equivalents of (3.65) in the transformed metric are

$$\sigma^{{}^{\prime}+}=-\frac{2i\lambda}{(2\gamma\delta\lambda+i\delta^{2}(uv-XY))}\,,\qquad\sigma^{{}^{\prime}-}=\frac{1}{(4\gamma^{2}(uv-XY)+i\gamma\delta)}\,,$$ (3.68)

and that the double copy relationship is preserved by a general transformation, with

$$C^{{}^{\prime}\pm}_{\mu\nu\rho\sigma}=\frac{2}{\sigma^{{}^{\prime}\pm}}\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[K^{{}^{\prime}\pm}]\,.$$ (3.69)

To gain some insight into the action of $SL(2,\mathbb{R})$ in this example, consider the transformations with $\delta=0$. The shifted Maxwell fields in this case are given by

$$K^{{}^{\prime}+}=\frac{1}{2\lambda\gamma^{2}}\Big{(}-du\wedge dv+\frac{(1-8\lambda\gamma^{2})}{u}du\wedge d(XY)\Big{)}-4dX\wedge dY\,$$ (3.70)

and

$$K^{{}^{\prime}-}= \frac{-uv+XY(1-16\lambda\gamma^{2})}{4(uv-XY)^{3}\gamma^{2}}du\wedge dv+\frac{Y(uv-XY+8\lambda\gamma^{2}(uv+XY))}{4u(uv-XY)^{3}\gamma^{2}}du\wedge dX$$ (3.71)

$$+\frac{X(1-8\lambda\gamma^{2})}{4u(uv-XY)^{2}\gamma^{2}}du\wedge dY-\frac{4u\lambda X}{(uv-XY)^{3}}dv\wedge dY+\frac{2\lambda(uv+XY)}{(uv-XY)^{3}}dX\wedge dY\,.$$

For the transformed metric in this case, from (3.69) the new Weyl tensor is now anti-self-dual and obeys the double copy relationship $C^{{}^{\prime}-}_{\mu\nu\rho\sigma}=8\gamma^{2}(uv-XY)\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[K^{-^{\prime}}]$, where $K^{-^{\prime}}_{\mu\nu}$ is the shifted Maxwell tensor given in (3.71). When the parameter $\gamma$ satisfies $8\lambda\gamma^{2}=1$ we find that $K_{\mu\nu}^{{}^{\prime}-}=-K_{\mu\nu}^{+}$ (note that the dual of a tensor is defined with respect to different metrics on the two sides of this equation). Thus the roles of the electromagnetic fields $E$ and $B$ are exchanged by this transformation. The new metric is given simply in terms of the original Eguchi-Hanson metric by the interchange of $(u,v)\leftrightarrow(X,Y)$. The double copy relations are consistent with this. It would be interesting to follow up with a full study of the action of the transformations when $\delta\not=0$.

Discussion

We have explored the double copy formalism in the context of solution generating symmetries in relativity, and in particular how these symmetries in general relativity are related to hidden or duality symmetries in the single copy gauge theory. We have used two complementary techniques, the Kerr-Schild and the Weyl double copy formalisms, and have seen in a number of cases that the transformations in the gauge theory and the corresponding transformations on the gravity side are such that the double copy structure is preserved. This seems to us further evidence that the double copy is beyond just a perturbative symmetry for amplitudes but a fascinating relation between gravity and gauge theory.

3.5 A spin-off of the Weyl double copy

3.5.1 Spacetime classification

The central object of this section will be the ‘doubling’ formula, where a tensor, $C[F]$ with the algebraic symmetries of the Weyl tensor in $D$ dimensions can be constructed from an $n$-form $F=dA$ (with the gauge field $A$ an $n-1$ form) as follows. First, we quote again eq. (3.18),

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]=F_{\mu\nu}\cdot F_{\rho\sigma}-F_{\rho\mu}\cdot F_{\nu\sigma}-\frac{6}{D-2}g_{\mu\rho}{F_{\nu}}\cdot F_{\sigma}+\frac{3}{(D-1)(D-2)}g_{\mu\rho}g_{\nu\sigma}F\cdot F\;\Big{|}_{s}\,,$$ (3.72)

where a dot product means to contract all non-visible indices between the two terms, for example for an $n$-form, $F_{\mu\nu}\cdot F_{\rho\sigma}=F_{\mu\nu{\lambda_{3}}\dots\lambda_{n}}{F_{\mu\nu}}^{{\lambda_{3}}\dots\lambda_{n}}$. The symbol “$|_{s}$" above applies to the expression on the right-hand side of the equation, and it means to anti-symmetrise in the indices $\mu,\nu$ and in $\rho,\sigma$, with unit weight.

We wish to study cases where the spacetime Weyl tensor $C_{\mu\nu\rho\pi}[g]$ is proportional to this expression -

$$C_{\mu\nu\rho\pi}[g]=\frac{1}{\sigma}\,C_{\mu\nu\rho\pi}[F]\,$$ (3.73)

for some function $\sigma$. In a later example we will exhibit a derivative corrected expression where the right-hand side of (3.73) contains further terms determined by derivatives of $F$. The field strength $F$ is closed and required to be divergence-free. (Note that the field is defined on the spacetime with metric $g_{\mu\nu}$ thus the divergence equation is non-trivial.)

Let us first consider the case $n=2$ where we have a normal Abelian two form field strength. (The cases with $n>2$ will be relevant when we discuss supergravity brane solutions.) One can identify two cases where the divergence equation follows automatically. The first is where

$$F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}K_{\nu]}$$ (3.74)

for a Killing vector $K_{\mu}$, and the second is where there is a self-duality condition

$$F_{\mu\nu}={\phi_{\mu\nu}}^{\rho\sigma}F_{\rho\sigma}$$ (3.75)

for some covariantly constant four form $\phi$ on the manifold. (The field strength defined via a Killing vector field may also satisfy a self-duality condition of course, or have this imposed.)The field strength as defined by (3.74) is to be interpreted as generally defined on the possibly curved geometry on which the Killing vector is defined; see appendix 4. We will study examples of both situations below.

In the first case, where we construct $F$ from the Killing vector $K$, we note that $K^{\mu}F_{\mu\nu}$ is closed. This follows from application of Cartan’s formula for the Lie derivative:

$$\mathcal{L}_{K}F=i_{K}dF+di_{K}F\,$$ (3.76)

which means for closed $F$ and $K$ Killing then $di_{K}F=0$. Locally we can solve this condition to write $K^{\mu}F_{\mu\nu}$ an exact form so that

$$K^{\mu}F_{\mu\nu}=\partial_{\nu}\sigma\,.$$ (3.77)

A solution to this (up to the addition of an arbitrary constant) is

$$\sigma=K^{\mu}K_{\mu}\,.$$ (3.78)

In four dimensions, an analysis of the action of duality transformations [2, 71] shows that this is the same $\sigma$ as in equation (3.73). See also [138, 139] where this was seen earlier using the spinor formalism in Type D spacetimes and more recently [140, 141] for related work in higher dimensions.

The formula (3.73) naturally implies some conditions on the spacetime. Write the eigenvector equation for $F$ as

$${F_{\mu}}^{\nu}k_{\nu}=\lambda_{k}k_{\mu}\,,$$ (3.79)

for eigenvector $k_{\mu}$ and eigenvalue $\lambda_{k}$. Note that the eigenvectors are necessarily null. Since $F$ is antisymmetric, its eigenvalues form into pairs with opposite signs (and one zero eigenvalue if $D$ is odd). Then (3.73) implies that

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}k^{\nu}k^{\sigma}=\Lambda k_{\mu}k_{\rho}\,$$ (3.80)

with

$$\Lambda=\frac{3}{2(D-1)(D-2)}\Big{[}(D-1)(D-4)\lambda_{k}^{2}+F_{\alpha\beta}F^{\beta\alpha}\Big{]}\,.$$ (3.81)

This implies that the eigenvector $k_{\mu}$ is a principal null direction of the Weyl tensor. Equation (3.73) also implies that

$$k_{[\alpha}C_{\mu]\nu[\rho\sigma}k_{\pi]}k^{\nu}=0\,.$$ (3.82)

and similarly for a second eigenvector $l_{\mu}$ with a different eigenvalue. Thus generically there are two principal null directions satisfying (3.82) which implies that the spacetime satisfies the conditions for falling within the type D class in the appropriate higher-dimensional classification [142] (see also the overview [143]). A special case occurs when the eigenvectors are not independent and so there is only one principal null direction. This occurs when $F$ obeys a self-duality relation in which case the two eigenvectors are identical. The spacetime is then said to fall into the type II class.

3.5.2 Invariants

Equation (3.73) implies that scalar invariants constructed from the Weyl tensor (and its dual where there is a suitable four-form on the manifold) are functions of the traces

$$(F^{n})={F^{\mu_{1}}}_{\mu_{2}}{F^{\mu_{2}}}_{\mu_{3}}\dots F^{\mu_{n}}_{\mu_{1}}\,.$$ (3.83)

We will use a similar notation for traces of products of Weyl tensors (or their duals), for example

$$(C^{3})={C^{\mu\nu}}_{\rho\pi}{C^{\rho\pi}}_{\alpha\beta}{C^{\alpha\beta}}_{\mu\nu}\,.$$ (3.84)

In the four-dimensional case, then,

$$(C^{2}) ={1\over\sigma^{2}}\Big{(}\,{9\over 4}(F^{2})^{2}-3(F^{4})\Big{)}\,,$$

$$(CC^{*}) ={1\over\sigma^{2}}\Big{(}\,(F^{2})(FF^{*})+2(F^{3}F^{*})\Big{)}\,,$$

$$(C^{3}) ={1\over\sigma^{3}}\Big{(}-{61\over 2}(F^{6})+{201\over 8}(F^{2})(F^{4})-{41\over 8}(F^{2})^{3}\Big{)}\,$$

$$(C^{2}C^{*}) ={1\over\sigma^{3}}\Big{(}{21\over 2}(F^{3}(F^{3})^{*})-(F^{2})(F^{3}F^{*})+\big{(}-{5\over 2}(F^{2})^{2}+2(F^{4})\big{)}(FF^{*})+{11\over 2}(F^{5}F^{*})\Big{)}\,,$$ (3.85)

and so on. We define $F^{*}_{\mu\nu}={1\over 2}\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma}F^{\rho\sigma}$, and ${(F^{3})^{*}}_{\mu\nu}={1\over 2}\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma}F^{\rho\alpha}F_{\alpha\beta}F^{\beta\sigma}$ in the above. For four-dimensional vacuum spacetimes, the invariants (3.5.2) form an independent basis (under algebraic relationships) for the set of scalar invariants [144]. In addition, traces of higher powers of $F$ are related to those of lower powers by the recursion relation

$$(F^{2n})={1\over 2}(F^{2n-2})(F^{2})-{1\over 8}\Big{(}(F^{2})^{2}-2(F^{4})\Big{)}(F^{2n-4})\,.$$ (3.86)

Using this, one can express any $(F^{n})$ in terms of $(F^{2})$ and $(F^{4})$, and hence all scalar curvature invariants in the vacuum case are functions of these two traces. There are analogous results in $D>4$.

If one block-diagonalises $F$ as

$$F=\begin{pmatrix}0&x&0&0\\ -x&0&0&0\\ 0&0&0&y\\ 0&0&-y&0\end{pmatrix}\,.$$ (3.87)

then $(F^{2})=-2(x^{2}+y^{2})$ and $(F^{4})=2(x^{4}+y^{4})$ and the invariants are functions of these combinations. If $x$ and $y$ are proportional then $(F^{2})$ is the only independent function.

Similar arguments to those above apply to express the Weyl-NP scalars in terms of the independent Maxwell-NP scalars, depending on the dimension. We now give some examples to illustrate the above.

3.5.2.1 Taub-NUT

As we have seen earlier in the chapter, the Taub-NUT metric can be written in the form [118]

$$ds^{2}=-f(r)(dt-2n\cos{\theta}d\phi)^{2}+f(r)^{-1}dr^{2}+(r^{2}+n^{2})d\Omega^{2}_{2}\,$$ (3.88)

with

$$f(r)=\frac{r^{2}-2mr-n^{2}}{r^{2}+n^{2}}\,.$$ (3.89)

From the Killing vector $K^{\mu}=(1,0,0,0)$ define the Maxwell field $F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}K_{\nu]}$. Then we have the Weyl doubling formula [2]

$$C^{+}_{\mu\nu\rho\pi}={1\over\sigma^{+}}\,C_{\mu\nu\rho\pi}[F^{+}]\,,$$ (3.90)

with $\sigma^{+}=-\frac{m+in}{r+in}=:-\frac{m_{+}}{r_{+}}$. The eigenvalues of $F^{+}$ are $\frac{m_{+}}{r_{+}^{2}}(1,1,-1,-1)$ with corresponding eigenvectors

$$m^{\mu} =\frac{1}{\sin{\theta}\sqrt{2(r^{2}+n^{2}}}\Big{(}-2n\cos{\theta},0,-i,0\Big{)}\,,\quad l^{\mu}=\frac{1}{\sqrt{\lambda}}\Big{(}\lambda,1,0,0\Big{)}\,,$$

$$\bar{m}^{\mu} =\frac{1}{\sin{\theta}\sqrt{2(r^{2}+n^{2}}}\Big{(}-2n\cos{\theta},0,i,0\Big{)}\,,\quad n^{\mu}=\frac{1}{\sqrt{\lambda}}\Big{(}-\lambda,1,0,0\Big{)}\,,$$ (3.91)

with $\lambda=(r^{2}+n^{2})/(n^{2}+2mr-r^{2})$. These form a null tetrad, with $l_{\mu}n^{\mu}=-1,m_{\mu}\bar{m}^{\mu}=1$ and the remaining inner products zero.

As $F^{+}$ has repeated eigenvalues, the only independent trace is

$$(F^{+}F^{+})=-4\,\frac{m_{+}^{2}}{r_{+}^{4}}\,$$ (3.92)

leading to

$$(C^{+}C^{+})=24{m_{+}^{2}\over r_{+}^{6}}\,.$$ (3.93)

All other scalar invariants are functions of this expression and its conjugate.

The formula (3.90) implies corresponding relationships amongst the NP scalars. In this case, for example, the Maxwell-NP scalars are $\phi_{0}=F^{+}_{\mu\nu}l^{\mu}m^{\nu}=0,\phi_{2}=F^{+}_{\mu\nu}\bar{m}^{\mu}n^{\nu}=0$ and

$$\phi_{1}=\frac{1}{2}F^{+}_{\mu\nu}(l^{\mu}n^{\nu}+\bar{m}^{\mu}m^{\nu})=\frac{m_{+}}{r_{+}^{2}}\,.$$ (3.94)

Correspondingly, the only non-vanishing Weyl-NP scalar is

$$\Psi_{2}=C^{+}_{\mu\nu\rho\pi}l^{\mu}m^{\nu}\bar{m}^{\rho}n^{\pi}=-\frac{m_{+}}{r_{+}^{3}}=\frac{1}{\sigma_{+}}\phi_{1}^{2}\,.$$ (3.95)

This simple form of the Weyl doubling formula can also be seen directly from the spinor formulation (c.f. [57]).

3.5.2.2 Plebanski-Demianski

The general vacuum type D solution with vanishing cosmological constant [134], as given in [57], is

$$ds^{2}={1\over(1-pq)^{2}}\Bigg{[}2i(du+q^{2}dv)dp-2(du-p^{2}dv)dq+\frac{P(p)}{p^{2}+q^{2}}\,(du+q^{2}dv)^{2}-\frac{Q(q)}{p^{2}+q^{2}}\,(du-p^{2}dv)^{2}\Bigg{]}\,,$$ (3.96)

with

$$P(p)=\gamma(1-p^{4})+2np-\epsilon p^{2}+2mp^{3}\,,$$

$$Q(q)=\gamma(1-q^{4})-2mq+\epsilon q^{2}-2nq^{3}\,,$$ (3.97)

where the parameters $m,n,\gamma,\epsilon$ are related to the mass, NUT charge, angular momentum and acceleration (c.f. [135]). The self-dual part of the Maxwell two form is given by

$$F^{+}={(m-in)\over 2(p+iq)^{2}}\Big{(}i(du+q^{2}dv)dp+(-du+p^{2}dv)dq\Big{)},$$ (3.98)

with the anti-self dual part given by the complex conjugate. One has the Weyl doubling formula

$$C^{+}_{\mu\nu\rho\pi}={1\over\sigma^{+}}\,C_{\mu\nu\rho\pi}[F^{+}]\,,$$ (3.99)

with $\sigma^{+}=(m-in)(1-pq)^{4}/(4i(p+iq)$. Then

$$(F^{2})=\Big{(}{(m-in)(1-pq)^{2}\over(p+iq)^{2}}\Big{)}^{2},\quad(F^{4})={1\over 4}\Big{(}{(m-in)(1-pq)^{2}\over(p+iq)^{2}}\Big{)}^{4}\,.$$ (3.100)

These are not independent as the eigenvalues of $F^{+}$ are repeated - they are $\pm(m-in)(1-pq)^{2}/2(p+iq)^{2}$ twice, and hence

$$(C^{+}C^{+})=-{24(m-in)^{2}(1-pq)^{6}\over(p+iq)^{6}}$$ (3.101)

is the only independent curvature invariant involving $C^{+}$. Invariants involving $C$ and $C^{*}$ can be written in terms of this and its conjugate.

3.5.2.3 Eguchi-Hanson

The Eguchi-Hanson metric is a vacuum solution with self-dual Weyl curvature. It is given by

$$ds^{2}=2dudv-2dXdY+\frac{\lambda}{(uv-XY)^{3}}(vdu-XdY)^{2}\,,$$ (3.102)

with coordinates $(u,v,X,Y)$ and constant $\lambda$. The single-copy (self-dual) Maxwell tensor is

$$F=\frac{2\lambda}{(uv-XY)^{3}}\Big{(}(uv+XY)(du\wedge dv-dX\wedge dY)-2vYdu\wedge dX+2uXdv\wedge dY\Big{)}\,.$$ (3.103)

This is the single copy tensor discussed in [57], rather than the “mixed” version of [56]. With the Killing vector $K^{\mu}=(u,-v,-X,Y)$ this is given by $F_{\mu\nu}=(2\partial_{[\mu}K_{\nu]})^{+}$. The Weyl curvature is then given by

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=\frac{1}{\sigma^{+}}\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]\,,$$ (3.104)

with $\sigma^{+}=-\frac{\lambda}{(uv-XY)}$ and $F$ the Maxwell field (3.103).

As in the case above, the eigenvalues of $F$ are repeated - here they are $\pm m/(uv-XY)^{2}$ twice. Thus the only independent trace of $F^{n}$ is

$$(F^{2})={4\lambda^{2}\over(uv-XY)^{4}}$$ (3.105)

and hence the only independent curvature invariant is

$$(C^{2})={24\lambda^{2}\over(uv-XY)^{6}}\,.$$ (3.106)

3.5.2.4 Singly rotating Myers-Perry

As an example in $D>4$, consider the singly-rotating Myers-Perry metric in the form [145]

$$ds^{2}= -\frac{f(x)}{f(y)}\left(dt+R\sqrt{\nu}(1+y)d\psi\right)^{2}$$

$$+\frac{R^{2}}{(x-y)^{2}}\left[-f(x)\left(g(y)d\psi^{2}+\frac{f(y)}{g(y)}dy^{2}\right)+f(y)^{2}\left(\frac{dx^{2}}{g(x)}+\frac{g(x)}{f(x)}d\phi^{2}\right)\right]\,,$$ (3.107)

with

$$f(\xi)=1-\xi\,,\qquad g(\xi)=(1-\xi^{2})(1-\nu\xi)\,.$$ (3.108)

From the Killing vector $K^{\mu}=\partial/\partial t$ form the Maxwell field strength $F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}K_{\nu]}$. Then one can check that the Weyl tensor is given by the doubling formula

$$C_{\mu\nu\rho\pi}={1\over\sigma}\,C_{\mu\nu\rho\pi}[F]\,,$$ (3.109)

with $\sigma=(y-1)/(x-y)$. This satisfies (3.77). One can ask how $K_{\mu}$ might be related to the standard single-copy gauge potential that arises from the Kerr-Schild form of the metric. In the notation of [140], section (E.3), the single-copy potential for the Myers-Perry metrics is $Hl_{\mu}$, and it differs from the contravariant vector $K_{\mu}$ obtained from the Killing vector $\partial/\partial\tau$ by a gauge transformation with parameter $\tau$. Thus the two potentials give the same single-copy Maxwell tensor in Kerr-Schild coordinates. When one transforms to the coordinates used in (3.5.2.4) above, one obtains that metric, but with the function $g(\xi)$ having no term linear in $\xi$, i.e., with $g(\xi)=1-\xi^{2}+\nu\xi^{3}$ [146]. The coefficient of the linear term is purely kinematical [134] and does not affect the vanishing of the Ricci tensor. However, it does appear in the Weyl tensor, and its presence thus affects whether there is a Weyl doubling formula or not. For the function $g[\xi)=1-A\nu\xi-\xi^{2}+\nu\xi^{3}$ it can be checked that only for $A=1$ is there a Weyl doubling formula, which is (3.109).

From (3.18) with $D=5$, the $(C^{2})$ and $(C^{3})$ invariants are given by the formulæ

$$(C^{2}) ={1\over\sigma^{2}}\Big{(}\,{15\over 8}(F^{2})^{2}-{3\over 2}(F^{4})\Big{)}\,,$$

$$(C^{3}) ={1\over\sigma^{3}}\Big{(}-{23\over 2}(F^{6})+{81\over 8}(F^{2})(F^{4})-{41\over 16}(F^{2})^{3}\Big{)}\,.$$ (3.110)

The recursion relation (3.86) also applies in five dimensions so that the only independent traces are again $(F^{2})$ and $(F^{4})$. Here they are

$$(F^{2}) ={2(-1+L^{2}(1+2x))(x-y)^{3}\over R^{2}(-1+y)^{3}}\,,$$ (3.111)

$$(F^{3}) ={2(1-2L^{2}x+L^{4}(1+2x+2x^{2}))(x-y)^{6}\over R^{4}(-1+y)^{6}}\,.$$

The Maxwell field strength here has four distinct eigenvalues - two different pairs with opposite signs, and one zero.

Turning to the Weyl-NP scalars, the classification of spacetimes in general dimensions via properties of the Weyl tensor has been discussed by Coley, Milson, Pravda and Pravdova (CMPP) in [147, 148] (see also [149, 150]). More recently, the relationship between these classifications has been discussed and compared to a spinor-based analysis in [133], who show that in five dimensions the CMPP and spinor approaches are equivalent. The classification of Maxwell fields is also described there.

We first define a null pentad of five vectors $n^{\mu},l^{\mu},m_{i}^{\mu}$, ($i=1,2,3$), with

$$n^{\mu}l_{\mu}=-1,\;\;m_{i}^{\mu}m_{j\mu}=\delta_{ij}\,$$ (3.112)

and all other inner products zero. A convenient set is defined in the Appendix. Now expand a five-dimensional Maxwell field as

$$F_{\mu\nu}=F_{01}n_{[\mu}l_{\nu]}+\hat{F}_{0i}n_{[\mu}m_{\nu]i}+\tilde{F}_{1i}l_{[\mu}m_{\nu]i}+F_{ij}m_{i[\mu}m_{\nu]j}\,.$$ (3.113)

There is an analogous expansion for the Weyl tensor. In this type D case the terms with non-zero weights vanish using our pentad choice and we have [147, 148]

$$C_{\mu\nu\rho\pi}=4C_{0101}n_{\{\mu}l_{\nu}n_{\rho}l_{\pi\}}+C_{01ij}n_{\{\mu}l_{\nu}m^{i}_{\rho}m^{j}_{\pi\}}+8C_{0i1j}n_{\{\mu}m^{i}_{\nu}l_{\rho}m^{j}_{\pi\}}+C_{ijkl}n_{\{\mu}m^{i}_{\nu}l_{\rho}m^{j}_{\pi\}}\,,$$ (3.114)

with the notation $T_{\{\mu\nu\rho\pi\}}:={1\over 2}(T_{[\mu\nu][\rho\pi]}+T_{[\rho\pi][\mu\nu]})$ for a tensor $T_{\mu\nu\rho\pi}$.

The Weyl doubling relationship (3.73) implies that the Weyl coefficients, such as those in (3.114), are given in terms of the analogous Maxwell coefficients, which are given in five dimensions by (3.113). We also saw a simple four-dimensional example of this for the Taub-NUT metric in subsection 3.5.2.1 above. In five dimensions we find, for example,

$$C_{0101}={1\over\sigma}\Big{(}{3\over 16}F_{01}^{2}-{1\over 8}\hat{F}_{0i}\tilde{F}_{1i}-{1\over 8}F_{ij}F^{ij}\Big{)}\,.$$ (3.115)

For the Myers-Perry metric (3.5.2.4) we find the non-zero Maxwell-NP scalars

$$F_{01}=2{(x-y)\over R(-1+y)}\sqrt{{(-1+L^{2}x)(x-y)\over(-1+y)}}\,,\;\;F_{31}=-F_{13}={L(x-y)\over R(1-y)}\sqrt{{(1+x)(x-y)\over(1-y)}}\,$$ (3.116)

and the non-zero independent Weyl-NP scalars

$$C_{0101}={(-3+L^{2}(1+4x))(x-y)^{2}\over 4R^{2}(1-y)^{2}}\,,\;\;C_{0131}=-C_{0113}=-{L^{2}(x-y)^{4}(1+x)(-1+L^{2}x)\over R^{4}(1-y)^{4}}\,.$$ (3.117)

(The $C_{ijkl}$ are not independent quantities in five dimensions (c.f. also [133] eqn. (5.30)). One can then check that for the Myers-Perry metric (3.115) is satisfied using (3.116) and (3.117) and the vanishing of $\hat{F}_{0i}$ and $\tilde{F}_{1i}$.

3.6 The Gibbons-Hawking metrics

We will now consider the extension of the Eguchi-Hanson case where there is a self-duality condition on the fields. Here we will find a generalisation of the Weyl doubling formula (3.73), where the additional terms are also given in terms of the derivative field strength $F$. The Gibbons-Hawking metric is given by

$$ds^{2}={1\over V}\left(dx^{4}+A_{i}dx^{i}\right)^{2}+Vdx^{i}dx_{i}\,,$$ (3.118)

where the fields $V,A^{i}$ are functions of the spatial coordinates $x^{i},i=1,2,3$, and are related by

$$\nabla V=\nabla\times A\,.$$ (3.119)

This equation implies $V$ is harmonic. It may thus be solved by a superposition of harmonic functions with arbitrary centres. The two centre solution can be shown to be equivalent to the Eguchi-Hanson solution, after a coordinate transformation. From the Killing vector $K^{\mu}=(0,0,0,1)$ we can form the anti-self-dual field strength

$$F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}K_{\nu]}\,,$$ (3.120)

satisfying $F_{\mu\nu}^{*}=\frac{1}{2}\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma}F^{\rho\sigma}=-F_{\mu\nu}$ with $\sigma=1/V$ via (3.77). We find in this case that a simple Weyl doubling formula of the form of equation (3.73) does not hold. To explore this further, note that as the Weyl curvature is anti-self-dual, it has only five independent components, which may be taken to be the components of the symmetric traceless matrix $3\times 3$ matrix $C_{i4j4}$. One can express this using the following three anti-self-dual two forms. First note that the vierbein one-forms are given by

$$e^{4} ={1\over\sqrt{V}}\big{(}dx^{4}+A_{i}dx^{i}\big{)}\,,$$ (3.121)

$$e^{i} =\sqrt{V}dx^{i}\,.$$

Then the two forms are given by

$$\Sigma^{i}=e^{4}e^{i}+{1\over 2}\epsilon^{ijk}e^{j}e^{k}\,.$$ (3.122)

We now solve the following equation for $\hat{\Omega}^{i}$:

$$d\Sigma^{i}+\epsilon^{ijk}\hat{\Omega}^{j}\Sigma^{k}=0\,.$$ (3.123)

This implies that $\hat{\Omega}^{i}$ is given by the anti-self-dual part of the spin connection, $\omega^{\mu}{}_{\nu}$ and thus

$$\hat{\Omega}^{i}=\omega^{i4}-\frac{1}{2}\epsilon^{i}{}_{jk}\omega^{jk}\,.$$ (3.124)

The curvature can then be constructed directly from the curvature of $\hat{\Omega}^{i}$ and is given by

$$\hat{C}^{i}=d\hat{\Omega}^{i}+{1\over 2}\epsilon^{ijk}\hat{\Omega}^{j}\hat{\Omega}^{k}=\hat{C}^{ij}\Sigma^{j}\,,$$ (3.125)

where we have introduced $\hat{C}^{ij}$ encoding the Weyl tensor. We now use Cartan’s first structure equation to calculate the connection one forms for the vierbeins as follows

$$\omega^{4i}=V^{-3/2}(-\frac{1}{2}\partial^{i}Ve^{4}+\partial^{[i}A^{j]}e_{j})\,,\qquad\omega^{ij}=V^{-3/2}(\frac{1}{2}\partial^{j}Ve^{i}-\partial^{[i}A^{j]}e^{4})\,.$$ (3.126)

Then, expanding both the Maxwell field strength and the curvature in terms of the two forms $\Sigma^{i}$ we find the following doubling formula

$$F =\alpha_{i}\Sigma^{i}\,,$$ (3.127)

$$\hat{C}^{i} =\big{(}V\alpha_{i}\alpha_{j}-\partial_{i}\alpha_{j}\big{)}^{T}\,\Sigma^{j}\,,$$

where the superscript $T$ means to take the traceless part of the expression within the brackets and

$$\alpha_{i}={1\over V^{2}}\,\partial_{i}V\,.$$ (3.128)

In terms of the Weyl tensor we have the relation $\hat{C}_{ij}=-2C_{i4j4}$, with the other components of the Weyl tensor related to these by the anti-self-duality condition. Equation (3.127) may be viewed a a generalised form of Weyl doubling, where the quadratic, algebraic terms involving the gauge field are supplemented by terms depending on the derivatives of the gauge field. Thus we see that the general class of gravitational instantons in four dimensions satisfies a generalised Weyl doubling formula.

An explicitly covariant version of this formula can be found as follows. There is the identity

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=-2V\Big{(}K_{\mu}K^{\lambda}C_{\nu\lambda\rho\sigma}+K_{\rho}K^{\lambda}C_{\sigma\lambda\mu\nu}-2g_{\rho\mu}C_{\nu\lambda\pi\sigma}K^{\lambda}K^{\pi}\Big{)}_{[\mu\nu][\rho\sigma]}\,$$ (3.129)

where the notation $[\mu\nu][\rho\sigma]$ means to antisymmetrise the expression within the preceding brackets in $\mu,\nu$ and separately in $\rho,\sigma$. The above relation follows from the fact that $C^{*}=-C$ and $K^{2}=-\sigma=\frac{1}{V}$. To see this, define the three expressions on the right-hand side of (3.129), including the antisymmetrisations, as $C_{L}+C_{R}+C_{g}$. Then, taking the (left) dual of each by contracting with $\frac{1}{2}\epsilon^{\alpha\beta\mu\nu}$, one finds that $(C_{L}+C_{R}+C_{g})^{*}=(-C-C_{L})+(C_{R})+(C_{L}-C_{R})=-C=C^{*}$.

Equation (3.129) is equivalent to

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=V\Big{(}K_{[\mu}\nabla_{\nu]}F_{\rho\sigma}+K_{[\rho}\nabla_{\sigma]}F_{\mu\nu}\Big{)}^{T}\,,$$ (3.130)

where the notation $(...)^{T}$ means to subtract all traces. This can be re-expressed as the doubling formula

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=VC_{\mu\nu\rho\sigma}[F]+V\Big{(}2\nabla_{\rho}(K_{\mu}F_{\nu\sigma})-\nabla_{\mu}(K_{\nu}F_{\rho\sigma})-\nabla_{\rho}(K_{\sigma}F_{\mu\nu})-K_{\mu}\nabla_{\nu}F_{\rho\sigma}\Big{)}^{T}_{[\mu\nu][\rho\sigma]}\,.$$ (3.131)

where the notation $(...)^{T}$ means to subtract all traces.

As the two-centred solution for the Gibbons-Hawking (GH) metric (3.118) is equivalent to the Eguchi-Hanson (EH) metric (3.59) via a coordinate transformation one may wonder why there is a simple doubling formula for the EH metric described earlier, but not for the more general multi-centred GH metrics. This special case can be understood by noting that for spherical polar coordinates the map from the EH metric to the two-centred GH metric (see [151] for example) interchanges the periodic “time” coordinate and the azimuthal angle $\phi$. Mapping to the two-centred GH case, the Killing vector which gives a simple Weyl doubling formula via the anti-self-dual part of the Maxwell field $2\partial_{[\mu}K_{\nu]}$ is then $K^{\mu}=\frac{\partial}{\partial\phi}$. If one constructs the Maxwell field via the Killing vector $K^{\mu}=\frac{\partial}{\partial t}$ then one obtains the formulæ in the analysis above for this particular potential. In the generic multi-centre case there is only the latter Killing vector, leading to the above analysis. (In the multi-centre case where the centres are all at different sites along the $z$-axis, the additional Killing vector is present of course - here we find evidence from a numerical analysis that the simpler Weyl doubling formula continues to hold.)

3.7 An eight-dimensional example with Spin(7) holonomy

The discussion above used features of the Gibbons-Hawking metrics which arise from the underlying self duality relation (3.119) which expresses the anti-self-duality of the field strength of the four vector gauge field $(V,A^{i})$. In higher dimensions, manifolds of special holonomy are examples where there are more novel duality conditions satisfied by the curvature, and two forms on the manifold can similarly be restricted to have duality properties determined by the canonical four-form defined by the special holonomy group (a pioneering paper on this is [152]; see [153] for a review relevant to string theory). However, in general the formula (3.18) does not preserve duality properties. This means that if a two-form $F$ transforms in a certain representation of the holonomy group then this does not imply that $C[F]$ will as well (in each pair of indices). Furthermore, projecting $C[F]$ onto appropriate representations does not in general preserve the algebraic symmetries needed to relate it to a Weyl tensor. While these conditions may appear quite restrictive, we have found an example of an eight-dimensional manifold with Spin(7) holonomy for which Weyl doubling does work. We will use the conventions of [154] in what follows.

Begin with the metric [155]

$$ds^{2}=V^{-3/2}\big{(}dx^{8}+A_{i}dx^{i}\big{)}^{2}+V^{1/2}dx^{i}dx_{i}\,,$$ (3.132)

where here the indices $i,j,...$ run from $1$ to $7$, and and $a,b,...$ and $\mu,\nu,...$ run from $1$ to $8$. The fields $(A_{i},V)$ are functions of the spatial coordinates $x^{i}$ only. The spin(7) four-form $\phi_{abcd}$ has the following non-zero orthonormal frame components

$$[1256]=[1278]=[3456]=[3478]=[1357]=[2468]=[1234]=[5678]=1\,,$$ (3.133)

$$[1368]=[2457]=[1458]=[1467]=[2358]=[2367]=-1\,,$$

where $[abcd]$ means ${\phi}_{abcd}$. The four-form satisfies $\phi^{2}=4\phi+12$ and the projectors of a two form onto the “self-dual" ${\bf 7}$ and “anti self-dual" ${\bf 21}$ representations of Spin(7) are given by

$$P_{7}={1\over 4}(1+{1\over 2}\phi),\qquad P_{21}={3\over 4}(1-{1\over 6}\phi).$$ (3.134)

Define the acht-beins

$$e^{a} =(e^{i},e^{8})\,,$$

$$e^{i} =V^{1/4}\,dx^{i}\,,$$

$$e^{8} =V^{-3/4}\,(dx^{8}+A_{i}dx^{i})\,.$$ (3.135)

Then the four form

$$\phi={1\over 24}\phi_{abcd}e^{a}e^{b}e^{c}e^{d}$$ (3.136)

is closed provided that the fields $(A_{i},V)$ satisfy the constraints ($F_{ij}:=\partial_{i}A_{j}-\partial_{j}A_{i}$ and $V_{i}:=\partial_{i}V$)

$$V_{[i}\phi_{jklm]}-2F_{[ij}\phi_{klm]8}=0\,.$$ (3.137)

These 21 equations can be solved in terms of 7 independent quantities. For example, choosing the independent variables to be $(F_{37},F_{45},F_{46},F_{47},F_{56},F_{57},F_{67})$ the other expressions are given by

$$F_{12} =F_{56},F_{13}=F_{57},F_{14}=-F_{67},F_{15}=-F_{37},F_{16}=F_{47},F_{17}=-F_{46},F_{23}=-F_{67}\,,$$

$$F_{24} =-F_{57},F_{25}=F_{47},F_{26}=F_{37},F_{27}=-F_{45},F_{34}=F_{56},F_{35}=-F_{46},F_{36}=F_{45}\,,$$

$$V_{1} =-2F_{45},V_{2}=2F_{46},V_{3}=2F_{47},V_{4}=-2F_{37},V_{5}=2F_{67},V_{6}=-2F_{57},V_{7}=2F_{56}\,.$$ (3.138)

It can be checked that $\phi$ is also covariantly constant when these conditions are met. In fact, taking various linear combinations of the constraints (3.137) one finds that $\partial_{i}\partial_{j}V=0$ for all $i,j$ so that $V$ is linear in the coordinates $x^{i}$ and the correction term is trivial. This also means that all the electric $V_{i}$ and magnetic $F_{ij}$ components of the gravitational field are constants. Now consider the construction of the Maxwell field. From the Killing vector $K^{\mu}=\delta^{\mu 8}$ we can again form the gauge field strength

$$F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}K_{\nu]}\,.$$ (3.139)

This field is anti self-dual i.e., in the 21 representation, as $P_{7}F=0$. Define the anti self-dual two forms

$$\Sigma_{-}^{ij}=P_{21}e^{a}\wedge e^{b}\,.$$ (3.140)

These satisfy the orthonormality conditions

$$\Sigma_{-}^{ab\mu\nu}\Sigma_{-cd\mu\nu}=4{(P_{21})^{ab}}_{cd},\qquad\Sigma_{-}^{ab\mu\nu}\Sigma_{-ab\rho\sigma}={(P_{21})^{\mu\nu}}_{\rho\sigma}\,.$$ (3.141)

We can expand the gauge field two form in the basis of these as

$$F_{\mu\nu}={1\over 2}\alpha_{ab}\,\Sigma^{ab}_{-\mu\nu}\,,$$ (3.142)

with $\alpha_{ab}={1\over 2}\Sigma_{-ab}^{\mu\nu}F_{\mu\nu}$ which can be written as

$$\alpha_{ij}=-{1\over 2V^{2}}\phi_{8ijk}V_{k}\,,\qquad\alpha_{i8}=-{3\over 2V^{2}}\,V_{i}\,.$$ (3.143)

The metric is Ricci-flat and it can be checked that the Weyl tensor $C_{\mu\nu\rho\sigma}$ satisfies $(P_{7}C)_{\mu\nu\rho\sigma}=0$, with $P_{7}$ acting either on the first or second pair of indices of the Weyl tensor. The tangent space components of the Weyl tensor can be expressed purely in terms of the constants $V_{i}$. Let us then consider if these can be given as a doubling formula based on a two form such as (3.142) above. We will generalise this expression slightly and consider the “twisted” two form with components

$$\alpha_{ij}=-{b\over 2V^{2}}\phi_{8ijk}V_{k}\,,\qquad\alpha_{i8}=-{3a\over 2V^{2}}\,V_{i}\,,$$ (3.144)

for some constants $a,b$. This two form will be anti self-dual if $a=b$. The natural expression to consider for a doubling formula is one based on (3.18) in eight dimensions, $C_{abcd}[\alpha]$ with $\alpha$ given by (3.144). In four dimensions the formula (3.18) preserves duality - if $F_{\mu\nu}$ is self-dual or anti self-dual then $C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$ is also (in both pairs of indices). But this is not true in higher dimensions and in this eight-dimensional case, in order to seek to match the Weyl tensor this expression must be projected onto the 21 on the left and right pairs of indices. Upon doing this we find that it is not possible to both preserve the duality conditions and the symmetry and trace properties of a Weyl-type tensor unless $a$ and $b$ satisfy the condition $23a^{2}-42ab+27b^{2}=0$. We will write a solution of this as $a=\gamma b$ with $\gamma$ a particular complex number. In this case we find that there is a doubling formula for the Weyl tensor

$$C_{abcd}=\lambda\,C^{21}_{abcd}[\alpha]\,,$$ (3.145)

where the superscript $21$ on $C$ indicates that both pairs of indices are to be projected into the ${\bf 21}$ representation. The proportionality constant is $\lambda=-23V^{3/2}/(32b^{2}(\gamma+1))$. The field $\alpha$ here is not anti self-dual as we have noted, but it can be checked that its anti self-dual part is proportional to the Maxwell tensor (3.142), and that the corresponding field strength $F_{\mu\nu}$ satisfies the Maxwell field equations.

3.8 Reissner-Nordstrom and Born-Infeld

In the sections above, we studied examples where the gauge field arises from intrinsic properties of the spacetime. We now turn to study situations where there is an independent gauge field defined on the spacetime, in order to see if there is a doubling relationship whereby the gauge fields in the gravity-gauge system give formulæ for the full spacetime curvature - determining the Ricci tensor via the Einstein equations as usual but in addition fixing the Weyl tensor via a doubling formula. We will call this “self-doubling" for simplicity.

3.8.1 Reissner-Nordström

As a first case, consider the Reissner-Nordström theory in $D$ dimensions, with metric

$$ds^{2}=-f(r)dt^{2}+f^{-1}(r)dr^{2}+r^{2}d\Omega_{D-2}^{2}\,,$$ (3.146)

with

$$f(r)=1-\frac{2M}{r^{D-3}}+\frac{Q^{2}}{r^{2(D-3)}}\,,$$ (3.147)

$d\Omega_{D-2}^{2}$ the metric on the $(D-2)$-dimensional sphere, and $M$ and $Q$ the mass and charge respectively.

This theory is self-doubling in the sense that the gauge field already present in the theory provides the basis for the doubling. This can be seen as follows - the gauge field one form is

$$A=-\frac{Q}{r^{D-3}}\,dt\,,$$ (3.148)

satisfying the field equations ($F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}A_{\nu]}$)

$$\nabla^{\mu}F_{\mu\nu} =0\,,$$

$$R_{\mu\nu}-{1\over 2}g_{\mu\nu}R =\frac{D-2}{D-3}T_{\mu\nu}\,,$$ (3.149)

with the usual stress tensor

$$T_{\mu\nu}=F_{\mu}\cdot F_{\nu}-\frac{1}{4}g_{\mu\nu}F\cdot F\,.$$ (3.150)

We find the Weyl doubling formula

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=\Lambda(r)\,C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]\,,$$ (3.151)

where on the right-hand side of this equation $C_{\mu\nu\rho\sigma}[F]$ is given by the formula (3.18) and the coefficient is

$$\Lambda(r)=\frac{2(D-2)}{3(D-3)^{2}}\Bigg{(}(2D-5)-(D-1)\frac{Mr^{D-3}}{Q^{2}}\Bigg{)}\,.$$ (3.152)

This result has been checked up to $D=10$ but there are no reasons why this would not hold for all dimensions given the structure of the metric. Notice that one can take the extremal limit $Q\rightarrow M$ directly in the equations above.

3.8.2 Born-Infeld

The discussion above may be generalised to the Born-Infeld theory in any dimension. The Lagrangian is

$$L=\sqrt{g}R+{1\over\lambda^{2}}\Big{(}\sqrt{g}-\sqrt{|\det{(g+\lambda F)}|}\Big{)}\,$$ (3.153)

with $F_{\mu\nu}$ the Maxwell field and $\lambda$ a constant. The solution with electric charge $Q$ in four dimension is given by (e.g.[156])

$$ds^{2} =-\Big{(}1-{2m(r)\over r^{2}}\Big{)}dt^{2}+\Big{(}1-{2m(r)\over r^{2}}\Big{)}^{-1}dr^{2}+r^{2}d\Omega_{2}^{2}\,,$$

$$F_{tr} =-F_{rt}={Q\over\sqrt{r^{4}+\lambda^{2}Q^{2}}}\,,$$ (3.154)

with the other components of $F$ vanishing. The function $m(r)$ is fixed by the metric equation of motion, and satisfies

$$m^{\prime}(r)=\,{1\over\lambda^{2}}\Big{(}\sqrt{r^{4}+\lambda^{2}Q^{2}}-r^{2}\Big{)}\,,$$ (3.155)

the solution of which is given by equation (3.8.2) below with $D=4$. We also define the tensor

$$G^{\mu\nu}=-{2\over\sqrt{g}}{\partial L\over\partial F_{\mu\nu}}$$ (3.156)

which satisfies the (non-linear in $F$) field equations $\nabla^{\mu}G_{\mu\nu}=0$. For the solution $F$ in (3.8.2) this is given simply by $G_{tr}=-G_{rt}={Q\over r^{2}}$ with other components vanishing. It is straightforward to confirm that the Weyl tensor satisfies the equation

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=\Lambda_{4}(r)C_{\mu\nu\rho\sigma}[G]\,$$ (3.157)

with

$$\Lambda_{4}(r)=-{2r\over 3Q^{2}}\Big{(}6m(r)-4rm^{\prime}(r)+r^{2}m^{\prime\prime}(r)\Big{)}\,.$$ (3.158)

This discussion is easily generalised to $D$ dimensions. The metric is as in (3.8.2) with $d\Omega_{2}^{2}\rightarrow d\Omega_{D-2}^{2}$ with the function $m(r)$ satisfying

$$m^{\prime}(r)=\,{1\over\lambda^{2}}\Big{(}\sqrt{r^{2(D-2)}+\lambda^{2}Q^{2}}-r^{D-2}\Big{)}\,.$$ (3.159)

This is solved by

$$\lambda^{2}\,m(r)=\lambda^{2}\,m +\frac{r^{D-1}}{D-1}-\frac{r\sqrt{\lambda^{2}Q^{2}+r^{2(D-2)}}}{D-1}$$

$$\quad+\frac{\lambda^{2}Q^{2}(D-2)}{(D-1)(D-3)r^{D-3}}\,\,{{}_{2}}F_{1}\Big{[}\frac{1}{2},\frac{D-3}{2(D-2)},1+\frac{D-3}{2(D-2)},-\frac{\lambda^{2}Q^{2}}{r^{2(D-2)}}\Big{]}\,.$$ (3.160)

for constant $m$. Note that $m(r)\rightarrow m$ in the limit $r\rightarrow 0$.

One has the result

$$C_{\mu\nu\rho\sigma}=\Lambda(r)C_{\mu\nu\rho\sigma}[G]\,$$ (3.161)

with

$$\Lambda(r)=-{2r^{D-3}\over 3Q^{2}}\Big{(}(D-1)(D-2)m(r)-2(D-2)rm^{\prime}(r)+r^{2}m^{\prime\prime}(r)\Big{)}\,$$ (3.162)

and the field $G$ in $D$ dimensions given by

$$G_{tr}=-G_{rt}={Q\over r^{D-2}}\,,$$ (3.163)

with other components vanishing. Notice that $G_{\mu\nu}$ is a function of the Maxwell field $F_{\mu\nu}$ via the relation (3.156). The result (3.161) leads to curvature singularities as $r\rightarrow 0$ which are not present in the field $F_{\mu\nu}$.

This Born-Infeld solution reduces to the Reissner-Nordström model in the section above in the limit as $\lambda\rightarrow 0$, using the expansion

$$\det{({{\delta^{\mu}}_{\nu}}+\lambda{{F^{\mu}}_{\nu}})}=1-{1\over 2}\lambda^{2}(F^{2})-{1\over 4}\lambda^{4}\Big{(}(F^{4})-{1\over 2}(F^{2})^{2}\Big{)}+o(\lambda^{6})\,,$$ (3.164)

where the brackets in $(F^{2}),(F^{4})$ indicate matrix traces of powers of ${F^{\mu}}_{\nu}$. It can be checked that the coefficient in (3.162) reduces in this limit to that in (3.152).

The formula (3.161) enables one to easily find invariants, for example

$$C^{\mu\nu\rho\sigma}C_{\mu\nu\rho\sigma}=\frac{4\,(D-3)}{(D-1)\,r^{2(D-1)}}\Big{(}(D-1)(D-2)m(r)-2(D-2)rm^{\prime}(r)+r^{2}m^{\prime\prime}(r)\Big{)}^{2}\,.$$ (3.165)

Note that this diverges as $1/r^{2(D-1)}$ as $r\rightarrow 0$, although the non-zero Maxwell field strength component $F_{tr}=Q/\sqrt{r^{2D-4}+\lambda^{2}Q^{2}}$ does not. The divergence comes from the traces of the field $G_{\mu\nu}$ which appear when squaring (3.161). (A discussion of the four dimensional Born-Infeld theory appeared recently [104] and the $D=4$ version of (3.165) appeared there, although their equivalent of $m(r)$ satisfies a different equation.)

3.9 Brane solutions

It is natural to conjecture that BPS brane solutions in supergravity (we will follow the conventions of [157] in this section) might satisfy Weyl doubling. The $(p+1)$-forms that minimally couple to the $p$-brane provide a potential from which one can construct a $(p+2)$-form field strength. This field strength can then be used in the formula for the Weyl curvature, as well as determining the Ricci curvature via the field equations and stress tensor. We consider here the cases of $p$-branes where the scalar fields play no role.

3.9.1 String in five dimensions

A simple example is the string in five dimensions. The metric and two-form are given by

$$ds^{2} =H^{-1}(r)\big{(}-dx_{1}^{2}+dx_{2}^{2}\big{)}+H^{2}(r)(dr^{2}+r^{2}\big{(}d\theta^{2}+{\rm sin}^{2}\theta d\phi^{2})\big{)}\,,$$

$$B_{\mu\nu} =\sqrt{3}\,\epsilon_{\mu\nu}H^{-1}(r)\,,$$ (3.166)

with $H(r)=1+k/r$ and indices $\mu,\nu=1,2$. The three-form field strength $F=dB$, obeys $\nabla^{M}F_{MNP}=0$ and the metric field equation

$$G_{MN}=\frac{1}{4}\Big{(}F_{M}\cdot F_{N}-\frac{1}{6}g_{MN}F\cdot F\Big{)}\,.$$ (3.167)

For the $p$-forms $F$ discussed in the subsections below the equivalent equation is

$$G_{MN}=\frac{1}{2(p-1)!}\Big{(}F_{M}\cdot F_{N}-\frac{1}{2p}g_{MN}F\cdot F\Big{)}\,.$$ (3.168)

We will now define the two-forms ${(F_{\mu})}_{NP}={(K_{\mu})}^{M}F_{MNP}$ ($\mu=1,2$) where the Killing vectors $K_{\mu}$ correspond to translations in the $x^{\mu}$ directions in the string world sheet. Note that $K_{1}^{2}=H^{-1}(r)=-K_{2}^{2}$. We then find that the following Weyl doubling formula may be constructed from the three-form field strength $F$ and the two-form field strengths $F_{\mu}$

$$C_{MNPQ}=-\frac{(k+4r)}{6k}C_{MNPQ}[F]-\frac{rH(r)}{3k}\Big{(}-C_{MNPQ}[F_{1}]+C_{MNPQ}[F_{2}]\Big{)}\,.$$ (3.169)

This can also be written as

$${C_{MN}}^{PQ}=-\frac{1}{6}{C_{MN}}^{PQ}[F]+\Sigma_{1}(r){T_{MN}}^{PQ}\,,$$ (3.170)

where $\Sigma_{1}(r)=\frac{k}{r^{3}H^{4}}$. We note that $\Sigma_{1}(r)$ is proportional to the inverse of the volume of the transverse sphere. In this coordinate system all of the non-zero components of the Weyl tensor take the form (up to sign) ${C_{MN}}^{MN}$. The only non-zero components of ${C_{MN}}^{PQ}[F]$ and the tensor ${T_{MN}}^{PQ}$ are similarly when $(P,Q)=(M,N)$ (or $(N,M)$). In this case the ${T_{MN}}^{PQ}$ are given by $(0,1,-1/2,-1,2)$ for $(MN)=(12,\mu 3,\mu\bar{m},3\bar{m},45)$ respectively ($\bar{m}=4,5$), and components related to these by the antisymmetry in $M,N$. Notice thus that the tensor $T$ vanishes when all its components are along the world-volume, and so from (3.170) we see that on the world-volume there is a simple Weyl doubling formula, and this is corrected off the world volume by a tensor that takes a simple form.

In [100] the Kerr-Schild formulation was investigated in the case where there is both a metric and a Kalb-Ramond field, using doubled geometry. It was found that this involved two null vectors with the metric and $B$ field involving the symmetric and anti-symmetric product of these vectors. It is natural then to expect that a single copy in this case should involve two Maxwell gauge fields $A$ and $\bar{A}$. For the five-dimensional case under consideration here, one can see that the $B$ field in (3.9.1) is given by

$$B_{MN}=2\sqrt{3}\,HA_{[M}\bar{A}_{N]}\,,$$ (3.171)

with

$$A_{M} =(H^{-1},0,0,0,0)\,,$$

$$\bar{A}_{M} =(0,H^{-1},0,0,0)\,.$$ (3.172)

This generates a formula for $F_{MNP}$ in terms of $A_{M}$ and $\bar{A}_{M}$.

One avenue suggested by this work is to develop a Weyl doubling formula for DFT. Along these lines, one may view an expression of the formula (3.170) as a Weyl “doubling” in terms of the two Maxwell fields in the formalism of [100]. Inserting (3.171) into (3.170) would then give an expression for the Weyl tensor in terms of an expression quartic in fields and two derivatives. (Note that the expression (3.171) is in the usual double copy where the vector fields in that formalism live in flat space.)

3.9.2 M2 brane

For the M2 brane in eleven dimensions, the metric and non-zero three-form potential components are given by

$$ds^{2} =H^{-2/3}(r)(-dx_{1}^{2}+dx_{2}^{2}+dx_{3}^{2})+H^{1/3}(r)(dr^{2}+r^{2}d\Omega_{7}^{2}),$$ (3.173)

$$A_{\mu\nu\rho} =\epsilon_{\mu\nu\rho}H^{-1}(r)\,,$$

with $H(r)=1+k/r^{6}$ and indices $\mu,\nu,...=1,2,3$, and $m,n,...=4,...,,11$ (with $M,N,...=1,...,11)$. $r$ is the radial coordinate in the eight-dimensional transverse space. The four-form field strength $F=dA$ has non-zero components $F_{1234}=-6kH^{-2}/r^{7}$ and obeys $\nabla^{M}F_{MNPQ}=0$ and (3.168) with $p=4$.

Again we define the tensors ${(F_{\mu})}_{MNP}={(K_{\mu})}^{Q}F_{QMNP}$ where the Killing vectors $K_{\mu}$ correspond to translations in the $x^{\mu}$ directions in the world-volume. The Weyl doubling formula can then be constructed as follows:

$$C_{MNPQ}=\frac{(k+4r^{6})}{36k}C_{MNPQ}[F]-\frac{r^{6}H(r)^{2/3}}{3k}\Big{(}-C_{MNPQ}[F_{1}]+C_{MNPQ}[F_{2}]+C_{MNPQ}[F_{3}]\Big{)}\,.$$ (3.174)

This simplifies along the world-volume as in the string case above, with the analogue of (3.170) being

$${C_{MN}}^{PQ}=\frac{1}{36}{C_{MN}}^{PQ}[F]+\Sigma_{2}(r){T_{MN}}^{PQ}\,,$$ (3.175)

where here $\Sigma_{2}(r)=\frac{2kH^{-7/3}}{r^{8}}$ and the object ${T_{MN}}^{PQ}$ has non-zero components $(0,7,-1,-3,1)$ for $(PQ)=(MN)=(\mu\nu,\mu 4,\mu\bar{m},4\bar{m},\bar{m}\bar{n})$ respectively, with $\bar{m},\bar{n}=5,...,11$. Again we note that $\Sigma_{2}(r)$ is proportional to the inverse of the volume of the transverse sphere.

Since the publication of the results in this section, a formulation of Kerr-Schild double copy for exceptional field theory has been obtained in [76, 158]; See [159] for a review on exceptional field theory.

3.9.3 D3 brane

For the D3 brane in ten dimensions, the metric and non-zero four-form potential components are given by

$$ds^{2} =H^{-1/2}(r)(-dx_{1}^{2}+dx_{2}^{2}+dx_{3}^{2}+dx_{4}^{2})+H^{1/2}(r)(dr^{2}+r^{2}d\Omega_{5}^{2}),$$ (3.176)

$$A_{\mu\nu\rho\sigma} =\epsilon_{\mu\nu\rho\sigma}H^{-1}(r)\,,$$

with $H(r)=1+k/r^{4}$ and indices $\mu,\nu...=1,2,3,4$, and $m,n,...=5...,,10$ (and $M,N,...=1,...,10)$. $r$ is the radial coordinate in the six-dimensional transverse space. We will need the self-dual five-form field strength $F=\frac{1}{2}(dA+(dA)^{*})$. As above, we define the tensors ${(F_{\mu})}_{MNPQ}={(K_{\mu})}^{R}F_{RMNPQ}$ where the Killing vectors $K_{\mu}$ correspond to translations in the $x^{\mu}$ directions in the world-volume. The Weyl doubling formula is then found to be

$$C_{MNPQ}=\frac{r^{4}}{6k}C_{MNPQ}[F]-\frac{2r^{4}H(r)^{1/2}}{3k}\Big{(}-C_{MNPQ}[F_{1}]+C_{MNPQ}[F_{2}]+C_{MNPQ}[F_{3}]+C_{MNPQ}[F_{4}]\Big{)}$$ (3.177)

This also shows that the Weyl tensor vanishes for components along the world-volume. To see this, one has the equivalent expression

$${C_{MN}}^{PQ}=\Sigma_{3}(r){T_{MN}}^{PQ}\,,$$ (3.178)

where $\Sigma_{3}(r)=\frac{kH^{-5/2}}{r^{6}}$ and the object ${T_{MN}}^{PQ}$ has non-zero components $(0,5,-1,-4,2)$ for $(PQ)=(MN)=(\mu\nu,\mu 5,\mu\bar{m},5\bar{m},\bar{m}\bar{n})$ respectively, with $\bar{m},\bar{n}=6,...,10$. As in the cases above, $\Sigma_{3}(r)$ is proportional to the inverse of the volume of the transverse sphere.

3.9.4 M5 brane

There is a similar story for the M5 brane in eleven dimensions. The metric and non-zero 4-form field strength components are given by

$$ds^{2} =H^{-1/3}(r)\eta_{\mu\nu}dx^{\mu}dx^{\nu}+H^{2/3}(r)(dr^{2}+r^{2}d\Omega_{4}^{2}),$$

$$F^{(4)}_{8\,9\,10\,11} =3k\sin^{3}(\theta)\sin^{2}(\phi)\sin(\psi_{1})\,,$$ (3.179)

with $F^{(4)}$ antisymmetrised, $H(r)=1+k/r^{3}$, world-volume coordinates $x^{\mu}$ ($\mu=1,...6)$, and transverse coordinates $r$ and spherical polars $(\theta,\phi,\psi_{1},\psi_{2})$.

The fivebrane magnetically couples to the three form $C_{3}$ which means we will need to use the magnetic dual field strength given by the seven-form, $F={{}^{*}F^{(4)}}$. Then define ${(F_{\mu})}_{NPQRST}={(K_{\mu})}^{M}F_{MNPQRST}$ ($\mu=1,2,...,6$) with the Killing vectors $K_{\mu}$ corresponding to translations in the $x^{\mu}$ directions in the world-volume. The Weyl doubling formula is then

$$36\,C_{MNPQ}= -\frac{1}{60}C_{MNPQ}[F]+\frac{r^{3}}{3k}C_{MNPQ}[F]$$

$$-\frac{r^{3}}{2k}H(r)^{1/3}\Big{(}-C_{MNPQ}[F_{1}]+C_{MNPQ}[F_{2}]+\dots+C_{MNPQ}[F_{6}]\Big{)}\,.$$ (3.180)

This is equivalent to

$$36\,{C_{MN}}^{PQ}=-\frac{1}{60}{C_{MN}}^{PQ}[F]+\Sigma_{5}(r){T_{MN}}^{PQ}\,,$$ (3.181)

where here $\Sigma_{5}(r)=\frac{18kH^{-8/3}}{r^{5}}$ and the object ${T_{MN}}^{PQ}$ has non-zero components $(0,4,-1,-6,4)$ for $(PQ)=(MN)=(\mu\nu,\mu 7,\mu\,\bar{m},7\bar{m},\bar{m}\bar{n})$ respectively, with $\bar{m},\bar{n}=8,9,10,11$. We see again there is a simple doubling formula for the Weyl components along the world-volume directions and that $\Sigma_{5}(r)$ is proportional to the inverse of the volume of the transverse sphere.

In all of the cases above, for a brane with $V$-dimensional world-volume in $D$ dimensions, and $T=D-V$ transverse dimensions, the components of the tensor ${T_{MN}}^{MN}$ are proportional to $(0,T-1,-1,-V,2V/(T-2))$ for $(PQ)=(MN)=(\mu\nu,\mu r,\mu\,\bar{m},r\bar{m},\bar{m}\bar{n})$ respectively, in the notation used above. Given that the components along the world-volume vanish, this follows from the tracelessness condition on the Weyl tensor. The powers or $r$ and $H$ in the coefficients $\Sigma$ are equal to $-T$ and that appearing in the inverse of the volume of the transverse sphere respectively. Similarly, the powers of $r$ and $H$ in the doubling formulæ above have common expressions: $r^{T-2}$ and the inverse of the power of $H$ which appears in the world-volume metric.

3.10 Discussion

We described Weyl doubling as the writing of the Weyl tensor (up to a scalar factor) in terms of a quadratic expression in an Abelian field strength obeying Maxwell’s equations in a curved background. The curved background distinguishes these results from the usual double copy originating in scattering amplitudes and more recently classical solutions using the Kerr-Schild form. This phenomenon of Weyl doubling was found in a variety of solutions in different dimensions. The purely intrinsic case is where a Killing vector on the manifold is used to define a potential from which the field strength is derived. The Weyl tensor is given by the formula (3.18). We showed that the metrics for which the Weyl doubling formula (3.18) applies fall into the Type D class in the general dimensional classification, so that this is a necessary condition. It is also a sufficient condition in four dimensions [138, 139] (see also [57]). But it does not appear to be a sufficient condition in higher dimensions - the five-dimensional Myers-Perry metrics [160] are Type D [161] and while we showed that the singly-rotating solution has a Weyl doubling formula, the general solution with two rotation parameters does not appear to satisfy such a formula. We also investigated the BPS solution in six-dimensions studied in [162], which is Type D but does not appear to satisfy a doubling formula.

A second way to generate a two-form gauge field strength is if the spacetime admits a closed, covariantly constant four-form which may be used to define a self-dual (or anti-self-dual) two form. These manifolds have special holonomy and the Maxwell field equations then follow from the duality and closure conditions. In the four-dimensional case these are manifolds with $SU(2)$ holonomy. The Gibbons-Hawking metrics provide a broad class of such metrics. We found that in this case the Weyl doubling formula has a correction term which is linear in the gauge field strength - equation (3.127) or equivalently (3.131). This generalisation of doubling could be studied further to see if it applies in other cases. It may also suggest generalisations of the double copy construction. A reader might wonder that such a doubling formula is inevitable given the symmetries of the Weyl tensor. The Gibbons-Hawking case where there is a derivative correction provides a good counter example that demonstrates the non-triviality of the algebraic relation in the algebraic Weyl doubling formula.

In studying a generalisation to higher dimensions an issue arises in that a Weyl tensor constructed from (3.18) using a self-dual two-form is not in general self-dual, unlike in four dimensions. One might have expected that this might be resolved by using self-dual projection operators, but this will not preserve the algebraic symmetries of the tensor in general. Nevertheless we found an example in eight dimensions where a sort of twisted doubling construction exists which expresses the Weyl tensor in terms of a spin(7) self-dual two form. It would be interesting to explore if other examples exist.

A different mechanism for Weyl doubling is if the gauge field strength is an additional field defined on the spacetime, rather than being expressed using the metric and/or Killing vectors. The most natural example of this is the Reissner-Nordström metric in $D$ dimensions. This works in the general case as well as the BPS limit, although perhaps one might have expected that such a construction, requiring the Weyl and Maxwell curvatures to be related, would require the BPS constraint linking the charge and mass. We showed that this discussion generalises to the charged Born-Infeld solution in $D$ dimensions. A recent paper [104] discussed how the study of the Born-Infeld electrically charged solution might illuminate the investigation of stringy corrections of the double copy. It would be interesting to see if the doubling approach may provide insights into this.

We then turned to study cases where the gauge field strength is a higher degree $p$-form, and analysed the associated brane solutions. Here it was found that a simple quadratic Weyl doubling formula holds using the $p$-form field strength and contractions of it with the world volume Killing vectors. Evaluating this gives a particularly simple Weyl doubling formula for the components of the Weyl tensor projected on to the world volume. There is a variety of directions for further research, such as how does the inclusion of scalars, Kaluza-Klein reductions and supersymmetry impact the doubling construction. We have studied the Weyl tensor here but there will also be spinor analogues of our formulæ in each dimension (c.f [133]).

The central question that this chapter implicitly poses is, what is the relation to the usual double copy? Can the formulæ for brane solutions be applied to the usual single and double copy? Does the derivative corrected Gibbon-Hawking expression have a conventional double copy interpretation in terms of Maxwell fields in flat space? It was shown in [102] that doubled geometry clarifies the double copy construction for the point charge, relating this to the JNW solution [163]. As we noted in section 3.9, the Kerr-Schild form in double field theory involves more than one gauge field - for example, two Maxwell fields in the case where there is a Kalb-Ramond field as well as the metric. For the string in five dimensions the $B$ field can indeed be simply constructed from two Maxwell gauge fields; See [76, 158] for a exceptional field theoretic formulation of the Kerr-Schild double copy. One approach following these ideas is to use a DFT or EFT generalised Killing vector as the basis for generating gauge field strengths in the extended space to express the DFT equations.

The phenomenon of Weyl doubling that we have explored here in numerous examples, relating gravity and Abelian gauge theory, reveals a structure that would be interesting to develop further, and in particular to investigate its relationship to the double copy.

Chapter 4 Holonomy Groups and the Single Copy

4.1 Global Aspects of the Double Copy

In the previous chapters we have dealt with local objects, namely solutions to equations of motions. We have been using the double copy procedure as a way to relate local solutions of gravitational and gauge theory. These solutions are not necessarily valid globally, as was the case with the Dirac monopole and Taub-NUT solutions in Chapter 2. The reason for this lack of global validity is simple, because generally a global section of the bundle need not exist. For example, if one takes the case of the tangent bundle of a 2-sphere, a global section, i.e., a tangent vector cannot be defined. There will always be a point where the vector is zero. One is forced to introduce an appropriate number of charts, and glue them together in order to describe the vector field globally over the entire bundle. However, one can use local objects to construct quantities that characterises bundles regardless of their local differential structure. For example, the Chern class, defined in terms of the curvature form, characterises vector bundles and provides an answer to whether two vector bundles are the same or not. The Chern class is an example of a characteristic class, topological invariants that do not depend on the local structure of the manifold. The question we ask in this chapter is whether one can construct such topological quantities with the aid of the double copy map. We will refer to these topological properties as global, since they do not depend on the local structure of the underlying object.

Studying non-perturbative (topological or not) aspects in the context of the double copy has been attempted before. In [78] it was shown that the self-dual Yang-Mills equations map to that of self-dual gravity, and in [79, 80] using twistor methods, shedding light the origins of the Weyl double copy of [57]. Topological information, namely patching conditions of bundles have been studied in [83] using the Kerr-Schild double copy. Indeed, our own study of solution generating transformations, and their mapping under the double copy in Chapter 2 is another example of a non-perturbative effect. Solution generating transformations have also been explored in [82].

In this chapter, we will study yet another non-perturbative, and in fact topological aspect of the double copy. Using the Kerr-Schild formulation of Chapter 2, we will study the notion of holonomy of a Riemannian manifold and its map under the double copy.

4.2 Holonomy in Mathematics and Physics

The word holonomy comes from the greek , μεανινγ ωηολε, ανδ µ, μεανινγ λαω, ςυςτομ, ϰνοωλεδγε. Τηερεφορε, ηολονομψ ςαν ηαε τηε μεανινγ οφ ὲντιρε λαω´. Ινδεεδ, τηε νοτιον οφ ηολονομψ οφ α Ριεμαννιαν μανιφολδ ις α τοπολογιςαλ προπερτψ ωηιςη ςαν βε υςεδ το ςλαςςιφψ Ριεμαννιαν μανιφολδς. Ινφορμαλλψ, τηε ηολονομψ οφ α Ριεμαννιαν μανιφολδ μεαςυρες τηε φαιλυρε φορ παραλλελ τρανςπορτ το βε τηε ιδεντιτψ. Ταϰε α φαμιλιαρ εξαμπλε φρομ πηψςιςς, ιν παρτιςυλαρ φρομ Γενεραλ Ρελατιιτψ ωηερε ονε παραλλελ τρανςπορτς α τανγεντ εςτορ αρουνδ α λοοπ $\gamma$ βαςεδ ατ α ποιντ $p\in\mathcal{M}$. Τηις ινδυςες αν αςτιον ον τηε τανγεντ ςπαςε ατ $p$, μεανινγ

$$\begin{split}\tau_{(\gamma)}:\,&T_{p}\mathcal{M}\rightarrow T_{p}\mathcal{M}\\ &V_{p}\mapsto\tau_{(\gamma)}(V)_{p},\end{split}$$ (4.1)

Ιφ τηε παραλλελ τρανςπορτεδ εςτορ ρετυρνς το τηε ινιτιαλ ποςιτιον υνςηανγεδ, ονε ςαψς τηατ τηε αςτιον οφ τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ ις τηε ιδεντιτψ· οτηερωιςε, ιτ ις ςομε τρανςφορματιον τηατ ροτατες τηε ςομπονεντς οφ τηε εςτορ φιελδ(ςεε φιγυρε 4.2). Ωε ωιλλ ςεε τηατ ωε ςαν ρεπρεςεντ ςυςη α τρανςφορματιον βψ α ματριξ αςτινγ ον τηε εςτορ ςομπονεντς. Τηε ματριξ, ας ωε ςηαλλ ςεε λατερ, ις αν ελεμεντ οφ τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε ρεςπεςτιε Ριεμαννιαν μανιφολδ.

Φιγυρε 4.0: Παραλλελ τραςπορτινγ τηε εςτορ φιελδ $V$ αρουνδ τηε λοοπ $\gamma$.

Ιν [164], Ρ. Λ. Βρψαντ γιες α ηιςτοριςαλ αςςουντ οφ τηε νοτιον οφ ηολονομψ. Ιτ ςεεμς τηατ τηε νοτιον οφ ηολονομψ φιρςτ αππεαρεδ ιν τηε ςτυδψ οφ μεςηανιςς. Ονε οφ τηε φιρςτ πεοπλε το ςτυδψ ςυςη α νοτιον ωας Ηεινριςη Ηερτζ ιν ηις ωορϰ Διε Πρινζιπιεν δερ Μεςηανιϰ ιν νευεμ Ζυςαμμενηανγε δαργεςτελλτ πυβλιςηεδ ιν 1894. Ηερτζ ςοινδεδ τηε τερμς ὴολονομις´ ανδ `νον-ηολονομις´ το διςτινγυιςη βετωεεν τωο τψπες οφ ςονςτραιντς ιν ςονφιγυρατιον ςπαςες. Βρψαντ γιες τηε εξαμπλες οφ α φλψινγ οβϑεςτ ιν ςπαςε. Ιφ τηε οβϑεςτ´ς ελοςιτψ ις αλωαψς περπενδιςυλαρ το τηε ραδιαλ εςτορ φρομ τηε οριγιν, τηεν τηε οβϑεςτ ωιλλ ςταψ ατ α ςονςταντ διςτανςε φρομ τηε οριγιν, ανδ ηενςε τραςε ουτ α ςπηερε. Ον τηε οτηερ ηανδ, ιφ τηε οβϑεςτ´ς ελοςιτψ ις περπενδιςυλαρ το ςομε οτηερ εςτορ, ονε φινδς τηατ τηε οβϑεςτ ςαν μοε το ανψ οτηερ ποιντ ιν ςπαςε, ανδ νοτ βε ςονφινεδ λιϰε τηε πρειους ςαςε, ωηιλε μαινταινινγ ςαιδ περπενδιςυλαριτψ. Τηε φιρςτ ςαςε ις α ςαιδ το βε α ηολονομις ςονςτραιντ, ωηιλε τηε λαττερ, νον-ηολονομις. Ιν τηε 20τη, τηανϰς το τηε πυβλιςατιονς οφ Εινςτειν´ς Γενεραλ Ρελατιιτψ, τηε νοτιον οφ ηολονομψ ςαω α ςονςιδεραβλε αμουντ οφ ωορϰ βεινγ δονε ον ιτ. Ιν 1918, Σςηουτεν ςτυδιεδ ηοω φραμε φιελδς ςηανγε υνδερ παραλλελ τρανςλατιον. Ηε ωας τρψινγ το ςεε ωηατ ποςςιβλε οριεντατιονς τηε φραμε φιελδ ςαν ςομε βαςϰ ιντο αφτερ παραλλελ τρανςπορτινγ ιτ αρουνδ ςομε Ριεμαννιαν μανιφολδ. Τηε νοτιον οφ ηολονομψ ιν ιτς μοδερν ματηεματιςαλ φορμ φιρςτ αππεαρεδ ιν 1925 ιν τηε ωορϰ οφ Ελιε ῝αρταν [165], Συρ υνε ςλαςςε ρεμαρχυαβλε δέςπαςες δε Ριεμανν. Αρουνδ τηατ τιμε, ῝αρταν ωας τηινϰινγ αβουτ τηε μεςηανιςς οφ ηολονομις ςψςτεμς ας ηε διδ ωορϰ ιν Ματηεματιςς. Ηις δεφινιτιον οφ ηολονομψ ωας νοτ εξαςτλψ τηε ςαμε ας Σςηουτεν´ς. ῝αρταν τοοϰ α τανγεντ πλανε ατ α ποιντ ον τηε μανιφολδ ανδ ρολλεδ ιτ αλονγ ωιτηουτ τωιςτινγ ορ ςλιππινγ. Ηε ςηοωεδ ωηεν τηε τανγεντ πλανε ις ρολλεδ βαςϰ το τηε ινιτιαλ ποιντ, ιτ ςομες βαςϰ νοτ ονλψ ροτατεδ, βυτ αλςο τρανςλατεδ. ϒςινγ τηατ ηε γαε ιντερπρετατιονς φορ ωηατ νοω ωε ςαλλ ςυρατυρε ανδ τορςιον. Αςςορδινγ το Βρψαντ, ῝αρταν δεφινεδ τηε ηολονομψ οφ α Ριεμαννιαν μανιφολδ $(\mathcal{M},g)$ ας α ςυβςετ οφ ροτατιονς οφ τανγεντ ςπαςες ατ εαςη ποιντ:

$$\text{H}_{p}\subseteq\text{SO}(T_{p}\mathcal{M}),\quad p\in\mathcal{M},$$ (4.2)

ανδ μαδε φουρ ςρυςιαλ ρεμαρϰς:

• $\text{H}_{p}$ ις α γρουπ. $\text{H}_{p}$ ις ςοννεςτεδ ιφ $\mathcal{M}$ ις ςιμπλψ ςοννεςτεδ. Ανδ φορ ςομε οτηερ ποιντ $q\in\mathcal{M}$, τηε ηολονομψ γρουπς αρε ςονϑυγατε το εαςη οτηερ, ι.ε., $\text{H}_{p}\simeq\text{H}_{q}$. Ηενςε, ηολονομψ ας α ςονϑυγατε ςλαςς ις ινδεπενδεντ οφ τηε ποιντ ατ ωηιςη ιτ ις δεφινεδ.

• $\text{H}_{p}$ ις τριιαλ ιφ ανδ ονλψ ιφ τηε μετρις $g$ ις φλατ.

• Ιφ $\text{H}_{p}$ πρεςερες ςπλιττινγ, $T_{p}\mathcal{M}=E\oplus E^{\perp}$, τηεν $g$ ις λοςαλλψ α προδυςτ οφ τηοςε τωο μετρις ον $E$ ανδ $E^{\perp}$.

• Ωηεν $n=4$, $\text{H}_{p}=\text{SU}(2)$ ις ποςςιβλε.

Ιν φαςτ ωε ωιλλ ςεε αν εξαμπλε οφ τηε φουρτη ρεμαρϰ λατερ ον ωηεν ωε διςςυςς ςελφ-δυαλ ςολυτιονς ιν ςεςτιον 4. Ιν τηε περιοδ βετωεεν 1950 ανδ 1970, μορε ρεςυλτς ωερε εςταβλιςηεδ. Ιν 1952, ιτ ωας προεδ βψ Βορελ ανδ Λιςηνεροωιςζ τηατ τηε ηολονομψ γρουπ ις ιν φαςτ αλωαψς α Λιε γρουπ [166]. Α λινϰ βετωεεν ηολονομψ ανδ ςυρατυρε ωας εςταβλιςηεδ βψ Αμβροςε ανδ Σινγερ ιν 1953 [167]. Ιν 1954, Βεργερ γαε α ςλαςςιφιςατιον οφ ιρρεδυςιβλψ αςτινγ ηολονομψ γρουπς.

Τηεορεμ 4.2.1.

Συπποςε $(\mathcal{M},g)$ ις α ςοννεςτεδ Ριεμαννιαν μανιφολδ ςυςη τηατ $\text{H}_{p}$ αςτς ιρρεδυςιβλψ ον $T_{p}\mathcal{M}$, $p\in\mathcal{M}$. Τηεν ειτηερ $(\mathcal{M},g)$ ις λοςαλλψ ιςομετρις το α ςψμμετρις ςπαςε ορ $H_{p}$ ος ςονϑυγατε το ονε οφ τηε φολλοωινγ ςυβγρουπς οφ $\text{SO}(n)$:

Γρουπ	διμ$(\mathcal{M})$	Τψπε οφ Μανιφολδ	Προπερτψ
$\text{SO}(n)$	$n$	Οριενταβλε	-
$\text{U}(n)$	2$n$	Κα̈ηλερ	-
$\text{SU}(n)$	2$n$	῝αλαβι-Ψαυ	Ριςςι-φλατ, Κα̈ηλερ
$\text{Sp}(n)\cdot\text{Sp}(1)$	4$n$	Χυατερνιον-Κα̈ηλερ	Εινςτειν
$\text{Sp}(n)$	4$n$	Ηψπερϰα̈ηλερ	Ριςςι-φλατ
$\text{G}_{2}$	7	$G_{2}$ μανιφολδ	Ριςςι-φλατ
$\text{Spin}(7)$	8	$\text{Spin}(7)$ μανιφολδ	Ριςςι-φλατ

Ινδεεδ, τηε $\text{SU}(n)$, $G_{2}$ ανδ $\text{Spin}(7)$ ςαςες αρε οφ ςπεςιαλ ιμπορτανςε ιν πηψςιςς. Τηε φιρςτ γρουπ ις τηε ηολονομψ γρουπ οφ α ῝αλαβι-Ψαυ μανιφολδ, ωηιςη ις υςεδ ιν ςομπαςτιφιςατιον το οβταιν τηε ριγητ αμουντ οφ ςυπερςψμμετρψ. Ιν φαςτ, τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε ςομπαςτιφιεδ ςπαςε δετερμινες τηε νυμβερ οφ ςυπερςψμμετρψ ονε ςεες ιν τηε ρεςυλτινγ τηεορψ [168]. Εςςεντιαλλψ, τηερε ις α λινϰ βετωεεν τηε ηολονομψ οφ τηε μανιφολδ ονε ις ςομπαςτιφψινγ ον, ανδ τηε φραςτιον οφ ςυπερςψμμετρψ πρεςερεδ. Τηε λαργερ(μορε γενερις) τηε ηολονομψ γρουπ, τηε φεωερ νυμβερ οφ ςυπερςψμμετρψ πρεςερεδ. Φορ εξαμπλε, ιφ ονε ςονςιδερς τοροιδαλ ςομπαςτιφιςατιονς οφ ςτρινγ τηεορψ, ηε ωιλλ φινδ τηατ τηε οριγιναλ νυμβερ οφ ςυπερςψμμετρψ ις πρεςερεδ, ςινςε τηε ηολονομψ γρουπ οφ α τορυς ις τριιαλ. ῞εςτορς ςομε βαςϰ το τηεμςελες υνροτατεδ υπον παραλλελ τρανςπορτατιον. Ανοτηερ εξαμπλε ις ωηεν τηε ηολονομψ γρουπ ις $\text{SU}(3)$, ςορρεςπονδινγ το ῝αλαβι-Ψαυ μανιφολδς οφ ςιξ ρεαλ διμενςιονς. ῝ομπαςτιφψινγ οερ ςυςη μανιφολδς πρεςερες ονε-φουρτη οφ τηε οριγιναλ ςυπερςψμμετρψ. Φορ ινςτανςε, ςομπαςτιφψινγ τηε ηετεροτις ςτρινγ ον ςαιδ ῝αλαβι-Ψαυ μανιφολδς ρεςυλτς ιν α $3+1$ διμενςιονς εφφεςτιε φιελδ τηεορψ ωιτη $\mathcal{N}=1$ ςυπερςψμμετρις ςηαργες. Τηε φολλοωινγ ταβλε, ταϰεν φρομ [168], ςυμμαριςες τηε ρελατιον βετωεεν ηολονομψ ανδ ςυπερςψμμετρψ.

Μανιφολδ	$T^{n}$	$CY_{3}$	$\mathcal{M}_{G_{2}}$	$\mathcal{M}_{\text{Spin}(7)}$
$\text{dim}_{\mathbb{R}}$	$n$	6	7	8
Ηολ	$\mathds{1}\subset$	$\text{SU}(3)\subset$	$G_{2}\subset$	$\text{Spin}(7)$
ΣϒΣΨ	1	1/4	1/8	1/16

Ανοτηερ πλαςε ωηερε τηε νοτιον οφ ηολονομψ αριςες ις ιν γαυγε τηεοριες, ωηερε ιτ πλαψς α ϰεψ ρυλε ας α γαυγε ιναριαντ οβςεραβλε. Ιν φαςτ, ιν τηις ςαςε ονε δεφινες ωηατ ις ϰνοων ας τηε Ωιλςον λοοπ ωηιςη ις γαυγε ιναριαντ, ανδ ηενςε ις ςονςιδερεδ το βε α τρυε οβςεραβλε ιν γαυγε τηεοριες. Τηερε ηας βεεν α λονγ ςτανδινγ ςονφυςιον ιν τηε λιτερατυρε ας το ωηατ ονε ςηουλδ δεφινε τηε Ωιλςον λοοπ φορ τηε τηεορψ ατ ηανδ. Ωε ωιλλ ςηεδ ςομε λιγητ ον τηε ιςςυε ανδ προιδε αν ανςωερ ιν τηις ςηαπτερ. Ωιλςον λοοπς φιρςτ αππεαρεδ ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε ωιτη τηε ωορϰ οφ Κ. Ωιλςον ιν 1974 [169], ωηερε ηε υςεδ Ωιλςον λοοπς ιν τηε ςοντεξτ οφ λαττιςε Χ῝Δ το δεςςριβε τηε πηενομενον οφ χυαρϰ ςονφινεμεντ. Ιν τυρνεδ ουτ τηατ ονε ςαν υςε Ωιλςον λοοπς, ορ λινες, το δεριε ωηατ ις ςαλλεδ ας τηε αρεα λαω, ωηιςη ςηαραςτεριςες τηε πηαςε τηατ τηε χυαρϰ ις ιν. Φορ μορε ον τηις τοπις, τηε παπερς βψ ´τ Ηοοφτ αρε α γοοδ ςουρςε [170, 171, 172]. Μορε διρεςτλψ ρελατεδ το ουρ ωορϰ ις τηε αππεαρανςε οφ τηε ηολονομψ, ορ Ωιλςον λινες, ας τηε πηαςε αςχυιρεδ βψ παρτιςλες τραερςινγ τηρουγη ςπαςετιμε ανδ οτηερ φιελδς. Τηε πηαςε εξπεριενςεδ βψ α παρτιςλε δεπενδς ον τηε ςουπλινγ οφ τηε παρτιςλε το ωηατεερ φιελδ ιτ ις τραελλινγ τηρουγη, ανδ ωηετηερ τηε παρτιςλε ηας ςηαργε, ςπιν, ορ μορε γενεραλλψ, ςομε ϰινδ οφ ςψμμετρψ. Ωε ωιλλ διςςυςς τηεςε ιδεας μορε εξπλιςιτλψ αφτερ ωε ιντροδυςε τηε ματηεματιςαλ φορμυλατιον οφ ηολονομψ ιν τηε νεξτ ςεςτιον.

Ματηεματιςαλ Φορμυλατιον οφ Ηολονομψ

Ας μεντιον ιν τηε πρειους ςεςτιον, τηε ιδεα οφ τηε νοτιον οφ ηολονομψ ις το εξαμινε ηοω τηε αςτιον οφ παραλλελ τρανςπορτ μαπ αςτς ον α εςτορ, ορ μορε γενεραλλψ ςεςτιονς οφ α φιβρε βυνδλε. Φορ εξαμπλε, παραλλελ τρανςπορτινγ α ςεςτιον οφ τηε τανγεντ βυνδλε $T\mathcal{M}$ μεανς μοινγ α τανγεντ εςτορ αλονγ ςομε ςυρε ιν $\mathcal{M}$, ςυςη τηατ ατ εαςη ποιντ τηε εςτορ ις τανγεντ το τηε ςυρε. Τηε ςιγνιφιςανςε οφ τηις ις τηατ ον Ευςλιδεαν ςπαςε $\mathbb{E}^{n}$, τηερε ις αν οβιους ωαψ το ταλϰ αβουτ εςτορς ατ διφφερεντ ποιντς. Τωο εςτορς, $V$ ανδ $W$, ατ διφφερεντ ποιντς βελονγ το τηε ςαμε τανγεντ ςπαςε. Τηις ις βεςαυςε ατ εαςη ποιντ οφ $\mathbb{E}^{n}$, τηε τανγεντ ςπαςε ις ιςομορπηις το ιτ, ι.ε., $T_{p}\mathcal{M}\simeq\mathbb{E}^{n}$. Ον τηε οτηερ ηανδ, ωε δο νοτ ηαε ςυςη αν ιςομορπηιςμ φορ α γενεραλ μανιφολδ $\mathcal{M}$. Τηερεφορε, α νεω νοτιον οφ παραλλελιςμ νεεδς το βε ιντροδυςεδ. Τηις ωιλλ αλλοω υς το δεφινε τηε ςοαριαντ δεριατιε οφ α ςεςτιον, ωηιςη ις ιμπορταντ ςινςε τηερε εξιςτς α ςορρεςπονδενςε βετωεεν παραλλελ ςεςτιονς ανδ τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε μανιφολδ. Ηερε ωε ρειεω τηε βαςιςς οφ φιβρε βυνδλες ανδ ιντροδυςε τηε νοτιον οφ τηε Ηοριζονταλ λιφτ, ωηιςη ωιλλ αλλοω υς το δεφινε τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ.

Φιβρε βυνδλες

Φιγυρε 4.0: Τηε ςψλινδερ ας α προδυςτ βυνδλε

Ωε ςηαλλ ςταρτ ωιτη γιινγ τηε βαςις δεφινιτιον οφ α γενεραλ φιβρε βυνδλε. Ωε ςλοςελψ φολλοω [173].

Δεφινιτιον 4.2.1.

1. Α βυνδλε ις α τριπλε $(E,\pi,\mathcal{M})$ ωηερε $E$ ανδ $\mathcal{M}$ αρε τοπολογιςαλ ςπαςες ανδ $\pi:E\rightarrow\mathcal{M}$ ις α ςοντινυους μαπ.

2. Τηε ςπαςε $E$ ις ςαλλεδ τηε τοταλ ςπαςε, ανδ $\mathcal{M}$ ις τηε βαςε ςπαςε. Τηε μαπ $\pi$ ις ςαλλεδ τηε προϑεςτιον, ανδ ιτς ινερςε ιμαγε $\pi^{-1}(\{x\})$ ις τηε φιβρε οερ $x\in\mathcal{M}$.

Α ςμαλλ ςομμεντ ις ιν ορδερ. Ιν μοςτ αππλιςατιονς τηατ αριςε ιν πηψςιςς, ωε ρεχυιρε τηε φιβρες $\pi^{-1}(\{x\})$, $x\in\mathcal{M}$, το βε ηομεομορπηις το α ςομμον ςπαςε $F$ ςαλλεδ τηε φιβρε οφ τηε βυνδλε. Α βυνδλε ωιτη φιβρε ςπαςε $F$ ωιλλ βε δενοτεδ βψ $(E,\pi,\mathcal{M},F)$, ορ

(4.3)

δεπενδινγ ον ονες πρεφερενςε. Α τψπιςαλ εξαμπλε ιοφ α φιβρε βυνδλε ις τηε τριιαλ προδυςτ βυνδλε οερ βαςε ςπαςε $\mathcal{M}$ ωιτη φιβρε $F$, $(E=\mathcal{M}\times F,\pi,M)$. Ιφ ωε ταϰε τηε $\mathcal{M}=S^{1}$ ανδ $F=\mathbb{R}$, τηεν τηε προδυςτ βυνδλε ις νοτηινγ βυτ α ςψλινδερ(ςεε φιγυρε 4). Ανοτηερ τψπιςαλ εξαμπλε οφ α φιβρε βυνδλε ις τηε Μο̈βιυς βανδ(φιγυρε 4). Ιν τηις ςαςε τηε φιβρε ςαν βε ταϰεν το βε τηε ςλοςεδ ιντεραλ $[-1,1]$. Ηοωεερ, νοτε τηατ τηε τοταλ ςπαςε ις νοτ ςιμπλψ τηε προδυςτ $S^{1}\times[-1,1]$· τηερε ις νον-τριιαλ τωιςτινγ ηαππενινγ. Ωε ωιλλ ςομε βαςϰ το τηεςε τωο εξαμπλες ονςε ωε ιντροδυςε τηε ςονςεπτς οφ πρινςιπαλ ανδ ιτς εςτορ αςςοςιατεδ βυνδλες.

῝ροςς-ςεςτιονς οφ φιβρε βυνδλες

Φιγυρε 4.0: Μο̈βιυς βανδ ας α νον-τριιαλ βυνδλε

Φρομ τηε περςπεςτιε οφ αππλιςατιον το τηεορετιςαλ πηψςιςς, τηε ιδεα οφ α ςροςς-ςεςτιον ις οφ γρεατ ιμπορτανςε. ῞εςτορς, φιελδς, φραμες, ετς, ςαν αλλ βε ρεγαρδεδ ας ςροςς ςεςτιον οφ αριους διφφερεντ φιβρε βυνδλες. Τηερεφορε, τηε λοςαλ ορ γλοβαλ εξιςτενςε οφ ςεςτιονς ις διρεςτλψ ρελατεδ το ωηετηερ, φορ εξαμπλε, α φιελδ οφ ςηαργεδ παρτιςλε ςαν βε δεφινεδ λοςαλλψ ορ γλοβαλλψ. Ηερε ωε γιε τηε βαςις δεφινιτιον οφ τηε ιδεα οφ α ςροςς-ςεςτιον:

Δεφινιτιον 4.2.2.

Α ςροςς-ςεςτιον οφ α βυνδλε $(E,\pi,\mathcal{M})$ ις α μαπ $\sigma:\mathcal{M}\rightarrow E$ ςυςη τηατ τηε ιμαγε οφ εαςη ποιντ $x\in\mathcal{M}$ λιες ιν τηε φιβρε $\pi^{-1}(\{x\})$ οερ $x$,

$$\pi\circ\sigma=\text{id}_{\mathcal{M}}.$$ (4.4)

Ας μεντιονεδ εαρλιερ, α ςροςς ςεςτιον ςαν βε ιεωεδ ας νορμαλ φυνςτιον ιν τηε ςαςε οφ τηε προδυςτ βυνδλε, $(\mathcal{M}\times F,\pi,\mathcal{M})$, ςινςε α γλοβαλ ςυςη ςροςς ςεςτιον ςαν βε δεφινεδ. Τηις ις τηε ςαςε ιν ουρ ςψλινδερ εξαμπλε, ωηερε ςροςς ςεςτιον ις νοτηινγ βυτ α φυνςτιον $\sigma(x):x\in\mathcal{M}\rightarrow F=\mathbb{R}$. Ηοωεερ, τηε Μο̈βιυς βανδ ας α βυνδλε δοες νοτ αλλοω φορ ςυςη αν ιντερπρετατιον. Τηις ις βεςαυςε τηερε ις νον-τριιαλ τωιςτινγ ηαππενινγ, ωηερε τηε ςροςς ςεςτιον ςηανγες ςιγν δεπενδινγ ον τηε ποιντ ωηιςη ιτ ις ταϰεν. Νεξτ, ωε ρειεω τηε βαςιςς οφ πρινςιπαλ φιβρε βυνδλες.

Πρινςιπαλ φιβρε βυνδλε

Τηε ςονςεπτ οφ τηε πρινςιπαλ βυνδλε ις οφ υτμοςτ ιμπορτανςε φορ βοτη πηψςιςς ανδ ματηεματιςς. Πρινςιπαλ βυνδλες, ωηοςε φιβρε ις ςομε Λιε γρουπ $G$, ηαε τηε ρεμαρϰαβλε προπερτψ τηατ αλλ νον-πρινςιπαλ βυνδλες αρε αςςοςιατεδ ωιτη αν υνδερλψινγ πρινςιπαλ βυνδλε. Ιν φαςτ, τηε τωιςτινγ οφ τηεςε νον-πρινςιπαλ βυνδλες αςςοςιατεδ το ςομε πρινςιπαλ βυνδλε αρε υνιχυελψ δετερμινεδ βψ τηε λαττερ.Ωε ηαε αλρεαδψ ςεεν ςομε οφ τηε αππλιςατιονς οφτηε τηεορψ οφ πρινςιπαλ βυνδλες ιν τηε ςαςε οφ τηε Διρας ιν 2.4 ανδ Ταυβ-ΝϒΤ μονοπολες ιν 2.2. Νοω ωε γιε τηε δεφινιτιον οφ α πρινςιπαλ βυνδλε:

Δεφινιτιον 4.2.3.

1. Α βυνδλε $(E,\pi,\mathcal{M})$ ις α Γ-πρινςιπαλ βυνδλε, $G$-βυνδλε φορ ςηορτ, ιφ $E$ ις α ριγητ $G$-ςπαςε, ανδ

2. Ιφ $(E,\pi,\mathcal{M})$ ις ιςομορπηις(ια ςομε μαπ $u$) το τηε βυνδλε $(E,\rho,E/G)$ ωηερε $E/G$ ις τηε ορβιτ ςπαςε οφ τηε $G$-αςτιον ον $E$ ανδ $\rho$ ις τηε προϑεςτιον μαπ:

   (4.5)

3. Ιφ $G$ αςτς φρεελψ ον $E$, τηεν $(E,\pi,\mathcal{M})$ ις ςαλλεδ α πρινςιπαλ $G$-βυνδλε ανδ $G$ ις ιτς ςτρυςτυρε γρουπ. Τηε φρεεδομ οφ τηε $G$ ον $E$ ιμπλιες τηατ εαςη ορβιτ οφ $G$ ις ηομεομορπηις το $G$ ιτςελφ. Ηενςε, ωε ηαε α φιβρε βυνδλε ωιτη φιβρε $G$.

Φορ τηε βενεφιτ οφ τηε ρεαδερ, ωε ςηαλλ γιε τωο ιμπορταντ εξαμπλες οφ πρινςιπαλ βυνδλες. Ιν 1931, Ηεινζ Ηοπφ γαε α ςονςτρυςτιον ρελατινγ τηε 3-ςπηερε το τηε 2-ςπηερε ια α μαπ φρομ τηε φορμερ το τηε λαττερ [174]. Ιτ ωας αν ινφλυεντιαλ εαρλψ εξαμπλε οφ α φιβρε βυνδλε. Ονε ςαν υνδερςτανδ τηε ςονςτρυςτιον ας α πρινςιπαλ βυνδλε ιν τηε φολλοωινγ ωαψ. Τηε $\text{U}(1)$ αςτιον ον $\text{SU}(2)\simeq S^{3}$ γιες ριςε το α βυνδλε $\text{SU}(2)\rightarrow\text{SU}(2)/\text{U}(1)$, ωηιςη ις

(4.6)

Τηις ις ινδεεδ τηε φαμους φιβρατιον οφ $S^{3}$ βψ τηε ςιρςλε, νοω ϰνοων ας Ηοπφ φιβρατιον.

Τηε ςεςονδ εξαμπλε ις υνδουβτεδλψ ονε οφ τηε μοςτ ιμπορταντ πρινςιπαλ βυνδλες ιν πηψςιςς, τηε φραμε βυνδλε $(LM,\pi,\mathcal{M},\text{GL}(m,\mathbb{R}))$. Τηε ιδεα ις τηατ φορ εαςη ποιντ $x$ ιν αν $m$-διμενςιοναλ διφφερεντιαβλε μανιφολδ $\mathcal{M}$, ωε ατταςη α λινεαρ φραμε. Α λινεαρ φραμε $e$ ατ $x\in\mathcal{M}$ ις α αν ορδερεδ ςετ $(e_{1},e_{2},\ldots,e_{m})$ οφ βαςις εςτορς φορ τηε τανγεντ ςπαςε $T_{x}\mathcal{M}$. Τηε προϑεςτιον μαπ ις τηεν ςιμπλψ $\pi:e_{x}\mapsto x$. Ας μεντιονεδ αβοε, ιν α πρινςιπαλ βυνδλε τηε γρουπ ηας α ριγητ αςτιον ον τηε τοταλ ςπαςε $LM$ γιεν βψ

$$(e_{1},e_{2},\ldots,e_{m})g:=\big{(}\sum^{m}_{j_{1}=1}e_{j_{1}}g_{j_{1}1},\sum^{m}_{j_{2}=1}e_{j_{2}}g_{j_{2}2},\ldots,\sum^{m}_{j_{m}=1}e_{j_{m}}g_{j_{m}m}\big{)}$$ (4.7)

φορ αλλ $g\in\text{GL}(m,\mathbb{R})$. Νοω ςινςε τηε βαςε μανιφολδ ις α διφφερεντιαβλε μανιφολδ, ωε ςαν γιε τηε τοταλ ςπαςε $LM$ α διφφερεντιαβλε ςτρυςτυρε. Ιν φαςτ, τηε τοταλ ςπαςε αλωαψς ινηεριτς τηε διφφερεντιαβλε ςτρυςτυρε φρομ ιτς βαςε μανιφολδ [175]. Λετ $U\subset\mathcal{M}$ βε α ςοορδινατε νειγηβουρηοοδ ωιτη ςοορδινατε φυνςτιονς $(x^{1},x^{2},\ldots,x^{m})$ δεφινεδ ον ιτ. Ανψ βαςις φορ τηε εςτορ ςπαςε $T_{x}\mathcal{M}$ ςαν βε εξπανδεδ υνιχυελψ ας

$$e_{i}=\sum^{m}_{j=1}e_{i}^{j}\big{(}\frac{\partial}{\partial x^{j}}\big{)}_{x},\quad i=1,\ldots,m$$ (4.8)

φορ ςομε νον-ςινγυλαρ $b^{j}_{i}\in\text{GL}(m,\mathbb{R})$. Τηυς ωε ςαν δεφινε α μαπ $h$ ας φολλοως

$$\begin{split}h:\,&U\times\text{GL}(m,\mathbb{R})\rightarrow\pi^{-1}(U)\\ &(x,g)\mapsto\big{(}\sum^{m}_{j_{1}=1}g^{j_{1}}_{1}(\partial_{j_{1}})_{x},\sum^{m}_{j_{2}=1}g^{j_{2}}_{2}(\partial_{j_{2}})_{x},\ldots,\sum^{m}_{j_{m}=1}g^{j_{m}}_{m}(\partial_{j_{m}})_{x}\big{)}\end{split}$$ (4.9)

ανδ υςε ιτ ας α διφφερεντιαβλε ςτρυςτυρε ον $LM$, ωηιςη βεςομες αν $m+m^{2}$-διμενςιοναλ μανιφολδ. Νοτε τηατ τηε ςεςτιον οφ τηε φραμε βυνδλε ις νοτηινγ βυτ α ςηοιςε οφ φραμε ατ ςομε ποιντ ιν $\mathcal{M}$.

Αςςοςιατεδ βυνδλες

Νοω ωε ιντροδυςε τηε ςονςεπτ οφ αςςοςιατεδ βυνδλες. Γενεραλ Ρελατιιτψ ανδ γαυγε τηεοριες ςυςη ας Μαξωελλ´ς $\text{U}(1)$ τηεορψ αρε δεςςριβεδ βψ αππροπριατε φιβρε βυνδλες τηατ αρε αςςοςιατεδ το ςομε υνδερλψινγ πρινςιπαλ βυνδλε. Τηε ιδεα ις τηατ ονε ςαν ςονςτρυςτ διφφερεντ ϰινδς οφ φιβρε βυνδλες τηατ αρε αςςοςιατεδ το ςομε πρινςιπαλ βυνδλε. Τηε βαςις πλαν ις το ςταρτ ωιτη ςομε πρινςιπαλ βυνδλε $(P,\pi,\mathcal{M})$ ωιτη ςτρυςτυρε γρουπ $G$, ανδ φορμ α φιβρε βυνδλε ωιτη φιβρε $F$ βψ αςτινγ ον ον εαςη ςπαςε $F$ ωιτη $G$ ας τηε γρουπ οφ τρανςφορματιονς. Φιρςτ ηοωεερ, ωε μυςτ ιντροδυςε τηε ςονςεπτ οφ α `$G$-προδυςτ´ οφ α παιρ οφ ςπαςες ον ωηιςη $G$ αςτς.

Δεφινιτιον 4.2.4.

Λετ $X$ ανδ $Y$ βε ανψ ριγητ $G$-ςπαςες. Τηεν τηε $G$-προδυςτ οφ $X$ ανδ $Y$, δενοτεδ βψ $X\times_{G}Y$, ις τηε ςπαςε οφ ορβιτς οφ τηε αςτιον οφ $G$ ον τηε ῝αρτεςιαν προδυςτ $X\times Y$. Τηε εχυιαλενςε ςλαςς ις δεφινεδ βψ $(x,y):=(x^{\prime},y^{\prime})$ ιφ τηερε εξιςτς $g\in G$ ςυςη τηατ $x^{\prime}=xg$ ανδ $y^{\prime}=yg$.

Νοω φορ τηε δεφινιτιον οφ αν αςςοςιατεδ φιβρε βυνδλε

Δεφινιτιον 4.2.5.

Λετ $\xi=(P,\pi,\mathcal{M})$ βε α πρινςιπαλ Γ-βυνδλε ανδ λετ $F$ βε α λεφτ $G$-ςπαςε. Δεφινε $P_{F}:=P\times_{G}F$ βψ $(p,v):=(pg,g^{-1}v)$, ανδ δεφινε α νεω προϑεςτιον μαπ $\pi_{F}:P_{F}\rightarrow\mathcal{M}$ ςυςη τηατ $\pi_{F}([p,v]):=\pi(p)$. Τηεν $\xi_{F}=(P_{F},\pi_{F},\mathcal{M})$ ις α φιβρε βυνδλε ωιτη φιβρε $F$ ανδ βαςε ςπαςε $\mathcal{M}$ αςςοςιατεδ το τηε πρινςιπαλ βυνδλε $\xi$.

Ινδεεδ, φορ $\xi_{F}$ το ρεαλλψ βε α φιβρε βυνδλε· εαςη $\pi^{-1}(\{x\})$ μυςτ βε ηομεομορπηις το $F$. Τηερεφορε, ωε χυοτε τηε φολλοωινγ τηεορεμ:

Τηεορεμ 4.2.2.

Φορ εαςη $x\in\mathcal{M}$, τηε ςπαςε $\pi_{F}^{-1}(\{x\})$ ις ηομεομορπηις το Φ.

Αν εξαμπλε οφ γρεατ ιμπορτανςε ις τηε τανγεντ βυνδλε. Ιν τηις ςαςε ωε ηαε τηε φραμε βυνδλε $LM$ ας τηε υνδερλψινγ πρινςιπαλ βυνδλε ον αν $m$-διμενςιοναλ μανιφολδ $\mathcal{M}$, ανδ τηε γενεραλ λινεαρ γρουπ $\text{GL}(m,\mathbb{R})$ ας τηε ςτρυςτυρε γρουπ. Ονε ςαν ςονςτρυςτ τηε αςςοςιατεδ βυνδλε βψ ςηοοςινγ τηε λεφτ $G$-ςπαςε το βε $F=\mathbb{R}^{m}$ ωηιςη ις αςτεδ υπον βψ τηε υςυαλ λινεαρ γρουπ οφ τρανςφορματιονς. Τηις αςςοςιατεδ βυνδλε ις δενοτεδ βψ $LM\times_{\text{GL}(m,\mathbb{R})}\mathbb{R}^{m}$ ωηιςη ςαν βε ιδεντιφιεδ ωιτη τηε τανγεντ βυνδλε ια τηε μαπ

$$[e,\vec{r}]\mapsto\sum^{m}_{i=1}e_{i}r^{i}\in T_{x}\mathcal{M},$$ (4.10)

ωηερε, ας εξπλαινεδ εαρλιερ, $e$ ις α βαςε φορ τηε τανγεντ ςπαςε ατ α ποιντ $x\in\mathcal{M}$ ανδ $\vec{r}=(r^{1},r^{2},\ldots,r^{m})$. Μορε γενεραλλψ, ονε ςαν ηαε $\rho:\text{GL}(m,\mathbb{R})\rightarrow\text{Aut}(V)$ ας ανψ ρεπρεςεντατιον οφ $\text{GL}(m,\mathbb{R})$ ον α ρεαλ εςτορ ςπαςε $V$ αςτινγ ας τηε γρουπ οφ λινεαρ τρανςφορματιονς.

Νεξτ, ωε ρειεω τηε νοτιον οφ α ςοννεςτιον ιν τηε φιβρε βυνδλε. Τηις ωιλλ αλλοω υς το ταλϰ αβουτ τηε τανγεντ ςπαςε οφ τηε τοταλ ςπαςε, ανδ ιτς ερτιςαλ ανδ ηοριζονταλ τανγεντ ςπαςες. Ιν τυρν, τηις ωιλλ αλλοω υς το δεφινε τηε νοτιον οφ τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ α ςυρε, ωηιςη ις οφ ςεντραλ ιμπορτανςε ιν τηε αςςοςιατεδ ςονςεπτς οφ παραλλελ τρανςπορτ ανδ ςοαριαντ διφφερεντιατιον. Τηε λαττερ ις τηε ρεςυλτ οφ βεινγ αβλε το ςομπαρε εςτορς, ορ ςεςτιονς ιν γενεραλ, λψινγ ιν διφφερεντ φιβρες ον τηε μανιφολδ.

῝οννεςτιονς ον φιβρε βυνδλες

Α ςρυςιαλ νοτιον, ωηεν διςςυςςινγ ςοννεςτιονς, ις τηατ οφ ερτιςαλ ανδ ηοριζονταλ εςτορς· λιινγ ιν τηε ερτιςαλ ανδ ηοριζονταλ παρτς οφ τηε τανγεντ ςπαςε οφ τηε τοταλ ςπαςε ρεςπεςτιελψ. Ιν αντιςιπατιον, λετ υς χυοτε τηε φολλοωινγ δεφινιτιον:

Δεφινιτιον 4.2.6.

Λετ $G$ βε α Λιε γρουπ τηατ ηας α ριγητ αςτιον $g\rightarrow\delta_{g}$ ον α διφφερεντιαβλε μανιφολδ $\mathcal{M}$. Τηεν τηε εςτορ φιελδ $X^{A}$ ον $\mathcal{M}$ ινδυςεδ βψ τηε αςτιον οφ τηε ονε παραμετερ ςυβγρουπ $t\mapsto\exp[tA]$, $A\in T_{e}G$, ις δεφινεδ ας

$$X^{A}_{x}(f):=\frac{d}{dt}f(x\exp[tA])\Big{|}_{t=0}$$ (4.11)

ωηερε $x\in\mathcal{M}$, $f\in C^{\infty}(\mathcal{M})$, ανδ $\delta_{g}(p)$ ις αββρειατεδ το $pg$. Νοω ωε χυοτε α τηεορεμ ωηιςη ςτατες τηατ τηε μαπ τηατ αςςοςιατες το $A\in T_{e}G$ α εςτορ φιελδ $X^{A}$ ον $\mathcal{M}$ ις α ηομομορπηιςμ. Τηις μεανς τηατ τηε Λιε αλγεβρα οφ $G$ ις ρεπρεςεντεδ βψ εςτορ φιελδς ον $\mathcal{M}$ ον ωηιςη $G$ αςτς.

Τηεορεμ 4.2.3.

Λετ $\mathcal{M}$ βε α μανιφολδ ον ωηιςη α Λιε γρουπ $G$ ηας α ριγητ αςτιον. Τηεν τηε μαπ $A\mapsto X^{A}$, ωηιςη αςςοςιατες το εαςη $A\in T_{e}G$ τηε ινδυςεδ εςτορ φιελδ $X^{A}$ ον $\mathcal{M}$, ις α ηομομορπηιςμ οφ τηε Λιε αλγεβρα $L(G)\simeq T_{e}G$ ιντο τηε ινφινιτε διμενςιοναλ Λιε αλγεβρα οφ αλλ εςτορ φιελδς ον $\mathcal{M}$,ι.ε.,

$$[X^{A},X^{B}]=X^{[A,B]}$$ (4.12)

φορ αλλ $A,B\in T_{e}G\simeq L(G)$.

Νοω ωε αρε ρεαδψ το δεφινε τηε ςοννεςτιον

Δεφινιτιον 4.2.7.

Α ςοννεςτιον $\omega$ ις α $L(G)$-αλυεδ ονε-φορμ ον $P$ ωηιςη ις α προϑεςτιον οφ $T_{p}P$ οντο τηε ερτιςαλ ςομπονεντ $V_{p}P\simeq L(G)$. Ιτ ςατιςφιες

1. $\omega_{p}(X^{A})=A\,\forall p\in P,A\in L(G)$

2. $\delta_{g}^{*}\omega=\text{Ad}_{g^{-1}}\omega$ ,ι.ε., $(\delta^{*}_{g}\omega)_{p}(\tau)=\text{Ad}_{g^{-1}}(\omega_{p}(\tau)),\forall\tau\in T_{p}P$

ωηερε $\delta_{g}$ ις τηε ριγητ αςτιον οφ $G$ ον $P$ ανδ $\tau$ ις α εςτορ ιν τηε τανγεντ ςπαςε οφ τηε τοταλ ςπαςε $P$.

Ονε δεφινες τηε ηοριζονταλ ςυβςπαςε βψ τηε ϰερνελ οφ τηε ςοννεςτιον ον $TP$:

$$H_{p}P:=\{\tau\in T_{p}P|\omega(\tau)=0\}.$$ (4.13)

Τηε ηοριζονταλ ςυβςπαςε ςατιςφψ

$$\delta_{g*}(H_{p}P)=H_{pg}\,,\forall g\in G,\forall p\in P$$ (4.14)

Τηερεφορε ωε ηαε τηε δεςομποςιτιον οφ τηε τανγεντ ςπαςε οφ τηε τοταλ ςπαςε,

$$T_{p}P\simeq V_{p}P\oplus H_{p}P,\,\forall p\in P.$$ (4.15)

Τηε ςοννεςτιον $\omega\in\Omega^{1}(P,L(G))$ ις δεφινεδ ον τηε τοταλ ςπαςε. Ηοωεερ, φορ μανψ ςονςιδερατιον ιν πηψςιςς ιτ ις ηελπφυλ το ηαε α λοςαλ φορμ οφ τηε ςοννεςτιον φορ δοινγ ςονςρετε ςαλςυλατιονς. Ινδεεδ, ιν τηις ςηαπτερ ωε ςηαλλ μαϰε υςε οφ ςυςη λοςαλ φορμ οφ τηε ςοννεςτιον, ωηιςη ωε ωιλλ ςαλλ τηε Ψανγ-Μιλλς ςοννεςτιον. Νοτε τηατ τηις δοες νοτ ςπεςιφιςαλλψ μεαν ιτ ις τηε υςυαλ Ψανγ-Μιλλς φιελδ, αλτηουγη τηατ ις ινδεεδ τηε λοςαλ φορμ οφ τηε ςοννεςτιον. Φορ εξαμπλε, ιν ουρ τερμινολογψ, τηε ῝ηριςτοφελλ ςψμβολ ις τηε λοςαλ Ψανγ-Μιλλς ςοννεςτιον οφ α $\text{GL}(m,\mathbb{R})$ φραμε βυνδλε. Τηε λοςαλ Ψανγ-Μιλλς φιελδ ςαν βε ρεγαρδεδ ας α Λιε αλγεβρα αλυεδ ονε-φορμ ον τηε βαςε ςπαςε $\mathcal{M}$, $A^{a}_{\mu}$, ωηερε $\mu=1,\ldots,\text{dim}\,\mathcal{M}$, ανδ $a=1,\ldots,\text{dim}\,G$. Τηυς ονε ςαν ωριτε

$$\Gamma(x):=\sum^{m}_{\mu=1}\sum^{\text{dim}\,G}_{a=1}\Gamma^{a}_{\mu}(x)E_{a}(dx^{\mu})_{x},$$ (4.16)

ωηερε $\{E_{1},E_{2},\ldots\,E_{\text{dim}\,G}\}$ ις α βαςις ςετ φορ τηε Λιε αλγεβρα $L(G)$. Τηε ρελατιον βετωεεν τηις λοςαλ Ψανγ-Μιλλς φιελδ ανδ τηε ςοννεςτιον φορμ ον τηε τοταλ ςπαςε $P$ ις γιεν βψ τηε φολλοωινγ τηεορεμ [173, 176]

Τηεορεμ 4.2.4.

Γιεν α $L(G)$-αλυεδ ονε-φορμ $\Gamma_{i}$ ον αν οπεν ςυβςετ $U_{i}\subset\mathcal{M}$ ανδ α λοςαλ ςεςτιον $\sigma_{i}:U_{i}\rightarrow\pi^{-1}(U_{i})$, τηερε εξιςτς α ςοννεςτιον ονε-φορμ $\omega$ ον $P$ ςυςη τηατ $\Gamma_{i}=\sigma_{i}^{*}(\omega)$.

ανδ ιφ $G$ ις α ματριξ γρουπ, $\Omega_{ij}:U_{i}\cap U_{j}\neq\emptyset\rightarrow G$ ςυςη τηατ $\sigma_{i}(x)=\Omega_{ij}\sigma_{j}$, τηεν τωο λοςαλ ρεπρεςεντατιες οφ $\omega$ αρε ρελατεδ βψ

$$\Gamma_{i}=\Omega(x)^{-1}\Gamma_{j}\,\Omega(x)+\Omega(x)^{-1}d\Omega(x),$$ (4.17)

ωηερε $\Omega$ ις τηε τρανςιτιον φυνςτιον οφ τηε βυνδλε ρελατινγ τωο οπεν ςετς οφ $\mathcal{M}$. Τηις ις νοτηινγ βυτ τηε ωελλ-ϰνοων γαυγε τρανςφορματιον φρομ πηψςιςς. Ηοωεερ, ςομε ςαρε ςηουλδ βε ταϰεν ας τηις τρανςφορματιον ις ινδυςεδ βψ ρελατινγ τωο διφφερεντ ιντερςεςτινγ ςετς οφ τηε βαςε ςπαςε· ρελατινγ τωο διφφερεντ λοςαλ Ψανγ-Μιλλς φιελδς. Τηε ρελατιον τωο α γαυγε τρανςφορματιον ατ α φιξεδ ποιντ ιν $\mathcal{M}$ ις γιεν βψ νοτινγ τηατ ιφ $\sigma:U\rightarrow P$ ις α λοςαλ ςεςτιον οφ $(P,\pi,\mathcal{M},G)$ ωιτη $\Gamma=\sigma^{*}(\omega)$, τηεν αν αςτιε γαυγε τρανςφορματιον $\phi:P\rightarrow P$ ινδυςες α τρανςφορματιον $\Gamma\mapsto\sigma^{*}(\phi^{*}\omega)=(\phi\circ\sigma)^{*}\omega$. Βυτ τηερε εξιςτς α φυνςτιον $\Omega:U\rightarrow G$ ςυςη τηατ $\sigma(x)=\phi\circ\sigma(x)\Omega(x)$ φορ αλλ $x\in\mathcal{M}$, τηεν ονε ςαν ςηοω τηατ τηε τρανςφορματιον οφ τηε λοςαλ ρεπρεςεντατιε $A$ ον $U$ ςαν βε ωριττεν ας [173]

$$\Gamma^{\prime}=\Omega(x)^{-1}\Gamma\,\Omega(x)+\Omega^{-1}d\Omega(x),$$ (4.18)

ωηιςη ις τηε υςυαλ γαυγε τρανςφορματιον οφ α ςινγλε Ψανγ-Μιλλς φιελδ.

Παραλλελ τρανςπορτ

Νοω ωε ςομε το τηε πιοταλ ςονςεπτ οφ παραλλελ τρανςπορτατιον. Τραδιτιοναλλψ, τηε ιδεα ις το ςομπαρε, ςαψ, εςτορς ατ ςομε ποιντ $x$ ωιτη ανοτηερ ονε ατ α διφφερεντ ποιντ $x^{\prime}$. Νοω ον $\mathbb{R}^{m}$, ονε ςαν εαςιλψ ϑυςτ τρανςπορτ τηε εςτορ ατ $x$ το $x^{\prime}$ ωηιλε ϰεεπινγ τηε εςτορ παραλλελ το ιτςελφ, ι.ε., τηε εςτορ δοες νοτ ροτατε. Τηυς, ωε ςαν εαςιλψ ςομπαρε τηε τωο εςτορς, βεςαυςε τηεψ αρε ιν τηε ςαμε εςτορ(τανγεντ) ςπαςε. Ηοωεερ, τηε ςιτυατιον ις ρατηερ διφφερεντ ον α γενεραλ ςυρεδ μανιφολδ. Ηοω δοες ονε `παραλλελ´ τρανςπορτ α εςτορ ιν τηις ςαςε; Εεν ιφ ονε τρανςπορτς τηε εςτορ ιν ςομε ωαψ, τηε ινιτιαλ ανδ φιναλ εςτορς ωουλδ βε λιινγ ιν διφφερεντ τανγεντ ςπαςες, τηυς ςομπαρινγ τηεμ ωουλδ νοτ βε ποςςιβλε. Ιν ουρ ςαςε, ωε αρε δεαλινγ ωιτη τηε μορε γενεραλ ςαςε οφ α πρινςιπαλ βυνδλε. Τηε ςετ οφ ςηαραςτερς αρε τηε βαςε ςπαςε, τοταλ ςπαςε, ανδ τηε φιβρες οερ εαςη ποιντ ιν τηε βαςε ςπαςε. Ηοω ςαν ωε ςομπαρε ςεςτιονς αλονγ διφφερεντ φιβρες ιν α ωελλ-δεφινεδ ωαψ; Ωιτη τηε αιδ οφ τηε ςοννεςτιον ανδ τηε νοτιον οφ ηοριζονταλ λιφτινγ, παραλλελ τρανςλατιον οφ ςεςτιον οφ πρινςιπαλ βυνδλες ςαν βε δεφινεδ. Α ςλαςςις ρεςουρςε φορ τηις τοπις ις [177].

Λετ υς ςταρτ ωιτη α πρινςιπαλ βυνδλε $(P,\pi,\mathcal{M})$ εχυιππεδ ωιτη α ςοννεςτιον $\omega$. Αν ιμπορταντ ςονςεπτ φορ τηε ιδεα οφ ηοριζονταλ λιφτινγ αρε ηοριζονταλ εςτορ φιελδς· φιελδς ωηοςε φλοω λινες μοε φρομ ονε φιβρε το ανοτηερ ωιτηουτ αςχυιρινγ ανψ ερτιςαλ ςομπονεντς αλονγ τηε ωαψ.

Δεφινιτιον 4.2.8.

Σινςε $\pi_{*}:H_{p}P\rightarrow T_{\pi(p)}\mathcal{M}$ ις αν ιςομορπηιςμ, το εαςη εςτορ φιελδ ον $\mathcal{M}$ τηερε ις α υνιχυε εςτορ φιελδ , $X^{\uparrow}$, ον $P$ ςυςη τηατ, φορ αλλ $p\in P$,

1. $\pi_{*}(X^{\uparrow})=X|_{\pi(p)}$

2. $\text{ver}(X^{\uparrow})=0$.

$X^{\uparrow}$ ις ςαλλεδ τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ $X$ οντο $P$.

Ιν φαςτ ονε ςαν αλςο ηαε ηοριζονταλ λιφτς οφ ςυρες. Τηατ ις, γιεν α ςυρε $\gamma$ ιν $\mathcal{M}$, ονε ςαν λιφτ ιτ το γετ α ςυρε $\gamma^{\uparrow}$ ιν $P$. Βυτ βεφορε ωε ιντροδυςε τηατ, ηερε αρε ςομε νιςε προπερτιες τηατ ηοριζονταλ λιφτινγ οφ εςτορ φιελδς ηαε

1. Ηοριζονταλ λιφτινγ ις $G$-εχυιαριαντ· μεανινγ $\delta_{g*}(X^{\uparrow}_{p})=X^{\uparrow}_{pg}$.

2. Α ςυφφιςιεντ ςονδιτιον φορ α εςτορ φιελδ $Y$ ον $P$ το βε τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ α φιελδ ον $\mathcal{M}$ ις τηατ

   • $\text{ver}(Y)=0$· ανδ

   • $\delta_{g*}(Y_{p})=Y_{pg}$ φορ αλλ $p\in P$, ανδ $g\in G$.

3. Αλγεβραις προπερτιες:

   • $(X^{\uparrow}+Y^{\uparrow})=(X+Y)^{\uparrow}$

   • Ιφ $f\in C^{\infty}(\mathcal{M})$, τηεν $(fX^{\uparrow})=f\circ\pi X^{\uparrow}$

   • $[X,Y]^{\uparrow}=\text{hor}([X^{\uparrow},Y^{\uparrow}])$.

Νοω ωε δεφινε τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ α ςυρε ον τηε βαςε ςπαςε το τηε τοταλ ςπαςε.

Δεφινιτιον 4.2.9.

Λετ $\gamma$ βε α ςμοοτη ςυρε $[a,b]\rightarrow\mathcal{M}$. Α ηοριζονταλ λιφτ οφ $\gamma$ ις α ςυρε $\gamma^{\uparrow}:[a,b]\rightarrow P$ ωηιςη ις ηοριζονταλ ανδ ςυςη τηατ $\pi(\gamma^{\uparrow}(t))=\gamma(t)$ φορ αλλ $t\in[a,b]$,

ωηερε τηε λιφτ $\gamma^{\uparrow}$ βεινγ ηοριζονταλ μεανς $\text{ver}(\gamma^{\uparrow})=0$. Ιν φαςτ, τηερε ις α ϰεψ τηεορεμ ωηιςη γυαραντεες τηε εξιςτενςε οφ τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ α ςυρε ον $\mathcal{M}$ φορ εαςη ποιντ $p$ λψινγ ιν τηε φιβρε ατ $x\in\mathcal{M}$, ορ μορε πρεςιςελψ,

Τηεορεμ 4.2.5.

Φορ εαςη ποιντ $p\in\pi^{-1}\{\gamma(a)\}$, τηερε εξιςτς α υνιχυε ηοριζονταλ λιφτ οφ $\gamma$ ςυςη τηατ $\gamma^{\uparrow}(a)=p$.

Νοω, φορ τηε πυρποςες οφ ςαλςυλατιον ιν τηεορετιςαλ πηψςιςς, ονε ωουλδ λιϰε το ηαε ας εξπλιςιτ αν εξπρεςςιον ας ποςςιβλε φορ τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ α ςυρε $\gamma$. Τηις ςαν βε δονε ιν πραςτιςε βψ υςινγ τηε ςοννεςτιον φορμ ανδ ςομπαρινγ τωο λιφτς οφ τηε ςυρε $\gamma$· ονε ηοριζονταλ ωηιλε τηε οτηερ ις ςομε νον-ηοριζονταλ λιφτ. Οβταινινγ αν εξπλιςιτ εξπρεςςιον ις ερψ υςεφυλ ας ιτ αλλοως υς το μανιπυλατε ανδ δο λοςαλ ςαλςυλατιονς ας τηε ονες ωε αρε υςεδ το ιν πηψςιςς, ανδ αλςο μαϰε ςονταςτ ωιτη οτηερ ςονςεπτς λιϰε ανγλες ορ πηαςες αςχυιρεδ βψ παρτιςλες μοινγ τηρουγη ςπαςετιμε.

Λετ υς βεγιν βψ προιδινγ α ρελατιον βετωεεν τηε γλοβαλ ςοννεςτιον φορμ $\omega$ λιινγ ιν τηε τοταλ ςπαςε $P$ ανδ τηε Ψανγ-Μιλλς ςοννεςτιον δεφινεδ ια α λοςαλ ςεςτιον ον αν οπεν ςετ ιν $\mathcal{M}$. Φιρςτ, ας μεντιονεδ αβοε, ςυπποςε τηερε ις α ςυρε $\gamma:[a,b]\rightarrow M$ ανδ τωο οφ ιτς λιφτς οντο τηε τοταλ ςπαςε $P$· $\,\alpha^{\uparrow},\beta:[a,b]\rightarrow P$, ςυςη τηατ $\pi(\alpha^{\uparrow})=\pi(\beta)=\gamma$. Ηοωεερ, ας ινδιςατεδ βψ τηε αρροω, ονλψ $\alpha^{\uparrow}$ ις α ηοριζονταλ λιφτ οφ $\gamma$ φρομ $\mathcal{M}$ οντο $P$. Τηερε ις ςομε υνιχυε φυνςτιον ςυςη τηατ φορ αλλ $t\in[a,b]$,

$$\alpha^{\uparrow}(t)=\beta(t)g(t),g\in G,$$ (4.19)

τηεν χυοτινγ τηε ρεςυλτ φρομ [173], ανδ ςπεςιαλιςινγ το α ματριξ γρουπ $G$ ωε ηαε τηε εξπρεςςιον φορ τηε γλοβαλ ςοννεςτιον

$$\omega([\alpha^{\uparrow}])=g(t)^{-1}\omega_{\beta(t)}([\beta])g(t)+g(t)^{-1}\frac{dg}{dt}(t),$$ (4.20)

βυτ φρομ (4.13) ωε ϰνοω $\omega[\alpha^{\uparrow}]=0$, ι.ε., τηε ςοννεςτιον ις α ερτιςαλ φορμ. Αδδιτιοναλλψ, ιφ $\sigma:U\rightarrow P$ ις α ςεςτιον αςςοςιατεδ ωιτη α ςοορδινατε ςηαρτ ον αν οπεν ςετ $U$, ωε ςαν ωριτε τηε λιφτ $\beta(t)=\sigma(\gamma(t))$. Τηις τηεν αλλοως υς το ωριτε $\omega(\beta(t))=\omega(\sigma(\gamma(t)))=\sigma^{*}(\omega(\gamma(t)))$, ωηιςη ον α ςοορδινατε ςηαρτ ςαν βε ωριττεν ας $\sigma^{*}(\omega)=\Gamma_{\mu}dx^{\mu}$. Τηυς ωε ηαε ρεδυςεδ τηε προβλεμ οφ φινδινγ α φυνςτιον $g(t)$ τηατ ταϰες α λιφτ $\beta(t)$ οφ $\gamma(t)$ το τηε ηοριζονταλ λιφτ $\alpha(t)^{\uparrow}$ το ςολινγ αν ΟΔΕ οφ τηε φορμ

$$\dot{g}(t)=-\Gamma_{\mu}(\gamma(t))\,\dot{\gamma}(t)^{\mu}g(t),$$ (4.21)

ωηερε $\dot{\gamma}(t)=d\gamma(t)/dt$ ανδ ςιμιλαρλψ φορ $\dot{g}(t)$. Τηις εχυατιον ις ςλιγητλψ τριςϰψ το ςολε, ςινςε φρομ εχ. (4.16) ωε ϰνοω τηε ςοννεςτιον ις α Λιε αλγεβρα αλυεδ φορμ ανδ αλςο τηε δεπενδενςε ον τηε ςυρε παραμετερ $t$ ις αλςο ιν τηε ςοννεςτιον. Α ωαψ το οβταιν α φορμαλ ςολυτιον ις το ςταρτ ωιτη τηε ινιτιαλ ςονδιτιον $g(0)=g_{0}$ ανδ ωριτε δοων τηε ανςατζ,

$$g(t)=g_{0}-\int^{t}_{a}ds\,\Gamma_{\mu}(\gamma(s))\dot{\gamma}(s)g(s)\,.$$ (4.22)

Τηις ςολυτιον δοες ινδεεδ ςατιςφψ τηε ινιτιαλ ςονδιτιον ςετ αβοε, βυτ υνφορτυνατελψ ωε ηαε ϑυςτ ςηιφτεδ τηε δεπενδενςε ον τηε ςυρε παραμετερ το τηε ςεςονδ τερμ. Ηοωεερ, νοτιςε τηατ ωε ςαν πλυγ τηε ςολυτιον $g(t)$ ιντο ιτς ςεςονδ τερμ´ς $g(s)$. Τηις ις εξαςτλψ τηε τριςϰ νεεδεδ το οβταιν αν εξπλιςιτ ςολυτιον οφ εχ. (4.21). Δοινγ ςο ρεπεατεδλψ γετς υς

$$\begin{split}g(t)=g_{0}&-\int^{t}_{a}ds\,\Gamma_{\mu}(\gamma(s))\dot{\gamma}(s)g(0)\\ &+\int^{t}_{a}ds_{1}\int^{s_{1}}_{a}ds_{2}\,\Gamma_{\mu_{1}}(\gamma(s_{1}))\Gamma_{\mu_{2}}(\gamma(s_{2}))\dot{\gamma}(s_{1})\dot{\gamma}(s_{2})g(s_{1})+\cdots,\end{split}$$ (4.23)

ωηιςη ιν φαςτ ςαν βε ιντερπρετεδ ας ιντεγραλ οερ $n$-ςιμπλιςες(ςεε φιγυρε 4). Ωε ςαν αλςο ιντεγρατε οερ $n$-ςυβες ινςτεαδ οφ ςιμπλιςες· ηοωεερ, διιδινγ εαςη $n$τη τερμ βψ $1/n!$ το ταϰε ιντο αςςουντ τηε εξτρα ολυμε οφ τηε $n$-ςυβε. Τηις ωιλλ μαϰε τηε ςολυτιον λοοϰ λιϰε α φορμαλ εξπανςιον οφ αν εξπονεντιαλ φυνςτιον. Αδδιτιοναλλψ, ςινςε εαςη τερμ ιν εχ. (4.23) ις Λιε αλγεβρα αλυεδ, ονε ηας το βε ςαρεφυλ ωιτη ορδερινγ τηε ιντεγραλς. Τηις ις δονε βψ δοινγ εαςη ιντεγραλ ιν ινςρεαςινγ παραμετερ αλυε ςυςη τηατ $s_{n}\geq s_{n-1}\geq\cdots\geq s_{1}$.

Φιγυρε 4.0: ν-ςιμπλιςες φορ $n=1,2,3$

Ταϰινγ τηε αβοε ςτεπς ιντο αςςουντ, ωε ωριτε τηε φολλοωινγ ςολυτιον το εχ. (4.21),

$$g(t)=\mathcal{P}\exp[-\int_{a}^{t}ds\,\Gamma_{\mu}(\gamma(s))\dot{\gamma}(s)\Big{]}g_{0},$$ (4.24)

ωηερε τηε ςψμβολ $\mathcal{P}$ δενοτες τηε πατη ορδερεδ εξπονεντιαλ ας δεφινεδ αβοε ιν τερμς οφ τηε ςυρε παραμετερ αλυε. Τηερεφορε, ωε ςαν ωριτε τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ τηε ςυρε $\gamma$ ιν τερμς οφ ιτς νατυραλ λιφτ τιμες τηε φυνςτιον ωηιςη λιφτς ιτ το ιτς ηοριζονταλ λιφτ

$$\begin{split}\gamma^{\uparrow}(t)&=\sigma(\gamma(t))\mathcal{P}\exp[-\int_{a}^{t}ds\,\Gamma_{\mu}(\gamma(s))\dot{\gamma}(s)\Big{]}g_{0}\\ &=\sigma(\gamma(t))\Big{(}\mathds{1}+\sum^{\infty}_{n=1}\frac{1}{n!}\int^{t}_{a}d^{n}s\mathcal{P}[\Gamma(s_{n})\Gamma(_{s_{n-1}})\cdots\Gamma_{s_{1}}]\Big{)}g_{0},\end{split}$$ (4.25)

ωηερε τηε ςεςονδ εχυαλιτψ δενοτες τηε πατη-ορδερεδ εξπονεντιαλ. Νοω ωε ςαν γιε πρεςιςε μεανινγ το παραλλελ τρανςπορτατιον:

Δεφινιτιον 4.2.10.

Λετ $\alpha:[a,b]\rightarrow\mathcal{M}$ βε α ςυρεδ ιν $\mathcal{M}$. Τηε παραλλελ τρανςπορτατιον αλονγ $\alpha$ ις τηε μαπ $\tau:\pi^{-1}(\{\alpha(a)\})\rightarrow\pi^{-1}(\{\alpha(b)\})$ οβταινεδ βψ αςςοςιατινγ ωιτη εαςη ποιντ $p\in\pi^{-1}(\{\alpha(a)\})$ τηε ποιντ $\alpha^{\uparrow}(b)\in\pi^{-1}(\{\alpha(b)\})$ ωηερε $\alpha^{\uparrow}$ ις τηε υνιχυε ηοριζονταλ λιφτ πφ $\alpha$ τηατ παςςες τηρουγη $p$ ατ $t=a$.

Αν ιμπορταντ ςαςε, ας ωε ςηαλλ ςεε ιν τηε νεξτ ςεςτιον, ις ωηεν $\gamma(a)=\gamma(b)$, ι.ε., α λοοπ βαςεδ ατ $\gamma(a)$. Τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ τηεν ινδυςες α μαπ ον τηε φιβρε αβοε τηε ποιντ $\gamma(a)\in\mathcal{M}$:

$$\begin{split}\tau&:\pi^{-1}(\{\alpha(a)\})\rightarrow\pi^{-1}(\{\alpha(a)\})\\ p&\mapsto p\Big{(}\mathcal{P}\exp[-\oint_{\gamma}ds\,\Gamma_{\mu}(\gamma(s))\dot{\gamma}(s)\Big{]}\Big{)}\end{split}$$ (4.26)

Τηις ις ςαλλεδ τηε ηολονομψ οφ τηε ςοννεςτιον. Ωε ηαε α νατυραλ μαπ φρομ τηε λοοπ ςπαςε οφ $\mathcal{M}$ ιντο τηε ςτρυςτυρε γρουπ $G$. Τηε ςυβγρουπ οφ αλλ ελεμεντς οφ $G$ τηατ ςαν βε οβταινεδ ιν τηις ωαψ ις ςαλλεδ τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε βυνδλε ατ $\gamma(a)\in\mathcal{M}$. Νοτιςε τηε φαςτ τηατ δεςπιτε ηαινγ α $\gamma$ λοοπ ον τηε βαςε μανιφολδ $\mathcal{M}$, ιτς ηοριζονταλ λιφτ $\gamma^{\uparrow}$ δοες νοτ νεςεςςαριλψ ςλοςε. Τηις διφφερενςε ις πρεςιςελψ γιεν βψ εχ. (4.26)(ςεε φιγυρε 4 ). Μορε ον τηις ιν τηε νεξτ ςεςτιον ωηεν ωε διε δεεπερ ιντο τηε ςονςεπτ οφ ηολονομψ. Φιρςτ, λετ υς βριεφλψ διςςυςς ηοω ονε εξτενδς τηε νοτιον οφ παραλλελ τρανςπορτατιον το αςςοςιατεδ βυνδλες, ςινςε ας μεντιονεδ εαρλιερ τηεψ αρε υςεδ ιν πηψςιςς το δεςςριβε ματτερ, ςυςη ας τηε ςηαργεδ παρτιςλες ιν α $\text{U}(1)$ γαυγε τηεορψ. Τηεν ωε ςηαλλ ενδ τηις ςεςτιον βψ δεφινινγ τηε ςοαριαντ δεριατιε υςινγ τηε νοτιον οφ παραλλελ τρανςπορτατιον.

Φιγυρε 4.0: Λοςαλ ιεω οφ τηε φιβρε βυνδλε ωηερε τηε λινες ρεπρεςεντ τηε φιβρε. $\gamma^{\uparrow}$ ις τηε ηοριζονταλ ςυρε οφ τηε λοοπ $\gamma$ ον $\mathcal{M}$.

Παραλλελ τρανςπορτ ιν αςςοςιατεδ βυνδλες

Φορτυνατελψ, ιτ ις ςτραιγητφορωαρδ το τρανςφερ τηε πρειους ρεςυλτς το αςςοςιατεδ βυνδλες. Τηεψ ρεςτ ον τηε φολλοωινγ ιμπορταντ δεφινιτιον:

Δεφινιτιον 4.2.11.

Λετ $P\xrightarrow{\pi}\mathcal{M}$ βε α $G$-πρινςιπαλ βυνδλε εχυιππεδ ωιτη α ςοννεςτιον ονε-φορμ ον τηε τοταλ ςπαςε $P$. Λετ φυρτηερ $P_{F}\xrightarrow{\pi_{F}}\mathcal{M}$ βε τηε αςςοςιατεδ βυνδλε ωιτη φιβρε $F$ υπον ωηιςη $G$ ηας α λεφτ αςτιον.

Νοω λετ $\gamma:[a,b]\rightarrow\mathcal{M}$ βε α ςυρε ον $\mathcal{M}$ ανδ λετ $\gamma^{\uparrow}:[a,b]\rightarrow P$ βε τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ $\gamma$ τηρουγη $p\in\pi^{-1}\{(\gamma(a))\}$ ον Π. Τηεν τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ $\gamma$ το τηε αςςοςιατεδ βυνδλε τηατ παςςες τηρουγη $[p,v]\in P_{f}$ ις τηε ςυρε $\gamma^{\uparrow_{f}}:[a,b]\rightarrow P_{f},\gamma^{\uparrow_{f}}(t):=[\gamma^{\uparrow}(t),v]$.

Νοω ωε ςαν δεφινε τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ φορ αςςοςιατεδ βυνδλες

Δεφινιτιον 4.2.12.

Τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ ον $P_{f}$ ις τηε μαπ

$$\begin{split}\tau_{F}:\pi^{-1}(\{\gamma(a)\})&\rightarrow\pi^{-1}(\{\gamma(b)\})\\ [p,v]&\mapsto\gamma^{\uparrow_{F}}(b)\end{split}$$ (4.27)

Νοω, ας μεντιονεδ βεφορε, ματτερ φιελδς αρε δεςςριβεδ βψ αςςοςιατεδ βυνδλες, βυτ τηατ ις νοτ τηε ωηολε ςτορψ. Ονε νεεδς το ςπεςιαλιςε το αςςοςιατεδ βυνδλες τηατ αρε εςτορ βυνδλες. Τηις μεανς τηατ τηε φιβρες νοω ςαρρψ τηε ςτρυςτυρε οφ α εςτορ ςπαςε υπον ωηιςη τηε ςτρυςτυρε γρουπ ηας α λινεαρ αςτιον.

Δεφινιτιον 4.2.13.

Ιφ $F$ ις α εςτορ ςπαςε $(F,+,\cdot)$ ανδ τηε αςτιον $G\times F\rightarrow F$ ις λινεαρ, τηεν $P_{F}$ ις ςαλλεδ α εςτορ βυνδλε.

Τηις αλλοως υς το δεφινε τηε νοτιον οφ α ςοαριαντ δεριατιε· τηε ςαμε ονε τηατ αππεαρς ιν γενεραλ ρελατιιτψ ανδ γαυγε τηεοριες ας τηε γαυγε ςοαριαντ δεριατιε. Παραλλελ τρανςπορτατιον ηελπς υς ςομπαρε ςεςτιονς, ςυςη ας ματτερ φιελδς, λιινγ ιν διφφερεντ φιβρες. ϒςινγ τηε ςοννεςτιον, ωε ςαν πυλλ βαςϰ τηε φιβρε οερ τηε ςεςονδ ποιντ το τηε φιβρε οερ τηε φιρςτ ποιντ, ανδ τηεν ςυβτραςτ τηε ρεςυλτ. Μορε πρεςιςελψ

Δεφινιτιον 4.2.14.

Λετ $(P,\pi,\mathcal{M})$ βε α πρινςιπαλ $G$-βυνδλε ανδ λετ $F$ βε α εςτορ ςπαςε τηατ ςαρριες α λινεαρ ρεπρεςεντατιον οφ $G$. Λετ $\gamma:[0,\epsilon]\rightarrow\mathcal{M},\epsilon>0$, βε α ςυρε ιν $\mathcal{M}$ ςυςη τηατ $\gamma(0)=x_{0}\in\mathcal{M}$, ανδ λετ $\psi:\mathcal{M}\rightarrow P_{F}$ βε α ςεςτιον οφ τηε αςςοςιατεδ εςτορ βυνδλε. Τηεν τηε ςοαριαντ δεριατιε οφ $\psi$ ιν τηε διρεςτιον $\gamma$ ατ $x_{0}$, ις

$$\nabla_{\gamma}\psi:=\lim_{t\mapsto 0}\bigg{(}\frac{\tau_{F}\psi(\gamma(t))-\psi(x_{0})}{t}\bigg{)}\in\pi^{-1}(\{x_{0}\})$$ (4.28)

ωηερε $\tau_{F}$ ις τηε λινεαρ παραλλελ τρανςπορτ μαπ φρομ τηε εςτορ ςπαςε $\pi_{F}^{-1}(\{\gamma(t)\})$ το τηε εςτορ ςπαςε $\pi_{F}^{-1}(\{x_{0}\})$.

Λετ υς οβταιν αν εξπλιςιτ εξπρεςςιον φορ τηε ςοαριαντ δεριατιε οφ α λοςαλ ςεςτιον οφ α εςτορ βυνδλε. Λετ $\psi(x)$ βε τηε φυνςτιον ρεπρεςεντινγ α λοςαλ ςεςτιον $U\subset\mathcal{M}\rightarrow F$. Νοω τηε ελεμεντ οφ $F$ τηατ ρεπρεςεντς $\tau_{F}\psi(\gamma(t))$ ις $g(t)^{-1}\psi(\gamma(t))$, ανδ τηε λοςαλ ρεπρεςεντατιε οφ $\nabla_{\gamma}\psi$ ις γιεν βψ

$$\begin{split}\frac{d}{dt}\big{(}g(t)^{-1}\psi(\gamma(t))\big{)}\Big{|}_{t=0}&=\Bigg{(}\frac{d}{dt}(g^{-1}(t))\psi(x_{0})+g^{-1}(t)\frac{d\psi(\gamma(t))}{dt}\Bigg{)}|_{t=0}\\ &=\sum^{m}_{\mu=1}(\partial_{\mu}\psi(x_{0})+\Gamma_{\mu}(x_{0}))\dot{\gamma}^{\mu}\Big{|}_{t=0}\end{split}$$ (4.29)

ωιτη $g(0)=\mathds{1}$ ανδ $\gamma(0)=x_{0}$, ανδ ιν τηε λαςτ εχυαλιτψ ωιτη ηαε υςεδ τηε ιδεντιτψ $d/dt(g(t)g(t)^{-1})=0$ ανδ εχ. (4.21) ωηιςη ρελατες $g(t)$ το τηε λοςαλ Ψανγ-Μιλλς ςοννεςτιον. Ινδεεδ, τηις ις τηε φαμιλιαρ ςοαριαντ δεριατιε ωηιςη ςατιςφψ τηε υςυαλ ςονδιτιονς οφ λινεαριτψ, διςτριβυτιιτψ, ανδ Λειβνιζ. Α ςπεςιαλ ςαςε ωηεν ωε ονε ταϰες τηε ςοαριαντ δεριατιε αλονγ α τανγεντ εςτορ $X\in T_{x}\mathcal{M}$ το $\gamma$ ας ιλλυςτρατεδ ιν φιγυρε 4.

Φιγυρε 4.0: Αν ιλλυςτρατιον οφ τηε ςοαριαντ δεριατιε αλονγ τηε τανγεντ εςτορ $X$ αλονγ $\gamma$. Νοτε ηοω τηε ςεςτιονς ςαν βε ςυβτραςτεδ ςινςε $F$ ις α εςτορ ςπαςε.

Ηολονομψ γρουπς

Ωε ηαε μεντιονεδ τηε ηολονομψ γρουπ υνδερ εχ. (4.26) ιν τηε ςοντεξτ οφ α λοοπ ον τηε βαςε μανιφολδ τηατ δοες νοτ ςλοςε ονςε λιφτεδ οντο τηε τοταλ ςπαςε. Νοω ωε γιε α φορμαλ δεφινιτιον οφ τηε ηολονομψ γρουπ, ανδ τηεν ςπεςιαλιςε το τηε ςαςε οφ Ριεμαννιαν ηολονομψ γρουπς, ςινςε τηις ις τηε τψπε οφ μανιφολδ ωε υςε το μοδελ ςπαςετιμε ιν τηις τηεςις.

Δεφινιτιον 4.2.15.

Λετ $(P,\pi,\mathcal{M})$ βε α $G$-πρινςιπαλ βυνδλε. Ταϰε α ποιντ $p\in P$ ςυςη τηατ $\pi(p)=x\in\mathcal{M}$ ανδ ςονςιδερ τηε ςετ οφ λοοπ $C_{x}(\mathcal{M})$ ατ $x$· $C_{x}(\mathcal{M}):=\{\gamma:[0,1]\rightarrow\mathcal{M}|\gamma(0)=\gamma(1)=x\}$. Τηε ςετ οφ ελεμεντς

$$\text{Hol}_{p}:=\{g\in G|\tau_{(\gamma)}(p)=pg,\gamma\in C_{x}(\mathcal{M})\},$$ (4.30)

ωηερε $\tau_{(\gamma)}$ δενοτες τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ αςςοςιατεδ το τηε λοοπ $\gamma$.

Σομετιμε ωε ςηαλλ δροπ τηε δεπενδενςε ον τηε πατη ωηεν ιτ ις ςλεαρ το δο ςο. Νοτε τηατ ονε ςαν ςηοω τηατ τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ ςατιςφιες τηε φολλοωινγ. Ιφ $\alpha$ ανδ $\beta$ αρε λοοπς βαςεδ ατ $x\in\mathcal{M}$ τηεν ςο αρε $\alpha^{-1}$ ανδ $\beta\alpha$. Μορεοερ, τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ ις ιν $G$ ανδ ςατιςφψ $\tau_{(\alpha^{-1})}=\tau_{\alpha}^{-1}$ ανδ $\tau_{(\beta\alpha)}=\tau_{(\beta)}\circ\tau_{(\alpha)}$· ηενςε ϑυςτιφψινγ ςαλλινγ $\text{Hol}_{x}$ α γρουπ [178]. Μορεοερ, ιφ $p,q\in P$ ανδ $p\sim q=pg$ τηε τηε ηολονομψ γρουπ ατ $p$ ανδ τηε οτηερ ονε ατ $q$ αρε ρελατεδ βψ ςονϑυγαςψ[178, 176],

$$\text{Hol}_{q}=\text{Hol}_{pg}=g^{-1}\text{Hol}_{p}\,g.$$ (4.31)

Τηερεφορε, τηε ηολονομψ γρουπς ατ διφφερεντ ποιντ αρε ιςομορπηις ιν τηε ςενςε τηατ τηεψ αρε ιν τηε ςαμε ςονϑυγαςψ ςλαςς

$$\text{Hol}_{q}\sim g^{-1}\text{Hol}_{p}\,g.$$ (4.32)

Τηερεφορε, ιτ δοες νοτ δεπενδ ον τηε βαςε ποιντ, ανδ ηενςε προιδες ςομε τοπολογιςαλ ινφορματιον αβουτ τηε μανιφολδ. Ονε ςαν αλςο δεφινε τηε νοτιον οφ τηε ρεςτριςτεδ ηολονομψ γρουπ βψ

$$\text{Hol}_{0}:=\{g\in G|\tau_{(\gamma)}(p)=pg,\gamma\in C^{0}_{x}(\mathcal{M})\},$$ (4.33)

ωηερε $C^{0}_{x}(\mathcal{M})$ ις τηε ςετ οφ λοοπς ατ $x\in\mathcal{M}$ ωηιςη αρε ηολομορπηις το τηε ςονςταντ λοοπ, ι.ε., τηεψ ςαν βε ςοντραςτεδ το α ποιντ. ϒντιλ ϰνοω, ωε ηαε διςςυςςεδ ηολονομψ γρουπς οφ τηε ποιντ οφ ιεω οφ πρινςιπαλ βυνδλε´ ηοωεερ, ας μεντιονεδ ιν πρειους ςεςτιον, ιν πηψςιςς ωε οφτεν δεαλ ωιτη τηεοριες τηατ ινςλυδε ματτερ φιελδς, ανδ τηεςε αρε δεςςριβεδ βψ εςτορ βυνδλες. Τηερεφορε, ιτ ις νατυραλ το υνδερςτανδ ηολονομψ γρουπς ιν τερμς οφ εςτορ βυνδλες. Λετ υς ςταρτ ωιτη τηε δεφινιτιον τηε ηολονομψ γρουπ

Δεφινιτιον 4.2.16.

Λετ $(E,\pi,\mathcal{M})$ βε α εςτορ βυνδλε οερ $\mathcal{M}$ εχυιππεδ ωιτη α ςοννεςτιον $\nabla^{E}$. Φιξ α ποιντ $x\in\mathcal{M}$ ανδ λετ $\gamma:[0,1]\rightarrow\mathcal{M}$ βε α λοοπ βαςεδ ατ $x$. Τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ $\tau_{(\gamma)}:E_{x}\rightarrow E_{x}$ ις αν ινερτιβλε λινεαρ μαπ ον $E_{x}$, τηυς $\tau_{(\gamma)}$ λιες ιν $\text{GL}(E_{X})$, τηε γρουπ οφ ινερτιβλε λινεαρ τρανςφορματιονς ον $E_{x}$. Τηε ηολονομψ γρουπ $\text{Hol}_{x}(\nabla^{E})$ ατ $x\in\mathcal{M}$ ις δεφινεδ βψ

$$\text{Hol}_{x}(\nabla^{E}):=\{\tau_{(\gamma)}|\gamma\in C_{x}(\mathcal{M})\}\in\text{GL}(E_{x}).$$ (4.34)

Ωε αλςο ηαε αν αναλογυε οφ εχ. (4.31) ιν τηε εςτορ βυνδλε ςαςε. Φορ α ςοννεςτεδ μανιφολδ $\mathcal{M}$, λετ $\gamma:[0,1]\rightarrow\mathcal{M}$ ςυςη τηατ $\gamma(0)=x$ ανδ $\gamma(1)=y$. Νοω ιφ $\alpha$ ις α λοοπ ατ ξ, τηεν $\gamma\alpha\gamma^{-1}$ ις α λοοπ ατ $y$· ανδ $\tau_{(\alpha)}$ ανδ $\tau_{(\gamma\alpha\gamma^{-1})}=\tau_{(\gamma)}\tau_{(\alpha)}\tau_{(\gamma)}^{-1}$. Τηερεφορε, ιφ $\tau_{(\alpha)}\in\text{Hol}_{x}(\nabla^{E})$, τηεν $\tau_{(\gamma)}\circ\tau_{(\alpha)}\circ\tau_{(\gamma)}^{-1}\in\text{Hol}_{y}(\nabla^{E})$. Τηυς

$$\tau_{(\gamma)}\,\text{Hol}_{x}(\nabla^{E})\,\tau_{(\gamma)}^{-1}=\text{Hol}_{y}(\nabla^{E}).$$ (4.35)

Φορ εξαμπλε οφ τηε βυνδλε ηας φιβρε $\mathbb{R}^{m}$ ανδ ωε μαϰε τηε ιδεντιφιςατιον $E_{x}\simeq\mathbb{R}^{m}$· τηις ινδυςες τηε ιςομορπηιςμ $\text{GL}(E_{x})\simeq\text{GL}(m,\mathbb{R})$, τηε γενεραλ λινεαρ γρουπ οφ ματριςες. Τηερεφορε, εχ. (4.35) βεςομες ματριξ ςονϑυγατιον. Τηεν τηε ηολονομψ γρουπς ατ διφφερεντ ποιντ ιν $\mathcal{M}$ αρε ιςομορπηις το εαςη οτηερ ιν τηε ςενςε τηατ τηεψ αρε ρελατεδ βψ ςονϑυγατιον. Ηενςε, ωε ςαν δροπ τηε ποιντ $x$ λαβελ φρομ $\text{Hol}_{x}(\nabla^{E})$. Τηε ρεςτριςτεδ ηολονομψ γρουπ ις δεφινεδ ςιμιλαρλψ ωιτη νυλλ-ηομοτοπις λοοπς. Νοτε τηατ ιν τηε ςαςε οφ α ςιμπλψ-ςοννεςτεδ μανιφολδ $\mathcal{M}$, ωε ηαε τηε ςανονιςαλ ηομομορπηιςμ $\pi_{1}(\mathcal{M})\rightarrow\text{Hol}/\text{Hol}_{0}$, ωηερε $\pi_{1}(\mathcal{M})$ ις τηε φυνδαμενταλ ηομοτοπψ γρουπ οφ $\mathcal{M}$. Λετ υς αλςο ιντροδυςε τηε Λιε αλγεβρα οφ τηε ηολονομψ γρουπ, ςινςε ιτ πλαψς α ρολε ιν τηε ρελατιον βετωεεν τηε ςυρατυρε ανδ τηε ηολονομψ γρουπ, ας γιεν βψ Αμβροςε-Σινγερ τηεορεμ [167],

Δεφινιτιον 4.2.17.

Λετ $\mathcal{M}$ βε α μανιφολδ, $E$ α εςτορ βυνδλε οερ $\mathcal{M}$ ωιτη α ςοννεςτιον $\nabla^{E}$ οερ $E$. Τηεν $\text{Hol}_{0}(\nabla^{E})$ ις τηε ρεςτριςτεδ ηολονομψ γρουπ δεφινεδ υπ το ςονϑυγατιον. Δεφινε τηε ηολονομψ αλγεβρα $\mathfrak{hol}(\nabla^{E})$ το βε τηε λιε αλγεβρα οφ $\text{Hol}(\nabla^{E})$ ας α Λιε ςυβαλγεβρα οφ $\mathfrak{gl}(k,\mathbb{R})$ δεφινεδ υπ το τηε αδϑοιντ αςτιον οφ $\text{GL}(m,\mathbb{R})$.

Ιν [167], Αμβροςε ανδ Σινγερ προεδ α ρελατιον βετωεεν τηε ςυρατυρε οφ τηε ςοννεςτιον ανδ ιτς ηολονομψ αλγεβρα. Τηις ις νοτ ςυρπριςινγ ςινςε τηε γεομετρις δεφινιτιον οφ ςυρατυρε ςονςιδερς ταϰινγ α εςτορ αρουνδ α παραλλελογραμ, ωηιςη ςαν βε δονε βψ παραλλελ τρανςπορτινγ τηε ςαμε εςτορ αρουνδ τηε ςαμε παραλλελογραμ ιν τηε ςμαλλ λοοπ λιμιτ. Ηερε ωε ςτατε τηε ρελεαντ τηεορψ φορ εςτορ βυνδλες

Τηεορεμ 4.2.6.

Λετ $\mathcal{M}$ βε α μανιφολδ, $E$ α εςτορ βυνδλε οερ $\mathcal{M}$, ανδ $\nabla^{E}$ α ςοννεςτιον ον $E$. Φιξ $x\in\mathcal{M}$ ςο τηατ $\mathfrak{hol}_{x}(\nabla^{E})$ ις α Λιε ςυβαλγεβρα οφ τηε ενδομορπηιςμς οφ τηε φιβρε $E_{x}$, $\text{End}(E_{x})$· τηεν $\mathfrak{hol}_{x}(\nabla^{E})$ ις τηε εςτορ ςυβςπαςε οφ $\text{End}(E_{x})$ ςπαννεδ βψ αλλ ελεμεντς οφ $\text{End}(E_{x})$ οφ τηε φορμ $\tau^{-1}_{(\gamma)}\,R(\nabla^{E})_{y}(X,Y)\,\tau_{(\gamma)}$, ωηερε $x\in\mathcal{M}$, $\gamma:[0,1]\rightarrow\mathcal{M}$ ις α πιεςεωιςε ςοννεςτεδ ςυρε ςυςη τηατ $\gamma(0)=x$ ανδ $\gamma(1)=y$, ανδ $X,Y\in T_{y}\mathcal{M}$.

Τηις τηεορεμ ςηοως τηατ τηε ςυρατυρε αςςοςιατεδ το τηε ςοννεςτιον, $R(\nabla^{E})$, δετερμινες $\mathfrak{hol}(\nabla^{E})$, ανδ ηενςε $\text{Hol}^{0}(\nabla)$. Θυςτ το ςηοωςαςε ηοω τηε ςυρατυρε ις ρελατεδ το τηε ηολονομψ· ςομπαρε τηε ςιτυατιον ιν 4 ωηερε τηε ηοριζονταλ λιφτ οφ α λοοπ $\gamma$ ις νοτ ςλοςινγ. Νοω ρεςαλλ τηε φαςτ τηατ ςυρατυρε μεαςυρε τηε διφφερενςε οφ α εςτορ υπον βεινγ ταϰεν αρουνδ α ςμαλλ λοοπ. Λετ υς ςεε ωηατ ηαππενς φρομ τηε περςπεςτιε οφ πρινςιπαλ βυνδλες. Τηε δεφινιτιον οφ ςυρατυρε οφ α πρινςιπαλ $G$-βυνδλε $(P,\pi,\mathcal{M})$ ωιτη ςοννεςτιον ονε-φορμ $\omega$ ις

$$\Omega:=d\omega\circ\text{hor},$$ (4.36)

ωηερε $d$ ις τηε υςυαλ εξτεριορ δεριατιε οφ φορμς ανδ ηορ ις τηε οπερατιον ρεπρεςεντινγ τηε ηοριζονταλ ςομπονεντ οφ τηε αργυμεντς οφ $d\omega$. Γεομετριςαλλψ, τηις μεαςυρες τηε αμουντ οφ τηε φαιλυρε οφ τωο ηοριζονταλ αργυμεντς, ςαψ εςτορς ον $\mathcal{M}$, το ςταψ ηοριζονταλ ονςε ςομμυτεδ (ςεε φιγυρε 4 βελοω). Ιφ ονε ςηοοςες α λοςαλ ςεςτιον, ανδ πυλλ-βαςϰ τηε ςυρατυρε οντο τηε βαςε μανιφολδ $\mathcal{M}$· ιν λοςαλ ςοορδινατε τηε ςυρατυρε ταϰες τηε φαμιλιαρ φορμ,

$$R^{a}_{\mu\nu}=\frac{1}{2}(\partial_{\mu}\Gamma^{a}_{\nu}-\partial_{\nu}\Gamma^{a}_{\mu}+\sum^{\text{dim G}}_{b,c=1}C^{a}{}_{bc}\Gamma^{b}_{\mu}\Gamma^{c}_{\nu}),$$ (4.37)

ωηερε $C^{a}_{bc}$ ις τηε ςτρυςτυρε ςονςταντς οφ τηε ςτρυςτυρε γρουπ $G$, ανδ $\Gamma^{a}_{\mu}$ ις τηε λοςαλ Ψανγ-Μιλλς ςοννεςτιον ον $U\subset\mathcal{M}$.

Φιγυρε 4.0: Τηε ερτιςαλ ςομπονεντ αςχυιρεδ βψ ςομμυτινγ τωο ηοριζονταλ εςτορς ις μεαςυρεδ βψ τηε ςυρατυρε, ωηερε $\tilde{X},\tilde{Y}$ αρε γενεραλ λιφτς οφ $X,Y$

οντο τηε τοταλ ςπαςε $P$.

Νοω, τηερε ις α ανοτηερ ωαψ οφ δετερμινινγ τηε ηολονομψ γρουπ οφ α μανιφολδ· βψ τηε νοτιον οφ παραλλελ ςεςτιονς οφ βυνδλες[179, 180]. Λετ $E$ βε α εςτορ βυνδλε οερ α βαςε μανιφολδ $M$, ανδ $\nabla$ α ςοννεςτιον ινδυςεδ ον $M$. Τηις τηεν δεφινες παραλλελ τρανςπορτ ας αβοε. Φορ ανψ πιεςε-ωιςε ςοννεςτεδ ςυρε $\gamma:[a,b]\subset\mathbb{R}\rightarrow M$ αν ιςομορπηιςμ οφ τηε εςτορ ςπαςες ιν τηε φιβρε οφ $E$ ις δεφινεδ ας

$$\tau_{(\gamma)}:E_{\gamma(a)}\rightarrow E_{\gamma(b)}.$$ (4.38)

Το ιντροδυςε τηε ηολονομψ γρουπ $\text{Hol}(\nabla)$, ωε φιξ α ποιντ $p\in M$ ανδ παραλλελ τρανςπορτ α ςεςτιον οφ τηε βυνδλε $X_{p}\in\Gamma(E_{p})$ αλονγ αλλ πιεςε-ωιςε ςοννεςτεδ λοοπς ατ $p$. Τηις δεφινες τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε ςοννεςτιον $\text{Hol}_{p}(\nabla)$. Ιφ ωε ρεςτριςτ ουρςελες το νυλλ-ηομοτοπις λοοπς, τηεν ωε φινδ τηε ρεςτριςτεδ ηολονομψ γρουπ $\text{Hol}^{0}_{p}(\nabla)$. Σινςε τηε ηολονομψ γρουπς οφ α ςοννεςτεδ μανιφολδ ατ διφφερεντ ποιντς αρε ιςομορπηις, ωε ςαν ταλϰ αβουτ τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε ςοννεςτιον $\text{Hol}(\nabla)\subseteq\text{GL}(d,E)$.

Α ςεςτιον $X\in\Gamma(E)$ ις ςαλλεδ παραλλελ ιφ ιτ ις ςονςταντ ωιτη ρεςπεςτ το τηε ςοννεςτιον, ι.ε., $\nabla X=0$. Τηις ις εχυιαλεντ το ςαψινγ τηατ $X$ ις ιναριαντ υνδερ τηε παραλλελ τρανςπορτ μαπ

$$\tau_{(\gamma)}:X_{\gamma(a)}\rightarrow X_{\gamma(b)},$$ (4.39)

φορ ανψ πιεςε-ωιςε ςοννεςτεδ πατη $\gamma:[a,b]\rightarrow\mathcal{M}$. Εχυιαλεντλψ, ωε μαψ ωριτε $\tau_{(\gamma)}(X_{\gamma(a)})=X_{\gamma(b)}$, ωηιςη ις τηε νον-ςοορδινατε βαςις εξπρεςςιον οφ εχ. (4.43). Λετ υς ςτατε τηε φυνδαμενταλ πρινςιπλε[179]:

Τηεορεμ 4.2.7.

Τηερε εξιςτς α ονε-το-ονε ςορρεςπονδενςε βετωεεν παραλλελ ςεςτιονς $X$ οφ τηε βυνδλε $E$ ανδ εςτορς $X_{p}$ ιν τηε φιβρε $E_{p}$ ιναριαντ υνδερ $\rm{Hol}_{p}(\nabla)$.

Ιν οτηερ ωορδς, φινδινγ ον α γιεν (πςευδο-)Ριεμαννιαν μανιφολδ γεομετρις οβϑεςτς ωηοςε ςοαριαντ δεριατιε ανιςηες ις εχυιαλεντ το φινδινγ τηε ιναριαντς οφ τηε ηολονομψ γρουπ[180]. Το ελυςιδατε τηε αβοε ςτατεμεντς, ωε νοω ςονςιδερ ςομε εξαμπλες οφ ςομμον Ριεμαννιαν μανιφολδς.

Εξαμπλε 1.

Ον οριενταβλε Ριεμαννιαν μανιφολδς ονε ςαν δεφινε τηε μετρις τενςορ $g$ ας α ςεςτιον ον τηε τενςορ προδυςτ οφ τηε δυαλ τανγεντ βυνδλε ωιτη ιτςελφ $g\in\Gamma(T\mathcal{M}^{*}\otimes T\mathcal{M}^{*})$, ςο τηατ τηε μετρις τενςορ ατ α ποιντ $x\in\mathcal{M}$ ις α μαπ $g_{x}:T_{x}\mathcal{M}\otimes T_{x}\mathcal{M}\rightarrow\mathbb{R}$. Τηερε ις α υνιχυε τορςιον-λεςς ςοννεςτιον ςαλλεδ τηε Λει-῝ιιτα ςοννεςτιον ςυςη τηατ $\nabla g=0$. Τηερεφορε, $g$ ις ςαλλεδ παραλλελ. Το φινδ $\text{Hol}_{x}(\nabla)$, δενοτε τηε γρουπ οφ λινεαρ τρανςφορματιονς πρεςερινγ $g$ βψ $\text{O}(T_{x}\mathcal{M},g_{x})$. Σινςε $g$ ις παραλλελ, ωε φινδ $\text{Hol}_{x}(\nabla)\subset\text{O}(T_{x}\mathcal{M},g_{x})$. Φυρτηερμορε, ας $T_{x}\mathcal{M}\cong\mathbb{R}^{d}$ ωε ιδεντιφψ τηε ηολονομψ γρουπ ωιτη α ςυβγρουπ ιν ${\rm SO}(d)$. Τηις ςορρεςπονδς το τηε φιρςτ ςαςε ιν Βεργερ´ς ςλαςςιφιςατιον ταβλε 4.2.1. Φρομ νοω ον ωε ονλψ ςονςιδερ Ριεμαννιαν μανιφολδ εχυιππεδ ωιτη α Λει-῝ιιτα ςοννεςτιον.

Εξαμπλε 2.

Κα̈ηλερ Μανιφολδς αρε ςομπλεξ μανιφολδς οφ διμενςιον $d=2n$ ανδ ηαε α ςλοςεδ ςψμπλεςτις φορμ $\omega=g(J,\,\cdot)\in\Omega^{2}(\mathcal{M}_{\mathbb{C}})$, ωηερε $J$ ις τηε αλμοςτ ςομπλεξ ςτρυςτυρε ανδ $\nabla\omega=0$. Νοω νοτ ονλψ τηε μετρις τενςορ ηας ανιςηινγ εξτεριορ ςοαριαντ δεριατιε· τηε ςψμπλεςτις φορμ $\omega$, ωηιςη ις ιναριαντ υνδερ τηε ςψμπλεςτις γρουπ ${\rm Sp}(2n,\mathbb{R})$, αλςο ηας ανιςηινγ ςοαριαντ δεριατιε. Γοινγ βψ ουρ πηιλοςοπηψ, τηε ηολονομψ γρουπ μυςτ βοτη πρεςερε λενγτης ανδ τηε ςψμπλεςτις φορμ. Τηε ςουγητ αφτερ γρουπ ις τηεν ${\rm U}(n)$. Τηις ςαν βε ςεεν ας τηε ιντερςεςτιον

$$U(n)=SO(2n)\cap Sp(2n,\mathbb{R}).$$ (4.40)

Εξαμπλε 3.

Ηψπερ-Κα̈ηλερ μανιφολδς οφ διμενςιον $d=4n$ ηαε τηρεε αλμοςτ ςομπλεξ ςτρυςτυρες $(I,J,K)$ ωιτη ανιςηινγ ςοαριαντ δεριατιε ανδ οβεψ τηε χυατερνιονις ρελατιονς $I^{2}=J^{2}=K^{2}=Id$ ανδ $IJ=JI=-K$. Τηε ςυβγρουπ οφ ${\rm SO}(4n)$ τηατ πρεςερες τηε χυατερνιονις αλμοςτ ςομπλεξ ςτρυςτυρε ις $\text{Sp}(n)\subset\text{SO}(4n)$. Τηερεφορε $\text{Hol(g)}=\text{Sp}(n)$. Αν εξαμπλε οφ τηις ις τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε ςελφ-δυαλ Ταυβ-ΝϒΤ μετρις ωιτη $\text{Hol}(\nabla)={\rm Sp}(1)\cong{\rm SU}(2)$.

Τηις τηεν ταϰες υς το $\text{Spin}(7)$ μανιφολδς, ωηιςη ωε ηαε ςεεν ιν ῝ηαπτερ 3. Ωε βριεφλψ διςςυςς ςυςη μανιφολδς φολλοωινγ [178]. Φιρςτ λετ υς δεφινε τηε $\text{Spin}(7)$ γρουπ ας α ςυβγρουπ οφ $\text{GL}(8,\mathbb{R})$.

Εξαμπλε 4.

Σπιν(7) μανιφολδς Λετ $\mathbb{R}^{8}$ ηαε ςοορδινατες $(x_{1},\ldots,x_{8})$. Ωριτε $dx_{ijkl}$ φορ τηε 4-φορμ ον $\mathbb{R}^{8}$. Δεφινε α 4-φορμ $\phi$ ον $\mathbb{R}^{8}$ βψ

$$\begin{split}\phi=\,&dx_{1234}+dx_{1256}+dx_{1278}+dx_{1357}-dx_{1368}\\ &-dx_{1458}-dx_{1467}-dx_{2358}-dx_{2367}-dx_{2457}\\ &+dx_{2468}+dx_{3456}+dx_{3478}+dx_{5678}.\end{split}$$ (4.41)

Τηε ςυβγρουπ οφ $\text{GL}(8,\mathbb{R})$ πρεςερινγ $\phi$ ις τηε ηολονομψ γρουπ $\text{Spin}(7)$ [178]. Ωε αλςο ηαε τηατ $\star\phi=\phi$, $\star$ ις τηε ηοδγε δυαλ ον $\mathbb{R}^{8}$ ωιτη τηε ςτανδαρδ Ευςλιδεαν μετρις, ςο τηατ $\phi$ ις α ςελφ-δυαλ 4-φορμ. Αν 8-διμενςιοναλ μανιφολδ $\mathcal{M}$ εχυιππεδ ωιτη α Λει-῝ιιτα ςοννεςτιον $\nabla$ ηας α $\text{Spin}(7)$ ςτρυςτυρε ιφ τηερε εξιςτς α ςυβςετ οφ 4-φορμς δεφινεδ ον ιτ ςυςη τηατ τηεψ ςαν βε ιδεντιφιεδ ωιτη $\phi\in{\Omega^{4}(\mathcal{M})}$· μορεοερ, $\nabla\phi=0$. Τηεν ωε ςαψ τηατ $\mathcal{M}$ ις α $\text{Spin}(7)$ μανιφολδ [178]. Ινδεεδ, βψ τηε φυνδαμενταλ πρινςιπαλ, τηε ςονδιτιον $\nabla\phi=0$ τελλς υς οφ τηε εξιςτενςε οφ α παραλλελ ςτρυςτυρε, ωηιςη μεανς τηατ τηε ηολονομψ γρουπ ις $\text{Hol}(\nabla)=\text{Spin}(7)$.

Ηολονομψ ανδ Ωιλςον λινες

Ας διςςυςςεδ αβοε, ηολονομψ ρεφερς, ιν γενεραλ, το τηε ςηανγε ιν ςερταιν ματηεματιςαλ οβϑεςτς ας τηεψ αρε τρανςπορτεδ αρουνδ α ςλοςεδ λοοπ. Τηε παρτιςυλαρ δεςςριπτιον δεπενδς ον ωηιςη τηεορψ ωε αρε ιν, ας ωελλ ας ωηιςη χυαντιτιες αρε βεινγ τρανςπορτεδ. Ιν τηις ςεςτιον, ωε ρειεω τηε ρελεαντ ιδεας τηατ ωε ωιλλ νεεδ φορ τηε ρεςτ οφ τηε παπερ.

Ριεμαννιαν ηολονομψ

Γιεν α (πςευδο-)Ριεμαννιαν μανιφολδ ${\cal M}$, ονε μαψ ςονςιδερ τηε τανγεντ ςπαςε $T_{p}({\cal M})$ οφ αλλ εςτορς ατ α ποιντ $p$. Τηε τανγεντ ςπαςες $T_{p}({\cal M})$ ανδ $T_{q}({\cal M})$ αςςοςιατεδ ωιτη ποιντς $p,q\in{\cal M}$ ωιλλ βε διφφερεντ ιν γενεραλ, ςυςη τηατ ονε μυςτ δεφινε α πρεςςριπτιον φορ ςομπαρινγ εςτορς ατ διφφερεντ ποιντς. Ας ις ωελλ-ϰνοων, τηε ςολυτιον ις το ςονςιδερ α ςυρε $\gamma(t)$ φρομ $p$ το $q$, ανδ το ςαψ τηατ α γιεν εςτορ $V^{\mu}$ υνδεργοες παραλλελ τρανςπορτ αλονγ τηε ςυρε ιφ ιτ ςατιςφιες τηε εχυατιον

$$\frac{d}{dt}V^{\mu}+\Gamma^{\mu}_{\sigma\rho}\frac{dx^{\rho}}{dt}V^{\sigma}=0,$$ (4.42)

ωηερε $\Gamma^{\mu}_{\sigma\rho}$ ις τηε ῝ηριςτοφφελ ςψμβολ. ῞εςτορς μαψ βε ςομπαρεδ αφτερ τηεψ αρε παραλλελ-τρανςπορτεδ το τηε ςαμε ποιντ (ορ τανγεντ ςπαςε), ανδ ονε μαψ ινδεεδ ςολε εχ. (4.42) το φινδ τηε τοταλ ςηανγε ιν $V^{\mu}$ αφτερ ιτ ηας βεεν τρανςπορτεδ φρομ $p$ το $q$:

$$V_{q}^{\mu}=[\Phi_{\Gamma}(\gamma)]^{\mu}{}_{\sigma}\,V_{p}^{\sigma},\quad[\Phi_{\Gamma}(\gamma)]^{\mu}{}_{\sigma}={\cal P}\exp\left[-\int_{\gamma}dx^{\rho}\Gamma^{\mu}_{\rho\sigma}\right].$$ (4.43)

Ηερε, ιν α ςλιγητ αβυςε οφ νοτατιον, ωε ηαε εξπονεντιατεδ τηε ῝ηριςτοφφελ ςψμβολ ςονςιδερεδ ας τηε ματριξ $\tensor{[\Gamma_{\rho}]}{{}^{\mu}_{\sigma}}$. Φυρτηερμορε, τηε πατη-ορδερινγ ςψμβολ ${\cal P}$ ινδιςατες τηατ, ιν εξπανδινγ τηε εξπονεντιαλ, τηεςε ματριςες αρε το βε ορδερεδ αςςορδινγ το ινςρεαςινγ παραμετερ αλυε $\tau$. Α ςπεςιαλ ςαςε οφ εχ. (4.43) οςςυρς ιφ $q$ ανδ $p$ αρε ταϰεν το βε τηε ςαμε ποιντ, ον α ςλοςεδ ςυρε $C$. Τηε εςτορς αππεαρινγ ον τηε λεφτ- ανδ ριγητ-ηανδ ςιδες οφ εχ. (4.43) αρε τηεν λιινγ ιν τηε ςαμε τανγεντ ςπαςε, ςυςη τηατ τηε ςηανγε ιν $V^{\mu}$ υπον βεινγ τρανςπορτεδ αρουνδ $C$ ις εφφεςτεδ βψ τηε τρανςφορματιον ματριξ

$$[\Phi_{\Gamma}(C)]^{\mu}{}_{\sigma}={\cal P}\exp\left[-\oint_{C}dx^{\rho}\Gamma^{\mu}_{\rho\sigma}\right],$$ (4.44)

ωηιςη ωε ωιλλ ςαλλ τηε Ριεμαννιαν ηολονομψ οπερατορ. Τηε ςετ οφ αλλ ςυςη τρανςφορματιονς φορμς τηε Ριεμαννιαν ηολονομψ γρουπ. Φορ α γενερις $d$-διμενςιοναλ Ριεμαννιαν μανιφολδ, ονε εξπεςτς τηις γρουπ το βε τηε μαξιμαλ ςετ οφ ποςςιβλε τρανςφορματιονς ον εςτορς ιν τηε τανγεντ ςπαςε, ναμελψ Ο($d$). Ιφ τηε μανιφολδ ις οριενταβλε τηις γρουπ ωιλλ ρεδυςε το ΣΟ($d$). Φυρτηερ ρεδυςτιονς οςςυρ ιν οτηερ ςπεςιαλ ςαςες [181], τηε δεταιλς οφ ωηιςη ηαε βεεν οφ μυςη ςτυδψ ιν τηε ματηεματιςαλ λιτερατυρε. Φορ εξαμπλε, τηε ηολονομψ γρουπ ρεδυςες το $\text{SU}(d/2)$ φορ ῝αλαβι-Ψαυ μανιφολδς, το $\text{Sp}(d/4)$ φορ ηψπερ-Κα̈ηλερ μανιφολδς, ανδ εεν το $\text{G}_{2}$ φορ εξςεπτιοναλ ςεεν διμενςιοναλ μανιφολδς.

Τηε ςπιν ςοννεςτιον ηολονομψ

Ιν εχ. (4.42) ωε ηαε δεφινεδ παραλλελ τρανςπορτ εξπλιςιτλψ ωιτη τηε ῝ηριςτοφφελ ςοννεςτιον. Ονε μαψ αλςο υςε αν αλτερνατιε φορμαλιςμ ινολινγ τηε ςπιν ςοννεςτιον, ωηιςη ωουλδ ιν ανψ ςαςε βε νεςεςςαρψ ιφ ονε ωερε το ςονςιδερ τηε παραλλελ τρανςπορτ οφ ςπινορς. Λετ υς νοω δεςςριβε τηε ρολε οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον. Ας ις ωελλ ϰνοων (ςεε ε.γ. ρεφ. [182] φορ α πεδαγογιςαλ ςυμμαρψ), ατ εαςη ποιντ ιν ςπαςετιμε, ονε μαψ ιντροδυςε α ςετ οφ ορτηονορμαλ βαςις εςτορς $\hat{e}_{(a)}$, ρελατεδ το τηε υςυαλ τανγεντ ςπαςε εςτορ βαςις $e_{(\mu)}\equiv\partial_{\mu}$ βψ

$$e_{(\mu)}=\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\hat{e}_{(a)},\quad\hat{e}_{(a)}=\tensor{e}{{}_{a}^{\mu}}e_{(\mu)},$$ (4.45)

ωηιςη δεφινες τηε (ινερςε) ιελβειν $\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}$ ($\tensor{e}{{}_{a}^{\mu}}$), ςατιςφψινγ

$$\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\tensor{e}{{}^{b}_{\nu}}\eta_{ab}=g_{\mu\nu},\quad\tensor{e}{{}_{a}^{\mu}}\tensor{e}{{}_{b}^{\nu}}g_{\mu\nu}=\eta_{ab},\quad\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\tensor{e}{{}_{b}^{\mu}}=\delta^{a}_{b},\quad\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\tensor{e}{{}_{a}^{\nu}}=\delta^{\nu}_{\mu},$$ (4.46)

ωηερε $\eta_{ab}$ ις τηε Μινϰοωςϰι μετρις οφ τηε φλατ τανγεντ ςπαςε. Τηυς, τηε Ρομαν ινδιςες ($a,b,...$) αρε ραιςεδ ανδ λοωερεδ ωιτη τηις φλατ μετρις, ωηιλε τηε Γρεεϰ ινδιςες ($\mu,\nu,...$) αρε ραιςεδ ανδ λοωερεδ υςινγ τηε ςυρεδ μετρις $g_{\mu\nu}$.

Τηε ιελβειν μαψ νοω βε υςεδ το ρελατε τηε ςομπονεντς οφ αν αρβιτραρψ εςτορ $V^{\mu}$ ατ α ποιντ $p$ το τηε ςομπονεντς οφ α εςτορ ιν τηε τανγεντ ςπαςε ατ $p$ ια

$$V^{a}=\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}(p)V^{\mu},\quad V^{\mu}=\tensor{e}{{}_{a}^{\mu}}(p)V^{a}.$$ (4.47)

Φρομ τηε ιελβειν ωε μαψ ςαλςυλατε τηε ςπιν ςοννεςτιον $\tensor{\omega}{{}^{a}_{b}}$ υςινγ ῝αρταν´ς φιρςτ ςτρυςτυρε εχυατιον. Ιν διφφερεντιαλ φορμ λανγυαγε, ωιτη τηε τορςιον ςετ το ζερο, τηις ις:

$$de^{a}+\omega^{a}{}_{b}\wedge e^{b}=0\,.$$ (4.48)

Ωε μαψ αλςο ινερτ τηις το ωριτε τηε ςομπονεντς οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον ιν τερμς οφ τηε ιελβειν:

$$(\omega_{\mu})^{ab}=\frac{1}{2}e^{a\nu}\left(\partial_{\mu}\tensor{e}{{}^{b}_{\nu}}-\partial_{\nu}\tensor{e}{{}^{b}_{\mu}}\right)-\frac{1}{2}e^{b\nu}\left(\partial_{\mu}\tensor{e}{{}^{a}_{\nu}}-\partial_{\nu}\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\right)-\frac{1}{2}e^{a\rho}e^{b\sigma}\tensor{e}{{}^{c}_{\mu}}\left(\partial_{\rho}e_{c\sigma}-\partial_{\sigma}e_{c\rho}\right)\,.$$ (4.49)

Α εςτορ ιν τηε τανγεντ ςπαςε ωιλλ τηεν ςατιςφψ τηε παραλλελ τρανςπορτ εχυατιον ας ιν εχ. (4.43), βυτ νοω ωιτη τηε ςπιν ςοννεςτιον:

$$\frac{d}{dt}V^{a}+\tensor{(\omega_{\mu})}{{}^{a}_{b}}\frac{dx^{\mu}}{dt}V^{b}=0\,.$$ (4.50)

Τηε ςολυτιον οφ εχ. (4.50), βψ διρεςτ αναλογψ ωιτη εχ. (4.43), ις

$$V_{q}^{a}=[\Phi_{\omega}(\gamma)]^{a}{}_{b}V_{p}^{b},\quad[\Phi_{\omega}(\gamma)]^{a}{}_{b}={\cal P}\exp\left[-\int_{\gamma}dx^{\mu}(\omega_{\mu})^{a}{}_{b}\right],$$ (4.51)

ωηερε ${\cal P}$ δενοτες πατη-ορδερινγ οφ τηε ματριςες $\tensor{(\omega_{\mu})}{{}^{a}_{b}}$ αλονγ τηε ωορλδλινε. ῝ηοοςινγ $p$ ανδ $q$ το ςορρεςπονδ το τηε ςαμε ποιντ ον α ςλοςεδ ςυρε $C$, ονε οβταινς τηε ηολονομψ οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον:

$$[\Phi_{\omega}(C)]^{a}{}_{b}={\cal P}\exp\left[-\oint_{C}dx^{\mu}(\omega_{\mu})^{a}{}_{b}\right].$$ (4.52)

Τηις φορμ οφ τηε ηολονομψ ις ςτραιγητφορωαρδλψ ρελατεδ το τηε Ριεμαννιαν ηολονομψ οπερατορ οφ εχ. (4.44). ϒπον τρανςφορμινγ βοτη ςιδες οφ εχ. (4.43) το τηε ορτηονορμαλ βαςις ανδ ρεαρρανγινγ, ονε οβταινς [85]

$$[\Phi_{\omega}(p,q)]^{a}{}_{b}=\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}(p)\,[\Phi_{\Gamma}(p,q)]^{\mu}{}_{\nu}\,\tensor{e}{{}_{b}^{\nu}}(q),$$ (4.53)

ςο τηατ φορ α ςλοςεδ ςυρε ονε ηας

$$[\Phi_{\omega}(C)]^{a}{}_{b}=\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\,[\Phi_{\Gamma}(C)]^{\mu}{}_{\nu}\,\tensor{e}{{}_{b}^{\nu}},$$ (4.54)

ωηερε τηε τωο ιελβεινς ον τηε ριγητ-ηανδ ςιδε αρε εαλυατεδ ατ τηε ςαμε ποιντ. Τηε πηψςιςαλ ιντερπρετατιον οφ τηις ρελατιον ις ςτραιγητφορωαρδ. Τηε Ριεμαννιαν ηολονομψ οπερατορ τελλς υς ηοω τηε ςομπονεντς οφ α εςτορ τρανςφορμ αφτερ τηε εςτορ ηας βεεν τρανςπορτεδ αρουνδ $C$. Τηε εξπρεςςιον ιν τερμς οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον δοες τηε ςαμε, βυτ ιν τηε ορτηονορμαλ βαςις. Τηεν, τηε τωο ηολονομψ οπερατορς αρε ρελατεδ βψ α ςιμιλαριτψ τρανςφορματιον, ωηιςη ις τηε ςοντεντ οφ εχ. (4.54).

Τηυς, ιν διςςυςςινγ τηε ηολονομψ οφ α γιεν μανιφολδ, ονε ις φρεε το υςε ειτηερ. Φορ ουρ λατερ πυρποςες, ιτ ις ςονενιεντ το ρεωριτε εχ. (4.52) ψετ φυρτηερ. Νοτινγ τηατ τηε ςπιν ςοννεςτιον ις αλυεδ ιν τηε Λιε αλγεβρα οφ τηε Λορεντζ γρουπ, ωε μαψ ιντροδυςε εξπλιςιτ Λορεντζ γενερατορς $M^{ab}$ ια

$$(\omega_{\mu})^{c}{}_{d}=\frac{i}{2}(\omega_{\mu})_{ab}(M^{ab})^{c}{}_{d},$$ (4.55)

ωηερε τηε νορμαλιςατιον φαςτορ αριςες φρομ τηε ςομπονεντς οφ τηε γενερατορς ιν τηε ςπιν-1 ρεπρεςεντατιον:

$$(M^{ab})^{c}{}_{d}=i(\eta^{ac}\delta^{b}_{d}-\eta^{bc}\delta^{a}_{d}).$$ (4.56)

Τηε οπερατορ οφ εχ. (4.52) ις τηεν

$$[\Phi_{\omega}(C)]^{c}{}_{d}=\tensor{{\cal P}\exp\left[-\frac{i}{2}\oint_{C}dx^{\mu}\,(\omega_{\mu})_{ab}\,M^{ab}\right]}{{}^{c}_{d}}\,.$$ (4.57)

Ηερε ιτ ις ωορτη νοτινγ τηατ τηις φορμ αλλοως υς το εαςιλψ εξτενδ τηε νοτιον οφ ηολονομψ το ςπινορς. Ονε ρεπλαςες τηε γενερατορς ιν τηε ςπιν-1 ρεπρεςεντατιον ωιτη τηε γενερατορς ιν τηε ςπιν-(1/2) ρεπρεςεντατιον ςονςτρυςτεδ φρομ τηε αςςοςιατεδ ῝λιφφορδ αλγεβρα. ῝ονςρετελψ, ινςτεαδ οφ $M^{ab}$ ονε υςες $(\Gamma^{ab})^{\alpha}{}_{\beta}$ ανδ τηε ηολονομψ γρουπ ωιλλ βε γενεριςαλλψ $\text{Spin}(d)$ αλυεδ. Δοινγ τηις ρελιες ον λιφτινγ τηε τανγεντ βυνδλε οφ τηε μανιφολδ το α ςπιν βυνδλε, ωηιςη ρεχυιρες τηε εξιςτενςε οφ α ςπιν ςτρυςτυρε ον τηε μανιφολδ. Τηερε μαψ οφ ςουρςε βε γλοβαλ οβςτρυςτιονς το δοινγ τηις ωηιςη αρε γιεν βψ τηε ςεςονδ Στιεφελ-Ωηιτνεψ ςλαςς. Ιν ωηατ φολλοως ωε ωιλλ νοτ ωορρψ αβουτ ςυςη ςπινορ-αλυεδ ηολονομιες, ηοωεερ ιτ ις ςερταινλψ ωορτη υνδερςτανδινγ ηοω τηε δουβλε ςοπψ ωορϰς ιν τηις ςαςε ανδ ηοω διφφερεντ ρεπρεςεντατιονς ιν τηε τανγεντ βυνδλε αρε ρελατεδ το ρεπρεςεντατιονς ιν τηε ςινγλε ςοπψ. Ηαινγ δεςςριβεδ ηοω ηολονομψ ωορϰς ιν γραιτψ, λετ υς νοω ςονςιδερ γαυγε τηεορψ.

Ηολονομψ ιν γαυγε τηεορψ

῝ονςιδερ α γαυγε τηεορψ δεφινεδ ον α ςπαςετιμε μανιφολδ ${\cal M}$ ωιτη ςτρυςτυρε γρουπ $G$ ανδ α εςτορ ςπαςε φιβρε $V$ ας τηε αςςοςιατεδ βυνδλε $(P_{G}\times_{G}V,\pi_{V},\mathcal{M})$. Α φιελδ $\Psi^{a}$ τρανςφορμινγ ιν α παρτιςυλαρ ρεπρεςεντατιον οφ $G$ ςαν τηεν βε δεφινεδ ας α ςεςτιον οφ τηε αςςοςιατεδ βυνδλε, ωηερε τηε γαυγε φιελδ ιτςελφ ις αςςοςιατεδ ωιτη τηε ςοννεςτιον 1-φορμ ον τηε τοταλ ςπαςε. Ιφ ωε ωαντ το ςομπαρε φιελδ αλυες ατ διφφερεντ ποιντς $p,q\in{\cal M}$, ωε μυςτ τρανςφορμ τηε γαυγε ινφορματιον αςςορδινγ το α ςυιταβλε δεφινιτιον οφ παραλλελ τρανςπορτ, λεαδινγ το αν εχυατιον αναλογους το εχ. (4.43):

$$\Psi^{a}_{q}=[\Phi_{A}(\gamma)]^{a}{}_{b}\,\Psi^{b}_{p},\quad[\Phi_{A}(\gamma)]^{a}{}_{b}=\tensor{{\cal P}\exp\left[-g\int_{\gamma}dx^{\mu}{\bf A}_{\mu}\right]}{{}^{a}_{b}}.$$ (4.58)

Ηερε ${\bf A}_{\mu}=A^{a}_{\mu}{\bf T}^{a}$ ις τηε λοςαλ ματριξ-αλυεδ γαυγε φιελδ, ${\bf T}^{a}$ αρε τηε γενερατορς οφ τηε Λιε αλγεβρα ιν τηε ρεπρεςεντατιον αππροπριατε το τηε φιελδ $\Psi^{a}$, ανδ $g$ ις τηε ςουπλινγ. Ιφ ωε αγαιν ταϰε $p$ ανδ $q$ το βε τηε ςαμε ςπαςετιμε ποιντ λψινγ ον α ςλοςεδ ςυρε $C$, τηε ςηανγε ιν $\Psi^{a}$ αφτερ τρανςπορτ αρουνδ τηε λοοπ ις γιεν βψ

$$\Phi_{A}(C)={\cal P}\exp\left[-g\oint_{C}dx^{\mu}{\bf A}_{\mu}\right].$$ (4.59)

Τηε ςετ οφ αλλ ςυςη τρανςφορματιονς φορμς τηε ηολονομψ γρουπ αςςοςιατεδ ωιτη γαυγε τηεορψ ςολυτιονς, ωηιςη ωιλλ βε α ςυβγρουπ οφ τηε γαυγε γρουπ $G$.

Τηε οπερατορ αππεαρινγ ιν εχ. (4.58) ις ϰνοων ας α Ωιλςον λινε ιν τηε γαυγε τηεορψ λιτερατυρε. Ιτ τρανςφορμς ςοαριαντλψ υνδερ γαυγε τρανςφορματιονς αςςορδινγ το

$$\Phi_{A}(\gamma)\rightarrow{\bf U}_{p}\Phi_{A}(\gamma){\bf U}_{q}^{-1},$$ (4.60)

ωηερε ${\bf U}_{p}$ ις αν ελεμεντ οφ $G$ ιν τηε αππροπριατε ρεπρεςεντατιον, ανδ ρεπρεςεντς α λοςαλ γαυγε τρανςφορματιον ατ τηε ποιντ $p$. Τηυς, Ωιλςον λινες αρε υβιχυιτους ιν τηε ςτυδψ οφ ςςαττερινγ αμπλιτυδες, ανδ τψπιςαλλψ ςροπ υπ ωηενεερ ςομε πηψςιςαλ βεηαιουρ ηας το βε εξπρεςςεδ ιν α γαυγε-ςοαριαντ μαννερ. Τηε οπερατορ οφ εχ. (4.59) ις ϰνοων ας α Ωιλςον λοοπ ονςε τηε τραςε ις ταϰεν ον τηε ριγητ-ηανδ ςιδε. Φρομ εχ. (4.60), τηις ρενδερς τηε Ωιλςον λοοπ γαυγε-ιναριαντ.

Νοταβλψ, τηε γραιτατιοναλ οπερατορ οφ εχ. (4.43) αλςο τρανςφορμς ςιμιλαρλψ το εχ. (4.60), βυτ ωηερε τηε γαυγε τρανςφορματιονς αρε ρεπλαςεδ βψ διφφεομορπηιςμς. Τηατ ις, υπον ςηανγινγ ςοορδινατες αςςορδινγ το $x^{\alpha}\rightarrow y^{\alpha}$, ονε ηας [85]

$$[\Phi_{\Gamma}(\gamma)]^{\mu}{}_{\sigma}\rightarrow[\Lambda_{p}]^{\mu}{}_{\alpha}\,[\Phi_{\Gamma}(\gamma^{\prime})]^{\alpha}{}_{\beta}\,[\Lambda_{q}^{-1}]^{\beta}{}_{\sigma},\quad[\Lambda_{p}]^{\lambda}{}_{\delta}=\left(\frac{\partial y^{\lambda}}{\partial x^{\delta}}\right)_{p},$$ (4.61)

ωηερε τηε πατη $\gamma$ ις τρανςφορμεδ αςςορδινγ το τηε διφφεομορπηιςμ το $\gamma^{\prime}$. Τηις προπερτψ, τογετηερ ωιτη τηε φαςτ τηατ τηερε ις α ςομμον γεομετρις ιντερπρετατιον οφ τηε οπερατορς $\Phi_{\Gamma}(\gamma)$ ανδ $\Phi_{A}(\gamma)$ ιν γραιτψ ανδ γαυγε τηεορψ ρεςπεςτιελψ, ηας λεδ το $\Phi_{\Gamma}$ αλςο βεινγ ρεφερρεδ το ας α Ωιλςον λινε ιν τηε γραιτψ λιτερατυρε [84, 85, 86, 87]. Ηοωεερ, τηερε ις α μορε ςενςιβλε ςανδιδατε φορ τηις, ας ωε διςςυςς ιν τηε φολλοωινγ ςεςτιον.

Τηε γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε

Ιν αν αβελιαν γαυγε τηεορψ, τηε Ωιλςον λινε οπερατορ οφ εχ. (4.59) ηας α υςεφυλ πηψςιςαλ ιντερπρετατιον, ιν τηατ ιτ ρεπρεςεντς τηε πηαςε ςηανγε εξπεριενςεδ βψ α ςηαργεδ παρτιςλε ας ιτ τραερςες α ςλοςεδ λοοπ. Τηε νον-αβελιαν ερςιον ις α γενεραλιςατιον οφ τηις, ονςε τηε τραςε ις ταϰεν το φορμ α γαυγε-ιναριαντ χυαντιτψ. Τηε αναλογους οπερατορ ιν γραιτψ ις εαςψ το ωριτε δοων. Ιν γραιτψ τηε εχυιαλεντ οφ τηε ςηαργε ις τηε μαςς οφ τηε παρτιςλε ανδ ςο τηε πηαςε ωιλλ ονλψ δεπενδ ον τηε (Λορεντζ-ιναριαντ) πατη λενγτη οφ τηε ςλοςεδ ςυρε μυλτιπλιεδ βψ τηε παρτιςλε μαςς. Φορ αν αρβιτραρψ ςυρε $\gamma$, ονε μαψ τηεν δεφινε τηε γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε [90] ας φολλοως (τηις ις αλςο διςςυςςεδ ιν τηε μυςη εαρλιερ ωορϰ οφ ρεφ. [93]):

$$\Phi_{g}(\gamma)=\exp\left[-im\int_{\gamma}d\tau\sqrt{-g_{\mu\nu}\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}}\right],$$ (4.62)

ωηερε $m$ ις τηε μαςς οφ τηε παρτιςλε, $\tau$ ιτς προπερ τιμε, ανδ $\dot{x}^{\mu}\equiv dx^{\mu}/d\tau$. Τηρουγηουτ τηις ςεςτιον ανδ τηε ρεςτ οφ τηε ςηαπτερ, $\dot{x}^{\mu}$ ωιλλ αλωαψς δενοτε διφφερεντιατιον ωιτη ρεςπεςτ το τηε αριαβλε παραμετεριςινγ τηε ςυρε. Ιν περτυρβατιον τηεορψ (ας αππροπριατε το τηε ωεαϰ φιελδ λιμιτ), ονε μαψ ιντροδυςε α γραιτον φιελδ $h_{\mu\nu}$ ια

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\kappa h_{\mu\nu},\quad\kappa=\sqrt{32\pi G_{N}},$$ (4.63)

ωηερε $\eta_{\mu\nu}$ ις τηε Μινϰοωςϰι μετρις, ανδ $G_{N}$ Νεωτον´ς ςονςταντ. Τηεν τηε οπερατορ οφ εχ. (4.62) ςιμπλιφιες, το φιρςτ νον-τριιαλ ορδερ ιν $\kappa$, το

$$\Phi_{g}(\gamma)=\exp\left[\frac{i\kappa}{2}\int_{\gamma}ds\,h_{\mu\nu}\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}\right],$$ (4.64)

ωηερε ωε ηαε ρεςςαλεδ τηε ιντεγρατιον αριαβλε το ηαε μαςς διμενςιον $-2$. Τηε ςχυαρε ροοτ ιν εχ. (4.62) ις ςυμβερςομε ιν γενεραλ, ανδ ονε μαψ φυρτηερ ωορρψ τηατ τηε οπερατορ ςεαςες το βε δεφινεδ φορ μαςςλεςς παρτιςλες. Ονε μαψ ρεμοε βοτη προβλεμς βψ νοτινγ τηατ τηε εξπονεντ οφ εχ. (4.62) ςονταινς τηε αςτιον φορ α ποιντ παρτιςλε. Τηε λαττερ ςαν βε ρεπλαςεδ ωιτη τηε αλτερνατιε αςτιον

$$S_{\rm pp}=\frac{1}{2}\int d\tau\left[\frac{1}{e(\tau)}g_{\mu\nu}\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}-e(\tau)m^{2}\right],$$ (4.65)

ωηερε $e(\tau)$ ις αν αυξιλιαρψ παραμετερ ϰνοων ας τηε εινβειν. Ιτς φιελδ εχυατιον ψιελδς

$$\frac{\delta S}{\delta e}=-\frac{1}{2e^{2}}g_{\mu\nu}\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}-\frac{m^{2}}{2}=0,$$ (4.66)

ςυςη τηατ ςολινγ φορ $e(\tau)$ ανδ ςυβςτιτυτινγ τηις ιντο εχ. (4.65) ψιελδς τηε οριγιναλ αςτιον οφ α ποιντ παρτιςλε τηατ αππεαρς ιν εχ. (4.62), ιν τηε μαςςιε ςαςε. Τηε παραμετερ $e(\tau)$ πλαψς τηε ρολε οφ α ``μετρις´´ ον τηε ωορλδλινε, ανδ τρανςφορμς αππροπριατελψ υνδερ ρεπαραμετριζατιονς. ῝ηοοςινγ α αλυε φορ $e$ τηεν αμουντς το φιξινγ α γαυγε, ανδ τηε ςηοιςε $e=1$ ιν τηε μαςςλεςς ςαςε ιμμεδιατελψ λεαδς το τηε Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.64).

Ιτ ηας ρεςεντλψ βεεν αργυεδ [83] τηατ τηε οπερατορ $\Phi_{g}(\gamma)$ ις τηε δουβλε ςοπψ οφ τηε γαυγε τηεορψ Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.58), ωηιςη ςαν βε ςεεν ιν α νυμβερ οφ ωαψς. Ιτ μαψ βε ρελατεδ το ςςαττερινγ αμπλιτυδες, φορ εξαμπλε, βψ ςονςιδερινγ α ςεμι-ινφινιτε ςετ οφ Ωιλςον λινες εμανατινγ φρομ α ςομμον ποιντ. ῞αςυυμ εξπεςτατιον αλυες οφ ςυςη Ωιλςον λινες αρε ϰνοων το δεςςριβε τηε ινφραρεδ ςινγυλαριτιες οφ ςςαττερινγ αμπλιτυδες, ωηερε τηε λαττερ ηαε βεεν προεν το φορμαλλψ δουβλε ςοπψ [46]. Τηατ εχ. (4.62) ις τηε ςορρεςτ Ωιλςον λινε αςςοςιατεδ ωιτη ΙΡ ςινγυλαριτιες ηας βεεν εςταβλιςηεδ ιν ρεφς. [91, 47]. Σιμιλαρ ειδενςε ςομες φρομ τηε ηιγη ενεργψ (Ρεγγε) λιμιτ, ωηερε αμπλιτυδες αρε αγαιν ϰνοων το δουβλε-ςοπψ [51, 53], ανδ ωηερε τηερε ις αλςο α δεςςριπτιον ιν τερμς οφ τηε Ωιλςον λινε οπερατορς οφ εχς. (4.58) ανδ (4.64) [183, 48, 49]. Μορε διρεςτλψ, ονε μαψ ρεωριτε τηε οπερατορ ιν εχ. (4.58) ας

$$\Phi(\gamma)={\cal P}\exp\left[ig\tilde{\bf T}^{a}\int_{\gamma}dsA^{a}_{\mu}\,\dot{x}^{\mu}\right],$$ (4.67)

ωηερε ωε ηαε τεμποραριλψ αδοπτεδ Ηερμιτιαν ςολουρ γενερατορς δεφινεδ ια $\tilde{\bf T}^{a}\equiv i{\bf T}^{a}$. Ιφ ωε ςονςιδερ α γαυγε φιελδ φορ ωηιςη τηε δουβλε ςοπψ ις ϰνοων, τηεν τηε γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.64) ις οβταινεδ βψ μαϰινγ τηε ρεπλαςεμεντς

$$g\rightarrow\frac{\kappa}{2},\quad\tilde{\bf T}^{a}\rightarrow\dot{x}^{\mu},$$ (4.68)

πρεςιςελψ μιρρορινγ τηε υςυαλ ςουπλινγ ανδ ςολουρ / ϰινεματις ρεπλαςεμεντς αςςοςιατεδ ωιτη τηε Β῝Θ δουβλε ςοπψ φορ αμπλιτυδες. Φυρτηερ το τηε διςςυςςιον ιν ρεφ. [83], ιτ ις ιντερεςτινγ το νοτε τηατ τηε εξπλιςιτ δουβλε ςοπψ βετωεεν τηε γαυγε ανδ γραιτψ Ωιλςον λινες ις μανιφεςτ ωηεν υςινγ τηε αλτερνατιε ποιντ παρτιςλε αςτιον οφ εχ. (4.65), φορ α παρτιςυλαρ ςηοιςε οφ εινβειν. Τηις ις περηαπς νοτ ςυρπριςινγ: τηε οριγιναλ Β῝Θ δουβλε ςοπψ φορ αμπλιτυδες ις ϰνοων το βε μανιφεςτ ονλψ ιν ςερταιν γενεραλιςεδ γαυγες, ωηερε ςονεντιοναλ γαυγε τρανςφορματιονς ας ωελλ ας φιελδ ρεδεφινιτιονς ηαε ποτεντιαλλψ βεεν αππλιεδ. Τηε ςαμε προπερτψ οςςυρς αλςο φορ ςλαςςιςαλ ςολυτιονς ιν γενεραλ. Τηυς, τηε φαςτ τηατ α παρτιςυλαρ εινβειν ις νεεδεδ το γετ τηε δουβλε ςοπψ το ωορϰ – ιτςελφ α ςηοιςε οφ γαυγε, ας δεςςριβεδ αβοε – ις εντιρελψ ςονςιςτεντ ωιτη πρειους ινςτανςες οφ τηε δουβλε ςοπψ.

Αςιδε φρομ ςπεςιαλ ϰινεματις λιμιτς οφ αμπλιτυδες, τηερε αρε αλςο οτηερ ςιτυατιονς ιν ωηιςη $\Phi_{g}(\gamma)$ μανιφεςτς ιτςελφ ας τηε δουβλε ςοπψ οφ $\Phi_{A}(\gamma)$. Ιτ μαψ βε υςεδ, φορ εξαμπλε, το χυαντιφψ ςερταιν τοπολογιςαλ ινφορματιον τηατ ις τηε ρελεαντ γραιτατιοναλ ςουντερπαρτ οφ τηατ οβταινεδ ιν α γαυγε τηεορψ [83]. Φυρτηερμορε, α παρτιςυλαρ Ωιλςον λοοπ ινολινγ $\Phi_{A}$ μαψ βε υςεδ το δεριε τηε ῝ουλομβ ποτεντιαλ βετωεεν τωο ςτατις ςηαργες, ςυςη τηατ ρεπλαςινγ $\Phi_{A}$ ωιτη $\Phi_{g}$ ινςτεαδ ψιελδς Νεωτον´ς λαω οφ γραιτψ [90]. Τηατ τηε τωο ποτεντιαλς ςηουλδ ινδεεδ βε ρελατεδ φολλοως φρομ τηε νον-ρελατιιςτις λιμιτ οφ τηε ςλαςςιςαλ δουβλε ςοπψ βετωεεν τηε ποιντ ςηαργε ανδ τηε Σςηωαρζςςηιλδ βλαςϰ ηολε [54].

Γιεν τηατ τηε ηολονομψ οπερατορ ιν γαυγε τηεορψ ις ρελατεδ το τηε Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.64) ιν γραιτψ, ιτ ις τηερεφορε νοτ τρυε τηατ τηε ηολονομψ οπερατορς ιν τηε τωο τηεοριες αρε ρελατεδ βψ τηε δουβλε ςοπψ. Τηε χυεςτιον τηεν αριςες οφ ωηετηερ ονε μαψ φινδ α γαυγε τηεορψ ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ οπερατορ οφ εχ. (4.44). Ινδεεδ ονε ςαν, ας ωε εξπλαιν ιν τηε φολλοωινγ ςεςτιον.

Τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ

Αβοε, ωε ηαε ςεεν τηατ τηε ηολονομψ οπερατορς ιν γαυγε ανδ γραιτψ τηεορψ, ωηιλςτ νατυραλ ματηεματιςαλ ςουντερπαρτς οφ εαςη οτηερ, αρε νοτ πηψςιςαλ ςουντερπαρτς ιν τηε ςενςε οφ βεινγ ρελατεδ βψ τηε δουβλε/ςινγλε ςοπψ. Το φινδ τηε ςορρεςτ ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτψ ρεςυλτ, ονε μυςτ μαπ τηε λαττερ το α πηψςιςαλ ςιτυατιον ωηοςε ςινγλε ςοπψ ις αλρεαδψ ωελλ-ϰνοων. Ιν τηε πρεςεντ ςαςε, τηε ηολονομψ οπερατορ οφ εχ. (4.57) τυρνς ουτ το αριςε ιν τηε δψναμιςς οφ ςπιννινγ παρτιςλες, ωηοςε προπερτιες ωε ρειεω ιν τηε φολλοωινγ ςεςτιον.

Ρελατιιςτις ςπιννινγ παρτιςλες

Ιν εχ. (4.65), ωε ηαε ςεεν τηε αςτιον φορ α ςπινλεςς ποιντ παρτιςλε ςουπλεδ το γραιτψ. Ιτ ις ποςςιβλε το γενεραλιςε τηις το τηε ςαςε ιν ωηιςη α (ποςςιβλψ εξτενδεδ) οβϑεςτ ηας αν ιντρινςις ανγυλαρ μομεντυμ (ςεε ρεφ. [184] φορ α μοδερν πεδαγογιςαλ ρειεω, ανδ αλςο τηε ςλαςςις ωορϰς οφ ρεφς. [185, 186, 187, 188]). Το τηις ενδ, ιτ ις ςονεντιοναλ το δεφινε α ιερβειν ον τηε ωορλδλινε, $\tensor{e}{{}^{A}_{\mu}}(\tau)$. Τηε υππερ-ςαςε λατιν ινδιςες $(A,B,...)$ αρε τηοςε οφ α βοδψ-φιξεδ φραμε· α φραμε φιξεδ το τηε ποιντ-παρτιςλε ας ιτ τραερςες τηε ωορλδλινε. Τηε ιερβειν $\tensor{e}{{}^{A}_{\mu}}$ τηερεφορε ρελατες τηε βοδψ-φιξεδ φραμε το τηε γενεραλ ςοορδινατε φραμε. Τηε ανγυλαρ ελοςιτψ οφ τηε οβϑεςτ ις τηεν δεφινεδ το βε

$$\Omega_{\mu\nu}=e_{A\mu}\frac{D\tensor{e}{{}^{A}_{\nu}}}{D\tau},$$ (4.69)

ωηερε

$$\frac{D\tensor{e}{{}^{A}_{\nu}}}{D\tau}\equiv\dot{x}^{\alpha}D_{\alpha}\tensor{e}{{}^{A}_{\nu}}=\dot{x}^{\alpha}\left(\partial_{\alpha}\tensor{e}{{}^{A}_{\nu}}-\Gamma^{\lambda}_{\alpha\nu}\tensor{e}{{}^{A}_{\lambda}}\right)$$ (4.70)

ις τηε ςπαςετιμε ςοαριαντ δεριατιε οφ τηε βοδψ-φιξεδ ιερβειν. Τηατ εχ. (4.69) ςατιςφιες τηε εξπεςτεδ αντιςψμμετρψ, $\Omega_{\mu\nu}=-\Omega_{\nu\mu}$, φολλοως φρομ εχ. (4.46) ανδ τηε ανιςηινγ οφ τηε ςοαριαντ δεριατιε οφ τηε μετρις τενςορ $g_{\mu\nu}$. Τηε τοταλ αςτιον φορ τηε οβϑεςτ ςαν βε ωριττεν ας

$$S_{\rm tot}=S_{\rm pp}+S_{\rm spin},$$ (4.71)

ωηερε $S_{\rm pp}$ ις τηε ςπινλεςς αςτιον οφ εχ. (4.65), ρεφλεςτινγ τηε φαςτ τηατ αν εξτενδεδ οβϑεςτ λοοϰς ποιντλιϰε φρομ α ςυφφιςιεντ διςτανςε. Τηε ςορρεςτιον τερμ δυε το τηε ςπιν ις

$$S_{\rm spin}=\int d\tau\left[\frac{1}{2}\Omega_{\mu\nu}S^{\mu\nu}\right],$$ (4.72)

ωηερε $S^{\mu\nu}$ ις τηε ςπιν τενςορ οφ τηε οβϑεςτ, ναμελψ τηε δψναμιςαλ αριαβλε ςονϑυγατε το τηε ανγυλαρ ελοςιτψ. Πηψςιςαλλψ τηις ρεπρεςεντς τηε ιντρινςις ανγυλαρ μομεντυμ οφ τηε οβϑεςτ (ιν ειτηερ α ςλαςςιςαλ ορ χυαντυμ ςεττινγ).

Ιν γενεραλ, τηε ιερβειν $\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}$ τηατ ωε ςηοοςε φορ α γιεν ςπαςετιμε ωιλλ νοτ ςορρεςπονδ το τηε βοδψ-φιξεδ ιερβειν $\tensor{e}{{}^{A}_{\mu}}$, ανδ τηερε ωιλλ τηερεφορε βε α Λορεντζ τρανςφορματιον τηατ ρελατες τηε τωο:

$${e^{A}}_{\mu}={\Lambda^{A}}_{a}{e^{a}}_{\mu}.$$ (4.73)

Τηε ςομβινατιον οφ τερμς αππεαρινγ ιν εχ. (4.72) ςαν τηεν βε δεςομποςεδ ας [189]

$$S_{\mu\nu}\Omega^{\mu\nu} =S_{\mu\nu}{\Lambda_{A}}^{a}{e_{a}}^{\mu}\frac{D\Lambda^{Ab}{e_{b}}^{\nu}}{D\tau}$$

$$=S_{ab}\left({\Lambda_{A}}^{a}\dot{\Lambda}^{Ab}-(\omega_{\mu})^{ab}\dot{x}^{\mu}\right),$$ (4.74)

ωηερε ιν τηε ςεςονδ λινε ωε ηαε υςεδ εχ. (4.70) τογετηερ ωιτη τηε ϰνοων ρελατιον βετωεεν τηε ῝ηριςτοφφελ ςψμβολ ανδ ςπιν ςοννεςτιον (ςεε ε.γ. [182])

$$\Gamma^{\sigma}_{\mu\nu}=\tensor{e}{{}_{a}^{\sigma}}\tensor{e}{{}^{b}_{\nu}}\tensor{(\omega_{\mu})}{{}^{a}_{b}}+\tensor{e}{{}_{a}^{\sigma}}\partial_{\mu}\tensor{e}{{}^{a}_{\nu}}.$$ (4.75)

Τηε ηολονομψ φρομ α ςπιννινγ παρτιςλε

Ωε νοω αργυε τηατ τηε δψναμιςς οφ ςπιννινγ παρτιςλες ςαν βε υςεδ το ςονςτρυςτ α πηψςιςαλ μανιφεςτατιον οφ τηε ηολονομψ οπερατορ οφ εχ. (4.57). Το τηις ενδ, νοτε τηατ τηε τωο τερμς ιν εχ. (4.74) ηαε α ςτραιγητφορωαρδ πηψςιςαλ ιντερπρετατιον: τηε αςτιον οφ εχ. (4.72) διςτατες τηε δψναμιςς οφ τηε ιντερναλ ςπιν οφ τηε οβϑεςτ υνδερ ςονςιδερατιον, ναμελψ ηοω τηε βοδψ-φιξεδ ιερβειν ςηανγες ας ονε προςεεδς αλονγ τηε ωορλδλινε. Πυτ ανοτηερ ωαψ, τηε αςτιον γοερνς ηοω α εςτορ φιξεδ το τηε μοινγ οβϑεςτ ωιλλ βε μοδιφιεδ, ανδ τηερε αρε ςλεαρλψ τωο διςτινςτ εφφεςτς ςαυςινγ ςυςη α εςτορ το ςηανγε: (ι) τηε ροτατιον οφ τηε οβϑεςτ· (ιι) τηε φαςτ τηατ τηε βοδψ-φιξεδ φραμε ις ςηανγινγ δυε το τηε υνδερλψινγ ςπαςετιμε. Τηεςε τωο εφφεςτς αρε ςαπτυρεδ βψ τηε φιρςτ ανδ ςεςονδ τερμς ιν τηε ςεςονδ λινε οφ εχ. (4.74) ρεςπεςτιελψ, ωηερε τηε φιρςτ (ροτατιον) τερμ ωουλδ βε πρεςεντ εεν ιφ τηε οβϑεςτ ωερε μοινγ ιν φλατ ςπαςε.

Ιν τηε πρειους ςεςτιον, ωε νοτεδ τηατ τηε ποιντ παρτιςλε αςτιον οφ εχ. (4.65) ςουλδ βε υςεδ το φορμ α Ωιλςον λινε οπερατορ ρεπρεςεντινγ τηε πηαςε εξπεριενςεδ βψ α παρτιςλε ας ιτ τραερςες α γιεν ςοντουρ. Το δο τηις, ονε φορμς τηε ςομβινατιον

$$e^{iS_{\rm pp}},$$ (4.76)

ανδ διςςαρδς τερμς αςςοςιατεδ ωιτη φλατ ςπαςε ονλψ ι.ε. τηατ δο νοτ ινολε τηε γραιτατιοναλ φιελδ. Συςη τερμς αμουντ το αν οεραλλ μυλτιπλιςατιε φαςτορ, τηατ ανιςηες υπον νορμαλιςινγ αςυυμ εξπεςτατιον αλυες οφ Ωιλςον λινες. Ιτ ις ςτραιγητφορωαρδ το ρεπεατ τηις προςεδυρε φορ τηε αςτιον οφ εχ. (4.71), ωηερε τηε ςορρεςπονδινγ Ωιλςον λινε νοω ρεπρεςεντς τηε πηαςε εξπεριενςεδ βψ α ςπιννινγ παρτιςλε. Α γιεν ςπιν τενςορ ωιλλ ηαε τηε φορμ

$$S^{ab}(\tau)=Q^{ab}_{cd}(\tau)M^{cd}.$$ (4.77)

Τηε χυαντιτψ $Q^{ab}_{cd}$ δενοτες ηοω μυςη οφ εαςη ςπιν γενερατορ ις ``τυρνεδ ον´´, ανδ μαψ ιν γενεραλ δεπενδ ον τηε παραμετερ $\tau$ αλονγ τηε ωορλδλινε. Ωε ωιςη το εξαμινε ηοω αλλ ποςςιβλε εςτορς αρε τρανςπορτεδ αρουνδ αλλ ποςςιβλε λοοπς. Τηυς, ωε μαψ ςηοοςε α ςπιν τενςορ ςυςη τηατ

$$Q^{ab}_{cd}=\frac{1}{2}\left(\delta^{a}_{c}\delta^{b}_{d}-\delta^{b}_{c}\delta^{a}_{d}\right),$$ (4.78)

ωηιςη πηψςιςαλλψ αμουντς το α δεμοςρατις αςςιγνμεντ οφ υνιτ ςπιν αλονγ αλλ αξες. Τηις διςςυςςιον ηολδς φορ α ςλαςςιςαλ παρτιςλε. Φορ α χυαντυμ παρτιςλε ιν ςτατε $|\psi\rangle$, τηε ςπιν τενςορ ωιλλ βε γιεν βψ α νορμαλιςεδ εξπεςτατιον αλυε

$$S^{ab}=\frac{\langle\psi|Q^{ab}_{cd}\,M^{cd}|\psi\rangle}{\langle\psi|\psi\rangle}.$$ (4.79)

Ηοωεερ, ονε μαψ αγαιν μαϰε τηε ςηοιςε οφ εχ. (4.78), ανδ φορ ςονςρετενεςς ωε φοςυς ον α ςπιν-1 παρτιςλε ωιτη αρβιτραρψ οριεντατιον. Φυρτηερμορε, ωε ωιλλ ταϰε ουρ γενεραλιςεδ Ωιλςον λινε το βε ματριξ-αλυεδ ιν ςπιν ςπαςε, ςυςη τηατ ιτ δεςςριβες ηοω τηε ςπιν ςτατε οφ α τεςτ παρτιςλε ςηανγες ας ιτ μοες αλονγ ιτς ωορλδλινε. Τηις ις διρεςτλψ αναλογους το ηοω τηε γαυγε τηεορψ Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.59) ις ματριξ-αλυεδ ιν ςολουρ ςπαςε, ανδ ιν πραςτιςαλ τερμς αμουντς το τηε ρεπλαςεμεντ

$$S^{ab}\rightarrow M^{ab}$$ (4.80)

ωηιλςτ δεφινινγ τηε Ωιλςον λινε αςςορδινγ το τηε αππροπριατε γενεραλιςατιον οφ εχ. (4.76). Τηε ρεςυλτ ις

$$\Phi_{g}^{\rm spin}(\gamma)={\cal P}\exp\left[\frac{i\kappa}{2}\int_{\gamma}ds\left(h_{\mu\nu}\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}-\dot{x}^{\mu}(\omega_{\mu})_{cd}M^{cd}\right)\right],$$ (4.81)

ωηερε τηε πατη ορδερινγ ις νοω νεςεςςαρψ δυε το τηε ματριξ-αλυεδ νατυρε οφ τηε ςπιν γενερατορς ιν τηε ςεςονδ τερμ (νοτε τηατ τηερε ις αλςο αν ιμπλιςιτ ιδεντιτψ ματριξ ιν ςπιν ςπαςε ιν τηε φιρςτ τερμ). Τηε φιρςτ τερμ οφ εχ. (4.81) ρεπρεςεντς ηοω τηε μαςς οφ τηε τεςτ παρτιςλε ςουπλες το γραιτψ, ωηιλε τηε ςεςονδ τερμ δεςςριβες ηοω ιτς ςπιν δεγρεες οφ φρεεδομ ςουπλε το γραιτψ.

Ας διςςυςςεδ αβοε, α νυμβερ οφ πρειους ςτυδιες ηαε αττεμπτεδ το ιδεντιφψ τηε οπερατορ οφ εχ. (4.44) (ανδ, βψ αςςοςιατιον, τηε οπερατορ οφ εχ. (4.57)) ας α γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε, δυε το ιτς ματηεματιςαλ ςιμιλαριτψ το τηε Ωιλςον λινε ιν γαυγε τηεορψ. Ηοωεερ, τηε δουβλε ςοπψ τελλς υς τηατ εχ. (4.57) ις νοτ τηε γραιτατιοναλ ςουντερπαρτ το τηε γαυγε τηεορψ Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.59). Ρατηερ, ιτ ις α ςπιν-δεπενδεντ ςορρεςτιον το τηε γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε οφ εχ. (4.64), ανδ ρεπρεςεντς τηε αδδιτιοναλ πηαςε ςηανγε τηατ α παρτιςλε εξπεριενςες ιφ ιτ ηαππενς το βε ςπιννινγ. Ιτ ις ιντερεςτινγ το νοτε τηατ α ρελατεδ οβςερατιον ωας μαδε ας εαρλψ ας τηε 1960ς [93] (ςεε αλςο ρεφ. [88]), πρεδατινγ τηε ιντροδυςτιον οφ Ωιλςον λινες!

Σινγλε ςοπψ οφ τηε ηολονομψ

Ιν τηε πρειους ςεςτιον, ωε ηαε ςεεν τηατ α Ωιλςον λινε ςονςτρυςτεδ φρομ τηε αςτιον φορ α ςπιννινγ παρτιςλε ςουπλεδ το γραιτψ ςονταινς τηε ηολονομψ οπερατορ οφ εχ. (4.57). Τηις ιμμεδιατελψ τελλς υς ηοω το ταϰε τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε ηολονομψ: ωε ςαν ςιμπλψ ωριτε δοων τηε αςτιον φορ α ςπιννινγ παρτιςλε ςουπλεδ το α γαυγε φιελδ, ανδ υςε τηις το ςρεατε α γενεραλιςεδ Ωιλςον λινε τηατ ςονταινς α ςπιν ςορρεςτιον το τηε πηαςε. Τηε ρελεαντ αςτιον φορ α ςπιννινγ παρτιςλε ςουπλεδ το α γαυγε φιελδ ις (ςεε ε.γ. ρεφ. [190])

$$S_{\rm gauge}=\int d\tau\left[\frac{1}{2e(\tau)}\eta_{\mu\nu}\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}-\frac{e(\tau)m^{2}}{2}+\frac{1}{2}\Omega_{\mu\nu}S^{\mu\nu}+gc^{a}(\tau)\left(\dot{x}^{\mu}{A}^{a}_{\mu}-\frac{e(\tau)}{2}F^{a}_{\mu\nu}S^{\mu\nu}\right)\right].$$ (4.82)

Ηερε τηε φιρςτ τωο τερμς αρε τηε υςυαλ ποιντ παρτιςλε αςτιον οφ εχ. (4.65) ςονςιδερεδ ιν Μινϰοωςϰι ςπαςε. Φυρτηερμορε, $\Omega_{\mu\nu}$ ις τηε φλατ ςπαςε ερςιον οφ τηε ανγυλαρ ελοςιτψ οφ εχ. (4.69), ςυςη τηατ ιτς ςοντραςτιον ωιτη τηε ςπιν τενςορ $S^{\mu\nu}$ ματςηες τηε φιρςτ τερμ ιν τηε ςεςονδ λινε οφ εχ. (4.74). Τηερε αρε τηεν τωο τερμς ινολινγ τηε γαυγε φιελδ, ωηερε $c^{a}(\tau)$ ις α ςολουρ εςτορ οβταινεδ βψ εαλυατινγ τηε εξπεςτατιον αλυε οφ τηε ςολουρ γενερατορ $\tilde{\bf T}^{a}$ ατ α γιεν ποςιτιον ον τηε ωορλδλινε. Τηε φιρςτ οφ τηεςε τερμς γιες ριςε το τηε Ωιλςον λινε οπερατορ οφ εχ. (4.59), ονςε ονε ρεπλαςες τηε εξπεςτατιον αλυε οφ τηε ςολουρ γενερατορ βψ τηε γενερατορ ιτςελφ. Τηε ρεμαινινγ τερμ ςουπλες τηε φιελδ ςτρενγτη $F_{\mu\nu}^{a}$ το τηε ςπιν τενςορ, ανδ τηυς ρεπρεςεντς τηε ςπιν-δεπενδεντ ςορρεςτιον το τηε αςυυμ δψναμιςς οφ τηε ςπιννινγ παρτιςλε δυε το τηε πρεςενςε οφ α γαυγε φιελδ. Τηις ις τηε πρεςιςε γαυγε τηεορψ αναλογυε οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον τερμ ιν εχ. (4.74), ωηιςη αμουντς το τηε εξτρα ςοντριβυτιον το τηε ςπιν δψναμιςς οφ τηε οβϑεςτ αριςινγ φρομ τηε γραιτατιοναλ φιελδ.

Ινδεεδ, τηε δουβλε ςοπψ ρελατιονςηιπ βετωεεν γαυγε τηεορψ ανδ γραιτψ αςτιονς φορ ςπιννινγ παρτιςλες ηας βεεν αδδρεςςεδ ιν δεταιλ ιν ρεφς. [191, 190], ωηιςη ςονςιδερεδ ραδιατιον φρομ ςυςη α παρτιςλε ιντεραςτινγ ωιτη α Ψανγ-Μιλλς φιελδ. Τηε αυτηορς ςαλςυλατεδ τηε εφφεςτς οφ τηις ραδιατιον περτυρβατιελψ, βεφορε δουβλε-ςοπψινγ τηε ρεςυλτς ορδερ-βψ-ορδερ ιν περτυρβατιον τηεορψ. Τηε ρεςυλτινγ ςψςτεμ ις τηατ οφ α ςπιννινγ παρτιςλε ιντεραςτινγ ωιτη α γραιτον, αξιον ανδ διλατον, ωηιςη ις τηε υςυαλ ςπεςτρυμ αριςινγ φρομ τηε δουβλε ςοπψ οφ πυρε Ψανγ-Μιλλς τηεορψ. Τηυς, ρουγηλψ ςπεαϰινγ, τηε φιναλ τερμ ιν εχ. (4.82) δουβλε ςοπιες το μυλτιπλε οπερατορς, ρεπρεςεντινγ τηε ςουπλινγ οφ τηε ςπιν το τηε φυλλ φιελδ ςπεςτρυμ ιν τηε γραιτψ τηεορψ. Τηις ονε-το-μανψ νατυρε οφ τηε δουβλε ςοπψ δοες νοτ αφφεςτ ουρ αργυμεντς ηερε: γιεν ωε αρε ταϰινγ τηε ςινγλε ςοπψ, ωηιςη ις μανψ-το-ονε, ωε ςαν υναμβιγυουςλψ ιδεντιφψ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτον ςπιν ςουπλινγ ας τηε φιναλ τερμ αππεαρινγ ιν εχ. (4.82). Ιντερεςτινγλψ, ρεφς. [191, 190] φουνδ τηατ τηε ςπιννινγ παρτιςλε αςτιονς ιν γαυγε τηεορψ ανδ γραιτψ ωερε ονλψ ςτριςτ πηψςιςαλ δουβλε ςοπιες οφ εαςη οτηερ (ιν τηε ςενςε τηατ α ςονςερεδ ενεργψ-μομεντυμ τενςορ ωας φουνδ ιν τηε γραιτψ τηεορψ) ιφ α ςερταιν φιξεδ νυμεριςαλ ςοεφφιςιεντ ωας πλαςεδ ιν φροντ οφ τηε ςπιν ςουπλινγ ιν τηε γαυγε τηεορψ. Ωε ςηαλλ ιγνορε τηις ςομπλιςατιον ηερε, γιεν τηατ ςυςη α ςοεφφιςιεντ ις ιρρελεαντ ιν ελυςιδατινγ τηε γρουπ οφ τρανςφορματιονς ινδυςεδ βψ τηε γενεραλιςεδ Ωιλςον λινε ιν τηε γαυγε τηεορψ. Ρεπλαςινγ τηε ςπιν τενςορ αςςορδινγ το εχ. (4.80) ας βεφορε, ας ωελλ ας φιξινγ τηε εινβειν $e=1$, τηις Ωιλςον λινε ις φουνδ το βε

$$\Phi_{\rm spin}(\gamma)={\cal P}\exp\left[ig\tilde{\bf T}^{a}\int_{\gamma}ds\left(A_{\mu}^{a}\dot{x}^{\mu}-\frac{1}{2}F_{\mu\nu}^{a}M^{\mu\nu}\right)\right]$$ (4.83)

Εαλυατινγ τηε ςπιν ςορρεςτιον οερ α ςλοςεδ ςυρε $C$ τηεν γιες τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ:

$$\Phi_{F}(C)={\cal P}\exp\left[-\frac{ig}{2}\tilde{\bf T}^{a}\oint_{C}dsF_{\mu\nu}^{a}M^{\mu\nu}\right].$$ (4.84)

Ας ιν τηε γραιτψ τηεορψ, ωε ςαν φυρνιςη τηε οπερατορ αππεαρινγ ιν τηε αςτιον οφ εχ. (4.82) ωιτη α πηψςιςαλ ιντερπρετατιον, ωηερε ωε μαψ φοςυς ον τηε ςαςε οφ αν αβελιαν γαυγε τηεορψ φορ ςιμπλιςιτψ. Ιδεντιφψινγ τηε ελεςτρις ανδ μαγνετις φιελδς βψ

$$F_{0i}=E_{i},\quad F_{ij}=\epsilon_{ijk}B_{k},$$ (4.85)

ονε φινδς

$$F_{\mu\nu}S^{\mu\nu} =F_{0i}S^{0i}+F_{ij}S^{ij}$$

$$=-\vec{E}\cdot\vec{d}-\vec{B}\cdot\vec{\mu},$$ (4.86)

ωηερε ωε ηαε δεφινεδ

$$d_{i}=-S_{0i},\quad\mu_{i}=-\epsilon_{ijk}S^{jk}.$$ (4.87)

Εχυατιον (4.86) ςονςτιτυτες τηε ελεςτρομαγνετις ςουπλινγ οφ αν ελεςτρις διπολε μομεντ $\vec{d}$ ανδ μαγνετις διπολε μομεντ $\vec{\mu}$, ανδ ωε μαψ ςονςιδερ ουρ τεςτ παρτιςλε το ηαε βοτη οφ τηεςε τυρνεδ ον ιν γενεραλ.

Ρελατιον το ςςαττερινγ αμπλιτυδες

Ιν τηε πρειους ςεςτιον, ωε ηαε υςεδ ϰνοων ρεςυλτς φρομ τηε ςλαςςιςαλ δουβλε ςοπψ το ιδεντιφψ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ. Ωε μαψ αλςο νοτε, ηοωεερ, τηατ ουρ ρεςυλτς ςαν βε λινϰεδ το ϰνοων προπερτιες οφ ςςαττερινγ αμπλιτυδες. Φορ εξαμπλε, ρεφ. [192] ρεςεντλψ αργυεδ τηατ τηε Κερρ (ςπιννινγ) βλαςϰ ηολε ανδ ιτς ςινγλε ςοπψ ςαν βε οβταινεδ φρομ 3-ποιντ αμπλιτυδες τηατ αρε δουβλε-ςοπιες οφ εαςη οτηερ. Τηε ιμπλιςατιονς οφ τηις ωερε εξπλορεδ φυρτηερ ιν ρεφς. [193, 194]. Σιμιλαρ ςονςλυςιονς ηαε βεεν οβταινεδ ινδεπενδεντλψ ιν ρεφς. [195, 196, 197], ωηιςη αλςο λινϰεδ τηε δουβλε ςοπψ φορ ςπιννινγ παρτιςλες ωιτη τηε ωελλ-ϰνοων (νεξτ-το-)ςοφτ τηεορεμς φορ εμιςςιον οφ λοω-μομεντυμ ραδιατιον [198, 199, 200, 201, 202, 47, 203, 204]. Ωε ςαν ςεε τηις διρεςτλψ φρομ τηε αβοε ρεςυλτς ας φολλοως. Σταρτινγ ωιτη τηε Ριεμαννιαν παραλλελ τρανςπορτ οπερατορ οφ εχ. (4.43), ωε ςαν υςε τηε ωελλ-ϰνοων ρελατιον βετωεεν τηε ῝ηριςτοφφελ ςψμβολ ανδ τηε μετρις,

$$\Gamma^{\mu}_{\rho\sigma}=\frac{1}{2}g^{\mu\alpha}\left(\partial_{\rho}g_{\alpha\sigma}+\partial_{\sigma}g_{\alpha\rho}-\partial_{\alpha}g_{\rho\sigma}\right),$$ (4.88)

ας ωελλ ας τηε γραιτον δεφινιτιον οφ εχ. (4.63), το οβταιν

$$\tensor{[\Phi_{\Gamma}(\gamma)]}{{}^{\mu}_{\sigma}}={\cal P}\exp\left[-\frac{\kappa}{2}\int_{\gamma}dx^{\rho}\left(\partial_{\rho}h^{\mu}_{\sigma}+\partial_{\sigma}h^{\mu}_{\rho}-\partial^{\mu}h_{\rho\sigma}+\ldots\right)\right],$$ (4.89)

ωηερε τηε ελλιπςις δενοτες τερμς οφ ηιγηερ ορδερ ιν $\kappa$. Νοω λετ υς ςηοοςε τηε ςαςε οφ α ςτραιγητ-λινε ςοντουρ εμανατινγ φρομ τηε οριγιν, ας ωουλδ βε αππροπριατε φορ α φαςτ-μοινγ παρτιςλε ωιτη μομεντυμ $p^{\mu}$ εμεργινγ φρομ α ςςαττερινγ προςεςς:

$$x^{\mu}=sp^{\mu},\quad 0\leq s<\infty.$$ (4.90)

Τηε φιρςτ τερμ ιν εχ. (4.89) ις α τοταλ δεριατιε, ανδ ιντεγρατες το γιε α γαυγε-δεπενδεντ αρτιφαςτ αςςοςιατεδ ωιτη τηε ενδποιντς οφ τηε ςοντουρ. Ιτ ωιλλ ανιςη φορ πηψςιςαλ προςεςςες ε.γ. ιν φορμινγ γαυγε-ιναριαντ αμπλιτυδες, ορ ςχυαρινγ αμπλιτυδες το φορμ α ςροςς-ςεςτιον, ωηιςη ινολες ςλοςινγ Ωιλςον λινε ςοντουρς το μαϰε α ςλοςεδ λοοπ. Τηε ρεμαινινγ τερμς ταϰε τηε φορμ

$$-\frac{\kappa}{2}\int_{0}^{\infty}dsp^{\rho}\left(\partial_{\sigma}h^{\mu}_{\rho}-\partial^{\mu}h_{\rho\sigma}\right) =\frac{i\kappa}{2}p^{\rho}\int\frac{d^{d}k}{(2\pi)^{d}}\int_{0}^{\infty}ds\left(k_{\sigma}\tilde{h}^{\mu}_{\rho}-k^{\mu}\tilde{h}_{\rho\sigma}\right)e^{-isk\cdot p},$$ (4.91)

ωηερε ωε ηαε ιντροδυςεδ τηε Φουριερ ςομπονεντς οφ τηε γραιτον φιελδ ια

$$h_{\mu\nu}=\int\frac{d^{d}k}{(2\pi)^{d}}\tilde{h}_{\mu\nu}(k)e^{-ik\cdot x}.$$ (4.92)

῝αρρψινγ ουτ τηε $s$ ιντεγραλ ιν εχ. (4.91) ψιελδς

$$\ln(\Phi_{g})\sim\int\frac{d^{d}k}{(2\pi)^{d}}\tilde{h}_{\beta\rho}(k)\left[\frac{\kappa}{2}\frac{p^{\rho}k_{\alpha}\tensor{(M^{\alpha\beta})}{{}^{\mu}_{\sigma}}}{p\cdot k}\right],$$ (4.93)

ωηερε ωε ηαε ωριττεν τηε ςεςονδ λινε ιν τερμς οφ τηε ςπιν-1 Λορεντζ γενερατορς οφ εχ. (4.56). Τηε ςχυαρε βραςϰετεδ φαςτορ ςαν βε ρεςογνιςεδ ας τηε αππροπριατε ςοντριβυτιον το τηε νεξτ-το-ςοφτ τηεορεμ φορ εμιςςιον οφ α γραιτον [203]. Ιτς αππεαρανςε ιν τηις ςοντεξτ αριςες γιεν τηατ τηε ςπιν-δεπενδεντ ςουπλινγ το τηε ωορλδλινε ις ςυππρεςςεδ βψ α ςινγλε ποωερ οφ τηε μομεντυμ οφ εμιττεδ ραδιατιον ςομπαρεδ το τηε λεαδινγ Ωιλςον λινε οπερατορ οφ εχ. (4.62). Φυρτηερμορε, ονε μαψ περφορμ αν αναλογους ςαλςυλατιον φορ τηε γαυγε τηεορψ οπερατορ οφ εχ. (4.84), φινδινγ

$$\ln(\Phi_{F})\sim\int\frac{d^{d}k}{(2\pi)^{d}}\tilde{A}^{a}_{\mu}(k)\left[g\tilde{\bf T}^{a}\frac{k_{\nu}M^{\mu\nu}}{p\cdot k}\right],$$ (4.94)

αγαιν ιν αγρεεμεντ ωιτη τηε αππροπριατε νεξτ-το-ςοφτ τηεορεμ [204]. Τηε ϰνοων δουβλε ςοπψ προπερτιες οφ τηεςε ρεςυλτς ιν τηε ςτυδψ οφ ςςαττερινγ αμπλιτυδες αγαιν ςορροβορατες τηε φαςτ τηατ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ ις τηε οπερατορ οφ εχ. (4.84). Ιτ ις αλςο ωορτη νοτινγ τηατ τηεςε γενεραλιςεδ Ωιλςον λινες ωερε δεριεδ βεφορε ιν τηε ςοντεξτ οφ νεξτ-το-ςοφτ πηψςιςς, βεφορε τηε νεξτ-το-ςοφτ τηεορεμς ωερε μορε ωιδελψ ρεςογνιςεδ [205, 47].

Ηαινγ πρεςεντεδ α αριετψ οφ αργυμεντς ιν φαουρ οφ ουρ ςινγλε ςοπψ ηολονομψ οπερατορ, λετ υς νοω νοτε τηατ φυρτηερ υςεφυλ ινςιγητς ςαν βε οβταινεδ βψ φοςυςινγ ον α παρτιςυλαρ ςλαςς οφ ςολυτιονς, ναμελψ τηε Κερρ-Σςηιλδ ςολυτιονς ιν τερμς οφ ωηιςη τηε φιρςτ ςλαςςιςαλ δουβλε ςοπψ ωας φορμυλατεδ [54].

Ινςιγητς φρομ Κερρ-Σςηιλδ ςολυτιονς

Κερρ-Σςηιλδ ςολυτιονς οφ Γενεραλ Ρελατιιτψ (ΓΡ) αρε τηοςε φορ ωηιςη τηε μετρις αςςυμες α παρτιςυλαρλψ ςιμπλε φορμ, ναμελψ

$$g_{\mu\nu}=\bar{g}_{\mu\nu}+\phi(x)k_{\mu}k_{\nu}.$$ (4.95)

Ηερε $\bar{g}_{\mu\nu}$ ις α βαςϰγρουνδ μετρις, ωηιςη ωε ωιλλ ταϰε το βε Μινϰοωςϰι τηρουγηουτ ($\bar{g}_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}$), αλβειτ νοτ νεςεςςαριλψ ιν ῝αρτεςιαν ςοορδινατες. Φυρτηερμορε, $\phi(x)$ ις α ςςαλαρ φιελδ ανδ $k_{\mu}$ α 4-εςτορ φιελδ ωηιςη ις βοτη νυλλ ανδ γεοδεςις:

$$\bar{g}^{\mu\nu}k_{\mu}k_{\nu}=g^{\mu\nu}k_{\mu}k_{\nu}=0,\quad k\cdot\nabla k_{\mu}=0.$$ (4.96)

῝ομπαρινγ ωιτη εχ. (4.63), ωε ςεε τηατ Κερρ-Σςηιλδ ςολυτιονς ηαε α γραιτον φιελδ γιεν βψ

$$h_{\mu\nu}=\phi k_{\mu}k_{\nu}.$$

Τηις ανςατζ τυρνς ουτ το γρεατλψ ςιμπλιφψ τηε Εινςτειν εχυατιονς, ωηιςη τηεν ηαε α λινεαρ δεπενδενςε ον τηε γραιτον ονλψ. Τηις αλλοως φορ αν ινφινιτε φαμιλψ οφ εξαςτ ςολυτιονς το βε οβταινεδ, ωηιςη ινςυδες ε.γ. ϰνοων βλαςϰ ηολες. Αλςο, τηε ``φαςτοριςεδ´´ φορμ οφ τηε γραιτον (ι.ε. ινολινγ αν ουτερ προδυςτ οφ α 4-εςτορ ωιτη ιτςελφ) αλλοως α ςινγλε ςοπψ το βε ςτραιγητφορωαρδλψ οβταινεδ. Ρεφερενςε [54] προεδ τηατ φορ ςτατις ςολυτιονς, τηε γαυγε φιελδ

$${\bf A}_{\mu}=A_{\mu}^{a}{\bf T}^{a},\quad A_{\mu}^{a}=c^{a}\phi k_{\mu},$$ (4.97)

ωηερε $c^{a}$ ις αν αρβιτραρψ ςολουρ εςτορ, ςολες τηε Ψανγ-Μιλλς εχυατιονς, ωηιςη αγαιν ςιμπλιφψ το α λινεαρ φορμ. ῝ονςεχυεντλψ, τηε φιελδ ςτρενγτη τενςορ φορ τηε γαυγε φιελδ ταϰες αν αβελιαν-λιϰε φορμ:

$$F^{a}_{\mu\nu}(x)=\partial_{\mu}A^{a}_{\nu}(x)-\partial_{\nu}A^{a}_{\mu}(x).$$ (4.98)

Ιν αν ορτηονορμαλ βαςις, ονε ηας

$$g_{\mu\nu}=\eta_{ab}\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}\tensor{e}{{}^{b}_{\nu}},$$ (4.99)

ωηιςη ιν τυρν ιμπλιες τηε φολλοωινγ φορμ φορ τηε Κερρ-Σςηιλδ ιερβειν:

$$\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}=\tensor{\bar{e}}{{}^{\,a}_{\mu}}+\frac{1}{2}\phi k^{a}k_{\mu},\quad\tensor{e}{{}_{a}^{\mu}}=\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\mu}}-\frac{1}{2}\phi k_{a}k^{\mu}.$$ (4.100)

Ηερε $\tensor{\bar{e}}{{}^{\,a}_{\mu}}$ ις τηε ιερβειν αςςοςιατεδ ωιτη τηε βαςϰγρουνδ μετρις ιν εχ. (4.95), ωηιςη φορ ουρ πυρποςες ις τηε Μινϰοωςϰι μετρις $\eta_{\mu\nu}$. Ας ωε ρειεω ιν αππενδιξ 4, τηε ςπιν ςοννεςτιον αςςοςιατεδ ωιτη τηις παρτιςυλαρ ιερβειν (ςυβϑεςτ το τηε αδδιτιοναλ ςονδιτιονς οφ εχ. (4.96)) αςςυμες τηε φορμ

$$(\omega_{\mu})_{ab}=\partial_{b}e_{a\mu}-\partial_{a}e_{b\mu}.$$ (4.101)

ϒνλιϰε τηε γενεραλ εξπρεςςιον οφ εχ. (4.49), τηις ηας τηε πλεαςινγ προπερτψ οφ βεινγ λινεαρ ιν τηε ιερβειν. Συβςτιτυτινγ τηε ρεςυλτς οφ εχ. (4.100) (αφτερ λοωερινγ ινδιςες αππροπριατελψ) ψιελδς

$$(\omega_{\mu})_{ab} =\frac{1}{2}\left[\partial_{b}(\phi k_{\mu}k_{a})-\partial_{a}(\phi k_{\mu}k_{b})\right]$$ (4.102)

$$=\frac{1}{2}\left[\tensor{e}{{}_{b}^{\sigma}}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{a})-\tensor{e}{{}_{a}^{\sigma}}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{b})\right].$$ (4.103)

Νοτε τηατ δυε το τηε νυλλ προπερτψ οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ εςτορς, $k^{\mu}k_{\mu}=0$, ςονερςιον βετωεεν ςοορδινατε ανδ ορτηονορμαλ βαςες ις δονε ςιμπλψ ωιτη τηε βαςϰγρουνδ ιερβειν:

$$k_{a}=\tensor{e}{{}_{a}^{\mu}}k_{\mu}=\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\mu}}k_{\mu}-\frac{1}{2}\phi k_{a}k^{\mu}k_{\mu}=\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\mu}}k_{\mu}.$$ (4.104)

Τηυς, τηε ςπιν ςοννεςτιον ιν εχ. (4.103) ςαν βε ωριττεν ας

$$(\omega_{\mu})_{ab}=\frac{1}{2}\left[\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\nu}}\tensor{e}{{}_{b}^{\sigma}}-\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\nu}}\tensor{e}{{}_{a}^{\sigma}}\right]\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu}).$$ (4.105)

Ιφ ωε νοω ωριτε τηε ρεμαινινγ ιερβεινς εξπλιςιτλψ, α γρεατ δεαλ οφ ςιμπλιφιςατιον οςςυρς. Το ςεε τηις, ςονςιδερ τηε φιρςτ τερμ ιν τηε αβοε εξπρεςςιον:

$$\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\nu}}\tensor{e}{{}_{b}^{\sigma}}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu}) =\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\nu}}\left[\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\sigma}}-\frac{1}{2}\phi k_{b}k^{\sigma}\right]\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu})$$ (4.106)

$$=\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\nu}}\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\sigma}}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu})-\frac{1}{2}\phi k_{a}k_{b}k_{\mu}k^{\sigma}\partial_{\sigma}\phi.$$ (4.107)

Ιν τηε ςεςονδ εχυαλιτψ, ωε ηαε εξπανδεδ $\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu})$ υςινγ τηε προδυςτ ρυλε, φρομ ωηιςη τωο οφ τηε τηρεε ρεςυλτινγ τερμς ανιςη δυε το τηε γεοδεςις ςονδιτιον $k^{\sigma}\partial_{\sigma}k_{\mu}=0$. Περφορμινγ τηε ςαμε προςεδυρε φορ τηε ςεςονδ τερμ ιν εχ. (4.105), ωε φινδ τηατ τηε τερμς ωηιςη ςονταιν ονλψ α δεριατιε οφ τηε ςςαλαρ φιελδ $\phi$ ςανςελ, ςυςη τηατ εχ. (4.105) ις ςιμπλψ

$$(\omega_{\mu})_{ab}=\frac{1}{2}\left[\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\nu}}\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\sigma}}-\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\nu}}\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\sigma}}\right]\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu}).$$ (4.108)

Φιναλλψ, ιφ ωε εξπανδ τηε ςπιν ςοννεςτιον ιν τερμς οφ τηε Λορεντζ γενερατορς, ωε οβταιν

$$\frac{i}{2}(\omega_{\mu})_{cd}M^{cd}=-\frac{i}{2}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu}k_{\nu})M^{\nu\sigma},$$ (4.109)

ωηερε ωε ηαε ιδεντιφιεδ τηε ςπιν-1 Λορεντζ γενερατορς ας

$$(M^{\nu\sigma})_{ab}=i\left[\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\nu}}\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\sigma}}-\tensor{\bar{e}}{{}_{b}^{\nu}}\tensor{\bar{e}}{{}_{a}^{\sigma}}\right].$$ (4.110)

Τηυς, ωε αρε λεφτ ωιτη α ςιμπλε εξπρεςςιον ιν ωηιςη τηε εξπονεντ αππεαρινγ ιν τηε Κερρ-Σςηιλδ γραιτατιοναλ ηολονομψ οπερατορ ις ωριττεν διρεςτλψ ιν τερμς οφ τηε γραιτον:

$$\oint dx^{\mu}(\omega_{\mu})_{ab}M^{ab}=-\oint dx^{\mu}\partial_{\sigma}(h_{\mu\nu})M^{\nu\sigma}.$$ (4.111)

Δεςπιτε τηε ναμε `γραιτον´, ωε εμπηαςιςε αγαιν τηατ τηε εξπρεςςιον αβοε ις εξαςτ δυε το τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμ οφ τηε μετρις τενςορ. Τηε Κερρ-Σςηιλδ ςινγλε ςοπψ οφ εχ. (4.97) ιμπλιες τηατ ωε ςηουλδ ςινγλε ςοπψ εχ. (4.111) βψ ρεπλαςινγ

$$\dot{x}^{\mu}\rightarrow\tilde{{\bf T}}^{a},\quad k_{\mu}\rightarrow c^{a},$$ (4.112)

ςυςη τηατ ονε οβταινς

$$\oint dx^{\mu}(\omega_{\mu})_{ab}M^{ab}\to-\tilde{\bf T}^{a}\oint ds\,\partial_{\sigma}(\phi k_{\nu}c^{a})M^{\nu\sigma} =-\tilde{\bf T}^{a}\oint ds\,\partial_{\sigma}(A^{a}_{\nu})M^{\nu\sigma}$$ (4.113)

$$=\frac{1}{2}\tilde{\bf T}^{a}\oint ds\,F^{a}_{\nu\sigma}M^{\nu\sigma}.$$ (4.114)

Τηις αγρεες ωιτη τηε ςονςλυςιον ρεαςηεδ αβοε, ναμελψ τηατ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ ις τηε οπερατορ οφ εχ. (4.84).

Γαυγε Τηεορψ	Γραιτψ
${\cal P}\exp\left[-g\oint_{C}dx^{\mu}{\bf A}_{\mu}\right]$	$\exp\left[\frac{i\kappa}{2}\oint_{C}ds\dot{x}^{\mu}\dot{x}^{\nu}h_{\mu\nu}\right]$
${\cal P}\exp\left[\frac{g}{2}\oint_{C}ds{\bf F}_{\mu\nu}M^{\mu\nu}\right]$	${\cal P}\exp\left[-\frac{i\kappa}{2}\oint_{C}dx^{\mu}(\omega_{\mu})_{ab}M^{ab}\right]$

Ταβλε 4.0: Ηολονομψ οπερατορς ιν γαυγε ανδ γραιτψ τηεοριες, ανδ τηειρ ςινγλε / δουβλε ςοπιες.

Βψ ωαψ οφ ςυμμαριςινγ τηε ρεςυλτς οφ τηις ςεςτιον, ωε ςολλεςτ αλλ οφ τηε οπερατορς ωε ηαε διςςυςςεδ ιν ταβλε 4. Τηε γαυγε τηεορψ ανδ γραιτψ ηολονομιες αππεαρ ιν τηε τοπ-λεφτ ανδ βοττομ-ριγητ ρεςπεςτιελψ, ανδ τηε γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε αππεαρς ιν τηε τοπ-ριγητ. Τηε οπερατορ ιν τηε βοττομ-λεφτ ςορνερ ςομπλετες τηε ςχυαρε, ανδ ηας νοτ βεεν ςονςιδερεδ βεφορε ας αν αναλογυε οφ τηε γραιτψ ηολονομψ, δυε το ιτς νοτ ηαινγ τηε αππροπριατε διφφερεντιαλ γεομετρις δεφινιτιον. Ινδεεδ, ιτς ρολε ις εντιρελψ διφφερεντ το τηε γαυγε τηεορψ ηολονομψ. ῝ονςιδερινγ α γαυγε φιελδ ια α ςοννεςτιον ον α πρινςιπαλ φιβρε βυνδλε, τηε υςυαλ ηολονομψ δεςςριβες ηοω εςτορς ιν τηε ιντερναλ ςολουρ ςπαςε (αςςοςιατεδ ωιτη τηε φιβρες) αρε τρανςπορτεδ ας ονε μοες αλονγ α ςυρε. Βψ ςοντραςτ, τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτψ ηολονομψ ινςτεαδ δεςςριβες ηοω ςπαςετιμε εςτορς αρε τρανςπορτεδ, τηυς λινϰινγ τηε γαυγε φιελδ ωιτη εςτορς λιινγ ιν τηε τανγεντ ςπαςε οφ τηε βαςε μανιφολδ. Ουρ ηοπε ις τηατ τηις οπερατορ μιγητ αλςο προε υςεφυλ ιν ςλαςςιφψινγ προπερτιες οφ διφφερεντ Ψανγ-Μιλλς ςολυτιονς, ανδ ωε δεελοπ τηις νοτιον ιν τηε φολλοωινγ ςεςτιον.

Ρεςυλτς φορ τηε ςινγλε ςοπψ ηολονομψ οπερατορ

Τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ ις υςεφυλ ιν τηατ ιτ αλλοως υς το ςλαςςιφψ ςολυτιονς οφ Γενεραλ Ρελατιιτψ (ανδ αρβιτραρψ μανιφολδς μορε γενεραλλψ) ιντο χυαλιτατιελψ διφφερεντ τψπες. Ιν γενεραλ, ονε εξπεςτς τηε ηολονομψ γρουπ οφ α γιεν μανιφολδ το βε τηε μοςτ γενεραλ γρουπ αςτινγ ον εςτορς ιν τηε τανγεντ ςπαςε, ναμελψ $\text{SO}(d)$ φορ α $d$-διμενςιοναλ οριενταβλε ςπαςετιμε ιν Ευςλιδεαν ςιγνατυρε, ορ $\text{SO}(1,d-1)$ φορ Λορεντζιαν ςιγνατυρε. Ιν ςομε ςαςες, ηοωεερ, τηε ηολονομψ γρουπ ρεδυςες το α ςυβγρουπ, ανδ τηε ςλαςςιφιςατιον οφ μανιφολδς βαςεδ ον τηις ιδεα ηας βεεν ωιδελψ ςτυδιεδ (ςεε ε.γ. ρεφ. [181] φορ τηε μοςτ ωελλ-ϰνοων ινςαρνατιον). Τηις ςυγγεςτς τηατ ουρ ςινγλε ςοπψ ηολονομψ οπερατορ μιγητ ηαε α ςιμιλαρ πυρποςε. ῝ερταινλψ, τηε οπερατορ οφ εχ. (4.84) δεφινες α γρουπ οφ τρανςφορματιονς φορ α γιεν γαυγε τηεορψ ςολυτιον. Φορ εαςε οφ ρεφερενςε, ωε ςηαλλ ρεφερ το εχ. (4.84) ας τηε Σ῝Η οπερατορ (ςηορτ φορ ``ςινγλε ςοπψ ηολονομψ οπερατορ´´), ανδ τηε ρεςυλτινγ γρουπ οφ τρανςφορματιονς ας τηε Σ῝Η γρουπ. Ιτ μαψ ωελλ βε τηατ τηε Σ῝Η γρουπ ρεδυςες φορ ςερταιν γαυγε φιελδς. Τηερε ις αλςο τηε ιντερεςτινγ ποςςιβιλιτψ οφ ταϰινγ γαυγε τηεορψ ςολυτιονς τηατ αρε ϰνοων ςινγλε ςοπιες οφ παρτιςυλαρ γραιτψ ςολυτιονς, ανδ αςϰινγ ιφ τηε Σ῝Η ανδ ηολονομψ γρουπς ματςη υπ! Ωε ωιλλ ινεςτιγατε τηις βψ ςονςιδερινγ παρτιςυλαρ ςολυτιονς, οφ ινςρεαςινγ ςομπλεξιτψ.

Τηε Σςηωαρζςςηιλδ βλαςϰ ηολε

Αργυαβλψ τηε ςιμπλεςτ νον-τριιαλ γραιτψ ςολυτιον ις τηε Σςηωαρζςςηιλδ ςολυτιον. Ιτ μαψ βε ςουρςεδ βψ α ποιντ μαςς $M$ ςιττινγ ατ τηε οριγιν, ανδ ηας α ϰνοων Κερρ-Σςηιλδ φορμ ινολινγ ςπηεριςαλ πολαρ ςοορδινατες $(t,r,\theta,\varphi)$, ωηερε τηε φυνςτιονς εντερινγ εχ. (4.95) μαψ βε ςηοςεν ας

$$\phi(r)=\frac{M}{4\pi r},\quad k_{\mu}=(1,1,0,0).$$ (4.115)

Ωε ςαν τηεν υςε εχ. (4.111) το αςςερταιν τηε ηολονομψ γρουπ, φορ ωηιςη ωε μυςτ ςηοοςε α νυμβερ οφ διφφερεντ ςλοςεδ ςοντουρς, ανδ ςεε ωηατ τηε αριους ελεμεντς οφ τηε ηολονομψ γρουπ αρε. Λετ υς φιρςτ ςηοοςε α ςιρςυλαρ ορβιτ ατ ςονςταντ τιμε $t$, ιν τηε εχυατοριαλ πλανε, παραμετριςεδ βψ

$$C:\quad x^{\mu}=(0,0,0,\varphi),\quad\varphi\in[0,2\pi).$$ (4.116)

Τηε ιντεγραλ αππεαρινγ ιν τηε ηολονομψ οπερατορ τηεν ρεδυςες το

$$\oint_{C}d\varphi\,\partial_{\sigma}(h_{\varphi\nu})M^{\nu\sigma}=0,$$ (4.117)

ωηερε ωε ηαε υςεδ τηε φαςτ τηατ τηε Κερρ-Σςηιλδ γραιτον ιμπλιεδ βψ εχ. (4.115) ηας νο νον-ζερο $h_{\varphi\nu}$ ςομπονεντς. Τηε ελεμεντ οφ τηε ηολονομψ γρουπ αςςοςιατεδ ωιτη $C$ ις τηυς τηε ιδεντιτψ ελεμεντ. Φυρτηερμορε, ςπηεριςαλ ςψμμετρψ ιμπλιες τηατ ςιμιλαρ ςονςταντ τιμε λοοπς τηατ αρε τιλτεδ ωιτη ρεςπεςτ το τηε εχυατοριαλ πλανε ωιλλ αλςο ηαε α τριιαλ ηολονομψ.

Το αςηιεε α νον-ζερο ρεςυλτ, ονε μαψ ινςτεαδ ςονςιδερ τηε ςυρε ςηοων ιν φιγυρε 4, ςονςιςτινγ οφ τηρεε ςεγμεντς.

Φιγυρε 4.0: Α λοοπ ςονςιςτινγ οφ τηρεε ςεγμεντς ιν τηε $(r,t)$ πλανε, ωηερε $C_{2}$ ανδ $C_{3}$ αρε νυλλ λινες.

Τηε φιρςτ ςεγμεντ $C_{1}$ ις παραλλελ το τηε τιμε διρεςτιον, ανδ μαψ βε παραμετριςεδ βψ

$$C_{1}:\quad x^{\mu}=(t,r_{0},0,0),\quad 0\leq t\leq T,$$ (4.118)

ςυςη τηατ τηε ςυρε ις ατ α φιξεδ ραδιυς $r=r_{0}$, ανδ οφ τοταλ λενγτη $T$. Ωε ηαε αλςο ςηοςεν φιξεδ αλυες $\theta=\varphi=0$. Φρομ εχ. (4.111), ονε φινδς

$$\int_{C_{1}}dx^{\mu}\partial_{\sigma}(h_{\mu\nu})M^{\nu\sigma}=\int_{0}^{T}dt\partial_{r}(h_{00})M^{0r}=-\frac{MT}{4\pi r_{0}^{2}}M^{0r},$$ (4.119)

ωηερε ωε ηαε νοτεδ τηε ονλψ νον-ζερο ςοντριβυτιον αφτερ ςοντραςτιον οφ ινδιςες ιν τηε ιντερμεδιατε ςτεπ. Τηε ρεμαινινγ ςεγμεντς αρε παραμετριςεδ βψ

$$C_{2}:\quad x^{\mu} =(t,r_{0}+T-t,0,0),\quad T\geq t\geq T/2,$$

$$C_{3}:\quad x^{\mu} =\left(t,r_{0}+t,0,0\right),\quad\frac{T}{2}\geq t\geq 0,$$ (4.120)

ςυςη τηατ ονε φινδς

$$\int_{C_{2}}dx^{\mu}\partial_{\sigma}(h_{\mu\nu})M^{\nu\sigma}=\left.\int_{T}^{T/2}dt\partial_{r}(h_{00})M^{0r}\right|_{r=r_{0}+T-t}+\int_{r_{0}}^{r_{0}+T/2}dr\partial_{r}(h_{r0})M^{0r};$$

$$\int_{C_{3}}dx^{\mu}\partial_{\sigma}(h_{\mu\nu})M^{\nu\sigma}=\left.\int_{T/2}^{0}dt\partial_{r}(h_{00})M^{0r}\right|_{r=r_{0}+t}+\int_{r_{0}+T/2}^{r_{0}}dr\partial_{r}(h_{r0})M^{0r}.$$ (4.121)

Ονε ςεες τηατ τηε ραδιαλ ςομπονεντς ςανςελ. Εαλυατινγ τηε ρεμαινινγ ιντεγραλς αφτερ υςινγ εχ. (4.115) γιες

$$\int_{C_{2}\cup C_{3}}dx^{\mu}\partial_{\sigma}(h_{\mu\nu})M^{\nu\sigma}=\frac{M}{2\pi}\frac{T}{r_{0}(T+2r_{0})}M^{0r},$$ (4.122)

ςυςη τηατ τηε τοταλ ςοντριβυτιον φρομ τηε εντιρε λοοπ ις

$$\oint dx^{\mu}\partial_{\sigma}(h_{\mu\nu})M^{\nu\sigma}=\alpha M^{0r},\quad\alpha=-\frac{M}{4\pi}\frac{T^{2}}{r_{0}^{2}(T+2r_{0})}.$$ (4.123)

Τηις ςονςτιτυτες αν ινφινιτεςιμαλ βοοςτ ιν τηε $(t,r)$ πλανε ωιτη ηψπερβολις ανγλε $\alpha$. Το ςεε τηις, ωε μαψ ρεςαλλ τηε δεφινιτιον οφ τηε βοοςτ γενερατορς $K_{i}$ ανδ ροτατιον γενερατορς $J_{i}$ ιν τερμς οφ τηε $\{M^{\mu\nu}\}$:

$$K_{i}=M^{0i},\quad J_{i}=\frac{1}{2}\epsilon_{ijk}M^{jk},$$ (4.124)

ιν τερμς οφ ωηιςη τηε Λορεντζ αλγεβρα

$$[M^{\mu\nu},M^{\rho\sigma}]=i\left(\eta^{\sigma\mu}M^{\rho\nu}+\eta^{\nu\sigma}M^{\mu\rho}-\eta^{\rho\mu}M^{\sigma\nu}-\eta^{\nu\rho}M^{\mu\sigma}\right)$$ (4.125)

μαψ βε ωριττεν ας

$$[J_{i},J_{j}]=i\epsilon_{ijk}J_{k},\quad[J_{i},K_{j}]=i\epsilon_{ijk}K_{k},\quad[K_{i},K_{j}]=-i\epsilon_{ijk}J_{k}.$$ (4.126)

Εχυατιον (4.123) ις τηεν ςλεαρλψ ςεεν το ςονταιν τηε βοοςτ γενερατορ $K_{r}$. Ιφ ονε ςονςιδερς λοοπς ωιτη τηε ςαμε $r_{0}$ βυτ διφφερεντ φιξεδ αλυες οφ $\theta$ ανδ $\varphi$, τηε φυλλ ςετ οφ βοοςτς αςςοςιατεδ ωιτη αρβιτραρψ διρεςτιονς ωιλλ βε οβταινεδ. Τηις ιν τυρν ιμπλιες τηατ τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε Σςηωαρζςςηιλδ ςπαςετιμε ις ΣΟ$(1,d-1)$: φρομ εχ. (4.126), ονε ςεες τηατ τηε βοοςτς δο νοτ ςλοςε υπον τηεμςελες, ςυςη τηατ εξπονεντιατινγ τηε βοοςτ γενερατορς ωιλλ προδυςε τρανςφορματιονς ςορρεςπονδινγ το ςομβινατιονς οφ βοοςτς ανδ ροτατιονς ιν γενεραλ. Νοτε τηατ ουρ ςονςλυςιονς αρε ιν χυαλιτατιε αγρεεμεντ ωιτη τηοςε οφ ε.γ. ρεφ. [206] ωηιςη αλςο ςονςιδερεδ τηε ηολονομψ ιν Σςηωαρζςςηιλδ ςπαςετιμε. Ουρ εξπλιςιτ ρεςυλτ φορ τηε βοοςτ ανγλε διφφερς δυε το ηαινγ α λοοπ ωιτη α ςλιγητλψ διφφερεντ οριεντατιον, ανδ αλςο τηε υςε οφ Κερρ-Σςηιλδ ρατηερ τηαν ςονεντιοναλ Σςηωαρζςςηιλδ ςοορδινατες.

Γιεν τηις ηολονομψ γρουπ, ωε μαψ νοω ςονςιδερ τηε ςινγλε ςοπψ, ωηιςη ις ωελλ-ϰνοων το βε αν αβελιαν-λιϰε ποιντ ςηαργε ιν τηε γαυγε τηεορψ [54]. Ωε μαψ τηυς ςονςιδερ αν αβελιαν εξπονεντ φορ τηε Σ῝Η οπερατορ:

$$\ln(\Phi_{F})\rightarrow ig\oint_{C}dsF_{\mu\nu}M^{\mu\nu}.$$ (4.127)

Τηε ονλψ νον-ζερο ςομπονεντ οφ τηε φιελδ ςτρενγτη ιν τηις ςαςε ις

$$F_{0r}=\frac{Q}{4\pi r^{2}},$$ (4.128)

ωηερε $Q$ ις τηε ςηαργε. Πλυγγινγ τηις ιντο εχ. (4.127), ωε ςεε ιμμεδιατελψ τηατ αν ινφινιτεςιμαλ βοοςτ ιν τηε $(t,r)$ πλανε ις οβταινεδ, διρεςτλψ αναλογους το τηε Σςηωαρζςςηιλδ ςαςε. Τηυς, τηε Σ῝Η γρουπ οφ τηε ποιντ ςηαργε ις ΣΟ$(1,d-1)$. Ιτ ις ρεαςοναβλε το πονδερ ατ τηις ποιντ ωηετηερ ιτ ις αλωαψς τηε ςαςε τηατ τηε Σ῝Η ανδ ηολονομψ γρουπς ματςη υπ φορ γαυγε τηεορψ ανδ γραιτψ ςολυτιονς ρελατεδ βψ τηε δουβλε ςοπψ. Τηατ τηις ις νοτ τηε ςαςε ωιλλ βε ςεεν ιν τηε φολλοωινγ εξαμπλε.

Ταυβ-ΝϒΤ ςπαςε

Τηε Ταυβ-ΝϒΤ ςολυτιον, ας εξπλαινεδ ιν ῝ηαπτερ 2, ωας φιρςτ δεριεδ ιν ρεφς. [113, 114], ανδ ις α νον-αςψμπτοτιςαλλψ φλατ ςολυτιον οφ ΓΡ, τηατ ηας α ροτατιοναλ ςηαραςτερ το τηε γραιτατιοναλ φιελδ ατ ινφινιτψ. Τηις ις δυε το α ςο-ςαλλεδ ΝϒΤ ςηαργε $N$, τηατ ις πρεςεντ ιν αδδιτιον το α Σςηωαρζςςηιλδ-λιϰε μαςς $M$. Ωιτη α ςυιταβλε ςηοιςε οφ ςοορδινατες, τηε μετρις μαψ βε ωριττεν ιν Λορεντζιαν ςιγνατυρε ας

$$ds^{2}=-A(r)\left[dt+B(\theta)d\phi\right]^{2}+A^{-1}(r)dr^{2}+C(r)\left[d\theta^{2}+D(\theta)d\phi^{2}\right],$$ (4.129)

ωηερε φορ ςονενιενςε ωε ηαε δεφινεδ

$$A(r)=\frac{(r-r_{+})(r-r_{-})}{r^{2}+N^{2}},\quad B(\theta)=2N\cos{\theta},\quad C(r)=r^{2}+N^{2},\quad D(\theta)=\sin^{2}{\theta},$$ (4.130)

ανδ

$$r_{\pm}=M\pm\sqrt{M^{2}+N^{2}}.$$ (4.131)

Τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηις ςολυτιον ωας φιρςτ ςονςιδερεδ ιν ρεφ. [55], ανδ ρελιεδ ον τηε φαςτ τηατ ςοορδινατες εξιςτ ιν ωηιςη τηε Ταυβ-ΝϒΤ ςολυτιον ηας α δουβλε Κερρ-Σςηιλδ φορμ [121]. Ιν τηε ςινγλε ςοπψ, τηε μαςς $M$ μαπς το αν ελεςτρις ςηαργε $Q$, ας ις φαμιλιαρ φρομ τηε Σςηωαρζςςηιλδ ςαςε. Τηε ΝϒΤ ςηαργε $N$, ον τηε οτηερ ηανδ, ςορρεςπονδς το α μαγνετις μονοπολε ιν τηε γαυγε τηεορψ, ςυςη τηατ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε φυλλ Ταυβ-ΝϒΤ ςολυτιον ις αν ελεςτρομαγνετις δψον. Τηις ςορρεςπονδενςε ωας ςονςιδερεδ φυρτηερ ιν ρεφς. [75, 83], ωηιςη δεμονςτρατεδ ηοω μαγνετις μονοπολες ιν αρβιτραρψ νον-αβελιαν γαυγε τηεοριες ςαν βε μαππεδ το ΝϒΤ ςηαργε ιν γραιτψ.

Φορ ουρ πρεςεντ πυρποςες, ωε ωαντ το εξαμινε τηε ρελατιονςηιπ (ιφ ανψ) βετωεεν τηε Σ῝Η γρουπ ιν γαυγε τηεορψ, ανδ τηε ηολονομψ ιν γραιτψ. Γιεν τηατ ωε ηαε αλρεαδψ ςεεν τηις ρελατιονςηιπ φορ α μαςς τερμ $M$ ιν γραιτψ, ιτ ις ςονενιεντ το ταϰε τηις το ζερο, ανδ τηυς το ςονςιδερ τηε μετρις αςςοςιατεδ ωιτη α πυρε ΝϒΤ ςηαργε $N$, ωηιςη μαπς το α μαγνετις μονοπολε ιν γαυγε τηεορψ, ωηοςε μαγνετις φιελδ μαψ βε ωριττεν ας

$$\vec{B}=\frac{\tilde{g}}{4\pi r^{2}}\hat{\vec{r}},$$ (4.132)

ωηερε $\tilde{g}$ ις τηε μαγνετις ςηαργε, $r$ τηε ςπηεριςαλ ραδιυς ανδ $\hat{\vec{r}}$ α υνιτ εςτορ ιν τηε ραδιαλ διρεςτιον. Νοτε τηατ ωε ηαε αγαιν ςηοςεν αν αβελιαν γαυγε γρουπ ιν τηε ςινγλε ςοπψ φορ ςιμπλιςιτψ, βυτ τηε γενεραλιςατιον το α νον-αβελιαν ςοντεξτ ις ςτραιγητφορωαρδ [75, 83]. Φρομ εχ. (4.85), ονε ςεες τηατ τηε ονλψ νον-ζερο ςομπονεντς οφ τηε ελεςτρομαγνετις φιελδ ςτρενγτη αρε

$$F_{\theta\phi}=-F_{\phi\theta}=B_{r}=\frac{\tilde{g}}{4\pi r^{2}}.$$ (4.133)

Τηυς, τηε ιντεγραλ αππεαρινγ ιν τηε Σ῝Η οπερατορ οφ εχ. (4.84) ρεδυςες το

$$\oint_{C}ds\frac{\tilde{g}}{2\pi r}M^{\theta\phi},$$ (4.134)

ςυςη τηατ ονλψ τηε ροτατιον γενερατορ ιν τηε $(\theta,\phi)$ πλανε ις τυρνεδ ον. Τηις ιντεγραλ ις ινδεεδ νον-ζερο ιν γενεραλ. Περηαπς τηε ςιμπλεςτ ςαςε ονε μαψ ςονςιδερ ις α ςονςταντ-τιμε ςυρε οφ ραδιυς $r=r_{0}$ ιν τηε εχυατοριαλ πλανε. Αλλ φαςτορς αππεαρινγ ιν τηε ιντεγρανδ ιν εχ. (4.134) ςαν τηεν βε ταϰεν ουτςιδε τηε ιντεγραλ, ωηιςη τηεν ςιμπλψ ψιελδς τηε λενγτη οφ τηε ςυρε. Ταϰινγ αλλ ποςςιβλε ςυρες, τηε γενερατορ $M^{\theta\phi}$ ωιλλ γενερατε ροτατιονς ιν αλλ ποςςιβλε (῝αρτεςιαν) διρεςτιονς, βυτ νοτ βοοςτς. Φρομ εχ. (4.126), ονε ςεες τηατ τηε ροτατιον αλγεβρα ςλοςες υπον ιτςελφ. Τηυς, ωε ςτραιγητφορωαρδλψ οβταιν τηατ τηε Σ῝Η γρουπ οφ τηε μαγνετις μονοπολε ις ΣΟ(3) ιν φουρ διμενςιονς, ανδ ις τηερεφορε ρεδυςεδ ςομπαρεδ το τηε ελεςτρις ςαςε οφ ΣΟ(1,3).

Λετ υς νοω ςονςιδερ ωηετηερ τηις ματςηες υπ ωιτη τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε Ταυβ-ΝϒΤ ςολυτιον ιν γραιτψ. Γιεν τηε μετρις οφ εχ. (4.129), ωε μαψ ςηοοςε τηε ιερβειν

$$e^{0}=A^{\frac{1}{2}}(dt+Bd\phi),\quad e^{1}=A^{-\frac{1}{2}}dr,\quad e^{2}=C^{\frac{1}{2}}d\theta,\quad e^{3}=(CD)^{\frac{1}{2}}d\phi.$$ (4.135)

Ιτ ωιλλ αλςο βε υςεφυλ το ηαε τηε ινερςε οφ τηεςε εξπρεςςιονς:

$$dt=A^{-\frac{1}{2}}e^{0}-B(CD)^{-\frac{1}{2}}e^{3},\quad dr=A^{\frac{1}{2}}e^{1},\quad d\theta=C^{-\frac{1}{2}}e^{2},\quad d\phi=(CD)^{-\frac{1}{2}}e^{3}.$$ (4.136)

Τηε ςπιν ςοννεςτιον ςαν βε οβταινεδ φρομ τηε τορςιον-φρεε φορμ οφ ῝αρταν´ς ςτρυςτυρε εχυατιονς,

$$\tensor{\omega}{{}^{a}_{b}}\wedge e^{b}=-de^{a},$$ (4.137)

αλονγ ωιτη τηε μετρις ςομπατιβιλιτψ ςονδιτιον

$$\omega_{ab}=-\omega_{ba}.$$ (4.138)

Τηυς, ωε φιρςτ ςαλςυλατε τηε εξτεριορ δεριατιες οφ τηε βαςις ιν εχ. (4.135), ανδ υςε εχ. (4.136) το ωριτε τηε ρεςυλτς ιν τερμς οφ τηε ιελβειν βαςις:

$$de^{0} =(\partial_{r}A^{\frac{1}{2}})e^{1}\wedge e^{0}+(\partial_{\theta}B)C^{-1}\left(\frac{A}{D}\right)^{\frac{1}{2}}e^{2}\wedge e^{3},$$ (4.139)

$$de^{1} =0,$$ (4.140)

$$de^{2} =(\partial_{r}C^{\frac{1}{2}})\left(\frac{A}{C}\right)^{\frac{1}{2}}e^{1}\wedge e^{2},$$ (4.141)

$$de^{3} =(\partial_{r}C^{\frac{1}{2}})\left(\frac{A}{C}\right)^{\frac{1}{2}}e^{1}\wedge e^{3}+(\partial_{\theta}D^{\frac{1}{2}})\left(\frac{1}{CD}\right)^{\frac{1}{2}}e^{2}\wedge e^{3}.$$ (4.142)

Τηεςε ςαν νοω βε υςεδ ιν τηε ῝αρταν ςτρυςτυρε εχυατιονς οφ εχ. (4.137) ωηιςη, αλονγ ωιτη τηε μετρις ςομπατιβιλιτψ ςονδιτιον ιν εχ. (4.138), ψιελδς τηε φολλοωινγ νον-ζερο ςομπονεντς οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον:

$$\tensor{\omega}{{}^{0}_{1}} =\tensor{\omega}{{}^{1}_{0}}=(\partial_{r}A^{\frac{1}{2}})A^{\frac{1}{2}}(dt+Bd\phi),$$ (4.143)

$$\tensor{\omega}{{}^{0}_{2}} =\tensor{\omega}{{}^{2}_{0}}=\frac{1}{2}(\partial_{\theta}B)\left(\frac{A}{C}\right)^{\frac{1}{2}}d\phi,$$ (4.144)

$$\tensor{\omega}{{}^{0}_{3}} =\tensor{\omega}{{}^{3}_{0}}=-\frac{1}{2}(\partial_{\theta}B)\left(\frac{A}{CD}\right)^{\frac{1}{2}}d\theta,$$ (4.145)

$$\tensor{\omega}{{}^{1}_{2}} =-\tensor{\omega}{{}^{2}_{1}}=-(\partial_{r}C^{\frac{1}{2}})A^{\frac{1}{2}}d\theta,$$ (4.146)

$$\tensor{\omega}{{}^{1}_{3}} =-\tensor{\omega}{{}^{3}_{1}}=-(\partial_{r}C^{\frac{1}{2}})(AD)^{\frac{1}{2}}d\phi$$ (4.147)

$$\tensor{\omega}{{}^{2}_{3}} =-\tensor{\omega}{{}^{3}_{2}}=-\frac{1}{2}(\partial_{\theta}B)\frac{A}{CD^{\frac{1}{2}}}(dt+Bd\phi)-(\partial_{\theta}D^{\frac{1}{2}})d\phi.$$ (4.148)

Νοω βψ ςυβςτιτυτινγ εχς. (4.130) ανδ περφορμινγ τηε δεριατιες ωε φινδ φορ Ταυβ-ΝϒΤ:

$$\tensor{\omega}{{}^{0}_{1}} =\tensor{\omega}{{}^{1}_{0}}=\frac{M(r^{2}-N^{2})+2N^{2}r}{(r^{2}+N^{2})^{2}}\left[dt+2N\cos{\theta}d\phi\right],$$ (4.149)

$$\tensor{\omega}{{}^{0}_{2}} =\tensor{\omega}{{}^{2}_{0}}=-\frac{N\sin{\theta}}{r^{2}+N^{2}}\sqrt{(r-r_{+})(r-r_{-})}d\phi,$$ (4.150)

$$\tensor{\omega}{{}^{0}_{3}} =\tensor{\omega}{{}^{3}_{0}}=\frac{N}{r^{2}+N^{2}}\sqrt{(r-r_{+})(r-r_{-})}d\theta,$$ (4.151)

$$\tensor{\omega}{{}^{1}_{2}} =-\tensor{\omega}{{}^{2}_{1}}=-\frac{r}{r^{2}+N^{2}}\sqrt{(r-r_{+})(r-r_{-})}d\theta,$$ (4.152)

$$\tensor{\omega}{{}^{1}_{3}} =-\tensor{\omega}{{}^{3}_{1}}=-\frac{r\sin{\theta}}{r^{2}+N^{2}}\sqrt{(r-r_{+})(r-r_{-})}d\phi,$$ (4.153)

$$\tensor{\omega}{{}^{2}_{3}} =-\tensor{\omega}{{}^{3}_{2}}=\frac{N(r-r_{+})(r-r_{-})}{(r^{2}+N^{2})^{2}}dt+\left[\frac{2N^{2}(r-r_{+})(r-r_{-})}{(r^{2}+N^{2})^{2}}-1\right]\cos{\theta}d\phi.$$ (4.154)

Φορ τηε ςινγλε ςοπψ ςολυτιον οφ α μαγνετις μονοπολε αβοε, ωε ςονςιδερεδ α λοοπ ατ ςονςταντ τιμε ανδ ραδιυς ιν τηε εχυατοριαλ πλανε $\theta=\pi/2$. Τηε ιντεγραλ ιν τηε ηολονομψ οπερατορ ις τηεν ςιμπλψ

$$\oint dx^{\mu}(\omega_{\mu})_{ab}M^{ab}=2\oint d\phi[(\omega_{\phi})_{02}M^{02}+(\omega_{\phi})_{13}M^{13}]=4\pi[(\omega_{\phi})_{02}M^{02}+(\omega_{\phi})_{13}M^{13}].$$ (4.155)

Τηις ψιελδς α βοοςτ ιν τηε 0-2 πλανε ανδ α ροτατιον ιν τηε 1-3 πλανε, ωιτη ςοεφφιςιεντς $(\omega_{\phi})_{02}$ ανδ $(\omega_{\phi})_{13}$ ρεςπεςτιελψ, ωηερε

$$(\omega_{\phi})_{02} =\frac{N}{r^{2}+N^{2}}\sqrt{(r-r_{+})(r-r_{-})},$$ (4.156)

$$(\omega_{\phi})_{13} =-\frac{r}{r^{2}+N^{2}}\sqrt{(r-r_{+})(r-r_{-})}.$$ (4.157)

Νοτε τηατ τηε βοοςτ ανδ ροτατιον πλανες αρε μυτυαλλψ ορτηογοναλ, ανδ ςυςη α τρανςφορματιον ις ςονεντιοναλλψ ρεφερρεδ το ας α Λορεντζ φουρ-ςςρεω. Φυρτηερμορε, ουρ ρεςυλτς αρε ιν αγρεεμεντ ωιτη τηοςε οφ ρεφ. [207], δεςπιτε τηε διφφερεντ ςηοιςε οφ ιερβειν αδοπτεδ βψ τηατ ρεφερενςε. Εχυατιονς (4.156, 4.157) ςτιλλ ςορρεςπονδ το τηε γενεραλ Ταυβ-ΝϒΤ ςολυτιον. Ωε ωιςη το ςονςιδερ τηε δουβλε ςοπψ οφ τηε πυρε μαγνετις μονοπολε, ι.ε. α πυρε ΝϒΤ ςηαργε, ςυςη τηατ ωε μαψ ςετ $M\rightarrow 0$ ιν εχς. (4.156, 4.157). Τηε ιντεγραλ οφ εχ. (4.155) τηεν βεςομες

$$\oint dx^{\mu}(\omega_{\mu})_{ab}M^{ab}=\frac{4\pi\sqrt{r^{2}-N^{2}}}{r^{2}+N^{2}}\left[NM^{02}-rM^{13}\right].$$ (4.158)

Ωε τηυς ςεε τηατ τηε βοοςτ γενερατορ ςυριες εεν ιν τηε ςαςε οφ α πυρε ΝϒΤ ςηαργε. Βψ τηε αργυμεντς οφ τηε πρειους ςεςτιον, τηις ωιλλ ποτεντιαλλψ λεαδ το τηε ηολονομψ γρουπ ΣΟ(1,3), υνλεςς τηε εφφεςτ οφ τηε βοοςτ ςαν βε ρεμοεδ βψ περφορμινγ α ςιμιλαριτψ τρανςφορματιον ον αλλ γρουπ ελεμεντς. Ηοωεερ, υπον ςονςιδερινγ οτηερ λοοπς, βοοςτς ιν διφφερεντ ῝αρτεςιαν διρεςτιονς αρε γενερατεδ. Το ςεε τηις, ωε μαψ υςε τηε φαςτ τηατ τηε μετρις φορ α πυρε ΝϒΤ ςηαργε ηας α ςινγλε Κερρ-Σςηιλδ φορμ, ανδ τηυς ωε μαψ υςε τηε εξπρεςςιον οφ εχ. (4.109) φορ τηε ιντεγρανδ οφ τηε ηολονομψ οπερατορ. Τηε ςοεφφιςιεντ οφ τηε βοοςτ γενερατορς, ινςλυδινγ τηε μεαςυρε, ις τηεν

$$dx^{\mu}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu})M^{0\sigma}=dx^{\mu}\left[\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu})-\partial_{\mu}(\phi k_{\sigma})\right]M^{0\sigma},$$ (4.159)

ωηερε ωε ηαε υςεδ τηε φαςτ τηατ $k_{0}=1$ φορ τηις ςολυτιον [208], ανδ ιν τηε ςεςονδ τερμ ωε ηαε ιντροδυςεδ α τοταλ δεριατιε τερμ τηατ ιντεγρατες το ζερο αρουνδ α ςλοςεδ λοοπ. Φρομ εχ. (4.97), ωε μαψ ρεςογνιςε τηε εξπρεςςιον ιν τηε ςλοςεδ βραςϰετς ας τηε φιελδ ςτρενγτη τενςορ οφ α γαυγε φιελδ τηατ ις τηε ςινγλε ςοπψ οφ α Κερρ-Σςηιλδ γραιτον. Ονε τηεν φινδς

$$dx^{\mu}\partial_{\sigma}(\phi k_{\mu})M^{0\sigma} =dx^{\mu}F_{\sigma\mu}M^{0\sigma}$$

$$=dx_{j}\epsilon_{ijk}B_{k}K_{i}$$

$$=\vec{K}\cdot\left[d\vec{x}\times\vec{B}\right],$$ (4.160)

ωηερε ωε ηαε υςεδ εχς. (4.85, 4.124). Τηε πηψςιςαλ ςοντεντ οφ εχ. (4.160) ςαν βε υνδερςτοοδ βψ ςονςιδερινγ α λοοπ ατ ςονςταντ τιμε ανδ ραδιυς, τηατ ις τιλτεδ ρελατιε το τηε εχυατοριαλ πλανε, ας ςηοων ιν φιγυρε 4.

Φιγυρε 4.0: Α ςλοςεδ ςπατιαλ λοοπ τιλτεδ ωιτη ρεςπεςτ το τηε εχυατοριαλ πλανε, ωηερε $O$ δενοτες τηε οριγιν. Α μονοπολε μαγνετις φιελδ $\vec{B}$ γενερατες α βοοςτ ιν τηε διρεςτιον $\vec{k}$.

Τηε φιελδ οφ α μαγνετις μονοπολε ποιντς ραδιαλλψ ουτωαρδς, ωηερεας τηε τανγεντ 3-εςτορ το τηε ςυρε $d\vec{x}$ ποιντς ιντο τηε παγε ατ τηε ποιντ ςηοων. Τηις γενερατες α βοοςτ ιν τηε διρεςτιον $\vec{k}\propto d\vec{x}\times\vec{B}$, ωηιςη ις εαςιλψ ςεεν το βε ιν τηε ινςρεαςινγ $\theta$ διρεςτιον. Τηυς, τηε ςονςλυςιον ρεαςηεδ αβοε φορ τηε $\theta=\pi/2$ ςαςε, ναμελψ τηατ τηερε ις α βοοςτ ιν τηε $(t,\theta)$ πλανε, τυρνς ουτ το βε γενεραλ φορ αλλ ςυςη ςονςταντ τιμε λοοπς. Ωε ςαν τηερεφορε ςονςλυδε τηατ βοοςτς ιν αλλ ῝αρτεςιαν διρεςτιονς ωιλλ βε τυρνεδ ον, ςυςη τηατ τηε ηολονομψ γρουπ οφ τηε πυρε ΝϒΤ ςηαργε ις ινδεεδ ΣΟ(1,3), ιν ςοντραςτ το τηε Σ῝Η γρουπ οφ τηε μαγνετις μονοπολε. Ναϊελψ, ονε μιγητ ηαε εξπεςτεδ τηεςε γρουπς το ματςη υπ, γιεν τηατ τηερε αρε α ωελλ-ϰνοων ςετ οφ αναλογιες βετωεεν ελεςτρομαγνετιςμ ανδ γραιτψ ϰνοων ας γραιτομαγνετιςμ. Τηε πυρε ΝϒΤ ςηαργε ις αν εξτρεμαλ ςαςε οφ τηε Ταυβ-ΝϒΤ ςολυτιον, τηατ ις μοςτ λιϰε α μαγνετις μονοπολε φρομ α πυρελψ γραιτατιοναλ ποιντ οφ ιεω. Ηοωεερ, τηε φαςτ τηατ ιτς ηολονομψ ις ςενςιτιε το γραιτοελεςτρις ας ωελλ ας γραιτομαγνετις εφφεςτς ις ωελλ-δοςυμεντεδ [207], ανδ αριςες φρομ τηε φαςτ τηατ ςπαςελιϰε ηψπερςυρφαςες ιν τηε ΝϒΤ ςολυτιον ηαε α νονζερο εξτρινςις ςυρατυρε. Τηις ις νοτ τηε ςαςε ιν τηε ςινγλε ςοπψ γαυγε τηεορψ, ωηιςη λιες ιν Μινϰοωςϰι ςπαςε.

Σελφ-δυαλ ςολυτιονς

Τηε αβοε εξαμπλες προβε διφφερεντ τψπες οφ βεηαιουρ οφ τηε Σ῝Η οπερατορ. Φορ τηε Σςηωαρζςςηιλδ / ποιντ ςηαργε ςψςτεμ, νειτηερ τηε Σ῝Η νορ τηε ηολονομψ γρουπ ρεδυςε φρομ τηειρ γενεραλ φορμ οφ ΣΟ(1,3). Φορ τηε ΝϒΤ / μονοπολε ςολυτιονς, τηε Σ῝Η γρουπ δοες ινδεεδ ρεδυςε, βυτ τηε ηολονομψ δοες νοτ. Ιν τηις ςεςτιον, ωε δεμονςτρατε ανοτηερ ποςςιβιλιτψ. Ναμελψ, τηατ τηε Σ῝Η ανδ ηολονομψ γρουπς βοτη ρεδυςε το τηε ςαμε ςυβγρουπ οφ ΣΟ(4). Ωε ωιλλ εξπλιςιτλψ ςονςιδερ τηε ςαςε οφ ςελφ-δυαλ ςολυτιονς ιν γαυγε τηεορψ ανδ γραιτψ. Τηε φολλοωινγ αργυμεντ, ιν παρτιςυλαρ φορ γραιτψ ανδ νον-Αβλειαν γαυγε τηεοριες, ρελιες ον ρεχυιρινγ τηε λοοπς το βε `ςμαλλ´. Τηε ρεαςον ις τηατ ονε ςαν νοτ υςε Στοϰε´ς τηεορεμ ιφ τηε υνδερλψινγ βυνδλε ις νον-τριιαλ· ςεε [209, 210] φορ νιςε ρειεως ανδ τηεορεμς. Νοω ιν γραιτψ, ονε μαψ δεςομποςε τηε Ριεμανν τενςορ ιντο ςελφ-δυαλ ανδ αντι-ςελφ-δυαλ παρτς, γιεν ρεςπεςτιελψ βψ

$$R^{\pm}_{\mu\nu\rho\lambda}={(P^{\pm})^{\alpha\beta}}_{\mu\nu}R_{\alpha\beta\rho\lambda},$$ (4.161)

ωηερε ωε ηαε δεφινεδ τηε προϑεςτορς

$${(P^{\pm})^{\alpha\beta}}_{\mu\nu}=\frac{1}{2}\left(\delta^{\alpha}_{\mu}\,\delta^{\beta}_{\nu}-\delta^{\alpha}_{\nu}\,\delta^{\beta}_{\mu}\pm\sqrt{g}{\epsilon^{\alpha\beta}}_{\mu\nu}\right),$$ (4.162)

ωιτη $g$ δενοτινγ τηε δετερμιναντ οφ τηε μετρις. Νοτε αλςο τηατ ωε ωορϰ ιν Ευςλιδεαν ςιγνατυρε τηρουγηουτ τηις ςεςτιον ονλψ. Ωε μαψ υςε Στοϰες´ τηεορεμ, ωηιλε ηαινγ τηε αβοε ποιντ ιν μινδ, το ρεωριτε τηε ηολονομψ οπερατορ οφ εχ. (4.57) ας [93]

$$\Phi_{\omega} ={\cal P}\exp\left(-\frac{i}{2}\iint_{\Sigma}d\Sigma^{\mu\nu}\,R_{cd\mu\nu}M^{cd}\right)$$

$$={\cal P}\exp\left(-\frac{i}{2}\iint_{\Sigma}d\Sigma^{\mu\nu}\,(R^{+}_{\rho\lambda\mu\nu}+R^{-}_{\rho\lambda\mu\nu})M^{\rho\lambda}\right).$$ (4.163)

ωηερε $\Sigma$ ις τηε αρεα βουνδεδ βψ τηε ςυρε $C$, ωιτη αρεα ελεμεντ $d\Sigma^{\mu\nu}$, ανδ ωε ηαε αλςο ςονερτεδ ιελβειν ινδιςες το ςοορδινατε φραμε ινδιςες ιν τηε ςεςονδ λινε. Νοτε τηατ $\Sigma$ ις ςιμπλψ ςοννεςτεδ, ανδ τηερεφορε τηε ηολονομψ γρουπ ρεδυςες το τηε ρεςτριςτεδ ηολονομψ γρουπ ${\rm Hol}^{0}(\nabla)$, ωηιςη ις ονλψ εχυαλ το τηε φυλλ γρουπ $\text{Hol}(\nabla)$ ωηεν τηε φυνδαμενταλ ηομοτοπψ γρουπ $\pi_{1}$ ις τριιαλ. Τηε ςεςονδ τερμ ις ζερο βψ δεφινιτιον φορ α ςελφ-δυαλ ςολυτιον, ιν ωηιςη ςαςε τηε ηολονομψ οπερατορ βεςομες

$$\Phi_{\omega} ={\cal P}\exp\left(-\frac{i}{2}\iint_{\Sigma}d\Sigma^{\mu\nu}\,{(P^{+})^{\alpha\beta}}_{\rho\lambda}R_{\alpha\beta\mu\nu}M^{\rho\lambda}\right)$$

$$={\cal P}\exp\left(-\frac{i}{2}\iint_{\Sigma}d\Sigma^{\mu\nu}\,R_{\alpha\beta\mu\nu}(M^{+})^{\alpha\beta}\right),$$ (4.164)

ωηερε ωε ηαε δεφινεδ τωο λινεαρλψ ινδεπενδεντ ςετς οφ $\text{SO}(4)$ γενερατορς ια

$$(M^{\pm})^{\alpha\beta}={(P^{\pm})^{\alpha\beta}}_{\rho\lambda}M^{\rho\lambda}.$$ (4.165)

Τηις αμουντς το τηε ϰνοων λιε αλγεβρα ιςομορπηιςμ $\mathfrak{so}(4)\simeq\mathfrak{su}(2)\oplus\mathfrak{su}(2)$, ωηερε εαςη $\mathfrak{su}(2)$ ςυβγρουπ ςορρεςπονδς το τηε γενερατορς $(M^{\pm})^{\alpha\beta}$ ρεςπεςτιελψ. Ιτ φολλοως τηατ φορ ςελφ-δυαλ ςολυτιονς, τηε ηολονομψ γρουπ ρεδυςες το ${\rm SU}(2)$, ανδ ςιμιλαρ αργυμεντς ςαν βε αππλιεδ το τηε ςαςε οφ αντι-ςελφ-δυαλ ςολυτιονς. Τηε πρειους αργυμεντ ις ρεαλλψ α δεμονςτρατιον οφ τηε Αμβροςε-Σινγερ τηεορεμ [167] φρομ ςεςτιον 4.2.6.

Τηε ςινγλε ςοπψ οφ α ςελφ-δυαλ γραιτψ ςολυτιον ις αλςο ςελφ-δυαλ ιν τηε γαυγε τηεορψ [211]. Ονε μαψ δεφινε τηε (αντι-)ςελφ-δυαλ παρτς οφ τηε φιελδ ςτρενγτη ας φολλοως:

$$F^{\pm}_{\mu\nu}={(P^{\pm})_{\mu\nu}}^{\alpha\beta}F_{\alpha\beta},$$ (4.166)

ωηερε ονε υςες τηε προϑεςτορς οφ εχ. (4.162), βυτ ωηερε νοω τηε μετρις ςορρεςπονδς το τηατ οφ Ευςλιδεαν φλατ ςπαςε (αλβειτ ποτεντιαλλψ ιν α ςυριλινεαρ ςοορδινατε ςψςτεμ, ςο τηατ ονε μυςτ ϰεεπ τηε φαςτορ οφ $\sqrt{g}$). Σελφ-δυαλ ςολυτιονς αρε δεφινεδ βψ $F^{-}_{\mu\nu}=0$, ςο τηατ τηε Σ῝Η οπερατορ βεςομες

$$\exp\left[ig\oint_{C}dsF^{+}_{\mu\nu}M^{\mu\nu}\right] =\exp\left[ig\oint_{C}ds{(P^{+})_{\mu\nu}}^{\alpha\beta}F_{\alpha\beta}M^{\mu\nu}\right]$$

$$=\exp\left[ig\oint_{C}dsF_{\alpha\beta}(M^{+})^{\alpha\beta}\right].$$ (4.167)

Αγαιν ονλψ ηαλφ οφ τηε γενερατορς αρε τυρνεδ ον, ςο τηατ τηε Σ῝Η γρουπ ρεδυςες το ${\rm SU}(2)$. Τηε ςελφ-δυαλ ςεςτορ τηυς προιδες αν ιντερεςτινγ εξαμπλε, ιν ωηιςη τηε Σ῝Η ανδ ηολονομψ γρουπς ρεδυςε, ανδ αρε ιςομορπηις. Φυρτηερμορε, ιτ ις ιντερεςτινγ το πονδερ ωηετηερ τηε αργυμεντς οφ τηις ςεςτιον γενεραλιςε το μανιφολδς οφ εξοτις ηολονομψ ιν ηιγηερ διμενςιονς, ςυςη ας τηε ωελλ-ϰνοων ςαςες ωιτη ηολονομψ γρουπς Γ₂ ανδ Σπιν(7). Ιτ ις νοτ ϰνοων ηοω το εξπλιςιτλψ ςινγλε ςοπψ ςυςη μανιφολδς (ςεε ε.γ. ρεφ. [1] φορ α ρελατεδ διςςυςςιον), βυτ ςεεϰινγ Ψανγ-Μιλλς ςολυτιονς ωιτη α ςυιταβλε Σ῝Η γρουπ μιγητ βε α γοοδ πλαςε το ςταρτ.

Διςςυςςιον

Ιν τηις παπερ, ωε ηαε ςονςιδερεδ τηε ηολονομψ γρουπ ιν γραιτψ, ωηιςη ςονςιςτς οφ τηε γρουπ οφ τρανςφορματιονς αςτινγ ον εςτορς τηατ ηαε βεεν παραλλελ τρανςπορτεδ αρουνδ α ςλοςεδ ςυρε. Τηε αναλογυε οφ τηις ιν α (νον)-αβελιαν γαυγε τηεορψ ις τηε Ωιλςον λοοπ, ωηιςη ηας α πηψςιςαλ ιντερπρετατιον ιν τερμς οφ τηε πηαςε εξπεριενςεδ βψ α ςςαλαρ παρτιςλε τραερςινγ α ςλοςεδ ςοντουρ. Αττεμπτς το ματςη υπ τηε πηψςιςαλ προπερτιες οφ τηε ηολονομψ ανδ Ωιλςον λινε – ορ το ιντερπρετ τηε ηολονομψ οπερατορ ιτςελφ ας α γραιτατιοναλ Ωιλςον λοοπ – ηαε βεεν μαδε βεφορε [84, 85, 86, 87, 89], ωιτη τηε ςονςλυςιον τηατ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ ςηουλδ νοτ βε τηουγητ ας βεινγ τηε ςορρεςτ πηψςιςαλ αναλογυε οφ τηε γαυγε τηεορψ Ωιλςον λινε. Ινδεεδ, α διφφερεντ γραιτατιοναλ Ωιλςον λινε εξιςτς, ωηιςη ςορρεςπονδς το τηε πηαςε εξπεριενςεδ βψ α ςςαλαρ παρτιςλε [90, 93, 91, 47]. Τηις βεγς τηε χυεςτιον οφ ωηατ τηε ςορρεςτ γαυγε τηεορψ αναλογυε οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ ις. Το ινεςτιγατε τηις ωε ηαε υςεδ τηε ςινγλε ςοπψ. Ωε ςηοωεδ τηατ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ αριςες νατυραλλψ ιν τηε δεςςριπτιον οφ α ςπιννινγ παρτιςλε ιντεραςτινγ ωιτη α γραιτατοναλ φιελδ. Τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηις ςιτυατιον ις ωελλ-ϰνοων το βε α ςπιννινγ παρτιςλε ιντεραςτινγ ωιτη α γαυγε φιελδ. Τηις αλλοωεδ υς το ςονςτρυςτ α γενεραλιςεδ Ωιλςον λινε οπερατορ ιν τηε γαυγε τηεορψ, ωηιςη γιες τηε πηαςε (νον-διαγοναλ ιν ςπιν ςπαςε) εξπεριενςεδ βψ α ςπιν-1 τεςτ παρτιςλε ηαινγ αν ελεςτρις ανδ μαγνετις διπολε μομεντ.

Ηαινγ φουνδ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε ηολονομψ οπερατορ – ωηιςη ωε δυββεδ τηε Σ῝Η οπερατορ – ωε τηεν ςομμενςεδ αν εξπλορατιον οφ ιτς προπερτιες. Ωε λοοϰεδ ατ ςερταιν ςπεςιαλ ςαςες ιν ωηιςη τηε Σ῝Η γρουπ ρεδυςες, ωηιςη ινςλυδες τηε ςαςε οφ α πυρε μαγνετις μονοπολε, ανδ αλςο ςολυτιονς ωηιςη αρε ςελφ-δυαλ. Φορ τηε φορμερ, τηε Σ῝Η γρουπ ρεδυςες εεν τηουγη τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ οφ τηε μονοπολε´ς δουβλε ςοπψ ςουντερπαρτ (α πυρε ΝϒΤ ςηαργε) δοες νοτ.

Τηερε αρε α νυμβερ οφ αενυες φορ φυρτηερ ωορϰ. Φιρςτλψ, ονε ςουλδ αππλψ τηε Σ῝Η οπερατορ το διφφερεντ Ψανγ-Μιλλς ςολυτιονς, ανδ ςεε ωηατ γενεραλ ςονςλυςιονς ςαν βε ρεαςηεδ αβουτ τηειρ ποςςιβλε Σ῝Η γρουπς. Ιτ ωουλδ αλςο βε ιντερεςτινγ το λοοϰ ατ ηοω το ματςη τηε ηολονομψ ανδ ιτς ςινγλε ςοπψ ιν γαυγε ανδ γραιτψ τηεοριες μορε γενεραλλψ, ωηιςη μιγητ ηελπ ιν εξτενδινγ τηε ςλαςςιςαλ δουβλε ςοπψ το μορε ςομπλιςατεδ ςαςες τηαν αρε ςυρρεντλψ ποςςιβλε. Τηιρδλψ, ιτ ωουλδ βε νιςε ιφ τηε Σ῝Η οπερατορ ςουλδ ςηεδ λιγητ ον νον-περτυρβατιε αςπεςτς οφ τηε δουβλε ςοπψ. Ιν παρτιςυλαρ, ωε νοτε τηατ τηε Σ῝Η οπερατορ ις ματριξ-αλυεδ βοτη ιν ςολουρ ανδ ςπιν ςπαςε. Ιτ τηυς ροτατες εςτορς βοτη ιν τηε ιντερναλ ςπαςε αςςοςιατεδ ωιτη τηε ςολουρ δεγρεες οφ φρεεδομ, ανδ αλςο ιν τηε τανγεντ ςπαςε οφ τηε μανιφολδ, ωηιςη ις αςςοςιατεδ ωιτη ϰινεματις ινφορματιον. Μιγητ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε ηολονομψ τηεν ηαε ςομετηινγ το δο ωιτη Β῝Θ δυαλιτψ [11], ωηιςη λινϰς ςολουρ ανδ ϰινεματιςς ιν αν ιντριγυινγ ωαψ;

Τηε Ριςςι φλοω, ΡΓ φλοω, ανδ τηε Σινγλε ῝οπψ

Τηις ςηαπτερ ις βαςεδ ον [4].

Ιντροδυςτιον

Τηε πρεμιςε οφ τηις ςηαπτερ ις ςιμπλε. Ωε φιρςτ νοτιςε τηατ τηε δουβλε ςοπψ ρελατες τηε μετρις τενςορ το τηε γαυγε ςοννεςτιον, ανδ τηε Ριςςι τενςορ το τηε γαυγε ςυρατυρε, ιν τηε ςενςε οφ εχς. (2.15) ανδ (2.18). Μορεοερ, ωε ηαε ςεεν ιν ῝ηαπτερ 4 ανδ τηε ρεφερενςες ωιτηιν τηατ τηε δουβλε ςοπψ ςουλδ αλςο πρεςερε τοπολογιςαλ ινφορματιον βετωεεν γραιτατιοναλ ανδ γαυγε τηεοριες. Ιν τηε πρειους ςηαπτερ, τηε αυτηορ οφ τηις τηεςις προποςεδ το ςτυδψ τηε ςονςεπτ οφ ηολονομψ ιν τηε ςοντεξτ οφ τηε δουβλε ςοπψ φορ ιτς οων ςαϰε, ας α ματηεματιςαλ οβϑεςτ. Ας ιτ τυρνεδ ουτ, βοτη ηολονομψ ανδ ιτς προποςεδ ςινγλε ςοπψ ηαε πηψςιςαλ ιντερπρετατιονς ωηιςη ςαν προε υςεφυλ το φυρτηερ υνδερςτανδ πηψςιςαλ τηεοριες. Σιμιλαρλψ, φορ ιτς οων ματηεματιςαλ ςαϰε, τηε αυτηορ αςϰεδ τηε χυεςτιον οφ ωηατ ις τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε Ριςςι φλοω ας ωε ςηαλλ ςεε ςοον. Τηε τοπις οφ τηε Ριςςι φλοω ις μορε ςομμονλψ εξπλορεδ ιν τηε ματηεματιςαλ λιτερατυρε ιν παρτιςυλαρ ιν τηε φιελδς οφ διφφερεντιαλ γεομετρψ ανδ τοπολογψ. Σιμιλαρλψ το τηε ςονςεπτ οφ ηολονομψ, τηε Ριςςι φλοω αλςο αππεαρς ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε ας τηε βετα φυνςτιον οφ τηε ςλοςεδ ςτρινγ. Μορε ςπεςιφιςαλλψ, τηε Ριςςι φλοω ις ςαιδ το βε αναλογους το τηε ηεατ εχυατιον φορ Ριεμαννιαν μετριςς. Σινςε ιτ ωας φιρςτ ιντροδυςεδ ιν τηε ματηεματιςς λιτερατυρε, ιτ ηας φουνδ α τρεμενδους νυμβερ οφ αππλιςατιονς ιν τηε φιελδς οφ γεομετρψ ανδ τοπολογψ, ωηερειν Περελμαν υςεδ τηε Ριςςι φλοω το προε τηε Ποινςαρέ ςονϑεςτυρε· τηεν αν οπεν προβλεμ ςινςε 1904 [212, 213, 214]. Ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε, τηε Ριςςι φλοω αππεαρεδ ιν Φριεδαν´ς ΠηΔ τηεςις [215] ας τηε βετα φυνςτιον οφ τηε νον-λινεαρ ςιγμα μοδελ. Σινςε τηεν τηε Ριςςι φλοω ηας φουνδ μανψ αππλιςατιονς ιν πηψςιςς ινςλυδινγ ςτρινγ τηεορψ, γραιτψ, βλαςϰ ηολε τηερμοδψναμιςς, ςοςμολογψ ανδ μορε [216, 217, 218, 219]. . Ιν τηις ςηαπτερ, ωε ςηαλλ βριεφλψ ρειεω τηε ςονςεπτ οφ τηε Ριςςι φλοω ιν βοτη τηε ματηεματιςαλ ανδ πηψςιςς λιτερατυρε. Ιν παρτιςυλαρ, τηε Ριςςι φλοω αππεαρς ας τηε βετα φυνςτιον οφ τηε ςιγμα μοδελ δεςςριβινγ α ςλοςεδ ςτρινγ, ανδ ςιμιλαρλψ ιτς ςινγλε ςοπψ δεςςριβες τηε βετα φυνςτιον οφ τηε οπεν ςτρινγ, ϰνοων ας τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω ιν τηε ματηεματιςαλ λιτερατυρε. Τηε αβιλιτψ οφ τηε δουβλε ςοπψ ιν ρελατινγ τηε βετα φυνςτιονς οφ τηε οπεν ανδ ςλοςεδ ςτρινγ το εαςη οτηερ ις ρεμινιςςεντ οφ τηε ωελλ-ϰνοων ΚΛΤ ρελατιονς ιν ςτρινγ τηεορψ [22].

Ιν τηις ςηαπτερ ωε υςε τηε Κερρ-Σςηιλδ δουβλε ςοπψ φορμαλιςμ ον Μινϰοωςϰι βαςϰγρουνδ ας γιεν ιν 2.2.1. Ωε αςςυμε τηε ςινγλε ςοπψ γαυγε φιελδ το βε εφφεςτιελψ αβελιαν, ορ ας α ςοννεςτιον ον α τριιαλ $\text{U}(1)$-πρινςιπαλ βυνδλε.

Τηε Ριςςι φλοω

Τηε Ριςςι φλοω ις α παρτιςυλαρ ΠΔΕ φορ τηε μετρις τενςορ, ωηερε τηε λαττερ εολες αςςορδινγ το ιτς Ριςςι τενςορ. Γιεν α δ-διμενςιοναλ Ριεμαννιαν μανιφολδ ενδοωεδ ωιτη α μετρις $(\mathcal{M},g)$, τηε Ριςςι φλοω εχυατιον ις

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}g_{\mu\nu}=-2R_{\mu\nu},\quad g_{\mu\nu}(\lambda=0)=g^{0}_{\mu\nu},$$ (4.168)

ωηερε βοτη $g_{\mu\nu}$ ανδ $R_{\mu\nu}$ αρε φυνςτιονς οφ τηε φλοω παραμετερ $\lambda\in\mathbb{R}$. Εχ. (4.168) δεςςριβες τηε εολυτιον οφ $g_{\mu\nu}(\lambda)$ ιν τηε ςπαςε οφ μετριςς $\mathfrak{G}$. Το ιλλυςτρατε τηις, λετ υς ςεε ηοω α γενερις Εινςτειν μετρις εολες. Φορ Εινςτειν ςπαςες τηε Ριςςι τενςορ ταϰες α παρτιςυλαρλψ ςιμπλε φορμ γιεν βψ $R_{\mu\nu}=kg_{\mu\nu}$ φορ ςομε ςονςταντ $k\in\mathbb{R}$. Πλυγγινγ τηις φορμ οφ τηε Ριςςι τενςορ ιντο εχ. (4.168) ωε φινδ

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}g_{\mu\nu}=-2kg_{\mu\nu}.$$ (4.169)

Λετ υς ταϰε τηε $d$-ςπηερε ανδ ςεε ηοω ιτ εολες υνδερ τηε φλοω. Ιν τηις ςαςε ωε ηαε $g_{\mu\nu}=r^{2}g^{S^{d}}_{\mu\nu}$ ανδ $k=\frac{d-1}{r^{2}}$. Πλυγγινγ ιντο τηε τηε αβοε εχυατιον ωε φινδ

$$r(\lambda)=\sqrt{r^{2}_{0}-2(d-1)\lambda},$$ (4.170)

ωηερε $r(\lambda)$ ις τηε ραδιυς οφ τηε δ-ςπηερε ατ α γιεν αλυε οφ τηε φλοω παραμετερ $\lambda$. Τηερεφορε, ωε ςεε τηατ τηε ςπηερε ςηρινϰς ας τηε μετρις φλοως υντιλ ιτ βεςομες ςινγυλαρ ιν φινιτε φλοω τιμε γιεν βψ $\lambda^{*}=r^{2}_{0}/(2(d-1))$. Ανοτηερ πηψςιςαλλψ ρελεαντ εξαμπλε αρε δΣ ανδ ΑδΣ ςπαςες. Ιν τηις ςαςε ωε ηαε

$$R_{\mu\nu}=\frac{2\Lambda}{d-2}g^{0}_{\mu\nu},$$ (4.171)

ανδ τηε φλοω γιες υς

$$g_{\mu\nu}(\lambda)=\bigg{(}1-\frac{4\Lambda}{d-2}\lambda\bigg{)}g^{0}_{\mu\nu}.$$ (4.172)

Φορ $\Lambda>0$ τηε ςπαςε ςηρινϰς το α ποιντ ιν φινιτε φλοω τιμε γιεν βψ $\lambda^{*}=\frac{d-2}{4\Lambda}$. Τηε ςαςε $\Lambda=0$ ις α ςριτιςαλ ποιντ ον τηε φλοω ανδ τηερεφορε τηε ςπαςε δοες νοτ εολε. Φορ $\Lambda<0$ τηε φλοω ις ιμμορταλ ανδ τηε ςπαςε εξπανδς ινδεφινιτελψ. Σεε [218] φορ ςομε εξαμπλες ανδ ιν μορε δεταιλ Ας μεντιονεδ εαρλιερ, τηε Ριςςι φλοω ις αναλογους το τηε ηεατ εχυατιον φορ τηε μετρις τενςορ. Το μαϰε τηις αναλογψ μορε ςλεαρ, ονε ςαν ςομπυτε τηε Ριςςι τενςορ ιν ηαρμονις ςοορδινατες. Ηαρμονις ςοορδινατες ωερε ςτυδιες ςονςιδεραβλψ ιν τηε ςοντεξτ οφ Λορεντζιαν γεομετρψ ανδ ρελατιιτψ βψ Εινςτειν ανδ ῝ορνελιυς Λανςζος [220, 221]. Ιν 1922, Λανςζος διςςοερεδ τηε λοςαλ φορμ οφ τηε Ριςςι τενςορ ιν ηαρμονις ςοορδινατες ωηιςη ρεςεμβλες τηε ηεατ εχυατιον, αν ελλιπτις οπερατορ. Φορ α Ριμεαννιαν μανιφολδ $(\mathcal{M},g)$, α ςοορδινατε ςηαρτ ωιτη ςοορδινατε φυνςτιονς $(x^{1},x^{2},\ldots,x^{m})$ ις ςαιδ το βε ηαρμονις ιφ τηε ςοορδινατε φυνςτιονς ςατιςφψ

$$\Delta_{g}x^{m}=0,$$ (4.173)

ωηερε $\Delta_{g}$ ις τηε Λαπλαςε-Βελτραμι οπερατορ οφ τηε μετρις $g$. Ιν τηεςε ςοορδινατες, τηε ῝ηριςτοφφελ ςψμβολς ςατιςφψ τηε φολλοωινγ ιδεντιτψ

$$g^{\mu\nu}\Gamma^{\alpha}_{\mu\nu}=0.$$ (4.174)

Ιν παρτιςυλαρ, τηε Ριςςι τενςορ ταϰες α ςιμπλε φορμ,

$$R_{\mu\nu}=-\frac{1}{2}g^{\alpha\beta}\frac{\partial^{2}g_{\mu\nu}}{\partial x^{\alpha}\partial x^{\beta}}+\cdots,$$ (4.175)

ωηερε τηε δοτς δενοτε λοωερ ορδερ τερμς ιν $\partial$ [222, 223]. Τηε Ριςςι φλοω εχυατιον (4.168) τηεν γιες

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}g_{\mu\nu}=g^{\alpha\beta}\frac{\partial^{2}g_{\mu\nu}}{\partial x^{\alpha}\partial x^{\beta}}+\cdots,$$ (4.176)

ωηιςη ρεςεμβλες τηε φαμιλιαρ ηεατ εχυατιον. Εςςεντιαλλψ, ας μεντιον εαρλιερ, ονε εολες τηε γεομετρψ οφ τηε μανιφολδ αςςορδινγ το τηε λοςαλ αλυε οφ τηε ςυρατυρε ατ εαςη ποιντ. Ωηιλε τηις ις α παραβολις εχυατιον(φορ α Ριεμαννιαν μανιφολδ), ηαρμονις ςοορδινατες νεεδ νοτ ρεμαιν ηαρμονις αλονγ τηε φλοω ατ α λατερ τιμε ανδ τηε φλοω μιγητ ςειζε το βε ςτρονγλψ παραβολις. Ιν [224], ΔεΤυρςϰ προιδες α ωαψ το ρεςτορε ςτρονγ παραβολιςιτψ αλονγ τηε φλοω. Ωε ςηαλλ ςομε το τηις ιςςυε ιν τηε νεξτ ςεςτιον.

Κερρ-Σςηιλδ φλοω

Αυτηορς ιν [225, 226, 227] ταϰε α διφφερεντ ποιντ οφ ιεω ον Κερρ-Σςηιλδ μετριςς. Τηεψ ιεω ιτ ας α λοςαλ ςοντινυους τρανςφορματιον τηατ αςτς ον τηε μετρις. Τηεψ ςηοω τηατ τηερε εξιςτς α ςοντινυους γρουπ οφ ςυςη τρανςφορματιονς, πυττινγ ιτ ον εχυαλ φοοτινγ ωιτη ιςομετριες ανδ ςονφορμαλ τρανςφορματιονς οφ τηε μετρις. Ιν τηε φολλοωινγ, ωε ςηαλλ φολλοω ςλοςελψ [225, 226, 227] ανδ ςυμμαριςε τηε μαιν ποιντς ρελεαντ το υς. Λετ $\mathcal{M}$ βε α Λορεντζιαν μανιφολδ εχυιππεδ ωιτη α μετρις τενςορ $g$ ωιτη ςιγνατυρε $(-,+,\ldots,+)$. Τηε ινδιςες οφ α ςοορδινατε ςψςτεμ ον $\mathcal{M}$ αρε το βε ωριττεν ιν γρεεϰ ανδ ρυν φρομ $0$ το $d-1$ ωηερε $d$ ις τηε διμενςιον οφ $\mathcal{M}$.

Δεφινιτιον 4.2.18.

Α ονε παραμετερ γρουπ οφ τρανςφορματιονς {$\phi_{s}$} οφ $\mathcal{M}$, ωηερε $s\in\mathbb{R}$, ις ςαλλεδ α Κερρ-Σςηιλδ διφφεομορπηιςμ ιφ τηε τρανςφορμεδ μετρις ηας τηε φορμ

$$\phi_{s}^{*}(g)=g+2H_{s}\ell\otimes\ell,$$ (4.177)

ωηερε $H_{s}$ αρε φυνςτιονς ον $\mathcal{M}$.

Γρουπ ηομομορπηιςμ, $\phi_{s}\phi_{r}=\phi_{s+r}$, ρεχυιρες τηε νυλλ-φορμς το τρανςφορμ ας

$$\phi^{*}_{s}(\ell)=M_{s}\ell,$$ (4.178)

ωηερε $M_{s}$ αρε φυνςτιονς ον $\mathcal{M}$. Ιφ ωε διφφερεντιατε εχυατιονς (4.177) ανδ (4.178) ωιτη ρεςπεςτ το τηε παραμετερ $s$ αρουνδ ζερο, ωε φινδ τηατ τηε τρανςφορματιονς ταϰε τηε ινφινιτεςιμαλ φορμς

$$\pounds_{\vec{\xi}}\,g=2h\ell\otimes\ell,$$ (4.179)

ανδ

$$\pounds_{\vec{\xi}}\,\ell=m\ell,$$ (4.180)

ωηερε ωε δεφινεδ $h=dH_{s}/ds|_{s=0}$ ανδ $m=dM_{s}/ds|_{s=0}$ ανδ $\pounds_{\vec{\xi}}$ ις τηε λιε δεριατιε ωιτη ρεςπεςτ το ςομε εςτορ $\vec{\xi}$. ϒνλιϰε τηε ςονςεπτ οφ ιςομετριες, τηε νυλλ 1-φορμ $\ell$ πλαψς α ςρυςιαλ ρολε ιν Κερρ-Σςηιλδ γρουπς. Το τηις ενδ, τηε αυτηορς γιε τηε φολλοωινγ δεφινιτιονς.

Δεφινιτιον 4.2.19.

Ανψ ςολυτιον $\vec{\xi}$ οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ εχυατιονς (4.179) ανδ (4.180) ωιλλ βε ςαλλεδ α Κερρ-Σςηιλδ εςτορ φιελδ(ΚΣ῞Φ) ωιτη ρεςπεςτ το α παρτιςυλαρ $\ell$. Τηε φυνςτιονς $h$ ανδ $m$ αρε ςαλλεδ τηε γαυγες οφ τηε μετρις $g$ ανδ τηε νυλλ 1-φορμ $\ell$.

Σινςε ανψ ϰιλλινγ εςτορ $\vec{X}$ ωηιςη λεαες $\ell$ ιναριαντ ις αλςο α ΚΣ῞Φ βυτ ωιτη $h=0$ φρομ $\pounds_{\vec{X}}g=0$, ονε δεφινες προπερ Κερρ-Σςηιλδ εςτορ φιελδς,

Δεφινιτιον 4.2.20.

Α νον-ζερο ΚΣ῞Φ $\vec{\xi}$ ις ςαλλεδ α προπερ ΚΣ῞Φ ιφ ιτς μετρις δεφορματιον $\pounds_{\vec{X}}g$ ις νον-ανιςηινγ.

Αν ιμπορταντ προπερτψ οφ ΚΣ῞Φ, ωηιςη ωιλλ ηελπ υς φινδ ςολυτιονς, ις γιεν βψ τηε φολλοωινγ προποςιτιον,

Προποςιτιον 4.2.1.

Τωο μετριςς ρελατεδ βψ α Κερρ-Σςηιλδ τρανςφορματιον, $\tilde{g}=g+2H\ell\otimes\ell$, αδμιτ τηε ςαμε ΚΣ῞Φς ωιτη ρεςπεςτ το $\ell$.

Αν ιμπορταντ ςορολλαρψ ωηεν τηε ΚΣ῞Φ ις α ϰιλλινγ εςτορ φιελδ οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ τρανςφορμεδ μετρις

$$\tilde{g}=g+2H\ell\otimes\ell,\quad\pounds_{\vec{\xi}}\,\tilde{g}=2\tilde{h}\ell\otimes\ell=0,$$ (4.181)

ωηερε $\tilde{h}=h+\pounds_{\vec{\xi}}H+2mH$. Τηερεφορε, τηε εχυατιον $\tilde{h}=0$ αδμιτς λοςαλ ςολυτιονς ιν $H$. Φορ φυρτηερ διςςυςςιον οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ τρανςφορματιον ας α διφφεομορπηιςμ ον τηε μανιφολδ, τηε ιντερεςτεδ ρεαδερ ις ρεφερρεδ το τηε παπερς [225, 226, 227]· ιν παρτιςυλαρ, τηε λαςτ ρεφερενςε ωηιςη αςτς ας α ματηεματιςαλλψ δεταιλεδ ρειεω φορ τηε τοπις.

Τρεατινγ Κερρ-Σςηιλδ μετριςς ας τηοςε οβταινεδ βψ α Κερρ-Σςηιλδ διφφεομορπηιςμ, ωε τυρν το τηε ιςςυε οφ διφφεομορπηιςμ ιναριανςε οφ τηε Ριςςι φλοω. Τηις ις ιμπορταντ το ςηοω τηατ τηε μετρις τενςορ ρεμαινς οφ Κερρ-Σςηιλδ φορμ αλονγ τηε φλοω, αλλοωινγ υς το αππλψ τηε Κερρ-Σςηιλδ δουβλε ςοπψ πρεςςριπτιον. Το τηις ενδ, ωε νοτε τηατ ιν [224] ιτ ωας ςηοων τηατ ονε ςαν μαϰε τηε Ριςςι φλοω εχυατιον ςτρονγλψ παραβολις βψ αδϑυςτινγ ιτ ωιτη α διφφεομορπηιςμ αλονγ τηε φλοω. Τηις ςαν βε δονε βψ ρελατινγ τηε Ριςςι φλοως οφ τωο μετριςς ρελατεδ βψ α διφφεομορπηιςμ. Ωε ςηαλλ ςϰετςη τηε ιδεα ωιτηουτ προιδινγ α ριγορους προοφ. Τηε ρεαδερ ωηο ις λοοϰινγ φορ ριγουρ ςηουλδ ςονςυλτ [228], ανδ [229] φορ α τρεατμεντ ιν λοςαλ ςοορδινατες φορ ςπεςιφις νον-ςομπαςτ Ριεμαννιαν μανιφολδς. Ινδεεδ, τηε ρεαδερ ςηουλδ βε ωαρνεδ τηατ τηε αφορεμεντιονεδ ανδ φολλοωινγ ςαςες αςςυμε νον-Λορεντζιαν ανδ ςομπαςτ μανιφολδς· τηερεφορε, ςαρε ςηουλδ βε ταϰεν ωηεν αππλψινγ ςυςη αργυμεντς το ουρ Κερρ-Σςηιλδ φλοω ωηιςη ις γενεραλλψ δεφινεδ φορ Λορεντζιαν ανδ νον-ςομπαςτ μανιφολδ. Λετ υς βεγιν βψ δεφινινγ τηε φλοω εχυατιονς φορ τωο μετριςς $g(t)$ ανδ $\bar{g}(t)=(\varphi_{t})_{*}g(t)$ ωηερε $\varphi_{t}:\mathcal{M}\rightarrow\mathcal{M}$ ις α 1-παραμετερ φαμιλψ οφ διφφεομορπηιςμ γενερατεδ βψ ςομε εςτορ φιελδ $W(t)\in T\mathcal{M}$. Τηε φλοω εχυατιον αρε

$$\begin{split}\frac{\partial}{\partial t}g(t)&=-2\text{Ric}[g(t)]\\ \frac{\partial}{\partial t}\bar{g}(t)&=-2\text{Ric}[\bar{g}(t)],\\ \end{split}$$ (4.182)

τηε ιδεα ις τηεν το ςηοω τηατ τηε τωο φλοως αρε ρελατεδ το εαςη οτηερ βψ α διφφεομορπηιςμ τερμ ινολινγ τηε Λιε δεριατιε. Το τηις ενδ ωε διφφερεντιατε ανδ υςε τηε δεφινιτιον οφ τηε Λιε δεριατιε,

$$\begin{split}\frac{\partial}{\partial t}g(t)&=\frac{\partial}{\partial t}\Big{(}(\varphi_{t}^{-1})^{*}\bar{g}(t)\Big{)}\\[5.0pt] &=(\varphi_{t}^{-1})^{*}\bigg{(}\frac{\partial}{\partial t}\bar{g}(t)\bigg{)}+\mathcal{L}_{(\varphi_{t})_{*}(\frac{\partial}{\partial t}\varphi_{t})}\Big{[}(\varphi_{t}^{-1})^{*}\bar{g}(t)\Big{]}\\[5.0pt] &=(\varphi_{t}^{-1})^{*}(-2\,\text{Ric}[\bar{g}(t)])+\mathcal{L}_{(\varphi_{t})_{*}(\varphi_{t}^{*}[W(t)])}[g(t)]\\[5.0pt] &=-2\,\text{Ric}[g(t)]+\mathcal{L}_{W(t)}[g(t)].\end{split}$$ (4.183)

Ηενςε, τηε φλοω οφ τηε μετριςς $g(t)$ ανδ $\bar{g}(t)$ αρε ρελατεδ βψ α διφφεομορπηιςμ τερμ γενερατεδ βψ α εςτορ φιελδ $W(t)$ ον $\mathcal{M}$. Ιν λοςαλ ςοορδινατες ιτ ταϰες τηε φορμ

$$\frac{\partial}{\partial t}g_{\mu\nu}=-2R_{\mu\nu}+\nabla_{\mu}W_{\nu}+\nabla_{\nu}W_{\mu}.$$ (4.184)

Νοω ιφ ωε ταϰε τηε διφφεομορπηιςμ $\varphi$ το βε α Κερρ-Σςηιλδ διφφεομορπηιςμ, ας δεςςριβεδ αβοε ιν 4.2.18, γενερατεδ βψ α εςτορ φιελδ $W=\xi$, τηεν εχυατιον (4.184) ρελατες τηε Ριςςι φλοω οφ τωο μετριςς ρελατεδ βψ α Κερρ-Σςηιλδ διφφεομορπηιςμ.

Τηε Ριςςι φλοω ας ΡΓ φλοω

Τηε Ριςςι φλοω αλςο ηας ρελεανςε ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε, φιρςτ αππεαρινγ ιν τηε ςοντεξτ οφ τηε ΡΓ φλοω οφ τηε νον-λινεαρ ςιγμα μοδελ [215]. Λετ υς βριεφλψ ιλλυςτρατε ηοω.

῝ονςιδερ α μαπ $f$ βετωεεν τωο Ριεμαννιαν μανιφολδς ωιτη μετριςς $\gamma$ ανδ $g$

$$f:(\mathcal{B},\gamma)\rightarrow(\mathcal{M},g),$$ (4.185)

ωηερε $\mathcal{B}$ ις 2-διμενςιοναλ ανδ $\mathcal{M}$ ις $d$-διμενςιοναλ. Αν αςτιον ιντεγραλ ις γιεν βψ

$$S[f;\gamma,g]=\frac{1}{4\pi\alpha^{\prime}}\int_{\mathcal{V}\subset\mathcal{B}}(\gamma,f^{*}g)_{\gamma}\omega_{\gamma}.$$ (4.186)

ωηερε $\alpha^{\prime}\in\mathbb{R}$ ις ςομε ςονςταντ, $f^{*}g$ ις τηε πυλλβαςϰ οφ τηε μετρις $g$ οφ $\mathcal{M}$ το $\mathcal{B}$. Τηε παρεντηεςις $({\,},{\,})_{\gamma}$ δενοτες ςοντραςτιον ωιτη μετρις $\gamma_{ab}$. Φιναλλψ, $\omega_{\gamma}=\sqrt{|\gamma|}d^{2}x$ δενοτες τηε ολυμε-φορμ ον $\mathcal{B}$. Τηερεφορε, ουρ αςτιον ςαν βε ωριττεν μορε εξπλιςιτλψ ας

$$S[f;\gamma,g]=\frac{1}{4\pi\alpha^{\prime}}\int_{\mathcal{V}}\gamma^{ab}\frac{\partial y^{\mu}}{\partial x^{a}}\frac{\partial y^{\nu}}{\partial x^{b}}g_{\mu\nu}\sqrt{|\gamma|}d^{2}x,$$ (4.187)

ωηερε $x^{a}=(x^{1},x^{2})$ αρε ςοορδινατες ον $\mathcal{V}\subset\mathcal{B}$ ανδ $y^{\mu}=(y^{1},\ldots,y^{d})$ ον $\mathcal{M}$. Ιν τηε ςοντεξτ οφ ςτρινγ τηεορψ ονε ωουλδ ςαλλ $\mathcal{B}$ τηε ωορλδ-ςηεετ, $\mathcal{M}$ ςπαςετιμε, ανδ $\alpha^{\prime}\in\mathbb{R}$ τηε Ρεγγε ςλοπε. Ωριτινγ τηε αςτιον φορ α 2Δ ωορλδ-ςηεετ ιν ςονφορμαλ γαυγε [230] ωηερε $\gamma_{\mu\nu}\rightarrow\eta_{\mu\nu}$ ωε γετ

$$S[f;\gamma,g]=\frac{1}{4\pi\alpha^{\prime}}\int_{\mathcal{V}}\partial_{a}y^{\mu}\partial^{a}y^{\nu}g_{\mu\nu}d^{2}x,$$ (4.188)

ωηερε α ςοντραςτιον ωιτη τηε φλατ ωορλδ-ςηεετ μετρις ις δονε. Τηε νον-λινεαρ ςιγμα μοδελ αςτιον δεςςριβες τηε προπαγατιον οφ α ςλοςεδ ςτρινγ ον α $d$-διμενςιοναλ ςπαςετιμε $\mathcal{(}M,g)$. Νοω ιφ ωε ιεω τηε ταργετ ςπαςε μετρις $g_{ab}$ ας α ςουπλινγ ςονςταντ γοερνινγ τηε ςτρενγτη οφ τηε ιντεραςτιον, εξπανδ αρουνδ α ςλαςςιςαλ βαςϰγρουνδ $y^{\mu}(x)=\bar{y}^{\mu}+\sqrt{\alpha^{\prime}}Y^{\mu}(x)$, ανδ ςομπυτε τηε αμπλιτυδε ατ ονε λοοπ ορδερ ωε φινδ τηατ ωε ηαε το ρενορμαλιςε το αοιδ διεργενςες. Τηε ρενορμαλιςατιον ρεςυλτς ιν α ςορρεςτιον το τηε ταργετ ςπαςε μετρις γιεν βψ $g_{\mu\nu}\rightarrow g_{\mu\nu}+\alpha^{\prime}R_{\mu\nu}$, ωηερε $R_{\mu\nu}$ ις τηε Ριςςι τενςορ. Τηε βετα φυνςτιον ις ινδεεδ γιεν βψ

$$\beta_{\mu\nu}^{g}\coloneqq\frac{\partial}{\partial\lambda}g_{\mu\nu}=\alpha^{\prime}R_{\mu\nu}$$ (4.189)

φορ ςομε ενεργψ ςςαλε $\lambda\in\mathbb{R}$. Ινδεεδ, εχ. (4.189) ις τηε Ριςςι φλοω εχυατιον(ωιτη $\alpha^{\prime}=-2$).

Ιν τηις ςεςτιον ωε ρειεωεδ τηε βαςιςς οφ τηε Ριςςι φλοω ωιτη ςομε εξαμπλες. Ωε αλςο γαε α βριεφ δεςςριπτιον οφ ιτς ρελεανςε ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε ιν τηε ςοντεξτ οφ ςτρινγ τηεορψ. Ιν τηε φολλοωινγ ςεςτιον ωε ιντροδυςε τηε μαιν ρεςυλτ οφ τηε ςηαπτερ, τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω ας τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε Ριςςι φλοω. Πηψςιςαλλψ, τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω ις ϰνοων το βε τηε φιρςτ ορδερ ςορρεςτιον το τηε Ψανγ-Μιλλς φιελδ οφ αν οπεν ςτρινγ.

Ψανγ-Μιλλς φλοω

Το οβταιν τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε Ριςςι φλοω οφ εχ. (4.168), ανδ ιν αςςορδανςε ωιτη ουρ μετηοδ οφ τηε δουβλε ςοπψ, ωε ρεςτριςτ ουρ ςλαςς οφ μετριςς το τηε αλγεβραιςαλλψ ςπεςιαλ Κερρ-Σςηιλδ μετριςς τηατ ςατιςφψ τηε προπερτιες ιν εχς. (2.1) ανδ (2.2), ανδ α φλατ Μινϰοωςϰι ςπαςετιμε ας τηε βαςϰγρουνδ. Τηυς ωριτινγ τηε Ριςςι φλοω εχυατιονς ας

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}\Big{(}\eta_{\mu\nu}+\phi(\lambda)k_{\mu}(\lambda)k_{\nu}(\lambda)\Big{)}=-2R_{\mu\nu},$$ (4.190)

ανδ νοτινγ τηατ τηε φιρςτ τερμ ον τηε ΛΗΣ δοες νοτ δεπενδ ον τηε φλοω παραμετερ $\lambda$, ηενςε $\partial_{\lambda}\eta_{\mu\nu}=0$. Δροππινγ τηε εξπλιςιτ δεπενδενςε ον $\lambda$ ωε νοω ηαε

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}(\phi\,k_{\mu}k_{\nu})=-2R_{\mu\nu}.$$ (4.191)

Νοω τηε Ριςςι τενςορ ανδ ηενςε τηε αςυυμ Εινςτειν εχυατιονς ονλψ λινεαριςε ιν $\phi$ ιφ ονε οφ τηε ινδιςες ις ςοντρααριαντ [54]. Τηερεφορε ωε ραιςε ονε ινδεξ βψ ςοντραςτινγ ιτ ωιτη $g^{\mu\alpha}$, τηυς οβταινινγ

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}(\phi\,k^{\alpha}k_{\nu})-\phi^{2}k^{\alpha}k_{\mu}\frac{\partial k^{\mu}}{\partial\lambda}=-2R^{\alpha}{}_{\nu},$$ (4.192)

ωηερε ωε υςεδ τηε φαςτ τηατ $k_{\mu}$ ις νυλλ ας γιεν βψ εχ. (2.2). Ιν φαςτ, τηε ςεςονδ τερμ ον τηε ΛΗΣ ις ζερο ςινςε

$$k_{\mu}\frac{\partial k^{\mu}}{\partial\lambda}=\frac{1}{2}\frac{\partial}{\partial\lambda}(k_{\mu}k^{\mu})=0.$$ (4.193)

Τηερεφορε, τηε Ριςςι φλοω εχυατιον ταϰες ον α παρτιςυλαρλψ ςιμπλε φορμ ρεαδψ φορ ςινγλε ςοπψινγ:

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}(\phi\,k^{\alpha}k_{\nu})=-2R^{\alpha}{}_{\nu}.$$ (4.194)

Νοω ιφ ωε ςιμπλψ φολλοω τηε αργυμεντ υνδερλινεδ ιν ῝ηαπτερ 2 ανδ δεφινε α Ψανγ-Μιλλς ςοννεςτιον φορμ $A_{\nu}=\phi\,k_{\nu}$ ωιτη $\alpha=0$, ωε φινδ τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}A_{\mu}=-\partial_{\nu}F_{\mu}{}^{\nu}$$ (4.195)

Γιεν ουρ ςηοιςε οφ αππλψινγ τηε Κερρ-Σςηιλδ ςινγλε ςοπψ ον α φλατ Μινϰοωςϰι βαςϰγρουνδ, εχυατιον (4.195) ςηουλδ βε ιντερπρετεδ ας τηε φλοω ιν τηε ςπαςε οφ ςοννεςτιονς οφ α πρινςιπαλ $\text{U}(1)$-βυνδλε $(P,\mathbb{R}^{1,d-1},\text{U}(1))$ ωιτη ςυρατυρε $F\in\Omega^{2}(\mathbb{R}^{1,d-1},\mathfrak{u}(1))$. Αγαιν, εχ. (4.195) ις αναλογους το α διφφυςιον εχυατιον φορ τηε γαυγε φιελδ $A_{\mu}$ ςινςε ωιτη $F_{\mu\nu}=2\partial_{[\mu}A_{\nu]}$ ωε ηαε

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}A_{\mu}=\partial^{2}A_{\mu}-\partial_{\nu}\partial_{\mu}A^{\nu}.$$ (4.196)

Νοω τηατ ωε ηαε ιντροδυςεδ τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω, λετ υς ςεε ωηερε ιτ αππεαρς ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε.

Ιν ςτυδψινγ τηε ιντεραςτιον οφ ςλοςεδ ανδ οπεν ςτρινγς ιν βαςϰγρουνδ φιελδς [232, 233, 234], διεργενςες αριςε ωηιςη υπον ςανςελλινγ τηεμ γιε ριςε το α ςετ οφ λοοπ ςορρεςτεδ βετα φυνςτιονς. Ονε οφ τηοςε ις τηε βετα φυνςτιον φορ τηε οπεν ςτρινγ ςουπλεδ το τηε ελεςτρομαγνετις γαυγε φιελδ ποτεντιαλ $A_{\mu}$. Φραδϰιν ανδ Τςεψτλιν ςηοωεδ ιν [233] τηατ ονε φινδς νον-λινεαρ ςορρεςτιονς το Μαξωελλ´ς εχυατιονς υπον ςανςελλινγ τηε διεργενςες τηατ αππεαρ ατ τρεε ανδ λοοπ λεελ ιν τηε οπεν ςτρινγ ςιγμα μοδελ. Συβςεχυεντλψ, ιτ ωας φυρτηερ ςτυδιεδ βψ οτηερς ιν [232, 234]. Λετ υς βριεφλψ ςηοω ηοω τηε αβοε ςομες αβουτ. Σταρτινγ φρομ τηε ςιγμα μοδελ φυνςτιοναλ φορ αν οπεν ςτρινγ ςουπλεδ το α βαςϰγρουνδ γαυγε φιελδ $A_{\mu}$,

$$\begin{split}S[f;\gamma,\eta]=\frac{1}{4\pi\alpha^{\prime}}\int_{\mathcal{V}\in\mathcal{B}}\gamma^{ab}&\partial_{a}y^{\mu}\partial_{b}y_{\mu}\sqrt{\gamma}d^{2}x\\ &-\oint_{\partial\mathcal{B}}A_{\mu}(y)\frac{\partial}{\partial s}y^{\mu}ds,\end{split}$$ (4.197)

ωηερε τηε ςεςονδ ιντεγραλ ις οερ τηε βουνδαρψ ινδυςεδ βψ $\gamma_{ab}$. Ωε ηαε ταϰεν τηε ταργετ ςπαςε το βε Μινϰοωςϰι $\eta_{\mu\nu}=\text{diag}(-1,1,\ldots,1)$. Τηε βετα φυνςτιον φορ εχ. (4.197) ωας εξαςτλψ φουνδ φορ αλλ ορδερς ιν $\alpha^{\prime}$ ανδ λοωεςτ ιν δεριατιες οφ τηε φιελδ ςτρενγτη $F_{\mu\nu}$(ςεε [232] φορ α δεταιλεδ δεριατιον),

$$\beta_{\mu}^{A}\coloneqq\frac{\partial}{\partial\lambda}A_{\mu}=2\pi\alpha^{\prime}\partial^{\nu}F_{\mu}{}^{\delta}\Big{[}\mathds{1}-(2\pi\alpha^{\prime}F)^{2}\Big{]}^{-1}_{\delta\nu},$$ (4.198)

ωηιςη ις ιν φαςτ οβταιναβλε φρομ αρψινγ τηε Βορν-Ινφελδ φυνςτιοναλ ωιτη ρεςπεςτ το $A_{\mu}$ [234]

$$S_{\text{{B-I}}}=\int d^{d}x\sqrt{\det(\mathds{1}+2\pi\alpha^{\prime}F)}.$$ (4.199)

Φορ φιελδς $F\ll 1/\alpha^{\prime}$ ωε ςαν εξπανδ ιν ποωερς οφ $\alpha^{\prime}$

$$S_{\text{{B-I}}}=\int d^{d}x\Big{(}1+\frac{(2\pi\alpha^{\prime})^{2}}{4}F_{\mu\nu}F^{\mu\nu}+O(\alpha^{\prime 3})\Big{)},$$ (4.200)

ωηερε τηε ςεςονδ τερμ ιν τηε αςτιον ις ϑυςτ τηε Ψανγ-Μιλλς Λαγρανγιαν. Ινδεεδ, τηε βετα φυνςτιον (4.198) αδμιτς τηε ςαμε εξπανςιον ιν $\alpha^{\prime}$

$$\beta_{\mu}^{A}=2\pi\alpha^{\prime}\partial_{\nu}F_{\mu}{}^{\nu}+O(F^{2},\partial^{2}F),$$ (4.201)

γιινγ υς ονε οφ Μαξωελλ´ς εχυατιονς ςινςε ςονφορμαλ ςψμμετρψ δεμανδς τηε βετα φυνςτιον το βε εχυαλ το ζερο. Τρεατινγ τηε βετα φυνςτιον μορε γενεραλλψ, ςαψ οφφ-ςηελλ, εχ. (4.201) ις νοτηινγ βυτ τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω εχυατιον φορ α $\text{U}(1)$-ςοννεςτιον. Ιτ ις ρεμαρϰαβλε τηατ τηε ςινγλε ςοπψ ρελατες τηε βετα φυνςτιον οφ τηε ςλοςεδ ςτρινγ ον α ςυρεδ βαςϰγρουνδ το τηε βετα φυνςτιον οφ τηε οπεν ςτρινγ ον α φλατ βαςϰγρουνδ τηατ ις ςουπλεδ το α γαυγε φιελδ. Τηις ις ιν αγρεεμεντ ωιτη τηε ςπιριτ οφ τηε ςινγλε ςοπψ ανδ αλςο ρεμινιςςεντ οφ τηε ΚΛΤ ρελατιονς τηατ ρελατε τηε αμπλιτυδε οφ τηε ςλοςεδ ςτρινγ το τηε ςχυαρε οφ τηε οπεν ςτρινγ [22]. Μορε πρεςιςελψ, τηε ςινγλε ςοπψ ρελατες τηε φλοω ιν τηε ςπαςε οφ μετριςς $\mathfrak{G}$ το τηε φλοω ιν τηε ςπαςε οφ $\text{U}(1)$-ςοννεςτιονς $\mathcal{A}$. Ινδεεδ, τηε ςπαςε οφ μετριςς ις ρεςτριςτεδ το α παρτιςυλαρ ςυβςετ οφ μετριςς τηατ αρε ςομπατιβλε ωιτη ουρ ςινγλε ςοπψ προςεδυρε.

Τηε ζεροτη ςοπψ

Ινδεεδ, ιν τηε ςοντεξτ οφ τηε δουβλε ςοπψ, τηερε ις τηε νοτιον οφ τηε ζεροτη ςοπψ ωηερε ονε γοες φρομ τηε γαυγε τηεορψ ςιδε το α ςςαλαρ τηεορψ ςαλλεδ τηε βιαδοιντ τηεορψ βψ αππλψινγ τηε ζεροτη ςοπψ. Σςηεματιςαλλψ,

$$g_{\mu\nu}=\eta_{\mu\nu}+\phi\,k_{\mu}k_{\nu}\rightarrow A_{\mu}=\phi\,k_{\mu}\rightarrow\phi$$ (4.202)

ωηερε τηε αρροω ινδιςατες τηε ςτριππινγ οφφ οφ ονε Κερρ-Σςηιλδ νυλλ εςτορ $k_{\mu}$. Φυρτηερμορε, ωε ςαν ειτηερ ταϰε τηε ζεροτη ςοπψ οφ τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω εχ. (4.195) ορ ςιμπλψ ςταρτ ωιτη τηε Κερρ-Σςηιλδ Ριςςι φλοω εχ. (4.194) ανδ ςετ $\mu=\nu=0$ το οβταιν τηε φλοω εχυατιον φορ τηε ςςαλαρ φιελδ $\phi$

$$\frac{\partial}{\partial\lambda}\phi=\partial^{2}\phi,$$ (4.203)

ωηιςη ις νοτηινγ βυτ τηε φαμιλιαρ ηεατ εχυατιον φορ $\phi(\lambda,x)$. Ας ιμπλιεδ βψ τηε Κερρ-Σςηιλδ Εινςτειν εχυατιονς, ατ τηε ςριτιςαλ ποιντ οφ εχ. (4.203), τηε ςςαλαρ φιελδ ςατιςφιες

$$\partial^{2}\phi=0,$$ (4.204)

ι.ε. ιτ ις α ηαρμονις φυνςτιον. Τηε ρελατιον το τηε διλατον βετα φυνςτιον οφ τηε νον-λινεαρ ςιγμα μοδελ ις υνςλεαρ ςινςε τηε ζεροτη ςοπψ ςορρεςπονδς το βιαϑοιντ ςςαλαρ τηεορψ [54], ωηιςη ις υνρελατεδ το τηε διλατον αππεαρινγ ιν τηε νον-λινεαρ ςιγμα μοδελ [235].

Διςςυςςιον

Ιν τηις ςηαπτερ ωε ηαε ρειεωεδ τηε νον-περτυρβατιε δουβλε ςοπψ ιν ιτς Κερρ-Σςηιλδ φορμ ανδ γαε α ςιμπλε εξαμπλε οφ α Σςηωαρζςςηιλδ βλαςϰ ηολε ςινγλε ςοπψινγ το α ποιντ-λιϰε ῝ουλομβ ςηαργε. Ιν ςεςτιον τωο, ωε ηαε ιντροδυςεδ τηε Ριςςι φλοω ωιτη ςομε εξαμπλες ανδ ιτς αππεαρανςε ιν τηε πηψςιςς λιτερατυρε ας τηε φιρςτ ορδερ (ιν $\alpha^{\prime}$) ςορρεςτιον το τηε ταργετ ςπαςε μετρις τενςορ. Αφτερωαρδς, ιν ςεςτιον 3, ωε διςςυςςεδ Κερρ-Σςηιλδ διφφεομορπηιςμς ας ιντροδυςεδ ιν [225], ανδ αργυεδ ηοω ονε ςουλδ υςε τηε ΔεΤυρςϰ τριςϰ το ϰεεπ τηε μετρις ιν Κερρ-Σςηιλδ φορμ αλονγ τηε φλοω. Ιν τηε φολλοωινγ ςεςτιον τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω ις οβταινεδ βψ ςινγλε ςοπψινγ τηε Ριςςι φλοω εχυατιον. Πηψςιςαλλψ, τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω ις τηε φιρςτ ορδερ ςορρεςτιον το τηε Ψανγ-Μιλλς γαυγε φιελδ αριςινγ φρομ τηε βετα φυνςτιον οφ τηε οπεν ςτρινγ τηεορψ. Τηις ηας βεεν δονε το αλλ ορδερς ιν $\alpha^{\prime}$ ωηερε τηε εξαςτ φορμ οφ τηε βετα φυνςτιον ωας φουνδ το βε ρελατεδ το τηε Βορν-Ινφελδ νον-λινεαρ γενεραλιςατιον οφ Μαξωελλ´ς ελεςτρομαγνετιςμ.

Τωο οβιους αενυες το εξτενδ τηις ωορϰ ιντο αρε, φιρςτλψ, γενεραλιςινγ τηε ςλαςςιςαλ δουβλε ςοπψ ρελατιον το ηιγηερ ορδερς ιν τηε Ρεγγε ςλοπε $\alpha^{\prime}$. Ωηιλε ματηεματιςαλλψ τηε μαπ φρομ τηε Ριςςι φλοω εχ. (4.168) το τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω εχ. (4.195) ις νον-περτυρβατιε, πηψςιςαλλψ τηε φλοως αρε περτυρβατιε ςορρεςτιονς οβταινεδ βψ ςαλςυλατινγ αμπλιτυδες οφ τηε νον-λινεαρ ςιγμα μοδελ. Ρεςεντλψ, Παςαριν ανδ Τςεψτλιν [104] οβταινεδ α μετρις τενςορ ςατιςφψινγ τηε Εινςτειν εχυατιονς βψ δουβλε ςοπψινγ α γαυγε φιελδ ςορρεςτεδ βψ τηε Βορν-Ινφελδ τηεορψ, ηιντινγ ατ α νον-λινεαρ γενεραλιςατιον οφ τηε ςλαςςιςαλ δουβλε ςοπψ. Σεε [103] φορ α ρελατεδ ωορϰ ινολινγ τηε δουβλε ςοπψ οφ νον-ςινγυλαρ βλαςϰ ηολες. Σεςονδλψ, τηε Ριςςι φλοω ηας βεεν υςεδ ιν ςτυδψινγ τηε τηερμοδψναμιςς ανδ πηαςε τρανςιτιονς οφ βλαςϰ ηολες [219, 218]. Ιτ ωουλδ βε ιντερεςτινγ το ςεε ωηατ αρε τηε παραλλελ βεηαιουρς ανδ χυαντιτιες ον τηε γαυγε τηεορψ ςιδε βψ αππλψινγ τηε ςινγλε ςοπψ προςεδυρε.

Ουτλοοϰ ανδ Φυτυρε Διρεςτιονς

Ηερε ωε ςηαλλ λαψ ουτ τηε αενυες τηατ ονε ςουλδ εξπλορε γιεν τηε ωορϰ πρεςεντεδ ιν τηις τηεςις. Τηε μαϑοριτψ οφ τηε ωορϰ πρεςεντεδ ιν τηις τηεςις υςες τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμυλατιον οφ τηε δουβλε ςοπψ. Τηερεφορε, αν οβιους γοαλ ωουλδ βε το εξτενδ τηε Κερρ-Σςηιλδ δουβλε ςοπψ φορμυλατιον βεψονδ ιτς ςυρρεντ ςαπαβιλιτιες. Ινδεεδ, ας διςςυςςεδ ιν ῝ηαπτερ 3, τηε Ωεψλ δουβλε ςοπψ ις αν εξαμπλε οφ ςυςη α φορμυλατιον· ηοωεερ, ονε μιγητ ωαντ το ωορϰ ωιτη ςολυτιονς ρατηερ τηαν τηειρ ρεςπεςτιε ςυρατυρες, λιϰε ιν τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμυλατιον. Ανοτηερ γενεραλιςατιον οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ δουβλε ςοπψ, ωηιςη ις ονγοινγ, ις ιτς Δουβλε ανδ Εξςεπτιοναλ Φιελδ τηεορετις φορμυλατιον ας ςεεν ιν [100, 102, 76]· εξτενδινγ τηε ρανγε οφ αππλιςαβιλιτψ το μορε γενεραλ ΓΡ ςολυτιονς, ανδ μαϰινγ ςονταςτ ωιτη ιτς αμπλιτυδαλ φορμυλατιον βψ αγρεεινγ ον δουβλινγ πυρε Ψανγ-Μιλλς το γραιτψ ενδοωεδ ωιτη α Καλβ-Ραμον φιελδ, ανδ α διλατον[236, 237]. Ρεςεντλψ, τηερε ηας βεεν α πυςη τοωαρδς γενεραλιςινγ τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμαλιςμ το ινςλυδε νον-αβελιαν ςινγλε ςοπψ ςολυτιονς· ιν παρτιςυλαρ, φορ γαυγε φιελδς ανδ βιαδϑοιντ ςςαλαρ ρελατεδ το τηε Εγυςηι Ηανςον ινςταντον ον τηε γραιτψ ςιδε [58]· ςεε [238] φορ α 2-διμενςιοναλ ςτυδψ.

Τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμυλατιον ις ιν α ςενςε τοο ρεςτριςτιε, φορ ιτ φορςες υς το ςονςιδερ α ερψ ςπεςιαλ ςλαςς οφ ςολυτιονς, αλτηουγη ιτ δοες ινςλυδε α ηοςτ οφ πηψςιςαλλψ ιντερεςτινγ ςπαςετιμες. Μορεοερ, ωε αρε ρεςτριςτεδ το Αβελιαν ςινγλε ςοπψ ςολυτιονς, ςινςε τηε Κερρ-Σςηιλδ ανςατζ λινεαριςεδ Ειντειν´ς εχυατιονς. Τηε λινεαριςατιον ςαυςες τηε Ριςςι τενςορ το ρεςεμβλε τηε Αβελιαν Ψανγ-Μιλλς εχυατιον, ας ςεεν ιν ῝ηαπτερ 2, ωηιςη ις τηε ςουρςε οφ Αβελιαν-λιϰε ςινγλε ςοπψ γαυγε φιελδς. Ονε ςουλδ ειτηερ ςταψ ωιτηιν τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμαλιςμ, βυτ ςομεηοω δειςε α προςεδυρε το οβταιν νον-Αβελιαν ςινγλε ςοπιες, ορ φινδ α νεω φορμυλατιον τηατ δεαλς διρεςτλψ ωιτη ςολυτιονς το τηε εχυατιονς οφ μοτιον, ϑυςτ λιϰε Κερρ-Σςηιλδ, βυτ ις αβλε το δεαλ ωιτη τηε νον-λινεαριτψ οφ Εινςτειν εχυατιονς ανδ οβταιν νον-Αβελιαν ςινγλε ςοπψ φιελδ. Γιεν τηε αβοε διςςυςςιον ον ποςςιβλε γενεραλιςατιονς οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ δουβλε ςοπψ, λετ υς ςεε ηοω ςαν τηεςε αππλψ το τηε ρεςυλτς οφ τηε πρειους ςηαπτερ ινδιιδυαλλψ.

Ιν ῝ηαπτερ 2, ωε ςαω ηοω τηε δουβλε ςοπψ ωας υςεδ το φινδ τηε εχυιαλεντ οφ Ελεςτρομαγνετις δυαλιτψ τρανςφορματιον ον τηε γραιτψ ςιδε. Τηις ωας δονε βψ τηε υςε οφ ςολυτιον γενερατινγ τρανςφορματιονς ιν Γενεραλ Ρελατιιτψ· Εηλερς τρανςφορματιον ιν ουρ ςαςε. Ωηιλε ινιτιαλλψ τηις ωας δονε υςινγ τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμαλιςμ, ωηιςη ρεςτριςτς τηε ρανγε οφ αππλιςαβιλιτψ οφ ςαιδ αναλψςις· ηοωεερ, ιν ῝ηαπτερ 3 ωε ςαω ηοω τηις ςαν βε γενεραλιςεδ το τψπε Δ ςπαςετιμες υςινγ τηε Ωεψλ φορμαλιςμ οφ τηε δουβλε ςοπψ. Τηε λαττερ προιδες α μεαν οφ φρεεινγ υς φρομ τηε ρεςτριςτιονς βρουγητ βψ ωορϰινγ ιν τηε Κερρ-Σςηιλδ φορμαλιςμ, ανδ ιδεντιφιεδ Εηλερς τρανςφορματιον ας αν $\text{SL}(2,\mathbb{R})$ τρανςφορματιον αςτινγ ον ςολυτιονς οφ Εινςτειν´ς εχυατιονς. Αν αρεα οφ εξπλορατιον, ιν τηις ςαςε, ωουλδ βε το γενεραλιςε το νον-Αβελιαν γαυγε φιελδς ωηιςη μαϰε υπ τηε Ωεψλ τενςορ, ανδ ςεε τρανςφορμινγ τηεςε νον-Αβελιαν γαυγε φιελδς δουβλε ςοπψ το ςολυτιονς οφ Εινςτειν´ς εχυατιον.

Ιν ῝ηαπτερ 4, ωε αππλιεδ τηε δουβλε ςοπψ φορμαλιςμ το βοτη εςταβλιςη τηε αππροπριατε Ωιλςον λινε οπερατορ ιν γραιτψ, ανδ αλςο φινδ τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε γραιτατιοναλ ηολονομψ οπερατορ, ωηιςη ωε δυββεδ τηε Σ῝Η. Ιτ ις ωορτη εξτενδινγ τηε ωορϰ δονε ιν τηις ςηαπτερ ιν τωο διρεςτιον. Φιρςτ, βψ αππλψινγ τηε ςινγλε ςοπψ προςεδυρε το α βιγγερ ρανγε οφ ςολυτιονς, ανδ εξαμινινγ ηοω βοτη τηε ηολονομψ ανδ Σ῝Η γρουπς βεηαε. Τηις ωιλλ αλλοω υς το φυρτηερ υνδερςτανδ τηε ρελατιονςηιπ βετωεεν ςολυτιονς οφ Εινςτειν´ς εχυατιονς ανδ τηειρ ςινγλε ςοπψ γαυγε φιελδς. Σεςονδλψ, ιτ ωιλλ βε ωορτηωηιλε το εξπλορε τηε ποςςιβιλιτψ οφ ςομε ςορτ οφ ςλαςςιφιςατιονς οφ Ψανγ-Μιλλς εχυατιονς´ ςολυτιονς οβταινεδ ας ςινγλε ςοπιες οφ τηοςε οφ Γενεραλ Ρελατιιτψ. Τηις ωιλλ βε ιν τηε ςαμε ςπιριτ οφ Βεργερ´ς ςλαςςιφιςατιον οφ ποςςιβλε ηολονομψ γρουπς οφ Ριεμαννιαν μανιφολδς ας διςςυςςεδ ιν τηε βεγιννινγ οφ ῝ηαπτερ 4. Ινδεεδ, ας διςςυςςεδ ατ τηε βεγιννινγ οφ τηις ςηαπτερ, α γενεραλιςατιον οφ τηις δουβλε ςοπψ φορμαλιςμ το μορε γενεραλ ςπαςετιμες ανδ νον-Αβελιαν γαυγε φιελδς ις α αλυαβλε ρεςεαρςη διρεςτιον. Τηις ωιλλ αλλοω υς το οβταιν μορε Σ῝Η γρουπς ας ςινγλε ςοπιες οφ ηολονομψ γρουπς οφ ςολυτιονς οφ Εινςτειν´ς εχυατιονς τηατ δο νοτ αδμιτ α Κερρ-Σςηιλδ φορμ, αλλοωινγ υς το αναλψςε μορε εξοτις μανιφολδς ςυςη ας Σπιν μανιφολδς ας ςεεν ιν ςεςτιον 3.7 ανδ εχ. (4).

Φιναλλψ, ιν ῝ηαπτερ 4, ωε ηαε διςςυςςεδ τηε ρελεανςε οφ τηε Ριςςι φλοω ιν τηεορετιςαλ πηψςιςς. Ιν παρτιςυλαρ, ιν τηε ςοντεξτ οφ ςτρινγ τηεορψ ωηερε ονε οβταινς τηε Ριςςι φλοω ας τηε βετα φυνςτιον οφ τηε μετρις ον τηε ταργετ μανιφολδ. ϒςινγ τηε μαςηινερψ οφ τηε δουβλε ςοπψ, ωε ηαε οβταιν αν αναλογους φλοω εχυατιον τηατ ις ϰνοων ας τηε Ψανγ-Μιλλς φλοω εχυατιον. Τηε λαττερ αππεαρς, αγαιν, ας τηε βετα φυνςτιον οφ τηε γαυγε φιελδ ςουπλεδ το τηε οπεν ςτρινγ. Εςςεντιαλλψ, τηε φλοω εχυατιον αςτς ας α ςορρεςτιον, ιν τηε $\text{U}(1)$ γαυγε γρουπ ςαςε, το τηε Μαξωελλ εχυατιονς ιν τηε ςτρινγ ςουπλινγ $\alpha^{\prime}$, τηε ςαμε ωαψ τηε Ριςςι φλοω ις τηε λεαδινγ ορδερ ςτρινγψ ςορρεςτιον το τηε Εινςτειν´ς εχυατιον. Α ποςςιβλε αενυε το εξπλορε ις το γενεραλιςε τηις μαπ φρομ τηε Ριςςι το Ψανγ-Μιλλς φλοω το ςπαςετιμες τηατ αρε νοτ Κερρ-Σςηιλδ. Τηις ςουλδ ορ ςουλδ νοτ ινςλυδε α γενεραλιςατιον το νον-Αβελιαν γαυγε φιελδ, δεπενδινγ ον τηε νατυρε οφ τηε εξτενςιον οφ τηε δουβλε ςοπψ. Αν ιντερεςτινγ αππλιςατιον υτιλιςινγ τηε ρεςυλτ ιν τηις ςηαπτερ ις ον βλαςϰ ηολε τηερμοδψναμιςς ανδ ςοςμολογψ. Τηε φορμερ ωουλδ βε ιν τηε ςαμε ςπιριτ οφ [219, 218]· ηοωεερ, ιν ουρ ςαςε, ιτ ις τηε ςινγλε ςοπψ οφ τηε ρεςυλτς οβταινεδ ιν τηοςε παπερς τηατ ςουλδ βε οφ νοελ νατυρε. Ωορϰς ιν τηε ςοντεξτ οφ ςοςμολογψ φεατυρινγ τηε Ριςςι φλοω ηαε βεεν εξπλορεδ ιν [239, 240].

Δεριατιον οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ ςπιν ςοννεςτιον

Ιν τηις αππενδιξ, ωε προιδε α δεριατιον οφ τηε φορμ οφ τηε ςπιν ςοννεςτιον ιν Κερρ-Σςηιλδ ςοορδινατες, ας ρεπορτεδ ιν εχ. (4.100). Τηε ςπιν ςοννεςτιον ςατιςφιες ῝αρταν´ς φιρςτ ςτρυςτυρε εχυατιον ιν τηε αβςενςε οφ τορςιον,

$$de^{a}+\omega^{a}_{\,\,\,c}\wedge e^{c}=0.$$ (205)

Ιν τενςοριαλ λανγυαγε τηις ταϰες τηε φορμ

$$\partial_{\mu}\tensor{e}{{}^{a}_{\nu}}-\partial_{\nu}\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}}+(\omega_{\mu})^{a}_{\,\,\,\nu}-(\omega_{\nu})^{a}_{\,\,\,\mu}=0,$$ (206)

ωερε ωε ηαε ςοντραςτεδ τηε ιερβειν ωιτη τηε ςπιν ςοννεςτιον. Μυλτιπλψινγ βψ α φαςτορ οφ $\tensor{e}{{}_{b}^{\mu}}\tensor{e}{{}_{c}^{\nu}}$, ονε φινδς

$$(\partial_{b}\tensor{e}{{}^{a}_{\nu}})\tensor{e}{{}_{c}^{\nu}}-(\partial_{c}\tensor{e}{{}^{a}_{\mu}})\tensor{e}{{}_{b}^{\mu}}+(\omega_{b})^{a}_{\,\,\,c}-(\omega_{c})^{a}_{\,\,\,b}=0.$$ (207)

Νεξτ, ονε ςαν ςυβςτιτυτε τηε εξπλιςιτ φορμς οφ τηε Κερρ-Σςηιλδ ιερβειν γιεν ιν εχ. (4.100), ανδ υςε τηε νυλλ ςονδιτιον φρομ εχ. (4.96), το οβταιν

$$\partial_{b}\tensor{e}{{}^{a}_{c}}-\partial_{c}\tensor{e}{{}^{a}_{b}}+(\omega_{b})^{a}_{\,\,\,c}-(\omega_{c})^{a}_{\,\,\,b}-\frac{1}{4}\phi^{2}k^{a}k^{\mu}\left[k_{c}\partial_{b}k_{\mu}-k_{b}\partial_{c}k_{\mu}\right]=0.$$ (208)

ϒπον λοωερινγ τηε ινδεξ $a$, ονε μαψ ςψςλιςαλλψ περμυτε τηε ινδιςες $(a,b,c)$ ανδ ςονςιδερ τηε ςομβινατιον $(a,b,c)-(b,c,a)-(c,a,b)=0$, ωηιςη ψιελδς

$$(\omega_{\mu})_{bc}=(\omega_{a})_{bc}e^{a}_{\,\,\,\mu}=\left(\partial_{c}e_{ab}-\partial_{b}e_{ac}\right)e^{a}_{\,\,\,\mu}+\frac{1}{4}\phi^{2}k_{\mu}k^{\nu}\left(k_{c}\partial_{b}k_{\nu}-k_{b}\partial_{c}k_{\nu}\right),$$ (209)

ωηερε ωε ηαε αλςο μυλτιπλιεδ τηε εντιρε εχυατιον βψ $e^{a}_{\,\,\,\mu}$ το τυρν $a$ ιντο α ςπαςετιμε ινδεξ. Ονε μαψ αγαιν υςε εχς. (4.100, 4.96) φορ τηε ιερβειν ιν τηε φιρςτ τερμ, αφτερ ωηιςη ςανςελλατιονς οςςυρ, λεαδινγ το

$$(\omega_{\mu})_{ab}=\partial_{b}e_{a\mu}-\partial_{a}e_{b\mu}.$$ (210)

Τηις αγρεες ωιτη α ςιμιλαρ ρεςυλτ ιν ρεφ. [241], ανδ ςαν αλςο βε οβταινεδ βψ πλυγγινγ τηε Κερρ-Σςηιλδ ιερβειν οφ εχ. (4.100) ιντο εχ. (4.49).

Μαξωελλ φιελδ ςτρενγτη φρομ ϰιλλινγ εςτορς

Ιτ ις ωελλ ϰνοων τηατ ονε ςαν οβταιν ςολυτιονς το Μαξωελλ´ς εχυατιονς υςινγ ϰιλλινγ εςτορς δεφινεδ ον γενεραλλψ ςυρεδ γεομετριες. Ωε ςλοςελψ φολλοω Ωαλδ [242].

Συπποςε ωε ηαε α Κιλλινγ εςτορ φιελδ $\xi$ δεφινεδ ον α Ριεμαννιαν μανιφολδ $(\mathcal{M},g)$· μεανινγ, ιτ ςατιςφιες

$$\pounds_{\xi}g=0,\quad\nabla_{a}\xi_{b}+\nabla_{b}\xi_{a}=0,$$ (211)

ωηερε $\nabla$ ις τηε ςοννεςτιον αςςοςιατεδ ωιτη τηε μετρις $g$, ανδ τηε ςεςονδ εχυατιον, ναμελψ Κιλλινγ´ς εχυατιον, φολλοως φρομ τηε φιρςτ.

Νοω, βψ τηε δεφινιτιον οφ τηε Ριεμανν τενςορ ον α Ριεμαννιαν μανιφολδ, ωε ηαε

$$\nabla_{a}\nabla_{b}\xi_{c}-\nabla_{b}\nabla_{a}\xi_{c}=R_{abc}{}^{d}\xi_{d}.$$ (212)

ϒςινγ Κιλλινγ´ς εχυατιον, ωε ςαν ωριτε

$$\nabla_{a}\nabla_{b}\xi_{c}+\nabla_{b}\nabla_{c}\xi_{a}=R_{abc}{}^{d}\xi_{d}.$$ (213)

Νοω ιφ ωε δενοτε τηις εχυατιον βψ ιτς φρεε ινδιςες, ι.ε. $(abc)$, τηεν ςιμπλψ ςψςλε τηρουγη τηε ινδιςες αδδινγ τηε φιρςτ περμυτατιον ανδ τηεν ςυβτραςτινγ τηε λαςτ, $(abc)+(bca)-(cab)$, ανδ υςινγ τηε ςψμμετριες οφ τηε Ριεμανν τενςορ, ωε οβταιν

$$\begin{split}2\nabla_{b}\nabla_{c}\xi_{a}&=(R_{abc}{}^{d}+R_{bca}{}^{d}-R_{cab}{}^{d})\xi_{d}\\ &=-2R_{bca}{}^{d}\xi_{d}.\end{split}$$ (214)

Νοω ιφ ωε ςοντραςτ τηε ινδιςες $b,c$ ωιτη $g^{bc}$ ωε οβταιν

$$\nabla^{a}\nabla_{a}\xi_{c}=-R_{c}{}^{d}\xi_{d}.$$ (215)

Τηερεφορε, ωε ςεε τηατ ανψ Κιλλινγ εςτορ ςατιςφιες τηε ςουρςε-φρεε Μαξωελλ´ς εχυατιονς ιν Λορεντζ γαυγε ιν α αςυυμ ςπαςετιμε $R_{c}{}^{d}=0$. Τηε Κιλλινγ εςτορς ςατιςφψ τηε Λορεντζ γαυγε προπερτψ βψ ιρτυε οφ τηε Κιλλινγ´ς εχυατιον. Ιτ ις ωορτη νοτινγ τηατ (215) ις νοτ ςιμπλψ Μαξωελλ´ς εχυατιον ιν ςυρεδ ςπαςετιμε ας τηερε ις α ςιγν διφφερενςε [242].

Μψερς-Περρψ ςυππλεμεντ

Τηε πενταδ υςεδ φορ τηε αναλψςις οφ τηε Μψερς-Περρψ μετρις ιν ςυβςεςτιον 3.5.2.4 ις βαςεδ ον τηε τωο νυλλ εςτορς $l^{\mu}=L^{\mu}_{\pm}$ ςατιςφψινγ τηε εχυατιον $l^{\nu}l^{\rho}C_{\mu\nu\rho[\pi}l_{\omega]}=0$ [243]

$$\begin{split}L_{\pm}={1\over(x^{2}-1)(-1+L^{2}y)}&\Bigg{(}{L^{2}xy-y+L^{2}x+1-2L^{2}y\over x-y}R\partial_{t}-L\partial_{\psi}\Bigg{)}\\ &\pm\sqrt{{L^{2}x-1\over(x-y)(y-1)}}\Bigg{(}\partial_{x}+{y^{2}-1\over x^{2}-1}\partial_{y}\Bigg{)}\,.\end{split}$$ (216)

Ωε ταϰε $l^{\mu}=L_{+}^{\mu},n^{\mu}=L_{-}^{\mu}$ ανδ ςηοοςε τηε τηρεε υνιτ νορμ εςτορς $m^{\mu}_{i}$ ($i=1,2,3$) το βε

$$m_{1} =\sqrt{{(1+x)(x-y)(1+y)(-1+L^{2}y)^{2}\over(1+L^{2})R^{2}(x-1)}}\Bigg{(}0,-{(x-1)(-1+L^{2}x)\over(y-1)(-1+L^{2}y)},-1,0,0\Bigg{)}\,,$$

$$m_{2} =\sqrt{-{(x-y)^{2}\over(1+x)(-1+L^{2}x)(y-1)^{2}R^{2}}}\Bigg{(}0,0,0,-1,0\Bigg{)}\,,$$

$$m_{3} =\sqrt{-{(x-y)^{2}\over(-1+x)(1+L^{2})(y^{2}-1)R^{2}}}\Bigg{(}{LR(x-1)(y+1)\over x-y},0,0,0,-1\Bigg{)}\,.$$ (217)

Τηεςε εςτορς ςατιςφψ τηε ςονδιτιονς ιν ανδ βενεατη (3.112). Τηις ςηοιςε ις ςονενιεντ ιν τηις ςαςε ας τηε νον-ζερο ωειγητ Ωεψλ-ΝΠ (ανδ Μαξωελλ-ΝΠ) ςομπονεντς ανιςη διρεςτλψ υςινγ τηεμ.