Abstract.
Consider an N × N 𝑁 𝑁 N\times N italic_N × italic_N Toeplitz matrix T N subscript 𝑇 𝑁 T_{N} italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT with symbol 𝒂 ( λ ) := ∑ ℓ = − d 2 d 1 a ℓ λ ℓ assign 𝒂 𝜆 superscript subscript ℓ subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑎 ℓ superscript 𝜆 ℓ {\bm{a}}(\lambda):=\sum_{\ell=-d_{2}}^{d_{1}}a_{\ell}\lambda^{\ell} bold_italic_a ( italic_λ ) := ∑ start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUPERSCRIPT , perturbed by
an additive noise matrix N − γ E N superscript 𝑁 𝛾 subscript 𝐸 𝑁 N^{-\gamma}E_{N} italic_N start_POSTSUPERSCRIPT - italic_γ end_POSTSUPERSCRIPT italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ,
where the entries of E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT are centered
i.i.d. random variables of unit variance and γ > 1 / 2 𝛾 1 2 \gamma>1/2 italic_γ > 1 / 2 .
It is known that the empirical measure of eigenvalues
of the perturbed matrix converges weakly, as N → ∞ → 𝑁 N\to\infty italic_N → ∞ , to the law of 𝒂 ( U ) 𝒂 𝑈 {\bm{a}}(U) bold_italic_a ( italic_U ) , where U 𝑈 U italic_U is distributed uniformly on 𝕊 1 superscript 𝕊 1 \mathbb{S}^{1} blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT .
In this paper, we consider the outliers, i.e. eigenvalues that are at a positive (N 𝑁 N italic_N -independent) distance from 𝒂 ( 𝕊 1 ) 𝒂 superscript 𝕊 1 {\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) . We prove that there are no outliers outside spec T ( 𝒂 ) spec 𝑇 𝒂 {\rm spec}\,T({\bm{a}}) roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) , the spectrum of the limiting Toeplitz operator, with probability approaching one, as N → ∞ → 𝑁 N\to\infty italic_N → ∞ . In contrast, in spec T ( 𝒂 ) ∖ 𝒂 ( 𝕊 1 ) spec 𝑇 𝒂 𝒂 superscript 𝕊 1 {\rm spec}\,T({\bm{a}})\setminus{\bm{a}}({\mathbb{S}}^{1}) roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) ∖ bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) the process of outliers converges to the point process described by the zero set of certain random analytic functions. The limiting random analytic functions can be expressed as linear combinations of the determinants of finite sub-matrices of an infinite dimensional matrix, whose entries are i.i.d. having the same law as that of E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT . The coefficients in the linear combination depend on the roots of the polynomial P z , 𝒂 ( λ ) := ( 𝒂 ( λ ) − z ) λ d 2 = 0 assign subscript 𝑃 𝑧 𝒂
𝜆 𝒂 𝜆 𝑧 superscript 𝜆 subscript 𝑑 2 0 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda):=({\bm{a}}(\lambda)-z)\lambda^{d_{2}}=0 italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) := ( bold_italic_a ( italic_λ ) - italic_z ) italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT = 0 and semi-standard Young Tableaux with shapes determined by the number of roots of P z , 𝒂 ( λ ) = 0 subscript 𝑃 𝑧 𝒂
𝜆 0 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda)=0 italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) = 0 that are greater than one in moduli.
1. Introduction
Let 𝒂 : ℂ ↦ ℂ : 𝒂 maps-to ℂ ℂ {\bm{a}}:\mathbb{C}\mapsto\mathbb{C} bold_italic_a : blackboard_C ↦ blackboard_C be a Laurent polynomial. That is,
(1.1)
𝒂 ( λ ) := ∑ ℓ = − d 2 d 1 a ℓ λ ℓ , λ ∈ ℂ , formulae-sequence assign 𝒂 𝜆 superscript subscript ℓ subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑎 ℓ superscript 𝜆 ℓ 𝜆 ℂ {\bm{a}}(\lambda):=\sum_{\ell=-d_{2}}^{d_{1}}a_{\ell}\lambda^{\ell},\qquad\lambda\in\mathbb{C}, bold_italic_a ( italic_λ ) := ∑ start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_λ ∈ blackboard_C ,
for some d 1 , d 2 ∈ ℕ subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2
ℕ d_{1},d_{2}\in\mathbb{N} italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_N and some sequence of
complex numbers { a ℓ } ℓ = − d 2 d 1 superscript subscript subscript 𝑎 ℓ ℓ subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 \{a_{\ell}\}_{\ell=-d_{2}}^{d_{1}} { italic_a start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT , so that d 1 > 0 subscript 𝑑 1 0 d_{1}>0 italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 .
Define
T ( 𝒂 ) : ℂ ℕ ↦ ℂ ℕ : 𝑇 𝒂 maps-to superscript ℂ ℕ superscript ℂ ℕ T({\bm{a}}):\mathbb{C}^{\mathbb{N}}\mapsto\mathbb{C}^{\mathbb{N}} italic_T ( bold_italic_a ) : blackboard_C start_POSTSUPERSCRIPT blackboard_N end_POSTSUPERSCRIPT ↦ blackboard_C start_POSTSUPERSCRIPT blackboard_N end_POSTSUPERSCRIPT to be the Toeplitz operator with symbol 𝒂 𝒂 {\bm{a}} bold_italic_a , that is the operator given by
( T ( 𝒂 ) x ¯ ) i := ∑ ℓ = − d 2 d 1 a ℓ x ℓ + i , for i ∈ ℕ , where x ¯ := ( x 1 , x 2 , … ) ∈ ℂ ℕ , formulae-sequence assign subscript 𝑇 𝒂 ¯ 𝑥 𝑖 superscript subscript ℓ subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑎 ℓ subscript 𝑥 ℓ 𝑖 formulae-sequence for 𝑖 ℕ assign where ¯ 𝑥 subscript 𝑥 1 subscript 𝑥 2 … superscript ℂ ℕ (T({\bm{a}})\underline{x})_{i}:=\sum_{\ell=-d_{2}}^{d_{1}}a_{\ell}x_{\ell+i},\qquad\text{ for }i\in\mathbb{N},\quad\text{ where }\underline{x}:=(x_{1},x_{2},\ldots)\in\mathbb{C}^{\mathbb{N}}, ( italic_T ( bold_italic_a ) under¯ start_ARG italic_x end_ARG ) start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT := ∑ start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ + italic_i end_POSTSUBSCRIPT , for italic_i ∈ blackboard_N , where under¯ start_ARG italic_x end_ARG := ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … ) ∈ blackboard_C start_POSTSUPERSCRIPT blackboard_N end_POSTSUPERSCRIPT ,
and we set x i = 0 subscript 𝑥 𝑖 0 x_{i}=0 italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 for non-positive integer values of i 𝑖 i italic_i .
For N ∈ ℕ 𝑁 ℕ N\in\mathbb{N} italic_N ∈ blackboard_N , we denote by T N ( 𝒂 ) subscript 𝑇 𝑁 𝒂 T_{N}({\bm{a}}) italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) the natural N 𝑁 N italic_N -dimensional truncation of the infinite dimensional Toeplitz operator T ( 𝒂 ) 𝑇 𝒂 T({\bm{a}}) italic_T ( bold_italic_a ) . As a matrix of dimension N × N 𝑁 𝑁 N\times N italic_N × italic_N , we have
(for N > max ( d 1 , d 2 ) 𝑁 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 N>\max(d_{1},d_{2}) italic_N > roman_max ( italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) that
T N := T N ( 𝒂 ) := [ a 0 a 1 a 2 ⋯ ⋯ 0 a − 1 a 0 a 1 ⋱ ⋮ a − 2 a − 1 ⋱ ⋱ ⋱ ⋮ ⋮ ⋱ ⋱ ⋱ a 1 a 2 ⋮ ⋱ a − 1 a 0 a 1 0 ⋯ ⋯ a − 2 a − 1 a 0 ] . assign subscript 𝑇 𝑁 subscript 𝑇 𝑁 𝒂 assign matrix subscript 𝑎 0 subscript 𝑎 1 subscript 𝑎 2 ⋯ ⋯ 0 subscript 𝑎 1 subscript 𝑎 0 subscript 𝑎 1 ⋱ missing-subexpression ⋮ subscript 𝑎 2 subscript 𝑎 1 ⋱ ⋱ ⋱ ⋮ ⋮ ⋱ ⋱ ⋱ subscript 𝑎 1 subscript 𝑎 2 ⋮ missing-subexpression ⋱ subscript 𝑎 1 subscript 𝑎 0 subscript 𝑎 1 0 ⋯ ⋯ subscript 𝑎 2 subscript 𝑎 1 subscript 𝑎 0 T_{N}:=T_{N}({\bm{a}}):=\begin{bmatrix}a_{0}&a_{1}&a_{2}&\cdots&\cdots&0\\
a_{-1}&a_{0}&a_{1}&\ddots&&\vdots\\
a_{-2}&a_{-1}&\ddots&\ddots&\ddots&\vdots\\
\vdots&\ddots&\ddots&\ddots&a_{1}&a_{2}\\
\vdots&&\ddots&a_{-1}&a_{0}&a_{1}\\
0&\cdots&\cdots&a_{-2}&a_{-1}&a_{0}\end{bmatrix}. italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT := italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) := [ start_ARG start_ROW start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL ⋯ end_CELL start_CELL ⋯ end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT - 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL end_CELL start_CELL ⋮ end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT - 2 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT - 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL ⋮ end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL ⋮ end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL ⋮ end_CELL start_CELL end_CELL start_CELL ⋱ end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT - 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL ⋯ end_CELL start_CELL ⋯ end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT - 2 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT - 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL end_ROW end_ARG ] .
In general, T N subscript 𝑇 𝑁 T_{N} italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT is not a normal matrix, and thus its spectrum can be sensitive
to small perturbations. In this paper, we will be interested in the spectrum of
M N := T N + Δ N assign subscript 𝑀 𝑁 subscript 𝑇 𝑁 subscript Δ 𝑁 M_{N}:=T_{N}+\Delta_{N} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT := italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT + roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT , where Δ N subscript Δ 𝑁 \Delta_{N} roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT is a “vanishing” random perturbation, and especially in
outliers, i.e. eigenvalues that are at positive distance from the limiting spectrum.
Let L N subscript 𝐿 𝑁 L_{N} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT denote the empirical measure of eigenvalues { λ i } i = 1 N superscript subscript subscript 𝜆 𝑖 𝑖 1 𝑁 \{\lambda_{i}\}_{i=1}^{N} { italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_N end_POSTSUPERSCRIPT of M N subscript 𝑀 𝑁 M_{N} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT , i.e.
L N := N − 1 ∑ i = 1 N δ λ i assign subscript 𝐿 𝑁 superscript 𝑁 1 superscript subscript 𝑖 1 𝑁 subscript 𝛿 subscript 𝜆 𝑖 L_{N}:=N^{-1}\sum_{i=1}^{N}\delta_{\lambda_{i}} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT := italic_N start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_N end_POSTSUPERSCRIPT italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , where δ x subscript 𝛿 𝑥 \delta_{x} italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT is the Dirac measure at x 𝑥 x italic_x .
It has been shown in [3 ] that under a fairly general condition on the (polynomially vanishing)
noise matrix Δ N subscript Δ 𝑁 \Delta_{N} roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT , L N subscript 𝐿 𝑁 L_{N} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT converges (weakly, in probability) to
𝒂 * Unif ( 𝕊 1 ) subscript 𝒂 Unif superscript 𝕊 1 {\bm{a}}_{*}{\rm Unif}(\mathbb{S}^{1}) bold_italic_a start_POSTSUBSCRIPT * end_POSTSUBSCRIPT roman_Unif ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) ,
where Unif ( 𝕊 1 ) Unif superscript 𝕊 1 {\rm Unif}(\mathbb{S}^{1}) roman_Unif ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) denotes the Haar measure on 𝕊 1 := { z ∈ ℂ : | z | = 1 } assign superscript 𝕊 1 conditional-set 𝑧 ℂ 𝑧 1 \mathbb{S}^{1}:=\{z\in\mathbb{C}:|z|=1\} blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT := { italic_z ∈ blackboard_C : | italic_z | = 1 } .
That is, the limit is the law of
𝒂 ( U ) 𝒂 𝑈 {\bm{a}}(U) bold_italic_a ( italic_U ) where U ∼ Unif ( 𝕊 1 ) similar-to 𝑈 Unif superscript 𝕊 1 U\sim{\rm Unif}(\mathbb{S}^{1}) italic_U ∼ roman_Unif ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) (see also [20 ] for the case of Gaussian noise).
However, simulations (see Figure 1 ) suggest
that although the bulk of the eigenvalues approach 𝒂 ( 𝕊 1 ) 𝒂 superscript 𝕊 1 {\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) , as N → ∞ → 𝑁 N\to\infty italic_N → ∞ , there are a few eigenvalues of M N subscript 𝑀 𝑁 M_{N} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT
that wander around outside a small neighborhood of
𝒂 ( 𝕊 1 ) 𝒂 superscript 𝕊 1 {\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) . Following standard terminology, we call them outliers. The goal of this paper is to characterize these outliers.
Figure 1 .
The eigenvalues of T N ( 𝒂 ) + N − γ E N subscript 𝑇 𝑁 𝒂 superscript 𝑁 𝛾 subscript 𝐸 𝑁 T_{N}({\bm{a}})+N^{-\gamma}E_{N} italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) + italic_N start_POSTSUPERSCRIPT - italic_γ end_POSTSUPERSCRIPT italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT , with N = 4000 𝑁 4000 N=4000 italic_N = 4000 , γ = 0.75 𝛾 0.75 \gamma=0.75 italic_γ = 0.75 , E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT a real Ginibre matrix, and various symbols 𝒂 𝒂 {\bm{a}} bold_italic_a . On the top
left,
𝒂 ( λ ) = λ 𝒂 𝜆 𝜆 {\bm{a}}(\lambda)=\lambda bold_italic_a ( italic_λ ) = italic_λ . On the top right, 𝒂 ( λ ) = λ + λ 2 𝒂 𝜆 𝜆 superscript 𝜆 2 {\bm{a}}(\lambda)=\lambda+\lambda^{2} bold_italic_a ( italic_λ ) = italic_λ + italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT . On the
bottom, 𝒂 ( λ ) = λ − 1 + 0.5 i λ 𝒂 𝜆 superscript 𝜆 1 0.5 𝑖 𝜆 {\bm{a}}(\lambda)=\lambda^{-1}+0.5i\lambda bold_italic_a ( italic_λ ) = italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT + 0.5 italic_i italic_λ .
In simulations depicted in
Figure 1 , all eigenvalues of
M N = T N ( 𝒂 ) + N − γ E N subscript 𝑀 𝑁 subscript 𝑇 𝑁 𝒂 superscript 𝑁 𝛾 subscript 𝐸 𝑁 M_{N}=T_{N}({\bm{a}})+N^{-\gamma}E_{N} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT = italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) + italic_N start_POSTSUPERSCRIPT - italic_γ end_POSTSUPERSCRIPT italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT , where γ = 0.75 𝛾 0.75 \gamma=0.75 italic_γ = 0.75 and E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT is a standard real Ginibre matrix, are inside the unit disk, the limaçon, and the ellipse when the symbol is 𝒂 ( λ ) = λ , λ + λ 2 𝒂 𝜆 𝜆 𝜆 superscript 𝜆 2
{\bm{a}}(\lambda)=\lambda,\lambda+\lambda^{2} bold_italic_a ( italic_λ ) = italic_λ , italic_λ + italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT , and λ − 1 + 0.5 i λ superscript 𝜆 1 0.5 𝑖 𝜆 \lambda^{-1}+0.5i\lambda italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT + 0.5 italic_i italic_λ , respectively. It follows from standard results on the spectrum of Toeplitz operators, e.g. [7 , Corollary 1.12] that these regions are precisely spec T ( 𝒂 ) spec 𝑇 𝒂 {\rm spec}\ T({\bm{a}}) roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) , the spectrum of the Toeplitz operator
T ( 𝒂 ) 𝑇 𝒂 T({\bm{a}}) italic_T ( bold_italic_a ) acting on L 2 ( ℕ ) superscript 𝐿 2 ℕ L^{2}(\mathbb{N}) italic_L start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( blackboard_N ) .
Thus, Figure 1 suggests that there are no outliers outside spec T ( 𝒂 ) spec 𝑇 𝒂 {\rm spec}\ T({\bm{a}}) roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) . In our first result, Theorem 1.1 below, we confirm this and prove the universality of this phenomenon for any finitely banded Toeplitz matrix, γ > 1 2 𝛾 1 2 \gamma>\frac{1}{2} italic_γ > divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG , and under a minimal assumption on the entries of the noise matrix.
We introduce the following standard notation: for 𝔻 ⊂ ℂ 𝔻 ℂ \mathbb{D}\subset\mathbb{C} blackboard_D ⊂ blackboard_C and ε > 0 𝜀 0 \varepsilon>0 italic_ε > 0 , let 𝔻 ε superscript 𝔻 𝜀 \mathbb{D}^{\varepsilon} blackboard_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_ε end_POSTSUPERSCRIPT be the ε 𝜀 \varepsilon italic_ε -fattening of 𝔻 𝔻 \mathbb{D} blackboard_D . That is, 𝔻 ε := { z ∈ ℂ : dist ( z , 𝔻 ) ≤ ε } assign superscript 𝔻 𝜀 conditional-set 𝑧 ℂ dist 𝑧 𝔻 𝜀 \mathbb{D}^{\varepsilon}:=\{z\in\mathbb{C}:{\rm dist}(z,\mathbb{D})\leq\varepsilon\} blackboard_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_ε end_POSTSUPERSCRIPT := { italic_z ∈ blackboard_C : roman_dist ( italic_z , blackboard_D ) ≤ italic_ε } , where dist ( z , 𝔻 ) := inf z ′ ∈ 𝔻 | z − z ′ | assign dist 𝑧 𝔻 subscript infimum superscript 𝑧 ′ 𝔻 𝑧 superscript 𝑧 ′ {\rm dist}(z,\mathbb{D}):=\inf_{z^{\prime}\in\mathbb{D}}|z-z^{\prime}| roman_dist ( italic_z , blackboard_D ) := roman_inf start_POSTSUBSCRIPT italic_z start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ∈ blackboard_D end_POSTSUBSCRIPT | italic_z - italic_z start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT | . Further denote 𝔻 − ε := ( ( 𝔻 c ) ε ) c assign superscript 𝔻 𝜀 superscript superscript superscript 𝔻 𝑐 𝜀 𝑐 \mathbb{D}^{-\varepsilon}:=((\mathbb{D}^{c})^{\varepsilon})^{c} blackboard_D start_POSTSUPERSCRIPT - italic_ε end_POSTSUPERSCRIPT := ( ( blackboard_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_c end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_ε end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_c end_POSTSUPERSCRIPT .
Theorem 1.1 .
Let 𝐚 𝐚 {\bm{a}} bold_italic_a be a Laurent polynomial. Let
T ( 𝐚 ) 𝑇 𝐚 T({\bm{a}}) italic_T ( bold_italic_a ) denote
the Toeplitz operator on L 2 ( ℕ ) superscript 𝐿 2 ℕ L^{2}(\mathbb{N}) italic_L start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( blackboard_N ) with symbol 𝐚 𝐚 {\bm{a}} bold_italic_a ,
and let T N ( 𝐚 ) subscript 𝑇 𝑁 𝐚 T_{N}({\bm{a}}) italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) be its natural N 𝑁 N italic_N -dimensional projection.
Assume Δ N = N − γ E N subscript normal-Δ 𝑁 superscript 𝑁 𝛾 subscript 𝐸 𝑁 \Delta_{N}=N^{-\gamma}E_{N} roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT = italic_N start_POSTSUPERSCRIPT - italic_γ end_POSTSUPERSCRIPT italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT for some γ > 1 2 𝛾 1 2 \gamma>\frac{1}{2} italic_γ > divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG , where the entries of E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT are independent (real or complex-valued) with zero mean and unit variance.
Further, let L N subscript 𝐿 𝑁 L_{N} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT
denote the empirical measure of eigenvalues of T N ( 𝐚 ) + Δ N subscript 𝑇 𝑁 𝐚 subscript normal-Δ 𝑁 T_{N}({\bm{a}})+\Delta_{N} italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) + roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT . Fix ε > 0 𝜀 0 \varepsilon>0 italic_ε > 0 . Then,
(1.2)
ℙ ( L N ( ( ( spec T ( 𝒂 ) ) c ) − ε ) = 0 ) → 1 as N → ∞ . formulae-sequence → ℙ subscript 𝐿 𝑁 superscript superscript spec 𝑇 𝒂 𝑐 𝜀 0 1 → as 𝑁 \mathbb{P}\left(L_{N}\left(\left(\left({\rm spec}\ T({\bm{a}})\right)^{c}\right)^{-\varepsilon}\right)=0\right)\to 1\qquad\text{ as }N\to\infty. blackboard_P ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( ( ( roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_c end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT - italic_ε end_POSTSUPERSCRIPT ) = 0 ) → 1 as italic_N → ∞ .
In the terminology of [20 ] ,
ℂ ∖ spec T ( 𝒂 ) ℂ spec 𝑇 𝒂 \mathbb{C}\setminus{\rm spec}\,T({\bm{a}}) blackboard_C ∖ roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) is a
zone of spectral stability for T N ( 𝒂 ) subscript 𝑇 𝑁 𝒂 T_{N}({\bm{a}}) italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) .
The following remarks discuss some generalizations and extensions of Theorem 1.1 .
We turn to the identification of
the limiting law of the random point process consisting
of the outliers of M N subscript 𝑀 𝑁 M_{N} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ,
which by
Theorem 1.1 are contained in spec T ( 𝒂 ) spec 𝑇 𝒂 {\rm spec}\ T({\bm{a}}) roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) . Before stating the
results, we review
standard
definitions of random point processes and their notion of convergence, taken from
[10 ] .
For 𝔻 ⊂ ℂ 𝔻 ℂ \mathbb{D}\subset\mathbb{C} blackboard_D ⊂ blackboard_C we let ℬ ( 𝔻 ) ℬ 𝔻 \mathcal{B}(\mathbb{D}) caligraphic_B ( blackboard_D ) denote the Borel σ 𝜎 \sigma italic_σ -algebra on it. Recall that a Radon measure on ( 𝔻 , ℬ ( 𝔻 ) ) 𝔻 ℬ 𝔻 (\mathbb{D},\mathcal{B}(\mathbb{D})) ( blackboard_D , caligraphic_B ( blackboard_D ) ) is a measure that is finite for all Borel compact subsets of 𝔻 𝔻 \mathbb{D} blackboard_D .
Definition 1.1 .
A random point process ζ 𝜁 \zeta italic_ζ on an open set 𝔻 ⊂ ℂ 𝔻 ℂ \mathbb{D}\subset\mathbb{C} blackboard_D ⊂ blackboard_C is a probability measure on the space of all non-negative integer valued Radon measures on ( 𝔻 , ℬ ( 𝔻 ) ) 𝔻 ℬ 𝔻 (\mathbb{D},\mathcal{B}(\mathbb{D})) ( blackboard_D , caligraphic_B ( blackboard_D ) ) . Given a sequence of random point processes { ζ n } n ∈ ℕ subscript subscript 𝜁 𝑛 𝑛 ℕ \{\zeta_{n}\}_{n\in\mathbb{N}} { italic_ζ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_n ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT on ( 𝔻 , ℬ ( 𝔻 ) ) 𝔻 ℬ 𝔻 (\mathbb{D},\mathcal{B}(\mathbb{D})) ( blackboard_D , caligraphic_B ( blackboard_D ) ) , we say that ζ n subscript 𝜁 𝑛 \zeta_{n} italic_ζ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT converges weakly to a (possibly random) point process ζ 𝜁 \zeta italic_ζ on the same space, and write ζ n ⇒ ζ normal-⇒ subscript 𝜁 𝑛 𝜁 \zeta_{n}\Rightarrow\zeta italic_ζ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ⇒ italic_ζ , if for all compactly supported bounded real-valued continuous functions f 𝑓 f italic_f ,
∫ f ( z ) 𝑑 ζ n ( z ) → ∫ f ( z ) 𝑑 ζ ( z ) , in distribution, as n → ∞ , formulae-sequence → 𝑓 𝑧 differential-d subscript 𝜁 𝑛 𝑧 𝑓 𝑧 differential-d 𝜁 𝑧 → in distribution, as 𝑛 \int f(z)d\zeta_{n}(z)\to\int f(z)d\zeta(z),\qquad\text{ in distribution, as }n\to\infty, ∫ italic_f ( italic_z ) italic_d italic_ζ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) → ∫ italic_f ( italic_z ) italic_d italic_ζ ( italic_z ) , in distribution, as italic_n → ∞ ,
when viewed as real-valued Borel measurable random variables.
Next we proceed to describe the limit. We will see below that the limit is given by the zero set a random analytic function, where the description of the limiting random analytic function differs across various regions in the complex plane. This necessitates the following definition.
Definition 1.2 (Description of regions).
For any
Laurent polynomial 𝐚 𝐚 {\bm{a}} bold_italic_a as in (1.1 ), set P z , 𝐚 ( λ ) := λ d 2 ( 𝐚 ( λ ) − z ) assign subscript 𝑃 𝑧 𝐚
𝜆 superscript 𝜆 subscript 𝑑 2 𝐚 𝜆 𝑧 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda):=\lambda^{d_{2}}({\bm{a}}(\lambda)-z) italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) := italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ( bold_italic_a ( italic_λ ) - italic_z ) . Writing d := d 1 + d 2 assign 𝑑 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d:=d_{1}+d_{2} italic_d := italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , let { − λ ℓ ( z ) } ℓ = 1 d superscript subscript subscript 𝜆 normal-ℓ 𝑧 normal-ℓ 1 𝑑 \{-\lambda_{\ell}(z)\}_{\ell=1}^{d} { - italic_λ start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) } start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT be the roots of the equation P z , 𝐚 ( λ ) = 0 subscript 𝑃 𝑧 𝐚
𝜆 0 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda)=0 italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) = 0 arranged in an non-increasing order of their moduli.
For 𝔡 𝔡 \mathfrak{d} fraktur_d an integer such that − d 2 ≤ 𝔡 ≤ d 1 subscript 𝑑 2 𝔡 subscript 𝑑 1 -d_{2}\leq\mathfrak{d}\leq d_{1} - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ≤ fraktur_d ≤ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , set
𝒮 𝔡 := { z ∈ ℂ ∖ 𝒂 ( 𝕊 1 ) : d 0 ( z ) = d 1 − 𝔡 , where d 0 ( z ) such that | λ d 0 ( z ) ( z ) | > 1 > | λ d 0 ( z ) + 1 ( z ) | } , assign subscript 𝒮 𝔡 conditional-set 𝑧 ℂ 𝒂 superscript 𝕊 1 formulae-sequence subscript 𝑑 0 𝑧 subscript 𝑑 1 𝔡 where subscript 𝑑 0 𝑧 such that subscript 𝜆 subscript 𝑑 0 𝑧 𝑧 1 subscript 𝜆 subscript 𝑑 0 𝑧 1 𝑧 \mathcal{S}_{\mathfrak{d}}:=\{z\in\mathbb{C}\setminus{\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}):d_{0}(z)=d_{1}-\mathfrak{d},\text{ where }d_{0}(z)\text{ such that }|\lambda_{d_{0}(z)}(z)|>1>|\lambda_{d_{0}(z)+1}(z)|\}, caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT := { italic_z ∈ blackboard_C ∖ bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) : italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) = italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_d , where italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) such that | italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) | > 1 > | italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) | } ,
where for convenience we set λ d + 1 ( z ) = 0 subscript 𝜆 𝑑 1 𝑧 0 \lambda_{d+1}(z)=0 italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_d + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) = 0 and λ 0 ( z ) = ∞ subscript 𝜆 0 𝑧 \lambda_{0}(z)=\infty italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) = ∞ for all z ∈ ℂ 𝑧 ℂ z\in\mathbb{C} italic_z ∈ blackboard_C .
Note that for z ∈ ℂ ∖ 𝒂 ( 𝕊 1 ) 𝑧 ℂ 𝒂 superscript 𝕊 1 z\in\mathbb{C}\setminus{\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) italic_z ∈ blackboard_C ∖ bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) all roots of the polynomial P z , 𝒂 ( λ ) = 0 subscript 𝑃 𝑧 𝒂
𝜆 0 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda)=0 italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) = 0 have moduli different from one. Therefore for such values of z 𝑧 z italic_z , d 0 ( z ) subscript 𝑑 0 𝑧 d_{0}(z) italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) is well defined, and hence so is 𝒮 𝔡 subscript 𝒮 𝔡 \mathcal{S}_{\mathfrak{d}} caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT .
By construction, ∪ 𝔡 = − d 2 𝔡 1 𝒮 𝔡 = ℂ ∖ 𝒂 ( 𝕊 1 ) superscript subscript 𝔡 subscript 𝑑 2 subscript 𝔡 1 subscript 𝒮 𝔡 ℂ 𝒂 superscript 𝕊 1 \cup_{\mathfrak{d}=-d_{2}}^{\mathfrak{d}_{1}}\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}=\mathbb{C}\setminus{\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) ∪ start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT fraktur_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_C ∖ bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) .
Since, by [3 ] , the bulk of the eigenvalues of M N subscript 𝑀 𝑁 M_{N} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT
approaches 𝒂 ( 𝕊 1 ) 𝒂 superscript 𝕊 1 {\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) in the large N 𝑁 N italic_N limit, to study the outliers we only need to analyze the roots of det ( T N ( 𝒂 ) + Δ N − z Id N ) = 0 subscript 𝑇 𝑁 𝒂 subscript Δ 𝑁 𝑧 subscript Id 𝑁 0 \det(T_{N}({\bm{a}})+\Delta_{N}-z\operatorname{Id}_{N})=0 roman_det ( italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) + roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT - italic_z roman_Id start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) = 0 that are in ∪ 𝔡 = − d 2 d 1 𝒮 𝔡 superscript subscript 𝔡 subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝒮 𝔡 \cup_{\mathfrak{d}=-d_{2}}^{d_{1}}\mathcal{S}_{\mathfrak{d}} ∪ start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT .
Before describing the limiting random field let us mention some relevant properties of the regions { 𝒮 𝔡 } 𝔡 = − d 2 d 1 superscript subscript subscript 𝒮 𝔡 𝔡 subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 \{\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}\}_{\mathfrak{d}=-d_{2}}^{d_{1}} { caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT . As 𝒂 ( ⋅ ) 𝒂 ⋅ {\bm{a}}(\cdot) bold_italic_a ( ⋅ ) is a Laurent polynomial satisfying (1.1 ) it is straightforward to check that for z ∈ 𝒮 𝔡 𝑧 subscript 𝒮 𝔡 z\in\mathcal{S}_{\mathfrak{d}} italic_z ∈ caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT we have wind z ( 𝒂 ) = 𝔡 subscript wind 𝑧 𝒂 𝔡 {\rm wind}_{z}\,({\bm{a}})=\mathfrak{d} roman_wind start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) = fraktur_d , where wind z ( 𝒂 ) subscript wind 𝑧 𝒂 {\rm wind}_{z}({\bm{a}}) roman_wind start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) denotes the winding number about z 𝑧 z italic_z of the closed curve induced by the map λ ↦ 𝒂 ( λ ) maps-to 𝜆 𝒂 𝜆 \lambda\mapsto{\bm{a}}(\lambda) italic_λ ↦ bold_italic_a ( italic_λ ) for λ ∈ 𝕊 1 𝜆 superscript 𝕊 1 \lambda\in\mathbb{S}^{1} italic_λ ∈ blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT . Thus { 𝒮 𝔡 } 𝔡 = − d 2 d 1 superscript subscript subscript 𝒮 𝔡 𝔡 subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 \{\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}\}_{\mathfrak{d}=-d_{2}}^{d_{1}} { caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT splits the complement of 𝒂 ( 𝕊 1 ) 𝒂 superscript 𝕊 1 {\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}) bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) according to the winding number. Moreover, as will be seen later, the description of the law of the limiting random point process differs across the regions { 𝒮 𝔡 } 𝔡 = − d 2 d 1 superscript subscript subscript 𝒮 𝔡 𝔡 subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 \{\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}\}_{\mathfrak{d}=-d_{2}}^{d_{1}} { caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT .
Furthermore, from [7 , Corollary 1.12] we have that
spec T ( 𝒂 ) = 𝒂 ( 𝕊 1 ) ∪ { z ∈ ℂ ∖ 𝒂 ( 𝕊 1 ) : wind z ( 𝒂 ) ≠ 0 } . spec 𝑇 𝒂 𝒂 superscript 𝕊 1 conditional-set 𝑧 ℂ 𝒂 superscript 𝕊 1 subscript wind 𝑧 𝒂 0 {\rm spec}\,T({\bm{a}})={\bm{a}}(\mathbb{S}^{1})\cup\{z\in\mathbb{C}\setminus{\bm{a}}(\mathbb{S}^{1}):{\rm wind}_{z}({\bm{a}})\neq 0\}. roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) = bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) ∪ { italic_z ∈ blackboard_C ∖ bold_italic_a ( blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) : roman_wind start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) ≠ 0 } .
It was noted above that wind z ( 𝒂 ) = 0 subscript wind 𝑧 𝒂 0 {\rm wind}_{z}\,({\bm{a}})=0 roman_wind start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) = 0 for z ∈ 𝒮 0 𝑧 subscript 𝒮 0 z\in\mathcal{S}_{0} italic_z ∈ caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . So
(1.4)
𝒮 0 = ( spec T ( 𝒂 ) ) c . subscript 𝒮 0 superscript spec 𝑇 𝒂 𝑐 \mathcal{S}_{0}=({\rm spec}\,T({\bm{a}}))^{c}. caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = ( roman_spec italic_T ( bold_italic_a ) ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_c end_POSTSUPERSCRIPT .
Hence in light of Theorem 1.1 we conclude that
to find the limiting law of the outliers it suffices to analyze the
eigenvalues of T N ( 𝒂 ) + Δ N subscript 𝑇 𝑁 𝒂 subscript Δ 𝑁 T_{N}({\bm{a}})+\Delta_{N} italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_a ) + roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT that are in ∪ 𝔡 ≠ 0 𝒮 𝔡 subscript 𝔡 0 subscript 𝒮 𝔡 \cup_{\mathfrak{d}\neq 0}\mathcal{S}_{\mathfrak{d}} ∪ start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d ≠ 0 end_POSTSUBSCRIPT caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT .
Finally, we note that from the continuity of the roots of P z , 𝒂 ( λ ) = 0 subscript 𝑃 𝑧 𝒂
𝜆 0 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda)=0 italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) = 0 in z 𝑧 z italic_z in the symmetric product topology (see [27 , Appendix 5, Theorem 4A] ) it follows that the regions { 𝒮 𝔡 } 𝔡 = − d 2 d 1 superscript subscript subscript 𝒮 𝔡 𝔡 subscript 𝑑 2 subscript 𝑑 1 \{\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}\}_{\mathfrak{d}=-d_{2}}^{d_{1}} { caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT are open, and hence by Definition 1.1 the random point processes on those regions are well defined.
Fix an integer 𝔡 ≠ 0 𝔡 0 \mathfrak{d}\neq 0 fraktur_d ≠ 0 such that − d 2 ≤ 𝔡 ≤ d 1 subscript 𝑑 2 𝔡 subscript 𝑑 1 -d_{2}\leq\mathfrak{d}\leq d_{1} - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ≤ fraktur_d ≤ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . As mentioned above, the limiting random point process in 𝒮 𝔡 subscript 𝒮 𝔡 \mathcal{S}_{\mathfrak{d}} caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT will given by the zero set of a
random analytic function 𝔓 𝔡 ∞ ( ⋅ ) superscript subscript 𝔓 𝔡 ⋅ \mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(\cdot) fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( ⋅ ) to be defined on 𝒮 𝔡 subscript 𝒮 𝔡 \mathcal{S}_{\mathfrak{d}} caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT . The function 𝔓 𝔡 ∞ ( ⋅ ) superscript subscript 𝔓 𝔡 ⋅ \mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(\cdot) fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( ⋅ ) can be written as a linear combination of determinants of | 𝔡 | × | 𝔡 | 𝔡 𝔡 |\mathfrak{d}|\times|\mathfrak{d}| | fraktur_d | × | fraktur_d | sub-matrices of the noise matrix, where the coefficients depend on the roots of the polynomial P z , 𝒂 ( λ ) = 0 subscript 𝑃 𝑧 𝒂
𝜆 0 P_{z,{\bm{a}}}(\lambda)=0 italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_z , bold_italic_a end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) = 0 and semistandard Young Tableaux of some given shapes with certain restrictions on its entries. We recall
the definition of semistandard Young Tableaux [22 , Section 7.10] .
Definition 1.3 (Semistandard Young Tableaux).
Fix k ∈ ℕ 𝑘 ℕ k\in\mathbb{N} italic_k ∈ blackboard_N . A partition 𝛍 := ( μ 1 , μ 2 , … , μ k ) assign 𝛍 subscript 𝜇 1 subscript 𝜇 2 normal-… subscript 𝜇 𝑘 {\bm{\mu}}:=(\mu_{1},\mu_{2},\ldots,\mu_{k}) bold_italic_μ := ( italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) with k 𝑘 k italic_k parts is a collection of non-increasing non-negative integers
μ 1 ≥ μ 2 ≥ ⋯ ≥ μ k ≥ 0 subscript 𝜇 1 subscript 𝜇 2 normal-⋯ subscript 𝜇 𝑘 0 \mu_{1}\geq\mu_{2}\geq\cdots\geq\mu_{k}\geq 0 italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ≥ italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ≥ ⋯ ≥ italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ≥ 0 . Given a partition 𝛍 𝛍 {\bm{\mu}} bold_italic_μ , a semistandard Young Tableaux of shape 𝛍 𝛍 {\bm{\mu}} bold_italic_μ is an array 𝔵 := ( 𝔵 i , j ) assign 𝔵 subscript 𝔵 𝑖 𝑗
\mathfrak{x}:=(\mathfrak{x}_{i,j}) fraktur_x := ( fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) of positive integers of shape 𝛍 𝛍 {\bm{\mu}} bold_italic_μ (i.e. 1 ≤ i ≤ k 1 𝑖 𝑘 1\leq i\leq k 1 ≤ italic_i ≤ italic_k and 1 ≤ j ≤ μ i 1 𝑗 subscript 𝜇 𝑖 1\leq j\leq\mu_{i} 1 ≤ italic_j ≤ italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) that is weakly increasing (i.e. non-decreasing) in every row and strictly increasing in
every column.
The limiting random field depends on the following subset of the set of all semistandard Young Tableaux, for which we have not found a standard terminology in the literature.
Definition 1.4 (Field Tableaux).
Let 𝛍 = ( μ 1 , μ 2 , … , μ k ) 𝛍 subscript 𝜇 1 subscript 𝜇 2 normal-… subscript 𝜇 𝑘 {\bm{\mu}}=(\mu_{1},\mu_{2},\ldots,\mu_{k}) bold_italic_μ = ( italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) be a partition with k ≥ d 2 𝑘 subscript 𝑑 2 k\geq d_{2} italic_k ≥ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and μ k > 0 subscript 𝜇 𝑘 0 \mu_{k}>0 italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT > 0 . For an integer 𝔡 ≠ 0 𝔡 0 \mathfrak{d}\neq 0 fraktur_d ≠ 0 such that − d 2 ≤ 𝔡 ≤ d 1 subscript 𝑑 2 𝔡 subscript 𝑑 1 -d_{2}\leq\mathfrak{d}\leq d_{1} - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ≤ fraktur_d ≤ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , let
𝔏 ( 𝛍 , 𝔡 ) 𝔏 𝛍 𝔡 \mathfrak{L}({\bm{\mu}},\mathfrak{d}) fraktur_L ( bold_italic_μ , fraktur_d ) denote the collection of all semistandard Young Tableaux 𝔵 𝔵 \mathfrak{x} fraktur_x of shape 𝛍 𝛍 {\bm{\mu}} bold_italic_μ
that are strictly increasing along the southwest diagonals and satisfies the assumption 𝔵 i , 1 = i subscript 𝔵 𝑖 1
𝑖 \mathfrak{x}_{i,1}=i fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i , 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_i for all i ∈ [ d 2 ] := { 1 , 2 , … , d 2 } 𝑖 delimited-[] subscript 𝑑 2 assign 1 2 normal-… subscript 𝑑 2 i\in[d_{2}]:=\{1,2,\ldots,d_{2}\} italic_i ∈ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] := { 1 , 2 , … , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } . See Figure 2 for a pictorial illustration.
Equipped with the relevant notion of semistandard Young Tableaux we now turn to define the coefficients that appear when the limiting random analytic function is expressed as a linear sum of determinants of | 𝔡 | × | 𝔡 | 𝔡 𝔡 |\mathfrak{d}|\times|\mathfrak{d}| | fraktur_d | × | fraktur_d | sub-matrices of the noise matrix.
Definition 1.5 (Field notation).
Fix 𝔡 ≠ 0 𝔡 0 \mathfrak{d}\neq 0 fraktur_d ≠ 0 an integer such that − d 2 ≤ 𝔡 ≤ d 1 subscript 𝑑 2 𝔡 subscript 𝑑 1 -d_{2}\leq\mathfrak{d}\leq d_{1} - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ≤ fraktur_d ≤ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Set d 0 := d 1 − 𝔡 assign subscript 𝑑 0 subscript 𝑑 1 𝔡 d_{0}:=d_{1}-\mathfrak{d} italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT := italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_d . For any finite set 𝔛 := { x 1 < x 2 < ⋯ < x ℓ } assign 𝔛 subscript 𝑥 1 subscript 𝑥 2 normal-⋯ subscript 𝑥 normal-ℓ \mathfrak{X}:=\{x_{1}<x_{2}<\cdots<x_{\ell}\} fraktur_X := { italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT < ⋯ < italic_x start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT } ,
we define sgn ^ ( 𝔛 ) normal-^ normal-sgn 𝔛 \widehat{\operatorname{sgn}}(\mathfrak{X}) over^ start_ARG roman_sgn end_ARG ( fraktur_X ) to be the sign of the permutation which places all elements of 𝔛 𝔛 \mathfrak{X} fraktur_X before those
in { x 1 , x 1 + 1 , x 1 + 2 , … , x ℓ } ∖ 𝔛 subscript 𝑥 1 subscript 𝑥 1 1 subscript 𝑥 1 2 normal-… subscript 𝑥 normal-ℓ 𝔛 \{x_{1},x_{1}+1,x_{1}+2,\ldots,x_{\ell}\}\setminus\mathfrak{X} { italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + 1 , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + 2 , … , italic_x start_POSTSUBSCRIPT roman_ℓ end_POSTSUBSCRIPT } ∖ fraktur_X but preserves the order of the elements within the two sets.
The case 𝔡 > 0 𝔡 0 \mathfrak{d}>0 fraktur_d > 0 . Denote 𝔏 1 ( 𝔡 ) := 𝔏 ( 𝛍 1 , 𝔡 ) assign subscript 𝔏 1 𝔡 𝔏 subscript 𝛍 1 𝔡 \mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d}):=\mathfrak{L}({\bm{\mu}}_{1},\mathfrak{d}) fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) := fraktur_L ( bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , fraktur_d ) and 𝔏 2 ( 𝔡 ) := 𝔏 ( 𝛍 2 , 𝔡 ) assign subscript 𝔏 2 𝔡 𝔏 subscript 𝛍 2 𝔡 \mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d}):=\mathfrak{L}({\bm{\mu}}_{2},\mathfrak{d}) fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) := fraktur_L ( bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , fraktur_d ) , where
𝝁 1 := ( d , d − 1 , … , d 0 + 1 ) 𝑎𝑛𝑑 𝝁 2 := ( d − d 0 , d − d 0 − 1 , … , 1 ) , formulae-sequence assign subscript 𝝁 1 𝑑 𝑑 1 … subscript 𝑑 0 1 𝑎𝑛𝑑
assign subscript 𝝁 2 𝑑 subscript 𝑑 0 𝑑 subscript 𝑑 0 1 … 1 {\bm{\mu}}_{1}:=(d,d-1,\ldots,d_{0}+1)\quad\text{and}\quad{\bm{\mu}}_{2}:=(d-d_{0},d-d_{0}-1,\ldots,1), bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT := ( italic_d , italic_d - 1 , … , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT + 1 ) and bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT := ( italic_d - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_d - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT - 1 , … , 1 ) ,
see Definition 1.4 .
Given any 𝔵 ∈ 𝔏 1 ( 𝔡 ) 𝔵 subscript 𝔏 1 𝔡 \mathfrak{x}\in\mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d}) fraktur_x ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) and 𝔶 ∈ 𝔏 2 ( 𝔡 ) 𝔶 subscript 𝔏 2 𝔡 \mathfrak{y}\in\mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d}) fraktur_y ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) , define
𝔛 ^ := 𝔛 ^ ( 𝔵 , 𝔶 ) := { 𝔵 i , 1 , i ∈ [ 𝔡 + d 2 ] ∖ [ d 2 ] } , 𝔜 ^ := 𝔜 ^ ( 𝔵 , 𝔶 ) := { 𝔶 i , 1 , i ∈ [ 𝔡 + d 2 ] ∖ [ d 2 ] } . formulae-sequence assign ^ 𝔛 ^ 𝔛 𝔵 𝔶 assign subscript 𝔵 𝑖 1
𝑖
delimited-[] 𝔡 subscript 𝑑 2 delimited-[] subscript 𝑑 2 assign ^ 𝔜 ^ 𝔜 𝔵 𝔶 assign subscript 𝔶 𝑖 1
𝑖
delimited-[] 𝔡 subscript 𝑑 2 delimited-[] subscript 𝑑 2 \widehat{\mathfrak{X}}:=\widehat{\mathfrak{X}}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\{\mathfrak{x}_{i,1},i\in[\mathfrak{d}+d_{2}]\setminus[d_{2}]\},\qquad\widehat{\mathfrak{Y}}:=\widehat{\mathfrak{Y}}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\{\mathfrak{y}_{i,1},i\in[\mathfrak{d}+d_{2}]\setminus[d_{2}]\}. over^ start_ARG fraktur_X end_ARG := over^ start_ARG fraktur_X end_ARG ( fraktur_x , fraktur_y ) := { fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i , 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_i ∈ [ fraktur_d + italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] ∖ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] } , over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG := over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG ( fraktur_x , fraktur_y ) := { fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_i , 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_i ∈ [ fraktur_d + italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] ∖ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] } .
Next define
𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 ) := 𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 , z ) := ∏ i = 1 d 0 λ i ( z ) − c i ( 𝔵 , 𝔶 ) ⋅ ∏ i = d 0 + 1 d λ i ( z ) c i ( 𝔵 , 𝔶 ) , assign 𝔠 𝔵 𝔶 𝔠 𝔵 𝔶 𝑧 assign superscript subscript product 𝑖 1 subscript 𝑑 0 ⋅ subscript 𝜆 𝑖 superscript 𝑧 subscript 𝑐 𝑖 𝔵 𝔶 superscript subscript product 𝑖 subscript 𝑑 0 1 𝑑 subscript 𝜆 𝑖 superscript 𝑧 subscript 𝑐 𝑖 𝔵 𝔶 \mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y},z):=\prod_{i=1}^{d_{0}}\lambda_{i}(z)^{-c_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})}\cdot\prod_{i=d_{0}+1}^{d}\lambda_{i}(z)^{c_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})}, fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y ) := fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y , italic_z ) := ∏ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ ∏ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) end_POSTSUPERSCRIPT ,
where
(1.5)
𝔠 i ( 𝔵 , 𝔶 ) := { ∑ j = 1 d − d 0 ( 𝔵 j , i + 1 − 𝔵 j , i + 1 ) for i ∈ [ d 0 ] 𝔶 1 , d + 1 − i + 𝔵 1 , i − 1 − d 2 − 𝔡 + ∑ j = 2 i − d 0 ( 𝔶 j , d + 1 − i − 𝔶 j − 1 , d + 2 − i ) + ∑ j = 2 d + 1 − i ( 𝔵 j , i − 𝔵 j − 1 , i + 1 ) for i ∈ [ d ] ∖ [ d 0 ] , assign subscript 𝔠 𝑖 𝔵 𝔶 cases superscript subscript 𝑗 1 𝑑 subscript 𝑑 0 subscript 𝔵 𝑗 𝑖 1
subscript 𝔵 𝑗 𝑖
1 for 𝑖 delimited-[] subscript 𝑑 0 subscript 𝔶 1 𝑑 1 𝑖
subscript 𝔵 1 𝑖
1 subscript 𝑑 2 𝔡 missing-subexpression superscript subscript 𝑗 2 𝑖 subscript 𝑑 0 subscript 𝔶 𝑗 𝑑 1 𝑖
subscript 𝔶 𝑗 1 𝑑 2 𝑖
superscript subscript 𝑗 2 𝑑 1 𝑖 subscript 𝔵 𝑗 𝑖
subscript 𝔵 𝑗 1 𝑖 1
for 𝑖 delimited-[] 𝑑 delimited-[] subscript 𝑑 0 \mathfrak{c}_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\left\{\begin{array}[]{ll}\sum\limits_{j=1}^{d-d_{0}}(\mathfrak{x}_{j,i+1}-\mathfrak{x}_{j,i}+1)&\mbox{ for }i\in[d_{0}]\\
\mathfrak{y}_{1,d+1-i}+\mathfrak{x}_{1,i}-1{-d_{2}-\mathfrak{d}}\\
\qquad\qquad\qquad+\sum\limits_{j=2}^{i-d_{0}}(\mathfrak{y}_{j,d+1-i}-\mathfrak{y}_{j-1,d+2-i})+\sum\limits_{j=2}^{d+1-i}(\mathfrak{x}_{j,i}-\mathfrak{x}_{j-1,i+1})&\mbox{ for }i\in[d]\setminus[d_{0}]\end{array}\right., fraktur_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) := { start_ARRAY start_ROW start_CELL ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_i end_POSTSUBSCRIPT + 1 ) end_CELL start_CELL for italic_i ∈ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT 1 , italic_d + 1 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT + fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT 1 , italic_i end_POSTSUBSCRIPT - 1 - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_d end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_d + 1 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j - 1 , italic_d + 2 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d + 1 - italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_i end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j - 1 , italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_CELL start_CELL for italic_i ∈ [ italic_d ] ∖ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] end_CELL end_ROW end_ARRAY ,
and { λ i ( z ) } i = 1 d superscript subscript subscript 𝜆 𝑖 𝑧 𝑖 1 𝑑 \{\lambda_{i}(z)\}_{i=1}^{d} { italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) } start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT are as in Definition 1.2 .
The case 𝔡 < 0 𝔡 0 \mathfrak{d}<0 fraktur_d < 0 . Define 𝔏 1 ( 𝔡 ) := 𝔏 1 ( 𝛍 1 , 𝔡 ) assign subscript 𝔏 1 𝔡 subscript 𝔏 1 subscript 𝛍 1 𝔡 \mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d}):=\mathfrak{L}_{1}({\bm{\mu}}_{1},\mathfrak{d}) fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) := fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , fraktur_d ) and 𝔏 2 ( 𝔡 ) := 𝔏 2 ( 𝛍 1 , 𝔡 ) assign subscript 𝔏 2 𝔡 subscript 𝔏 2 subscript 𝛍 1 𝔡 \mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d}):=\mathfrak{L}_{2}({\bm{\mu}}_{1},\mathfrak{d}) fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) := fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , fraktur_d ) , where now
𝝁 1 := ( d + 1 , d + 1 , … , d + 1 ⏟ − 𝔡 , d , d − 1 , … , d 0 + 1 ) and 𝝁 2 := ( d + 1 , d + 1 , … , d + 1 ⏟ − 𝔡 , d 2 + 𝔡 , d 2 + 𝔡 − 1 , … , 1 ) , assign subscript 𝝁 1 subscript ⏟ 𝑑 1 𝑑 1 … 𝑑 1
𝔡 𝑑 𝑑 1 … subscript 𝑑 0 1 and subscript 𝝁 2 assign subscript ⏟ 𝑑 1 𝑑 1 … 𝑑 1
𝔡 subscript 𝑑 2 𝔡 subscript 𝑑 2 𝔡 1 … 1 {\bm{\mu}}_{1}:=(\underbrace{d+1,d+1,\ldots,d+1}_{-\mathfrak{d}},d,d-1,\ldots,d_{0}+1)\text{ and }{\bm{\mu}}_{2}:=(\underbrace{d+1,d+1,\ldots,d+1}_{-\mathfrak{d}},d_{2}+\mathfrak{d},d_{2}+\mathfrak{d}-1,\ldots,1), bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT := ( under⏟ start_ARG italic_d + 1 , italic_d + 1 , … , italic_d + 1 end_ARG start_POSTSUBSCRIPT - fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT , italic_d , italic_d - 1 , … , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT + 1 ) and bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT := ( under⏟ start_ARG italic_d + 1 , italic_d + 1 , … , italic_d + 1 end_ARG start_POSTSUBSCRIPT - fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT + fraktur_d , italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT + fraktur_d - 1 , … , 1 ) ,
respectively. In the special case 𝔡 = − d 2 𝔡 subscript 𝑑 2 \mathfrak{d}=-d_{2} fraktur_d = - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT the definitions of 𝛍 1 subscript 𝛍 1 {\bm{\mu}}_{1} bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and 𝛍 2 subscript 𝛍 2 {\bm{\mu}}_{2} bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT simplify to
𝝁 1 = 𝝁 2 = ( d + 1 , d + 1 , … , d + 1 ⏟ d 2 ) . subscript 𝝁 1 subscript 𝝁 2 subscript ⏟ 𝑑 1 𝑑 1 … 𝑑 1
subscript 𝑑 2 {\bm{\mu}}_{1}={\bm{\mu}}_{2}=(\underbrace{d+1,d+1,\ldots,d+1}_{d_{2}}). bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = bold_italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( under⏟ start_ARG italic_d + 1 , italic_d + 1 , … , italic_d + 1 end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) .
Given any 𝔵 ∈ 𝔏 1 ( 𝔡 ) 𝔵 subscript 𝔏 1 𝔡 \mathfrak{x}\in\mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d}) fraktur_x ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) and 𝔶 ∈ 𝔏 2 ( 𝔡 ) 𝔶 subscript 𝔏 2 𝔡 \mathfrak{y}\in\mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d}) fraktur_y ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) further denote
𝔛 ^ := 𝔛 ^ ( 𝔵 , 𝔶 ) := { 𝔶 i , d + 1 } i ∈ [ − 𝔡 ] , 𝔜 ^ := 𝔜 ^ ( 𝔵 , 𝔶 ) := { 𝔵 i , d + 1 } i ∈ [ − 𝔡 ] formulae-sequence assign ^ 𝔛 ^ 𝔛 𝔵 𝔶 assign subscript subscript 𝔶 𝑖 𝑑 1
𝑖 delimited-[] 𝔡 assign ^ 𝔜 ^ 𝔜 𝔵 𝔶 assign subscript subscript 𝔵 𝑖 𝑑 1
𝑖 delimited-[] 𝔡 \widehat{\mathfrak{X}}:=\widehat{\mathfrak{X}}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\{\mathfrak{y}_{i,d+1}\}_{i\in[-\mathfrak{d}]},\qquad\widehat{\mathfrak{Y}}:=\widehat{\mathfrak{Y}}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\{\mathfrak{x}_{i,d+1}\}_{i\in[-\mathfrak{d}]} over^ start_ARG fraktur_X end_ARG := over^ start_ARG fraktur_X end_ARG ( fraktur_x , fraktur_y ) := { fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_d + 1 end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i ∈ [ - fraktur_d ] end_POSTSUBSCRIPT , over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG := over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG ( fraktur_x , fraktur_y ) := { fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_d + 1 end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i ∈ [ - fraktur_d ] end_POSTSUBSCRIPT
and
𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 ) := 𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 , z ) := ∏ i = 1 d 0 λ i ( z ) − 𝔠 i ( 𝔵 , 𝔶 ) ⋅ ∏ i = d 0 + 1 d λ i ( z ) c i ( 𝔵 , 𝔶 ) , assign 𝔠 𝔵 𝔶 𝔠 𝔵 𝔶 𝑧 assign superscript subscript product 𝑖 1 subscript 𝑑 0 ⋅ subscript 𝜆 𝑖 superscript 𝑧 subscript 𝔠 𝑖 𝔵 𝔶 superscript subscript product 𝑖 subscript 𝑑 0 1 𝑑 subscript 𝜆 𝑖 superscript 𝑧 subscript 𝑐 𝑖 𝔵 𝔶 \mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y},z):=\prod_{i=1}^{d_{0}}\lambda_{i}(z)^{-\mathfrak{c}_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})}\cdot\prod_{i=d_{0}+1}^{d}\lambda_{i}(z)^{c_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})}, fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y ) := fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y , italic_z ) := ∏ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - fraktur_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ ∏ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) end_POSTSUPERSCRIPT ,
where now
c i ( 𝔵 , 𝔶 ) := { ∑ j = 1 d 2 ( 𝔵 j , i + 1 − 𝔵 j , i + 1 ) + ∑ j = 1 − 𝔡 ( 𝔶 j , d + 2 − i − 𝔶 j , d + 1 − i + 1 ) for i ∈ [ d 0 ] 𝔶 1 , d + 1 − i + 𝔵 1 , i − 1 − d 2 + 𝔡 + ∑ j = 2 i − d 1 ( 𝔶 j , d + 1 − i − 𝔶 j − 1 , d + 2 − i ) + ∑ j = 2 d + 1 − 𝔡 − i ( 𝔵 j , i − 𝔵 j − 1 , i + 1 ) for i ∈ [ d ] ∖ [ d 0 ] . assign subscript 𝑐 𝑖 𝔵 𝔶 cases superscript subscript 𝑗 1 subscript 𝑑 2 subscript 𝔵 𝑗 𝑖 1
subscript 𝔵 𝑗 𝑖
1 superscript subscript 𝑗 1 𝔡 subscript 𝔶 𝑗 𝑑 2 𝑖
subscript 𝔶 𝑗 𝑑 1 𝑖
1 for 𝑖 delimited-[] subscript 𝑑 0 subscript 𝔶 1 𝑑 1 𝑖
subscript 𝔵 1 𝑖
1 subscript 𝑑 2 𝔡 missing-subexpression superscript subscript 𝑗 2 𝑖 subscript 𝑑 1 subscript 𝔶 𝑗 𝑑 1 𝑖
subscript 𝔶 𝑗 1 𝑑 2 𝑖
superscript subscript 𝑗 2 𝑑 1 𝔡 𝑖 subscript 𝔵 𝑗 𝑖
subscript 𝔵 𝑗 1 𝑖 1
for 𝑖 delimited-[] 𝑑 delimited-[] subscript 𝑑 0 c_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\left\{\begin{array}[]{ll}\sum\limits_{j=1}^{d_{2}}(\mathfrak{x}_{j,i+1}-\mathfrak{x}_{j,i}+1)+\sum\limits_{j=1}^{-\mathfrak{d}}(\mathfrak{y}_{j,d+2-i}-\mathfrak{y}_{j,d+1-i}+1)&\mbox{ for }i\in[d_{0}]\\
\mathfrak{y}_{1,d+1-i}+\mathfrak{x}_{1,i}-1{-d_{2}+\mathfrak{d}}\\
\qquad\qquad\qquad+\sum\limits_{j=2}^{i-d_{1}}(\mathfrak{y}_{j,d+1-i}-\mathfrak{y}_{j-1,d+2-i})+\sum\limits_{j=2}^{d+1-\mathfrak{d}-i}(\mathfrak{x}_{j,i}-\mathfrak{x}_{j-1,i+1})&\mbox{for }i\in[d]\setminus[d_{0}]\end{array}\right.. italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) := { start_ARRAY start_ROW start_CELL ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_i end_POSTSUBSCRIPT + 1 ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - fraktur_d end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_d + 2 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_d + 1 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT + 1 ) end_CELL start_CELL for italic_i ∈ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT 1 , italic_d + 1 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT + fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT 1 , italic_i end_POSTSUBSCRIPT - 1 - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT + fraktur_d end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i - italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_d + 1 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j - 1 , italic_d + 2 - italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d + 1 - fraktur_d - italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_i end_POSTSUBSCRIPT - fraktur_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j - 1 , italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_CELL start_CELL for italic_i ∈ [ italic_d ] ∖ [ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] end_CELL end_ROW end_ARRAY .
For all values of 𝔡 ≠ 0 𝔡 0 \mathfrak{d}\neq 0 fraktur_d ≠ 0 , set 𝔷 ( 𝔵 , 𝔶 ) := sgn ^ ( 𝔛 ^ ) ⋅ sgn ^ ( 𝔜 ^ ) assign 𝔷 𝔵 𝔶 normal-⋅ normal-^ normal-sgn normal-^ 𝔛 normal-^ normal-sgn normal-^ 𝔜 \mathfrak{z}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}):=\widehat{\operatorname{sgn}}(\widehat{\mathfrak{X}})\cdot\widehat{\operatorname{sgn}}(\widehat{\mathfrak{Y}}) fraktur_z ( fraktur_x , fraktur_y ) := over^ start_ARG roman_sgn end_ARG ( over^ start_ARG fraktur_X end_ARG ) ⋅ over^ start_ARG roman_sgn end_ARG ( over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG ) .
Figure 2 gives a pictorial illustration of the definition.
Figure 2 . Examples of 𝔵 ∈ 𝔏 1 ( 𝔡 ) 𝔵 subscript 𝔏 1 𝔡 \mathfrak{x}\in\mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d}) fraktur_x ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) (left column ) and 𝔶 ∈ 𝔏 2 ( 𝔡 ) 𝔶 subscript 𝔏 2 𝔡 \mathfrak{y}\in\mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d}) fraktur_y ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) (right column ) with max i 𝔠 i ( 𝔵 , 𝔶 ) ≤ L subscript 𝑖 subscript 𝔠 𝑖 𝔵 𝔶 𝐿 \max_{i}\mathfrak{c}_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})\leq L roman_max start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT fraktur_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) ≤ italic_L , where 𝔏 1 ( 𝔡 ) subscript 𝔏 1 𝔡 \mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d}) fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) , 𝔏 2 ( 𝔡 ) subscript 𝔏 2 𝔡 \mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d}) fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) , and 𝔠 i ( 𝔵 , 𝔶 ) subscript 𝔠 𝑖 𝔵 𝔶 \mathfrak{c}_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}) fraktur_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) for i ∈ [ d ] 𝑖 delimited-[] 𝑑 i\in[d] italic_i ∈ [ italic_d ] are as in Definition 1.5 . d 1 = d 2 = 3 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 3 d_{1}=d_{2}=3 italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = 3 , L = 15 𝐿 15 L={15} italic_L = 15 . Top and bottom rows are 𝔡 = 1 𝔡 1 \mathfrak{d}=1 fraktur_d = 1 and 𝔡 = − 1 𝔡 1 \mathfrak{d}=-1 fraktur_d = - 1 , respectively.
For the top row
𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 , z ) = λ 1 ( z ) − 10 ⋅ λ 2 ( z ) − 11 ⋅ λ 3 ( z ) 12 ⋅ λ 4 ( z ) 3 ⋅ λ 5 ( z ) 3 ⋅ λ 6 ( z ) 5 , 𝔠 𝔵 𝔶 𝑧 ⋅ ⋅ ⋅ ⋅ ⋅ subscript 𝜆 1 superscript 𝑧 10 subscript 𝜆 2 superscript 𝑧 11 subscript 𝜆 3 superscript 𝑧 12 subscript 𝜆 4 superscript 𝑧 3 subscript 𝜆 5 superscript 𝑧 3 subscript 𝜆 6 superscript 𝑧 5 \displaystyle\mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y},z)=\lambda_{1}(z)^{-10}\cdot\lambda_{2}(z)^{-11}\cdot\lambda_{3}(z)^{{12}}\cdot\lambda_{4}(z)^{{3}}\cdot\lambda_{5}(z)^{{3}}\cdot\lambda_{6}(z)^{{5}}, fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y , italic_z ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - 10 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - 11 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT 12 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT 5 end_POSTSUPERSCRIPT ,
and for the bottom row
𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 , z ) = λ 1 ( z ) − 14 ⋅ λ 2 ( z ) − 15 ⋅ λ 3 ( z ) − 9 ⋅ λ 4 ( z ) − 12 ⋅ λ 5 ( z ) 7 ⋅ λ 6 ( z ) 9 . 𝔠 𝔵 𝔶 𝑧 ⋅ ⋅ ⋅ ⋅ ⋅ subscript 𝜆 1 superscript 𝑧 14 subscript 𝜆 2 superscript 𝑧 15 subscript 𝜆 3 superscript 𝑧 9 subscript 𝜆 4 superscript 𝑧 12 subscript 𝜆 5 superscript 𝑧 7 subscript 𝜆 6 superscript 𝑧 9 \displaystyle\mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y},z)=\lambda_{1}(z)^{-14}\cdot\lambda_{2}(z)^{-15}\cdot\lambda_{3}(z)^{-9}\cdot\lambda_{4}(z)^{-12}\cdot\lambda_{5}(z)^{{7}}\cdot\lambda_{6}(z)^{{9}}. fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y , italic_z ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - 14 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - 15 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - 9 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT - 12 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT 7 end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) start_POSTSUPERSCRIPT 9 end_POSTSUPERSCRIPT .
Having defined all necessary ingredients we now introduce the limiting random analytic function 𝔓 𝔡 ∞ ( ⋅ ) superscript subscript 𝔓 𝔡 ⋅ \mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(\cdot) fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( ⋅ ) .
Definition 1.6 (Description of the random fields).
Let E ∞ subscript 𝐸 E_{\infty} italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT denote a semi-infinite array of i.i.d. random variables { e i , j } i , j ∈ ℕ subscript subscript 𝑒 𝑖 𝑗
𝑖 𝑗
ℕ \{e_{i,j}\}_{i,j\in\mathbb{N}} { italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT with zero mean and unit variance. For 𝔛 , 𝔜 ⊂ ℕ 𝔛 𝔜
ℕ \mathfrak{X},\mathfrak{Y}\subset\mathbb{N} fraktur_X , fraktur_Y ⊂ blackboard_N , let E ∞ [ 𝔛 ; 𝔜 ] subscript 𝐸 𝔛 𝔜
E_{\infty}[\mathfrak{X};\mathfrak{Y}] italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT [ fraktur_X ; fraktur_Y ] denote the sub-matrix of E ∞ subscript 𝐸 E_{\infty} italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT induced by the rows and the columns indexed by
𝔛 𝔛 \mathfrak{X} fraktur_X and 𝔜 𝔜 \mathfrak{Y} fraktur_Y , respectively. With notation for 𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 ) 𝔠 𝔵 𝔶 \mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}) fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y ) ,𝔷 ( 𝔵 , 𝔶 ) 𝔷 𝔵 𝔶 \mathfrak{z}(\mathfrak{x},\mathfrak{y}) fraktur_z ( fraktur_x , fraktur_y ) , 𝔛 ^ normal-^ 𝔛 \widehat{\mathfrak{X}} over^ start_ARG fraktur_X end_ARG and 𝔜 ^ normal-^ 𝔜 \widehat{\mathfrak{Y}} over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG as in Definition 1.5 ,
we set, for z ∈ 𝒮 𝔡 𝑧 subscript 𝒮 𝔡 z\in\mathcal{S}_{\mathfrak{d}} italic_z ∈ caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT and L ∈ ℕ ∪ { ∞ } 𝐿 ℕ L\in\mathbb{N}\cup\{\infty\} italic_L ∈ blackboard_N ∪ { ∞ } ,
(1.6)
𝔓 𝔡 L ( z ) := ∑ 𝔵 ∈ 𝔏 1 ( 𝔡 ) ∑ 𝔶 ∈ 𝔏 2 ( 𝔡 ) 𝔠 ( 𝔵 , 𝔶 ) ⋅ 𝟏 { max i 𝔠 i ( 𝔵 , 𝔶 ) ≤ L } ⋅ ( − 1 ) 𝔷 ( 𝔵 , 𝔶 ) det ( E ∞ [ 𝔛 ^ ; 𝔜 ^ ] ) . assign superscript subscript 𝔓 𝔡 𝐿 𝑧 subscript 𝔵 subscript 𝔏 1 𝔡 subscript 𝔶 subscript 𝔏 2 𝔡 ⋅ 𝔠 𝔵 𝔶 subscript 1 subscript 𝑖 subscript 𝔠 𝑖 𝔵 𝔶 𝐿 superscript 1 𝔷 𝔵 𝔶 subscript 𝐸 ^ 𝔛 ^ 𝔜
\mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{L}(z):=\sum_{\mathfrak{x}\in\mathfrak{L}_{1}(\mathfrak{d})}\sum_{\mathfrak{y}\in\mathfrak{L}_{2}(\mathfrak{d})}\mathfrak{c}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})\cdot{\bf 1}_{\{\max_{i}\mathfrak{c}_{i}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})\leq L\}}\cdot(-1)^{\mathfrak{z}(\mathfrak{x},\mathfrak{y})}\det(E_{\infty}[\widehat{\mathfrak{X}};\widehat{\mathfrak{Y}}]). fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_z ) := ∑ start_POSTSUBSCRIPT fraktur_x ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) end_POSTSUBSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT fraktur_y ∈ fraktur_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_d ) end_POSTSUBSCRIPT fraktur_c ( fraktur_x , fraktur_y ) ⋅ bold_1 start_POSTSUBSCRIPT { roman_max start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT fraktur_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_x , fraktur_y ) ≤ italic_L } end_POSTSUBSCRIPT ⋅ ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT fraktur_z ( fraktur_x , fraktur_y ) end_POSTSUPERSCRIPT roman_det ( italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT [ over^ start_ARG fraktur_X end_ARG ; over^ start_ARG fraktur_Y end_ARG ] ) .
It may not be apriori obvious from Definition 1.6 that 𝔓 𝔡 ∞ ( ⋅ ) superscript subscript 𝔓 𝔡 ⋅ \mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(\cdot) fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( ⋅ ) is well defined,
as (1.6 ) is an infinite sum.
Lemma 1.9 below will establish that it can be expressed as the local uniform limit of the random analytic functions { 𝔓 𝔡 L ( ⋅ ) } L ∈ ℕ subscript superscript subscript 𝔓 𝔡 𝐿 ⋅ 𝐿 ℕ \{\mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{L}(\cdot)\}_{L\in\mathbb{N}} { fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L end_POSTSUPERSCRIPT ( ⋅ ) } start_POSTSUBSCRIPT italic_L ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT and thus it is indeed a well defined random analytic function. In addition, under an
appropriate anti-concentration property of the entries of
E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT and E ∞ subscript 𝐸 E_{\infty} italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT , the random analytic function 𝔓 𝔡 ∞ ( ⋅ ) superscript subscript 𝔓 𝔡 ⋅ \mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(\cdot) fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( ⋅ ) is not identically zero on a set of probability one, and thus
the random point process induced by the zero set of it
is a valid random Radon measure.
To describe the required anti-concentration property, we recall
Lévy’s concentration function, defined for any
(possibly complex-valued) random variable X 𝑋 X italic_X by
ℒ ( X , ε ) := sup w ∈ ℂ ℙ ( | X − w | ≤ ε ) . assign ℒ 𝑋 𝜀 subscript supremum 𝑤 ℂ ℙ 𝑋 𝑤 𝜀 \mathcal{L}(X,\varepsilon):=\sup_{w\in\mathbb{C}}\mathbb{P}(|X-w|\leq\varepsilon). caligraphic_L ( italic_X , italic_ε ) := roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_w ∈ blackboard_C end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P ( | italic_X - italic_w | ≤ italic_ε ) .
Equipped with the above definition we now state the additional
assumption on the entries of E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT and E ∞ subscript 𝐸 E_{\infty} italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT .
Assumption 1.8 (Assumption on the entries of the noise matrix).
Assume that the entries of E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT and E ∞ subscript 𝐸 E_{\infty} italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT are either real-valued or complex-valued i.i.d. random variables with zero mean and unit variance, so that, for some absolute constants η ∈ ( 0 , 2 ] normal-η 0 2 \upeta\in(0,{2}] roman_η ∈ ( 0 , 2 ] and C < ∞ 𝐶 C<\infty italic_C < ∞ ,
(1.7)
ℒ ( e 1 , 1 , ε ) ≤ C ε η , ℒ subscript 𝑒 1 1
𝜀 𝐶 superscript 𝜀 η {\mathcal{L}(e_{1,1},\varepsilon)\leq C\varepsilon^{\upeta}}, caligraphic_L ( italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε ) ≤ italic_C italic_ε start_POSTSUPERSCRIPT roman_η end_POSTSUPERSCRIPT ,
for all sufficiently small ε > 0 𝜀 0 \varepsilon>0 italic_ε > 0 , where e 1 , 1 subscript 𝑒 1 1
e_{1,1} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUBSCRIPT is the first diagonal entry of E N subscript 𝐸 𝑁 E_{N} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT .
Note that any random variable having a bounded density with respect to the Lebesgue measure on the real line, and the complex plane satisfies the bound (1.7 ) with η = 1 η 1 \upeta=1 roman_η = 1 and 2 2 2 2 , respectively. This in particular includes the standard real and complex Gaussian random variable.
Recall that a sequence of complex-valued functions { 𝔣 L } L ∈ ℕ subscript subscript 𝔣 𝐿 𝐿 ℕ \{\mathfrak{f}_{L}\}_{L\in\mathbb{N}} { fraktur_f start_POSTSUBSCRIPT italic_L end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_L ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT , defined on some open set 𝔻 ⊂ ℂ 𝔻 ℂ \mathbb{D}\subset\mathbb{C} blackboard_D ⊂ blackboard_C , is said to converge locally uniformly to a function 𝔣 : 𝔻 ↦ ℂ : 𝔣 maps-to 𝔻 ℂ \mathfrak{f}:\mathbb{D}\mapsto\mathbb{C} fraktur_f : blackboard_D ↦ blackboard_C , if given any z ∈ 𝔻 𝑧 𝔻 z\in\mathbb{D} italic_z ∈ blackboard_D there exists some open ball 𝔻 z ⊂ 𝔻 subscript 𝔻 𝑧 𝔻 \mathbb{D}_{z}\subset\mathbb{D} blackboard_D start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT ⊂ blackboard_D containing z 𝑧 z italic_z such that 𝔣 L subscript 𝔣 𝐿 \mathfrak{f}_{L} fraktur_f start_POSTSUBSCRIPT italic_L end_POSTSUBSCRIPT converges to 𝔣 𝔣 \mathfrak{f} fraktur_f uniformly on 𝔻 z subscript 𝔻 𝑧 \mathbb{D}_{z} blackboard_D start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT , as L → ∞ → 𝐿 L\to\infty italic_L → ∞ .
We now have the following.
Lemma 1.9 (Description of the limit).
Let 𝔡 𝔡 \mathfrak{d} fraktur_d , { 𝔓 𝔡 L } L ∈ ℕ ∪ { ∞ } subscript superscript subscript 𝔓 𝔡 𝐿 𝐿 ℕ \{\mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{L}\}_{L\in\mathbb{N}\cup\{\infty\}} { fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L end_POSTSUPERSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_L ∈ blackboard_N ∪ { ∞ } end_POSTSUBSCRIPT , and E ∞ subscript 𝐸 E_{\infty} italic_E start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT be as in Definition 1.6 . We let ζ ∞ 𝔡 superscript subscript 𝜁 𝔡 \zeta_{\infty}^{\mathfrak{d}} italic_ζ start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT fraktur_d end_POSTSUPERSCRIPT be the random point process induced by the zero set of the random field { 𝔓 𝔡 ∞ ( z ) } z ∈ 𝒮 𝔡 subscript superscript subscript 𝔓 𝔡 𝑧 𝑧 subscript 𝒮 𝔡 \{\mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(z)\}_{z\in\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}} { fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_z ) } start_POSTSUBSCRIPT italic_z ∈ caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . That is,
(1.8)
ζ ∞ 𝔡 := ∑ z ∈ 𝒮 𝔡 : 𝔓 𝔡 ∞ ( z ) = 0 δ z . assign superscript subscript 𝜁 𝔡 subscript : 𝑧 subscript 𝒮 𝔡 superscript subscript 𝔓 𝔡 𝑧 0 subscript 𝛿 𝑧 \zeta_{\infty}^{\mathfrak{d}}:=\sum_{z\in\mathcal{S}_{\mathfrak{d}}:\mathfrak{P}_{\mathfrak{d}}^{\infty}(z)=0}\delta_{z}. italic_ζ start_POSTSUBSCRIPT ∞ end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT fraktur_d end_POSTSUPERSCRIPT := ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_z ∈ caligraphic_S start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT : fraktur_P start_POSTSUBSCRIPT fraktur_d end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_z ) = 0 end_POSTSUBSCRIPT italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_z end_POSTSUBSCRIPT .
Then we