Biharmonic surfaces of constant mean curvature

E. Loubeau Département de Mathématiques
Université de Bretagne Occidentale
6, avenue Victor Le Gorgeu
CS 93837, 29238 Brest Cedex 3, France
Eric.Loubeau@univ-brest.fr
 and  C. Oniciuc Faculty of Mathematics, Al.I. Cuza University of Iasi, Bd. Carol I no. 11, 700506 Iasi, Romania oniciucc@uaic.ro
Abstract.

We compute a Simons’ type formula for the stress-energy tensor of biharmonic maps from surfaces. Specializing to Riemannian immersions, we prove several rigidity results for biharmonic CMC surfaces, putting in evidence the influence of the Gaussian curvature on pseudo-umbilicity. Finally, the condition of biharmonicity is shown to enable an extension of the classical Hopf theorem to CMC surfaces in any ambient Riemannian manifold.

Key words and phrases:
Biharmonic map; constant mean curvature; stress-energy tensor
1991 Mathematics Subject Classification:
53C42, 53C43, 58E20
C. Oniciuc was supported by a grant of the Romanian National Authority for Scientific Research, CNCS-UEFISCDI, project number PN-II-RU-TE-2011-3-0108

1. Introduction

While harmonic maps between abstract Riemannian manifolds are a generalization of minimal submanifolds, their study on two-dimensional domains remained nonetheless very valuable and brought new light to both theories. When, for topological or geometrical reasons, harmonic maps are non-existent or unsatisfactory, one can then measure the failure of harmonicity with the bienergy functional

E2(ϕ)=12M|τ(ϕ)|2vg,subscript𝐸2italic-ϕ12subscript𝑀superscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑣𝑔E_{2}(\phi)=\frac{1}{2}\int_{M}|\tau(\phi)|^{2}\,v_{g},

where M𝑀M is compact, ϕ:(M,g)(N,h):italic-ϕ𝑀𝑔𝑁\phi:(M,g)\to(N,h) is a smooth map and τ(ϕ)=tracedϕ𝜏italic-ϕtrace𝑑italic-ϕ\tau(\phi)=\operatorname{trace}\nabla d\phi is the tension field. Usual arguments (cf. [4]) show that critical points of E2subscript𝐸2E_{2}, called biharmonic maps, are solutions of

τ2(ϕ)=trace(ϕ)2τ(ϕ)traceRN(dϕ(.),τ(ϕ))dϕ(.)=0,\tau_{2}(\phi)=\operatorname{trace}(\nabla^{\phi})^{2}\tau(\phi)-\operatorname{trace}R^{N}(d\phi(.),\tau(\phi))d\phi(.)=0,

and we will use the adjective proper to designate non-harmonic biharmonic maps.

Whilst the interconnections between harmonic maps and minimal surfaces are clear and well established, in many cases, but not always, biharmonic Riemannian immersions have constant mean curvature (CMC). However, this articulation is not as clear as harmonicity and minimality, and the principal objective of this article is to explain how biharmonicity constrains CMC surfaces in an abstract ambient manifold. This is particularly well illustrated on compact biharmonic CMC surfaces whose Gaussian curvature has constant sign. They must be flat or pseudo-umbilical, if KMsuperscript𝐾𝑀K^{M} is non-negative (Corollary 4), otherwise have pseudo-umbilical points (Theorem 2). The role of pseudo-umbilical points in relaxing curvature constraints is further felt in the non-compact case, as their absence forces the CMC surface to be conformally flat (Theorem 2).

For complete surfaces, non-negative Gaussian curvature and an upper bound on the sectional curvature of the ambient space will cause the surface to be flat or pseudo-umbilical, but note that both can occur simultaneously (Proposition 3). When the ambient manifold is a three-dimensional space form, the surface must be umbilical (Corollary 5), confer [8] for the classification.

Our approach is to derive, in Proposition 1, a Simons’ type formula for the biharmonic stress-energy tensor, valid for all biharmonic maps. As cumbersome as this equation is in the general case, on surfaces it simplifies enough (Proposition 2) to enable the use of a divergence argument (Theorem 1) and draw some consequences for biharmonic maps on a two-dimensional domain (Corollary 1 and 2). However, the main consequences are for CMC surfaces.

To close the article, we show that, in any ambient space, the condition of biharmonicity preserves the holomorphicity of the Hopf differential of CMC surfaces (Theorem 3).

Biharmonic CMC surfaces were also studied in [2, 9] and [10].

The conventions we adopt are that the Riemann curvature tensor is

R(X,Y)=[X,Y][X,Y],𝑅𝑋𝑌subscript𝑋subscript𝑌subscript𝑋𝑌R(X,Y)=[\nabla_{X},\nabla_{Y}]-\nabla_{[X,Y]},

while its (0,4)04(0,4) counterpart is

R(X,Y,Z,W)=R(X,Y)W,Z.𝑅𝑋𝑌𝑍𝑊𝑅𝑋𝑌𝑊𝑍R(X,Y,Z,W)=\langle R(X,Y)W,Z\rangle.

The choice of sign for the Laplacians on sections and functions is the same and for functions on the real line Δf=f′′Δ𝑓superscript𝑓′′\Delta f=-f^{\prime\prime}.

All objects, unless specified, are smooth and we assume summation on repeated indices, when apt.

2. The biharmonic stress-energy tensor on surfaces

Since biharmonic maps stem from a variational problem, one can apply the general principle of studying the same functional but under variations of the domain metric. This idea taken up on the bienergy leads to the biharmonic stress-energy tensor, which is symmetric and of type (0,2)02(0,2) ([7]).

Definition 1.

Let (M,g)𝑀𝑔(M,g) and (N,h)𝑁(N,h) be Riemannian manifolds and ϕ:MN:italic-ϕ𝑀𝑁\phi:M\to N a smooth map. The biharmonic stress-energy tensor of ϕitalic-ϕ\phi is

S2(X,Y)={|τ(ϕ)|22+dϕ,τ(ϕ)}g(X,Y)T(X,Y),subscript𝑆2𝑋𝑌superscript𝜏italic-ϕ22𝑑italic-ϕ𝜏italic-ϕ𝑔𝑋𝑌𝑇𝑋𝑌S_{2}(X,Y)=\left\{\frac{|\tau(\phi)|^{2}}{2}+\langle d\phi,\nabla\tau(\phi)\rangle\right\}g(X,Y)-T(X,Y),

where

T(X,Y)=dϕ(X),Yτ(ϕ)+dϕ(Y),Xτ(ϕ).𝑇𝑋𝑌𝑑italic-ϕ𝑋subscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌subscript𝑋𝜏italic-ϕT(X,Y)=\langle d\phi(X),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(Y),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle.

The main feature of S2subscript𝑆2S_{2} is to satisfy Hilbert’s principle of being divergence free at critical points i.e. ([7, 5]):

divS2=dϕ,τ2(ϕ).divsubscript𝑆2𝑑italic-ϕsubscript𝜏2italic-ϕ\operatorname{div}S_{2}=\langle d\phi,\tau_{2}(\phi)\rangle.

In order to exploit the biharmonicity of the map ϕitalic-ϕ\phi, we compute the rough Laplacian of its biharmonic stress-energy tensor. This second order operator on (0,2)02(0,2)-tensors will reveal curvature terms which combine with the bitension field and formulas will involve swapping vector positions in the third fundamental form of ϕitalic-ϕ\phi, with curvature appearing accordingly to a lemma we quote separately, without proof.

Lemma 1.

Let ϕ:(Mm,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀𝑚𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{m},g)\to(N^{n},h) be a smooth map. Then

(2dϕ)(X,Y,Z)(2dϕ)(Z,Y,X)=R(X,Z)dϕ(Y)dϕ(RM(X,Z)Y),superscript2𝑑italic-ϕ𝑋𝑌𝑍superscript2𝑑italic-ϕ𝑍𝑌𝑋𝑅𝑋𝑍𝑑italic-ϕ𝑌𝑑italic-ϕsuperscript𝑅𝑀𝑋𝑍𝑌\displaystyle(\nabla^{2}d\phi)(X,Y,Z)-(\nabla^{2}d\phi)(Z,Y,X)=R(X,Z)d\phi(Y)-d\phi(R^{M}(X,Z)Y),

for any X,Y,ZC(TM)𝑋𝑌𝑍𝐶𝑇𝑀X,Y,Z\in C(TM).

Proposition 1 (The rough Laplacian of S2subscript𝑆2S_{2}).

Let (M,g)𝑀𝑔(M,g) and (N,h)𝑁(N,h) be Riemannian manifolds and ϕ:MN:italic-ϕ𝑀𝑁\phi:M\to N a biharmonic map, then the (rough) Laplacian of S2subscript𝑆2S_{2} is the symmetric (0,2)02(0,2)-tensor

(ΔRS2)(X,Y)=(2Δτ(ϕ),τ(ϕ)2|τ(ϕ)|22R(Xi,Xj)dϕ(Xi),Xjτ(ϕ)\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X,Y)=\Big{(}2\langle\Delta\tau(\phi),\tau(\phi)\rangle-2|\nabla\tau(\phi)|^{2}-2\sum\langle R(X_{i},X_{j})d\phi(X_{i}),\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle
2dϕ(RicciM(.)),.τ(ϕ)2dϕ,2τ(ϕ)+2dϕ(.),.(Δτ(ϕ)))g(X,Y)\displaystyle-2\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(.)),\nabla_{.}\tau(\phi)\rangle-2\langle\nabla d\phi,\nabla^{2}\tau(\phi)\rangle+2\langle d\phi(.),\nabla_{.}(\Delta\tau(\phi))\rangle\Big{)}g(X,Y)
+2Xτ(ϕ),Yτ(ϕ)+R(Xi,X)dϕ(Xi),Yτ(ϕ)+R(Xi,Y)dϕ(Xi),Xτ(ϕ)2subscript𝑋𝜏italic-ϕsubscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖𝑋𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle+2\langle\nabla_{X}\tau(\phi),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\sum\langle R(X_{i},X)d\phi(X_{i}),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\sum\langle R(X_{i},Y)d\phi(X_{i}),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(RicciM(X)),Yτ(ϕ)+dϕ(RicciM(Y)),Xτ(ϕ)𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀𝑋subscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀𝑌subscript𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle+\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(X)),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(Y)),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle
+2dϕ(Xi,X),(2τ(ϕ))(Xi,Y)+2dϕ(Xi,Y),(2τ(ϕ))(Xi,X)2𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑋superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑌2𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑌superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑋\displaystyle+2\sum\langle\nabla d\phi(X_{i},X),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{i},Y)\rangle+2\sum\langle\nabla d\phi(X_{i},Y),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{i},X)\rangle
dϕ(X),Y(Δ(τ(ϕ)))dϕ(Y),X(Δ(τ(ϕ)))+dϕ(X),R(Xi,Y)Xiτ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑋subscript𝑌Δ𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌subscript𝑋Δ𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋𝑅subscript𝑋𝑖𝑌subscriptsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ\displaystyle-\langle d\phi(X),\nabla_{Y}(\Delta(\tau(\phi)))\rangle-\langle d\phi(Y),\nabla_{X}(\Delta(\tau(\phi)))\rangle+\sum\langle d\phi(X),R(X_{i},Y)\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(Y),R(Xi,X)Xiτ(ϕ)+dϕ(X),XiR(Xi,Y)τ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑌𝑅subscript𝑋𝑖𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝜏italic-ϕ\displaystyle+\sum\langle d\phi(Y),R(X_{i},X)\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)\rangle+\sum\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}R(X_{i},Y)\tau(\phi)\rangle
+dϕ(Y),XiR(Xi,X)τ(ϕ)+dϕ(X),RicciM(Y)τ(ϕ)+dϕ(Y),RicciM(X)τ(ϕ),𝑑italic-ϕ𝑌subscriptsubscript𝑋𝑖𝑅subscript𝑋𝑖𝑋𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsuperscriptRicci𝑀𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌subscriptsuperscriptRicci𝑀𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle+\sum\langle d\phi(Y),\nabla_{X_{i}}R(X_{i},X)\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(Y)}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(Y),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(X)}\tau(\phi)\rangle,

where {Xi}subscript𝑋𝑖\{X_{i}\} is a geodesic frame around the point pM𝑝𝑀p\in M.

Proof.

Let ϕ:(M,g)(N,h):italic-ϕ𝑀𝑔𝑁\phi:(M,g)\to(N,h) a biharmonic map between Riemannian manifolds. We will work with a geodesic frame {Xi}subscript𝑋𝑖\{X_{i}\} around the point pM𝑝𝑀p\in M and evaluate at the point p𝑝p.

Writing out the Laplacian in the geodesic frame, yields

Δ(dϕ,τ(ϕ))Δ𝑑italic-ϕ𝜏italic-ϕ\displaystyle\Delta(\langle d\phi,\nabla\tau(\phi)\rangle)
={Xi[(dϕ)(Xi,Xj)],Xjτ(ϕ)+2(dϕ)(Xi,Xj),(2τ(ϕ))(Xi,Xj)\displaystyle=-\sum\Big{\{}\langle\nabla_{X_{i}}[(\nabla d\phi)(X_{i},X_{j})],\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle+2\langle(\nabla d\phi)(X_{i},X_{j}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{i},X_{j})\rangle
+dϕ(Xj),XiXiXjτ(ϕ)dϕ(Xj),XiXiXjτ(ϕ)},\displaystyle+\langle d\phi(X_{j}),\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle-\langle d\phi(X_{j}),\nabla_{X_{i}}\nabla_{\nabla_{X_{i}}{X_{j}}}\tau(\phi)\rangle\Big{\}},

and by the symmetry formula of the third fundamental form, we have

Xi[(dϕ)(Xi,Xj)]subscriptsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗\displaystyle\sum\nabla_{X_{i}}[(\nabla d\phi)(X_{i},X_{j})] =Xjτ(ϕ)+R(Xi,Xj)dϕ(Xi)dϕ(RicciM(Xj))absentsubscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀subscript𝑋𝑗\displaystyle=\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)+\sum R(X_{i},X_{j})d\phi(X_{i})-d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(X_{j}))

and

(XiXiXjτ(ϕ)XiXiXjτ(ϕ))subscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscriptsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ\displaystyle\sum\Big{(}\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)-\nabla_{X_{i}}\nabla_{\nabla_{X_{i}}{X_{j}}}\tau(\phi)\Big{)}
={XjXiXiτ(ϕ)+[Xi,Xj]Xiτ(ϕ)+R(Xi,Xj)Xiτ(ϕ)+XiR(Xi,Xj)τ(ϕ)\displaystyle=\sum\Big{\{}\nabla_{X_{j}}\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)+\nabla_{[X_{i},X_{j}]}\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)+R(X_{i},X_{j})\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)+\nabla_{X_{i}}R(X_{i},X_{j})\tau(\phi)
(XjXiXiτ(ϕ)+[Xi,XjXi]τ(ϕ)+R(Xi,XjXi)τ(ϕ))}\displaystyle-\Big{(}\nabla_{\nabla_{X_{j}}X_{i}}\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)+\nabla_{[X_{i},\nabla_{X_{j}}X_{i}]}\tau(\phi)+R(X_{i},\nabla_{X_{j}}X_{i})\tau(\phi)\Big{)}\Big{\}}
=Xj(Δτ(ϕ))+{(2τ(ϕ))(Xj,XiXi)+R(Xi,Xj)Xiτ(ϕ)\displaystyle=-\nabla_{X_{j}}\Big{(}\Delta\tau(\phi)\Big{)}+\sum\Big{\{}(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{j},\nabla_{X_{i}}X_{i})+R(X_{i},X_{j})\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)
+XiR(Xi,Xj)τ(ϕ)}+RicciM(Xj)τ(ϕ),\displaystyle+\nabla_{X_{i}}R(X_{i},X_{j})\tau(\phi)\Big{\}}+\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(X_{j})}\tau(\phi),

since

[Xi,XjXi]subscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑗subscript𝑋𝑖\displaystyle\sum[X_{i},\nabla_{X_{j}}X_{i}] =XjXiXi+RicciM(Xj).absentsubscriptsubscript𝑋𝑗subscriptsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑖superscriptRicci𝑀subscript𝑋𝑗\displaystyle=\sum\nabla_{X_{j}}\nabla_{X_{i}}X_{i}+\operatorname{Ricci}^{M}(X_{j}).

Therefore

Δ(dϕ,τ(ϕ))=Xjτ(ϕ),Xjτ(ϕ)R(Xi,Xj)dϕ(Xi),Xjτ(ϕ)Δ𝑑italic-ϕ𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ\displaystyle\Delta\Big{(}\langle d\phi,\nabla\tau(\phi)\rangle\Big{)}=-\sum\langle\nabla_{X_{j}}\tau(\phi),\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle-\sum\langle R(X_{i},X_{j})d\phi(X_{i}),\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle
dϕ(RicciM(Xj)),Xjτ(ϕ)2dϕ,2τ(ϕ)+dϕ(Xj),XjΔτ(ϕ)𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀subscript𝑋𝑗subscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsuperscript2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑗subscriptsubscript𝑋𝑗Δ𝜏italic-ϕ\displaystyle-\sum\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(X_{j})),\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle-2\langle\nabla d\phi,\nabla^{2}\tau(\phi)\rangle+\sum\langle d\phi(X_{j}),\nabla_{X_{j}}\Delta\tau(\phi)\rangle
(dϕ(Xj),R(Xi,Xj)Xiτ(ϕ)+dϕ(Xj),XiR(Xi,Xj)τ(ϕ)\displaystyle-\sum\Big{(}\langle d\phi(X_{j}),R(X_{i},X_{j})\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X_{j}),\nabla_{X_{i}}R(X_{i},X_{j})\tau(\phi)\rangle
+dϕ(Xj),RicciM(Xj)τ(ϕ)),\displaystyle+\langle d\phi(X_{j}),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(X_{j})}\tau(\phi)\rangle\Big{)},

and as ϕitalic-ϕ\phi is biharmonic

dϕ(Xj),XiR(\displaystyle\sum\langle d\phi(X_{j}),\nabla_{X_{i}}R( Xi,Xj)τ(ϕ)\displaystyle X_{i},X_{j})\tau(\phi)\rangle
=Xi(RN(dϕ(Xi),dϕ(Xj),dϕ(Xj),τ(ϕ)))dϕ,R(.,.)τ(ϕ)\displaystyle=\sum X_{i}(R^{N}(d\phi(X_{i}),d\phi(X_{j}),d\phi(X_{j}),\tau(\phi)))-\langle\nabla d\phi,R(.,.)\tau(\phi)\rangle
=XiRN(dϕ(Xj),τ(ϕ))dϕ(Xj),dϕ(Xi)absentsubscript𝑋𝑖superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑗𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖\displaystyle=\sum X_{i}\langle R^{N}(d\phi(X_{j}),\tau(\phi))d\phi(X_{j}),d\phi(X_{i})\rangle
=XiΔτ(ϕ),dϕ(Xi)Δτ(ϕ),τ(ϕ),absentsubscriptsubscript𝑋𝑖Δ𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖Δ𝜏italic-ϕ𝜏italic-ϕ\displaystyle=-\sum\langle\nabla_{X_{i}}\Delta\tau(\phi),d\phi(X_{i})\rangle-\langle\Delta\tau(\phi),\tau(\phi)\rangle,

while

Δτ(ϕ),τ(ϕ)Δ𝜏italic-ϕ𝜏italic-ϕ\displaystyle\langle\Delta\tau(\phi),\tau(\phi)\rangle =RN(dϕ(Xi),τ(ϕ),dϕ(Xi),τ(ϕ)),absentsuperscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ\displaystyle=\sum R^{N}(d\phi(X_{i}),\tau(\phi),d\phi(X_{i}),\tau(\phi)),
R(Xi,Xj)dϕ(Xi),Xjτ(ϕ)𝑅subscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ\displaystyle\langle R(X_{i},X_{j})d\phi(X_{i}),\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle =R(Xi,Xj)Xiτ(ϕ),dϕ(Xj),absent𝑅subscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗subscriptsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑗\displaystyle=\langle R(X_{i},X_{j})\nabla_{X_{i}}\tau(\phi),d\phi(X_{j})\rangle,

and

dϕ(RicciM(.)),τ(ϕ)\displaystyle\sum\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(.)),\nabla\tau(\phi)\rangle =dϕ(.),RicciM(.)τ(ϕ),\displaystyle=\sum\langle d\phi(.),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(.)}\tau(\phi)\rangle,

so the Laplacian of the scalar term is

Δ(|τ(ϕ)|22+dϕ,τ(ϕ))Δsuperscript𝜏italic-ϕ22𝑑italic-ϕ𝜏italic-ϕ\displaystyle\Delta\Big{(}\frac{|\tau(\phi)|^{2}}{2}+\langle d\phi,\nabla\tau(\phi)\rangle\Big{)}
=2Δτ(ϕ),τ(ϕ)2|τ(ϕ)|22R(Xi,Xj)dϕ(Xi),Xjτ(ϕ)absent2Δ𝜏italic-ϕ𝜏italic-ϕ2superscript𝜏italic-ϕ22𝑅subscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑗𝜏italic-ϕ\displaystyle=2\langle\Delta\tau(\phi),\tau(\phi)\rangle-2|\nabla\tau(\phi)|^{2}-2\sum\langle R(X_{i},X_{j})d\phi(X_{i}),\nabla_{X_{j}}\tau(\phi)\rangle
2dϕ(RicciM(.)),.τ(ϕ)2dϕ,2τ(ϕ)+2dϕ(.),.(Δτ(ϕ)).\displaystyle-2\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(.)),\nabla_{.}\tau(\phi)\rangle-2\langle\nabla d\phi,\nabla^{2}\tau(\phi)\rangle+2\langle d\phi(.),\nabla_{.}(\Delta\tau(\phi))\rangle.

On the other hand, to compute the (rough) Laplacian of the symmetric two-tensor

T(X,Y)𝑇𝑋𝑌\displaystyle T(X,Y) =dϕ(X),Yτ(ϕ)+dϕ(Y),Xτ(ϕ),absent𝑑italic-ϕ𝑋subscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌subscript𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle=\langle d\phi(X),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(Y),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle,

we put X=Xk𝑋subscript𝑋𝑘X=X_{k} and Y=Xj𝑌subscript𝑋𝑗Y=X_{j} and obtain, still evaluating expressions at the point p𝑝p

(ΔRT)(X,Y)=(XiXidϕ(X),Yτ(ϕ)+2Xidϕ(X),XiYτ(ϕ)\displaystyle-(\Delta^{R}T)(X,Y)=\sum\Big{(}\langle\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}d\phi(X),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+2\langle\nabla_{X_{i}}d\phi(X),\nabla_{X_{i}}\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(X),XiXiYτ(ϕ)+XiXidϕ(Y),Xτ(ϕ)+2Xidϕ(Y),XiXτ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑖subscript𝑌𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕ𝑌subscript𝑋𝜏italic-ϕ2subscriptsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕ𝑌subscriptsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle+\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\langle\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}d\phi(Y),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle+2\langle\nabla_{X_{i}}d\phi(Y),\nabla_{X_{i}}\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(Y),XiXiXτ(ϕ)dϕ(Y),XiXiXτ(ϕ)dϕ(X),XiXiYτ(ϕ)),\displaystyle+\langle d\phi(Y),\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle-\langle d\phi(Y),\nabla_{X_{i}}\nabla_{\nabla_{X_{i}}X}\tau(\phi)\rangle-\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}\nabla_{\nabla_{X_{i}}Y}\tau(\phi)\rangle\Big{)},

since XiXiXjsubscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑗\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}X_{j} vanishes at the point p𝑝p. This last expression simplifies further if we use the symmetries properties of the third fundamental form of ϕitalic-ϕ\phi to obtain

XiXidϕ(X)subscriptsubscript𝑋𝑖subscriptsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕ𝑋\displaystyle\sum\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}d\phi(X) =(2dϕ)(Xi,Xi,X)absentsuperscript2𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝑖𝑋\displaystyle=\sum(\nabla^{2}d\phi)(X_{i},X_{i},X)
=Xτ(ϕ)+R(Xi,X)dϕ(Xi)dϕ(RicciM(X)),absentsubscript𝑋𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖𝑋𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀𝑋\displaystyle=\nabla_{X}\tau(\phi)+\sum R(X_{i},X)d\phi(X_{i})-d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(X)),

and the curvature tensor of the pull-back bundle for

(dϕ(X),XiXiY\displaystyle\sum\Big{(}\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}\nabla_{X_{i}}\nabla_{Y} τ(ϕ)dϕ(X),XiXiYτ(ϕ))\displaystyle\tau(\phi)\rangle-\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}\nabla_{\nabla_{X_{i}}Y}\tau(\phi)\rangle\Big{)}
=\displaystyle= dϕ(X),Y(Δτ(ϕ))+dϕ(X),R(Xi,Y)Xiτ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑋subscript𝑌Δ𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋𝑅subscript𝑋𝑖𝑌subscriptsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ\displaystyle-\langle d\phi(X),\nabla_{Y}(\Delta\tau(\phi))\rangle+\sum\langle d\phi(X),R(X_{i},Y)\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(X),XiR(Xi,Y)τ(ϕ)+dϕ(X),RicciM(Y)τ(ϕ).𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsuperscriptRicci𝑀𝑌𝜏italic-ϕ\displaystyle+\sum\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}R(X_{i},Y)\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(Y)}\tau(\phi)\rangle.

The Laplacian of the tensor T𝑇T is then equal to

(ΔT)(X,Y)Δ𝑇𝑋𝑌\displaystyle-(\Delta T)(X,Y) =Xτ(ϕ),Yτ(ϕ)+R(Xi,X)dϕ(Xi),Yτ(ϕ)absentsubscript𝑋𝜏italic-ϕsubscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖𝑋𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑌𝜏italic-ϕ\displaystyle=\langle\nabla_{X}\tau(\phi),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+\sum\langle R(X_{i},X)d\phi(X_{i}),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(RicciM(X)),Yτ(ϕ)+2dϕ(Xi,X),(2τ(ϕ))(Xi,Y)𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀𝑋subscript𝑌𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑋superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑌\displaystyle+\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(X)),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle+2\sum\langle\nabla d\phi(X_{i},X),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{i},Y)\rangle
dϕ(X),Y(Δτ(ϕ))+dϕ(X),R(Xi,Y)Xiτ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑋subscript𝑌Δ𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋𝑅subscript𝑋𝑖𝑌subscriptsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ\displaystyle-\langle d\phi(X),\nabla_{Y}(\Delta\tau(\phi))\rangle+\sum\langle d\phi(X),R(X_{i},Y)\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(X),XiR(Xi,Y)τ(ϕ)+dϕ(X),RicciM(Y)τ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsuperscriptRicci𝑀𝑌𝜏italic-ϕ\displaystyle+\sum\langle d\phi(X),\nabla_{X_{i}}R(X_{i},Y)\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(Y)}\tau(\phi)\rangle
+Yτ(ϕ),Xτ(ϕ)+R(Xi,Y)dϕ(Xi),Xτ(ϕ)subscript𝑌𝜏italic-ϕsubscript𝑋𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle+\langle\nabla_{Y}\tau(\phi),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle+\sum\langle R(X_{i},Y)d\phi(X_{i}),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(RicciM(Y)),Xτ(ϕ)+2dϕ(Xi,Y),(2τ(ϕ))(Xi,X)𝑑italic-ϕsuperscriptRicci𝑀𝑌subscript𝑋𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑌superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑋\displaystyle+\langle d\phi(\operatorname{Ricci}^{M}(Y)),\nabla_{X}\tau(\phi)\rangle+2\sum\langle\nabla d\phi(X_{i},Y),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{i},X)\rangle
dϕ(Y),X(Δτ(ϕ))+dϕ(Y),R(Xi,X)Xiτ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑌subscript𝑋Δ𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌𝑅subscript𝑋𝑖𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ\displaystyle-\langle d\phi(Y),\nabla_{X}(\Delta\tau(\phi))\rangle+\sum\langle d\phi(Y),R(X_{i},X)\nabla_{X_{i}}\tau(\phi)\rangle
+dϕ(Y),XiR(Xi,X)τ(ϕ)+dϕ(Y),RicciM(X)τ(ϕ),𝑑italic-ϕ𝑌subscriptsubscript𝑋𝑖𝑅subscript𝑋𝑖𝑋𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌subscriptsuperscriptRicci𝑀𝑋𝜏italic-ϕ\displaystyle+\sum\langle d\phi(Y),\nabla_{X_{i}}R(X_{i},X)\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(Y),\nabla_{\operatorname{Ricci}^{M}(X)}\tau(\phi)\rangle,

but

XiR(Xi,Y)τ(ϕ),dϕ(X)=XiRN(dϕ(X),τ(ϕ))dϕ(Y),dϕ(Xi)subscriptsubscript𝑋𝑖𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋subscriptsubscript𝑋𝑖superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕ𝑋𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖\displaystyle\sum\langle\nabla_{X_{i}}R(X_{i},Y)\tau(\phi),d\phi(X)\rangle=\sum\langle\nabla_{X_{i}}R^{N}(d\phi(X),\tau(\phi))d\phi(Y),d\phi(X_{i})\rangle
RN(dϕ(X),τ(ϕ),dϕ(Y),τ(ϕ))R(Xi,Y)τ(ϕ),(dϕ)(Xi,X),superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕ𝑋𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑌𝜏italic-ϕ𝑅subscript𝑋𝑖𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑋\displaystyle-R^{N}(d\phi(X),\tau(\phi),d\phi(Y),\tau(\phi))-\sum\langle R(X_{i},Y)\tau(\phi),(\nabla d\phi)(X_{i},X)\rangle,

and, since ϕitalic-ϕ\phi is biharmonic,

dϕ(X),Y(Δτ(ϕ))=Y(RN(dϕ(Xi),dϕ(X))dϕ(Xi)),τ(ϕ)𝑑italic-ϕ𝑋subscript𝑌Δ𝜏italic-ϕsubscript𝑌superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕ𝑋𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕ\displaystyle-\langle d\phi(X),\nabla_{Y}(\Delta\tau(\phi))\rangle=\sum\langle\nabla_{Y}(R^{N}(d\phi(X_{i}),d\phi(X))d\phi(X_{i})),\tau(\phi)\rangle
+(RN(dϕ(Xi),dϕ(X))dϕ(Xi),Yτ(ϕ)(dϕ)(X,Y),R(Xi,τ(ϕ))Xi).superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖𝑑italic-ϕ𝑋𝑑italic-ϕsubscript𝑋𝑖subscript𝑌𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕ𝑋𝑌𝑅subscript𝑋𝑖𝜏italic-ϕsubscript𝑋𝑖\displaystyle+\sum\Big{(}\langle R^{N}(d\phi(X_{i}),d\phi(X))d\phi(X_{i}),\nabla_{Y}\tau(\phi)\rangle-\langle(\nabla d\phi)(X,Y),R(X_{i},\tau(\phi))X_{i}\rangle\Big{)}.

Summing the various parts together yields the proposition. ∎

While the general expression for the rough Laplacian of S2subscript𝑆2S_{2}, at first, seems unwieldy, in a manner reminiscent of its harmonic counterpart (cf. [1]), it becomes amenable when the domain is a surface. The final formula only involves three ingredients: the tensor S2subscript𝑆2S_{2} itself, the Gaussian curvature and the norm of the tension field of the map. This paves the way for a series of propositions and corollaries, for both maps and Riemannian immersions, where topological and curvature conditions restrict the existence of biharmonic maps.

Proposition 2.

Let ϕ:(M2,g)(N,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔𝑁\phi:(M^{2},g)\to(N,h) be a biharmonic map defined on a surface M2superscript𝑀2M^{2}. The Laplacian of its biharmonic stress-energy tensor is

ΔRS2=2KMS2+d(|τ(ϕ)|2)+{KM|τ(ϕ)|2+Δ|τ(ϕ)|2}g,superscriptΔ𝑅subscript𝑆22superscript𝐾𝑀subscript𝑆2𝑑superscript𝜏italic-ϕ2superscript𝐾𝑀superscript𝜏italic-ϕ2Δsuperscript𝜏italic-ϕ2𝑔\Delta^{R}S_{2}=-2K^{M}S_{2}+\nabla d(|\tau(\phi)|^{2})+\Big{\{}K^{M}|\tau(\phi)|^{2}+\Delta|\tau(\phi)|^{2}\Big{\}}g,

where KMsuperscript𝐾𝑀K^{M} is the Gaussian curvature of (M2,g)superscript𝑀2𝑔(M^{2},g).

Proof.

Since dimM=2dimension𝑀2\dim M=2, its Ricci curvature is RicciM=KMIsuperscriptRicci𝑀superscript𝐾𝑀𝐼\operatorname{Ricci}^{M}=K^{M}I, with KMC(M)superscript𝐾𝑀superscript𝐶𝑀K^{M}\in C^{\infty}(M). We will work with a geodesic frame {X1,X2}subscript𝑋1subscript𝑋2\{X_{1},X_{2}\} around a point pM2𝑝superscript𝑀2p\in M^{2} and evaluate all expressions at this point.

As ΔRS2superscriptΔ𝑅subscript𝑆2\Delta^{R}S_{2} is a symmetric (0,2)02(0,2)-tensor, there are only two cases to consider and from the previous proposition, combined with basic symmetries of the curvature tensor and the biharmonicity condition, we have

(ΔRS2)(X1,X2)=2X1τ(ϕ),X2τ(ϕ)dϕ(X2),X1(Δτ(ϕ))superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋22subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1Δ𝜏italic-ϕ\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X_{1},X_{2})=2\langle\nabla_{X_{1}}\tau(\phi),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle-\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{1}}(\Delta\tau(\phi))\rangle
+2KM{dϕ(X1),X2τ(ϕ)+dϕ(X2),X1τ(ϕ)}2superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle+2K^{M}\Big{\{}\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle\Big{\}}
+2dϕ(X1,X2),Δτ(ϕ)+2dϕ(X1,X1),(2τ(ϕ))(X1,X2)2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2Δ𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2\displaystyle+2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{2}),-\Delta\tau(\phi)\rangle+2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{2})\rangle
+2dϕ(X2,X2),(2τ(ϕ))(X2,X1)dϕ(X1),X2(Δτ(ϕ))2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2Δ𝜏italic-ϕ\displaystyle+2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{1})\rangle-\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}(\Delta\tau(\phi))\rangle
+dϕ(X1),X1R(X1,X2)τ(ϕ)+dϕ(X2),X2R(X2,X1)τ(ϕ)𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1𝑅subscript𝑋1subscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2𝑅subscript𝑋2subscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle+\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}R(X_{1},X_{2})\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}R(X_{2},X_{1})\tau(\phi)\rangle
=2X1τ(ϕ),X2τ(ϕ)+2KM{dϕ(X1),X2τ(ϕ)+dϕ(X2),X1τ(ϕ)}absent2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle=2\langle\nabla_{X_{1}}\tau(\phi),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+2K^{M}\Big{\{}\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle\Big{\}}
+2dϕ(X1,X1),(2τ(ϕ))(X1,X2)+2dϕ(X2,X2),(2τ(ϕ))(X2,X1)2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋22𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋1\displaystyle+2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{2})\rangle+2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{1})\rangle
X1dϕ(X1),R(X1,X2)τ(ϕ)X2dϕ(X2),R(X2,X1)τ(ϕ).subscriptsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝑅subscript𝑋1subscript𝑋2𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝑅subscript𝑋2subscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle-\langle\nabla_{X_{1}}d\phi(X_{1}),R(X_{1},X_{2})\tau(\phi)\rangle-\langle\nabla_{X_{2}}d\phi(X_{2}),R(X_{2},X_{1})\tau(\phi)\rangle.

But

2dϕ(X1,X1),(2τ(ϕ))(X1,X2)dϕ(X1,X1),R(X1,X2)τ(ϕ)2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1𝑅subscript𝑋1subscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle 2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{2})\rangle-\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),R(X_{1},X_{2})\tau(\phi)\rangle
=dϕ(X1,X1),2X1X2τ(ϕ)X1X2τ(ϕ)+X2X1τ(ϕ),absent𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋12subscriptsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle=\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),2\nabla_{X_{1}}\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)-\nabla_{X_{1}}\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)+\nabla_{X_{2}}\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle,

so

(ΔRS2)(X1,X2)=2KM{dϕ(X1),X2τ(ϕ)+dϕ(X2),X1τ(ϕ)}superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋22superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X_{1},X_{2})=2K^{M}\Big{\{}\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle\Big{\}}
2X1τ(ϕ),X2τ(ϕ)+τ(ϕ),X1X2τ(ϕ)+X2X1τ(ϕ).2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle 2\langle\nabla_{X_{1}}\tau(\phi),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+\langle\tau(\phi),\nabla_{X_{1}}\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)+\nabla_{X_{2}}\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle.

Since

(d|τ(ϕ)|2)(X1,X2)𝑑superscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑋1subscript𝑋2\displaystyle(\nabla d|\tau(\phi)|^{2})(X_{1},X_{2}) =X1X2τ(ϕ)+X2X1τ(ϕ),τ(ϕ)+2X1τ(ϕ),X2τ(ϕ),absentsubscriptsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝜏italic-ϕ2subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle=\langle\nabla_{X_{1}}\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)+\nabla_{X_{2}}\nabla_{X_{1}}\tau(\phi),\tau(\phi)\rangle+2\langle\nabla_{X_{1}}\tau(\phi),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle,

we deduce that

(ΔRS2)(X1,X2)=2KMS2(X1,X2)+(d|τ(ϕ)|2)(X1,X2).superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋22superscript𝐾𝑀subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋2𝑑superscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑋1subscript𝑋2\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X_{1},X_{2})=-2K^{M}S_{2}(X_{1},X_{2})+(\nabla d|\tau(\phi)|^{2})(X_{1},X_{2}).

The other case to look at is when the two vectors are the same and then Proposition 1 shows that, using the symmetries of RNsuperscript𝑅𝑁R^{N},

(ΔRS2)(X1,X1)=2RN(X1,τ(ϕ))dϕ(X1),τ(ϕ)2RN(X2,τ(ϕ))dϕ(X2),τ(ϕ)superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋12superscript𝑅𝑁subscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ2superscript𝑅𝑁subscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X_{1},X_{1})=-2\langle R^{N}(X_{1},\tau(\phi))d\phi(X_{1}),\tau(\phi)\rangle-2\langle R^{N}(X_{2},\tau(\phi))d\phi(X_{2}),\tau(\phi)\rangle
2X2τ(ϕ),X2τ(ϕ)2KMdϕ(X2),X2τ(ϕ)2dϕ(X2,X2),(2τ(ϕ))(X2,X2)2subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2\displaystyle-2\langle\nabla_{X_{2}}\tau(\phi),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle-2K^{M}\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle-2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{2})\rangle
2dϕ(X1,X2),(2τ(ϕ))(X1,X2)+2dϕ(X1),X1(Δτ(ϕ))+2dϕ(X2),X2(Δτ(ϕ))2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋22𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1Δ𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2Δ𝜏italic-ϕ\displaystyle-2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{2})\rangle+2\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}(\Delta\tau(\phi))\rangle+2\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}(\Delta\tau(\phi))\rangle
+2KMdϕ(X1),X1τ(ϕ)+2dϕ(X1,X1),(2τ(ϕ))(X1,X1)2superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle+2K^{M}\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle+2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{1})\rangle
+2dϕ(X2,X1),(2τ(ϕ))(X2,X1)2dϕ(X1),X1(Δτ(ϕ))2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋12𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1Δ𝜏italic-ϕ\displaystyle+2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{1})\rangle-2\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}(\Delta\tau(\phi))\rangle
+2dϕ(X1),X2R(X2,X1)τ(ϕ)2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝑅subscript𝑋2subscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle+2\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}R(X_{2},X_{1})\tau(\phi)\rangle
=2|X2τ(ϕ)|22KMdϕ(X2),X2τ(ϕ)+2KMdϕ(X1),X1τ(ϕ)absent2superscriptsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ22superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle=-2|\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)|^{2}-2K^{M}\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+2K^{M}\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle
2RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1),dϕ(X1,X1)2X2dϕ(X2),RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1)2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋12subscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1\displaystyle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1}),\nabla d\phi(X_{1},X_{1})\rangle-2X_{2}\langle d\phi(X_{2}),R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1})\rangle
2RN(dϕ(X2),τ(ϕ))dϕ(X2),dϕ(X1,X1)2dϕ(X2,X2),(2τ(ϕ))(X2,X2)2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋12𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2\displaystyle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{2}),\tau(\phi))d\phi(X_{2}),\nabla d\phi(X_{1},X_{1})\rangle-2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{2})\rangle
+2dϕ(X1,X1),(2τ(ϕ))(X1,X1)2dϕ(X1,X2),R(X1,X2)τ(ϕ)2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋12𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2𝑅subscript𝑋1subscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle+2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{1})\rangle-2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{2}),R(X_{1},X_{2})\tau(\phi)\rangle
+2dϕ(X1),X2R(X2,X1)τ(ϕ),2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝑅subscript𝑋2subscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle+2\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}R(X_{2},X_{1})\tau(\phi)\rangle,

since:

i)\displaystyle i) 2dϕ(X1,X2),(2τ(ϕ))(X1,X2)+2dϕ(X2,X1),(2τ(ϕ))(X2,X1)\displaystyle-2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{2})+2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{1})\rangle
=2dϕ(X1,X2),R(X1,X2)τ(ϕ);absent2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2𝑅subscript𝑋1subscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle=-2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{2}),R(X_{1},X_{2})\tau(\phi)\rangle;
ii)\displaystyle ii) 2RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1),τ(ϕ)2dϕ(X2),X2RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1)2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1\displaystyle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1}),\tau(\phi)\rangle-2\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1})\rangle
=2RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1),X1dϕ(X1)2RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1),X2dϕ(X2)absent2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋12superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2\displaystyle=-2\langle R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}d\phi(X_{1})\rangle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}d\phi(X_{2})\rangle
2X2dϕ(X2),RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1)+2X2dϕ(X2),RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1);2subscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋12subscriptsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1\displaystyle-2X_{2}\langle d\phi(X_{2}),R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1})\rangle+2\langle\nabla_{X_{2}}d\phi(X_{2}),R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1})\rangle;
iii)\displaystyle iii) 2RN(dϕ(X2),τ(ϕ))dϕ(X2),τ(ϕ)2dϕ(X2),X2RN(dϕ(X2),τ(ϕ))dϕ(X2)2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2\displaystyle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{2}),\tau(\phi))d\phi(X_{2}),\tau(\phi)\rangle-2\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}R^{N}(d\phi(X_{2}),\tau(\phi))d\phi(X_{2})\rangle
=2RN(dϕ(X2),τ(ϕ))dϕ(X2),dϕ(X1,X1).absent2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle=-2\langle R^{N}(d\phi(X_{2}),\tau(\phi))d\phi(X_{2}),\nabla d\phi(X_{1},X_{1})\rangle.

Observe that

X2dϕ(X2),RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1)+dϕ(X1),X2R(X2,X1)τ(ϕ)subscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2𝑅subscript𝑋2subscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle-X_{2}\langle d\phi(X_{2}),R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1})\rangle+\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{2}}R(X_{2},X_{1})\tau(\phi)\rangle
=X2RN(dϕ(X2),dϕ(X1),dϕ(X1),τ(ϕ))+X2RN(dϕ(X2),dϕ(X1),dϕ(X1),τ(ϕ))absentsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕsubscript𝑋2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle=-X_{2}R^{N}(d\phi(X_{2}),d\phi(X_{1}),d\phi(X_{1}),\tau(\phi))+X_{2}R^{N}(d\phi(X_{2}),d\phi(X_{1}),d\phi(X_{1}),\tau(\phi))
+dϕ(X1,X2),R(X1,X2)τ(ϕ),𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋2𝑅subscript𝑋1subscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle+\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{2}),R(X_{1},X_{2})\tau(\phi)\rangle,

so

(ΔRS2)(X1,X1)=2|X2τ(ϕ)|22KMdϕ(X2),X2τ(ϕ)+2KMdϕ(X1),X1τ(ϕ)superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋12superscriptsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ22superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2superscript𝐾𝑀𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscriptsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X_{1},X_{1})=-2|\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)|^{2}-2K^{M}\langle d\phi(X_{2}),\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle+2K^{M}\langle d\phi(X_{1}),\nabla_{X_{1}}\tau(\phi)\rangle
2RN(dϕ(X1),τ(ϕ))dϕ(X1),dϕ(X1,X1)+2dϕ(X1,X1),(2τ(ϕ))(X1,X1)2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋1𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋12𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{1}),\tau(\phi))d\phi(X_{1}),\nabla d\phi(X_{1},X_{1})\rangle+2\langle\nabla d\phi(X_{1},X_{1}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{1},X_{1})\rangle
2RN(dϕ(X2),τ(ϕ))dϕ(X2),dϕ(X1,X1)2dϕ(X2,X2),(2τ(ϕ))(X2,X2).2superscript𝑅𝑁𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ𝑑italic-ϕsubscript𝑋2𝑑italic-ϕsubscript𝑋1subscript𝑋12𝑑italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2superscript2𝜏italic-ϕsubscript𝑋2subscript𝑋2\displaystyle-2\langle R^{N}(d\phi(X_{2}),\tau(\phi))d\phi(X_{2}),\nabla d\phi(X_{1},X_{1})\rangle-2\langle\nabla d\phi(X_{2},X_{2}),(\nabla^{2}\tau(\phi))(X_{2},X_{2})\rangle.

But

τ(ϕ),X2X2τ(ϕ)𝜏italic-ϕsubscriptsubscript𝑋2subscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ\displaystyle\langle\tau(\phi),\nabla_{X_{2}}\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)\rangle =12Δ|τ(ϕ)|212X1X1(|τ(ϕ)|2)|X2τ(ϕ)|2,absent12Δsuperscript𝜏italic-ϕ212subscript𝑋1subscript𝑋1superscript𝜏italic-ϕ2superscriptsubscriptsubscript𝑋2𝜏italic-ϕ2\displaystyle=-\tfrac{1}{2}\Delta|\tau(\phi)|^{2}-\tfrac{1}{2}X_{1}X_{1}(|\tau(\phi)|^{2})-|\nabla_{X_{2}}\tau(\phi)|^{2},

so

(ΔRS2)(X1,X1)superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle(\Delta^{R}S_{2})(X_{1},X_{1}) =2KMS2(X1,X1)+{KM|τ(ϕ)|2+Δ|τ(ϕ)|2}g(X1,X1)absent2superscript𝐾𝑀subscript𝑆2subscript𝑋1subscript𝑋1superscript𝐾𝑀superscript𝜏italic-ϕ2Δsuperscript𝜏italic-ϕ2𝑔subscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle=-2K^{M}S_{2}(X_{1},X_{1})+\Big{\{}K^{M}|\tau(\phi)|^{2}+\Delta|\tau(\phi)|^{2}\Big{\}}g(X_{1},X_{1})
+(d|τ(ϕ)|2)(X1,X1),𝑑superscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle+(\nabla d|\tau(\phi)|^{2})(X_{1},X_{1}),

with a similar expression for (ΔRS2)(X2,X2)superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑋2subscript𝑋2(\Delta^{R}S_{2})(X_{2},X_{2}).
Therefore

ΔRS2superscriptΔ𝑅subscript𝑆2\displaystyle\Delta^{R}S_{2} =2KMS2+d(|τ(ϕ)|2)+{KM|τ(ϕ)|2+Δ|τ(ϕ)|2}g.absent2superscript𝐾𝑀subscript𝑆2𝑑superscript𝜏italic-ϕ2superscript𝐾𝑀superscript𝜏italic-ϕ2Δsuperscript𝜏italic-ϕ2𝑔\displaystyle=-2K^{M}S_{2}+\nabla d(|\tau(\phi)|^{2})+\Big{\{}K^{M}|\tau(\phi)|^{2}+\Delta|\tau(\phi)|^{2}\Big{\}}g.

The expression for the Laplacian of the biharmonic stress-energy tensor on a surface is simple enough to be contracted with S2subscript𝑆2S_{2} itself and combined with the divergence theorem, if the domain is assumed to be compact. The ensuing integral formula tightly binds the tensor S2subscript𝑆2S_{2}, the Gaussian curvature and the norm of the tension field together, and conditions on two of them determine the third.

More geometrical applications will be found for Riemannian immersions in the next section.

Theorem 1.

Let ϕ:M2Nn:italic-ϕsuperscript𝑀2superscript𝑁𝑛\phi:M^{2}\to N^{n} be a biharmonic map and assume M2superscript𝑀2M^{2} is compact. Then

M|S2|2vg+2MKM(|S2|2|τ(ϕ)|42)vg=M|d(|τ(ϕ)|2)|2vg,subscript𝑀superscriptsubscript𝑆22subscript𝑣𝑔2subscript𝑀superscript𝐾𝑀superscriptsubscript𝑆22superscript𝜏italic-ϕ42subscript𝑣𝑔subscript𝑀superscript𝑑superscript𝜏italic-ϕ22subscript𝑣𝑔\int_{M}|\nabla S_{2}|^{2}\,v_{g}+2\int_{M}K^{M}\Big{(}|S_{2}|^{2}-\frac{|\tau(\phi)|^{4}}{2}\Big{)}\,v_{g}=\int_{M}|d(|\tau(\phi)|^{2})|^{2}\,v_{g},

where KMsuperscript𝐾𝑀K^{M} is the Gaussian curvature of (M2,g)superscript𝑀2𝑔(M^{2},g).

Proof.

Observe that

divS2,d(|τ(ϕ)|2)=divS2,d(|τ(ϕ)|2)+S2,Hess(|τ(ϕ)|2).divsubscript𝑆2𝑑superscript𝜏italic-ϕ2divsubscript𝑆2𝑑superscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑆2Hesssuperscript𝜏italic-ϕ2\operatorname{div}\langle S_{2},d(|\tau(\phi)|^{2})\rangle=\langle\operatorname{div}S_{2},d(|\tau(\phi)|^{2})\rangle+\langle S_{2},\operatorname{Hess}(|\tau(\phi)|^{2})\rangle.

As divS2=0divsubscript𝑆20\operatorname{div}S_{2}=0, we have

MS2,Hess(|τ(ϕ)|2)vg=Mdiv{S2,d(|τ(ϕ)|2)}vg=0,subscript𝑀subscript𝑆2Hesssuperscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑣𝑔subscript𝑀divsubscript𝑆2𝑑superscript𝜏italic-ϕ2subscript𝑣𝑔0\int_{M}\langle S_{2},\operatorname{Hess}(|\tau(\phi)|^{2})\rangle\,v_{g}=\int_{M}\operatorname{div}\Big{\{}\langle S_{2},d(|\tau(\phi)|^{2})\rangle\Big{\}}\,v_{g}=0,

which combined with the classical equality

MΔRS2,S2vg=M|S2|2vg,subscript𝑀superscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑆2subscript𝑣𝑔subscript𝑀superscriptsubscript𝑆22subscript𝑣𝑔\int_{M}\langle\Delta^{R}S_{2},S_{2}\rangle\,v_{g}=\int_{M}|\nabla S_{2}|^{2}\,v_{g},

gives the theorem. ∎

Remark 1.

Note that the term 2|S2|2|τ(ϕ)|42superscriptsubscript𝑆22superscript𝜏italic-ϕ42|S_{2}|^{2}-|\tau(\phi)|^{4} is always non-negative since equal to ((S2(X1,X1)S2(X2,X2))2+4S22(X1,X2)\big{(}(S_{2}(X_{1},X_{1})-S_{2}(X_{2},X_{2})\big{)}^{2}+4S^{2}_{2}(X_{1},X_{2}) and |S2|2=|τ(ϕ)|42superscriptsubscript𝑆22superscript𝜏italic-ϕ42|S_{2}|^{2}=\frac{|\tau(\phi)|^{4}}{2} if and only if S2=|τ(ϕ)|22gsubscript𝑆2superscript𝜏italic-ϕ22𝑔S_{2}=\frac{|\tau(\phi)|^{2}}{2}g.

A biharmonic map with parallel stress-energy tensor must have a tension field of constant norm [7], but Proposition 2 shows greater restrictions for two dimensional domains.

Corollary 1.

Let ϕ:M2Nn:italic-ϕsuperscript𝑀2superscript𝑁𝑛\phi:M^{2}\to N^{n} be a biharmonic map, assume M𝑀M is compact and S2=0subscript𝑆20\nabla S_{2}=0. Then |τ(ϕ)|𝜏italic-ϕ|\tau(\phi)| constant and MKMvg=0subscript𝑀superscript𝐾𝑀subscript𝑣𝑔0\int_{M}K^{M}\,v_{g}=0 or S2=|τ(ϕ)|22gsubscript𝑆2superscript𝜏italic-ϕ22𝑔S_{2}=\frac{|\tau(\phi)|^{2}}{2}g.

Proof.

If S2=0subscript𝑆20\nabla S_{2}=0, then its norm and trace, |τ(ϕ)|2superscript𝜏italic-ϕ2|\tau(\phi)|^{2}, are constant, hence

(|S2|2|τ(ϕ)|42)MKMvg=0.superscriptsubscript𝑆22superscript𝜏italic-ϕ42subscript𝑀superscript𝐾𝑀subscript𝑣𝑔0\Big{(}|S_{2}|^{2}-\frac{|\tau(\phi)|^{4}}{2}\Big{)}\int_{M}K^{M}\,v_{g}=0.

If the norm of the tension field is constant, we can deduce a partial converse for non-negative curvature.

Corollary 2.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic map with |τ(ϕ)|2superscript𝜏italic-ϕ2|\tau(\phi)|^{2} constant. Assume M𝑀M is compact and KM0superscript𝐾𝑀0K^{M}\geq 0. Then S2subscript𝑆2S_{2} is parallel and M𝑀M is flat or S2=|τ(ϕ)|22gsubscript𝑆2superscript𝜏italic-ϕ22𝑔S_{2}=\frac{|\tau(\phi)|^{2}}{2}g.

3. Constant mean curvature surfaces

To be able to offer conditions with greater geometrical content, we concentrate our applications on Riemannian immersions. The recurrent condition on the map is pseudo-umbilicity, as an equality between the shape operator AHsubscript𝐴𝐻A_{H} in the direction of the mean curvature vector field H𝐻H and the metric.

The pivotal role of pseudo-umbilical immersions, already observed in the study of the biharmonic stress-energy tensor (cf. [7]), emerges again in link with the curvature of the domain surface, sometimes to the extent of determining its topology.

In the absence of compactness, the divergence theorem is substituted by a parabolicity argument on constant mean curvature surfaces, associated with a bound on the curvature tensor of the target space.

Finally, working with complex coordinates on a Riemann surface, the (2,0)20(2,0)-part of the H𝐻H-component of the second fundamental form B𝐵B is shown to be holomorphic if and only if the mean curvature is constant.

Recall that if ϕ:M2N:italic-ϕsuperscript𝑀2𝑁\phi:M^{2}\to N is a pseudo-umbilical proper-biharmonic Riemannian immersion then the norm of its mean curvature vector field is constant. As a consequence, and since S2=2|H|2g+4AHsubscript𝑆22superscript𝐻2𝑔4subscript𝐴𝐻S_{2}=-2|H|^{2}g+4A_{H}, a re-wording of Corollaries 1 and 2 is

Corollary 3.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with AH=0subscript𝐴𝐻0\nabla A_{H}=0, from a compact oriented surface. Then M𝑀M is topologically a torus or pseudo-umbilical.

Corollary 4.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with |H|2superscript𝐻2|H|^{2} constant. Assume M𝑀M compact and KM0superscript𝐾𝑀0K^{M}\geq 0. Then AH=0subscript𝐴𝐻0\nabla A_{H}=0 and M𝑀M is flat or pseudo-umbilical.

The next result shows that pseudo-umbilical points allow some flexibility of the curvature, since away from these points special coordinates exist, in which the metric is conformally flat (with a globally defined factor), the shape operator has a simple expression, while its eigenvalues can be computed from the mean curvature vector field.

Theorem 2.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature. We denote by λ1subscript𝜆1\lambda_{1} and λ2subscript𝜆2\lambda_{2} the principal curvatures of M𝑀M corresponding to AHsubscript𝐴𝐻A_{H}, λ1λ2subscript𝜆1subscript𝜆2\lambda_{1}\geq\lambda_{2}, and let μ=λ1λ2𝜇subscript𝜆1subscript𝜆2\mu=\lambda_{1}-\lambda_{2}. Consider pM𝑝𝑀p\in M such that μ(p)>0𝜇𝑝0\mu(p)>0, i.e. p𝑝p is a non pseudo-umbilical point. Then, around p𝑝p, there is a local chart (U;x,y)𝑈𝑥𝑦(U;x,y) which is both isothermal and a line of curvature coordinate system for AHsubscript𝐴𝐻A_{H}. We have, on U𝑈U,

g=1μ(dx2+dy2),AH(.),.=1μ(λ1dx2+λ2dy2),g=\frac{1}{\mu}(dx^{2}+dy^{2}),\quad\langle A_{H}(.),.\rangle=\frac{1}{\mu}(\lambda_{1}dx^{2}+\lambda_{2}dy^{2}),
i=12RN(Xi,H,Xi,H)|H|22|H|4>0,superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻22superscript𝐻40\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)-|\nabla^{\perp}H|^{2}-2|H|^{4}>0,

and

λ1subscript𝜆1\displaystyle\lambda_{1} =|H|2+22i=12RN(Xi,H,Xi,H)|H|22|H|4,absentsuperscript𝐻222superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻22superscript𝐻4\displaystyle=|H|^{2}+\frac{\sqrt{2}}{2}\sqrt{\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)-|\nabla^{\perp}H|^{2}-2|H|^{4}},
λ2subscript𝜆2\displaystyle\lambda_{2} =|H|222i=12RN(Xi,H,Xi,H)|H|22|H|4,absentsuperscript𝐻222superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻22superscript𝐻4\displaystyle=|H|^{2}-\frac{\sqrt{2}}{2}\sqrt{\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)-|\nabla^{\perp}H|^{2}-2|H|^{4}},

with X1=μxsubscript𝑋1𝜇subscript𝑥X_{1}=\sqrt{\mu}\partial_{x}, X2=μysubscript𝑋2𝜇subscript𝑦X_{2}=\sqrt{\mu}\partial_{y}. Moreover,

Δln(i=12RN(Xi,H,Xi,H)|H|22|H|4)=4KM,Δsuperscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻22superscript𝐻44superscript𝐾𝑀\Delta\ln\Big{(}\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)-|\nabla^{\perp}H|^{2}-2|H|^{4}\Big{)}=-4K^{M},

and the Gauss equation becomes

RiemN(X1,X2)=KM2|H|2+12|H|2i=12RN(Xi,H,Xi,H).superscriptRiem𝑁subscript𝑋1subscript𝑋2superscript𝐾𝑀2superscript𝐻212superscript𝐻2superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻\operatorname{Riem}^{N}(X_{1},X_{2})=K^{M}-2|H|^{2}+\frac{1}{2|H|^{2}}\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H).
Proof.

Let λ1subscript𝜆1\lambda_{1} and λ2subscript𝜆2\lambda_{2} be the principal curvatures in the direction of H𝐻H, i.e. λ1subscript𝜆1\lambda_{1} and λ2subscript𝜆2\lambda_{2} are the eigenvalues of AHsubscript𝐴𝐻A_{H}. In an open neighbourhood U𝑈U around a non pseudo-umbilical point p𝑝p, λ1>λ2subscript𝜆1subscript𝜆2\lambda_{1}>\lambda_{2} on U𝑈U, λ1,λ2C(U)subscript𝜆1subscript𝜆2superscript𝐶𝑈\lambda_{1},\lambda_{2}\in C^{\infty}(U) (in general they are only continuous) and therefore μ=λ1λ2𝜇subscript𝜆1subscript𝜆2\mu=\lambda_{1}-\lambda_{2} is a positive smooth function on U𝑈U.

Let {X1,X2}subscript𝑋1subscript𝑋2\{X_{1},X_{2}\} be a local orthonormal frame on U𝑈U such that AH(X1)=λ1X1subscript𝐴𝐻subscript𝑋1subscript𝜆1subscript𝑋1A_{H}(X_{1})=\lambda_{1}X_{1} and AH(X2)=λ2X2subscript𝐴𝐻subscript𝑋2subscript𝜆2subscript𝑋2A_{H}(X_{2})=\lambda_{2}X_{2}. We consider ω12subscriptsuperscript𝜔21\omega^{2}_{1} and ω211(U)superscriptsubscript𝜔21superscript1𝑈\omega_{2}^{1}\in\bigwedge^{1}(U) defined by

X1=ω12X2 and X2=ω21X1.subscript𝑋1subscriptsuperscript𝜔21subscript𝑋2 and subscript𝑋2subscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋1\nabla X_{1}=\omega^{2}_{1}X_{2}\mbox{ and }\nabla X_{2}=\omega^{1}_{2}X_{1}.

Clearly ω12=ω21subscriptsuperscript𝜔21subscriptsuperscript𝜔12\omega^{2}_{1}=-\omega^{1}_{2}.
If we put X=Z=X1𝑋𝑍subscript𝑋1X=Z=X_{1} and Y=X2𝑌subscript𝑋2Y=X_{2}, the Codazzi equation becomes

RN(X1,H,X2,X1)superscript𝑅𝑁subscript𝑋1𝐻subscript𝑋2subscript𝑋1\displaystyle R^{N}(X_{1},H,X_{2},X_{1}) =ω21(X1)μX2λ1B(X2,X1),X1Habsentsubscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋1𝜇subscript𝑋2subscript𝜆1𝐵subscript𝑋2subscript𝑋1superscriptsubscriptsubscript𝑋1perpendicular-to𝐻\displaystyle=-\omega^{1}_{2}(X_{1})\mu-X_{2}\lambda_{1}-\langle B(X_{2},X_{1}),\nabla_{X_{1}}^{\perp}H\rangle
+B(X1,X1),X2H.𝐵subscript𝑋1subscript𝑋1superscriptsubscriptsubscript𝑋2perpendicular-to𝐻\displaystyle+\langle B(X_{1},X_{1}),\nabla_{X_{2}}^{\perp}H\rangle.

Recall that the tangent part of the biharmonic equation is

B(X2,X1),X1H+B(X2,X2),X2H+RN(X1,H,X2,X1)=0,𝐵subscript𝑋2subscript𝑋1superscriptsubscriptsubscript𝑋1perpendicular-to𝐻𝐵subscript𝑋2subscript𝑋2superscriptsubscriptsubscript𝑋2perpendicular-to𝐻superscript𝑅𝑁subscript𝑋1𝐻subscript𝑋2subscript𝑋10\langle B(X_{2},X_{1}),\nabla_{X_{1}}^{\perp}H\rangle+\langle B(X_{2},X_{2}),\nabla_{X_{2}}^{\perp}H\rangle+R^{N}(X_{1},H,X_{2},X_{1})=0,

thus

ω21(X1)μ+X2λ1=2H,X2H=0,subscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋1𝜇subscript𝑋2subscript𝜆12𝐻superscriptsubscriptsubscript𝑋2perpendicular-to𝐻0\displaystyle\omega^{1}_{2}(X_{1})\mu+X_{2}\lambda_{1}=2\langle H,\nabla_{X_{2}}^{\perp}H\rangle=0,

and

ω21(X1)=X2λ1μ.subscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋1subscript𝑋2subscript𝜆1𝜇\omega^{1}_{2}(X_{1})=-\frac{X_{2}\lambda_{1}}{\mu}.

Note that

X2(λ2)subscript𝑋2subscript𝜆2\displaystyle X_{2}(\lambda_{2}) =X2AH(X2),X2=X2B(X2,X2),H=X2λ1,absentsubscript𝑋2subscript𝐴𝐻subscript𝑋2subscript𝑋2subscript𝑋2𝐵subscript𝑋2subscript𝑋2𝐻subscript𝑋2subscript𝜆1\displaystyle=X_{2}\langle A_{H}(X_{2}),X_{2}\rangle=X_{2}\langle B(X_{2},X_{2}),H\rangle=-X_{2}\lambda_{1},

therefore

ω21(X1)=12(X2λ1μ+X2λ2μ)=12X2μμ.subscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋112subscript𝑋2subscript𝜆1𝜇subscript𝑋2subscript𝜆2𝜇12subscript𝑋2𝜇𝜇\omega^{1}_{2}(X_{1})=\tfrac{1}{2}\Big{(}-\frac{X_{2}\lambda_{1}}{\mu}+\frac{X_{2}\lambda_{2}}{\mu}\Big{)}=-\tfrac{1}{2}\frac{X_{2}\mu}{\mu}.

Exchanging X1subscript𝑋1X_{1} and X2subscript𝑋2X_{2}, we similarly obtain

ω21(X2)=12X1μμ,subscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋212subscript𝑋1𝜇𝜇\omega^{1}_{2}(X_{2})=\tfrac{1}{2}\frac{X_{1}\mu}{\mu},

therefore

ω21=12X2μμω1+12X1μμω2.subscriptsuperscript𝜔1212subscript𝑋2𝜇𝜇subscript𝜔112subscript𝑋1𝜇𝜇subscript𝜔2\omega^{1}_{2}=-\tfrac{1}{2}\frac{X_{2}\mu}{\mu}\omega_{1}+\tfrac{1}{2}\frac{X_{1}\mu}{\mu}\omega_{2}.

The Gauss equation implies that

dω21(X1,X2)=KM,𝑑subscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋1subscript𝑋2superscript𝐾𝑀d\omega^{1}_{2}(X_{1},X_{2})=K^{M},

i.e.

KMsuperscript𝐾𝑀\displaystyle K^{M} =12(X1X1lnμ+X2X2lnμ)(ω21(X1))2(ω21(X2))2,absent12subscript𝑋1subscript𝑋1𝜇subscript𝑋2subscript𝑋2𝜇superscriptsubscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋12superscriptsubscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋22\displaystyle=\tfrac{1}{2}\Big{(}X_{1}X_{1}\ln\mu+X_{2}X_{2}\ln\mu\Big{)}-(\omega^{1}_{2}(X_{1}))^{2}-(\omega^{1}_{2}(X_{2}))^{2},

but

X1X1subscriptsubscript𝑋1subscript𝑋1\displaystyle\nabla_{X_{1}}X_{1} =12(X2lnμ)X2;(X1X1)(lnμ)=12(X2lnμ)2;formulae-sequenceabsent12subscript𝑋2𝜇subscript𝑋2subscriptsubscript𝑋1subscript𝑋1𝜇12superscriptsubscript𝑋2𝜇2\displaystyle=\tfrac{1}{2}\Big{(}X_{2}\ln\mu\Big{)}X_{2}\,;\quad\Big{(}\nabla_{X_{1}}X_{1}\Big{)}(\ln\mu)=\tfrac{1}{2}\Big{(}X_{2}\ln\mu\Big{)}^{2};
(ω21(X1))2superscriptsubscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋12\displaystyle(\omega^{1}_{2}(X_{1}))^{2} =14(X2lnμ)2=12(X1X1)(lnμ),absent14superscriptsubscript𝑋2𝜇212subscriptsubscript𝑋1subscript𝑋1𝜇\displaystyle=\tfrac{1}{4}\Big{(}X_{2}\ln\mu\Big{)}^{2}=\tfrac{1}{2}\Big{(}\nabla_{X_{1}}X_{1}\Big{)}(\ln\mu),

while

X2X2subscriptsubscript𝑋2subscript𝑋2\displaystyle\nabla_{X_{2}}X_{2} =12(X1lnμ)X1;(X2X2)(lnμ)=12(X1lnμ)2;formulae-sequenceabsent12subscript𝑋1𝜇subscript𝑋1subscriptsubscript𝑋2subscript𝑋2𝜇12superscriptsubscript𝑋1𝜇2\displaystyle=\tfrac{1}{2}\Big{(}X_{1}\ln\mu\Big{)}X_{1}\,;\quad\Big{(}\nabla_{X_{2}}X_{2}\Big{)}(\ln\mu)=\tfrac{1}{2}\Big{(}X_{1}\ln\mu\Big{)}^{2};
(ω21(X2))2superscriptsubscriptsuperscript𝜔12subscript𝑋22\displaystyle(\omega^{1}_{2}(X_{2}))^{2} =14(X1lnμ)2=12(X2X2)(lnμ).absent14superscriptsubscript𝑋1𝜇212subscriptsubscript𝑋2subscript𝑋2𝜇\displaystyle=\tfrac{1}{4}\Big{(}X_{1}\ln\mu\Big{)}^{2}=\tfrac{1}{2}\Big{(}\nabla_{X_{2}}X_{2}\Big{)}(\ln\mu).

Therefore

Δlnμ=2KM.Δ𝜇2superscript𝐾𝑀\Delta\ln\mu=-2K^{M}.

Since

[1μX1,1μX2]=0,1𝜇subscript𝑋11𝜇subscript𝑋20\left[\tfrac{1}{\sqrt{\mu}}X_{1},\tfrac{1}{\sqrt{\mu}}X_{2}\right]=0,

there exist coordinate functions (x,y)𝑥𝑦(x,y) on U𝑈U, such that x=1μX1𝑥1𝜇subscript𝑋1\frac{\partial}{\partial x}=\frac{1}{\sqrt{\mu}}X_{1} and y=1μX2𝑦1𝜇subscript𝑋2\frac{\partial}{\partial y}=\frac{1}{\sqrt{\mu}}X_{2}. Moreover, the normal part of the biharmonicity equation:

ΔH+traceB(.,AH.)+trace(RN(.,H).)=0,\Delta^{\perp}H+\operatorname{trace}B(.,A_{H}.)+\operatorname{trace}(R^{N}(.,H).)^{\perp}=0,

becomes, when H𝐻H is constant,

|H|2+|AH|2i=12RN(Xi,H,Xi,H)=0superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻2superscriptsubscript𝐴𝐻2superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻0|\nabla^{\perp}H|^{2}+|A_{H}|^{2}-\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)=0

and, since

λ1+λ2subscript𝜆1subscript𝜆2\displaystyle\lambda_{1}+\lambda_{2} =2|H|2 and λ12+λ22=|AH|2,absent2superscript𝐻2 and subscriptsuperscript𝜆21subscriptsuperscript𝜆22superscriptsubscript𝐴𝐻2\displaystyle=2|H|^{2}\mbox{ and }\,\lambda^{2}_{1}+\lambda^{2}_{2}=|A_{H}|^{2},

we deduce that

|AH|22|H|4=(λ1λ2)22,superscriptsubscript𝐴𝐻22superscript𝐻4superscriptsubscript𝜆1subscript𝜆222|A_{H}|^{2}-2|H|^{4}=\frac{(\lambda_{1}-\lambda_{2})^{2}}{2},

hence

λ1λ2=2i=12RN(Xi,H,Xi,H)|H|22|H|4.subscript𝜆1subscript𝜆22superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻22superscript𝐻4\lambda_{1}-\lambda_{2}=\sqrt{2}\sqrt{\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)-|\nabla^{\perp}H|^{2}-2|H|^{4}}.

Remark 2.

i) If n=3𝑛3n=3, we can replace i=12RN(Xi,H,Xi,H)superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H) by RicciN(H,H)superscriptRicci𝑁𝐻𝐻\operatorname{Ricci}^{N}(H,H).
ii) Let ϕ:(M2,g)(N,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔𝑁\phi:(M^{2},g)\to(N,h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature. If (M2,g)superscript𝑀2𝑔(M^{2},g) is complete and has no pseudo-umbilical point then its universal cover is (globally) conformally equivalent to 2superscript2\mathbb{R}^{2}.

Corollary 5.

Let ϕ:(M2,g)N3(c):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁3𝑐\phi:(M^{2},g)\to N^{3}(c) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature in a three dimensional real space form. Then it is umbilical.

Proof.

If there exists a non-umbilical point p0Msubscript𝑝0𝑀p_{0}\in M, then, around p0subscript𝑝0p_{0}, we have

RiemN(X1,X2)=KM2|H|212|H|2RicciN(H,H)superscriptRiem𝑁subscript𝑋1subscript𝑋2superscript𝐾𝑀2superscript𝐻212superscript𝐻2superscriptRicci𝑁𝐻𝐻\operatorname{Riem}^{N}(X_{1},X_{2})=K^{M}-2|H|^{2}-\frac{1}{2|H|^{2}}\operatorname{Ricci}^{N}(H,H)

and

KM=14Δln(RicciN(H,H)2|H|4),superscript𝐾𝑀14ΔsuperscriptRicci𝑁𝐻𝐻2superscript𝐻4K^{M}=-\frac{1}{4}\Delta\ln\Big{(}\operatorname{Ricci}^{N}(H,H)-2|H|^{4}\Big{)},

but RicciN(H,H)=2c|H|2superscriptRicci𝑁𝐻𝐻2𝑐superscript𝐻2\operatorname{Ricci}^{N}(H,H)=2c|H|^{2} is constant, so KMsuperscript𝐾𝑀K^{M} is zero. On the other hand, the first equation implies that c=KM2|H|2+c𝑐superscript𝐾𝑀2superscript𝐻2𝑐c=K^{M}-2|H|^{2}+c, which contradicts KM=0superscript𝐾𝑀0K^{M}=0. ∎

As the formulas for λ1subscript𝜆1\lambda_{1} and λ2subscript𝜆2\lambda_{2} in Theorem 2 remain valid also for pseudo-umbilical points, we deduce.

Corollary 6.

Let ϕ:(M2,g)(N3,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁3\phi:(M^{2},g)\to(N^{3},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature. Assume that there exists c>0𝑐0c>0 such that RicciN(U,U)c|U|2superscriptRicci𝑁𝑈𝑈𝑐superscript𝑈2\operatorname{Ricci}^{N}(U,U)\geq c|U|^{2} with |H|2(0,c2)superscript𝐻20𝑐2|H|^{2}\in(0,\frac{c}{2}). Then M2superscript𝑀2M^{2} has no pseudo-umbilical point.

Corollary 7.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature. Assume M𝑀M is compact, oriented and has no pseudo-umbilical point, then M𝑀M is topologically a torus.

Corollary 8.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion. Assume that λ1subscript𝜆1\lambda_{1} and λ2subscript𝜆2\lambda_{2} are constant, then AH=0subscript𝐴𝐻0\nabla A_{H}=0 and M𝑀M is flat or pseudo-umbilical.

If M𝑀M is not compact, we need some assumption on the curvature of the target space (cf. also [2, Prop. 4.6 and 4.7]).

Proposition 3.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature. Assume M𝑀M is non-compact, complete and KMsuperscript𝐾𝑀K^{M} is non-negative. Assume that RiemNK0superscriptRiem𝑁subscript𝐾0\operatorname{Riem}^{N}\leq K_{0} where K0>0subscript𝐾00K_{0}>0 (in the sense that RN(U,V,U,V)K0superscript𝑅𝑁𝑈𝑉𝑈𝑉subscript𝐾0R^{N}(U,V,U,V)\leq K_{0} for all {U,V}𝑈𝑉\{U,V\} orthonormal). Then AH=0subscript𝐴𝐻0\nabla A_{H}=0 and M𝑀M is flat or pseudo-umbilical.

Proof.

By the previous formulas for the Laplacian of S2subscript𝑆2S_{2}, we have

12Δ|S2|212Δsuperscriptsubscript𝑆22\displaystyle-\tfrac{1}{2}\Delta|S_{2}|^{2} =ΔRS2,S2+|S2|2absentsuperscriptΔ𝑅subscript𝑆2subscript𝑆2superscriptsubscript𝑆22\displaystyle=-\langle\Delta^{R}S_{2},S_{2}\rangle+|\nabla S_{2}|^{2}
=KM(2|S2|2|τ(ϕ)|4)+|S2|2,absentsuperscript𝐾𝑀2superscriptsubscript𝑆22superscript𝜏italic-ϕ4superscriptsubscript𝑆22\displaystyle=K^{M}\left(2|S_{2}|^{2}-|\tau(\phi)|^{4}\right)+|\nabla S_{2}|^{2},

which must be non-negative (Remark 1), therefore |S2|2superscriptsubscript𝑆22|S_{2}|^{2} is a subharmonic function and bounded from above since, for Riemannian immersions, |S2|2=8(2|AH|23|H|4)superscriptsubscript𝑆2282superscriptsubscript𝐴𝐻23superscript𝐻4|S_{2}|^{2}=8(2|A_{H}|^{2}-3|H|^{4}) and |AH|2superscriptsubscript𝐴𝐻2|A_{H}|^{2} is itself bounded from above. Indeed, if ϕitalic-ϕ\phi is biharmonic then

ΔH+traceB(.,AH.)+trace(RN(.,H).)=0,\Delta^{\perp}H+\operatorname{trace}B(.,A_{H}.)+\operatorname{trace}(R^{N}(.,H).)^{\perp}=0,

and

ΔH,H=|AH|2+i=12RN(Xi,H,Xi,H)superscriptΔperpendicular-to𝐻𝐻superscriptsubscript𝐴𝐻2superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻\displaystyle\langle\Delta^{\perp}H,H\rangle=-|A_{H}|^{2}+\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)

but as |H|𝐻|H| is constant ΔH,H=|H|2superscriptΔperpendicular-to𝐻𝐻superscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻2\langle\Delta^{\perp}H,H\rangle=|\nabla^{\perp}H|^{2}, therefore

|AH|2superscriptsubscript𝐴𝐻2\displaystyle|A_{H}|^{2} =|H|2+i=12RN(Xi,H,Xi,H)absentsuperscriptsuperscriptperpendicular-to𝐻2superscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻\displaystyle=-|\nabla^{\perp}H|^{2}+\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)
i=12RN(Xi,H,Xi,H)2|H|2K0absentsuperscriptsubscript𝑖12superscript𝑅𝑁subscript𝑋𝑖𝐻subscript𝑋𝑖𝐻2superscript𝐻2subscript𝐾0\displaystyle\leq\sum_{i=1}^{2}R^{N}(X_{i},H,X_{i},H)\leq 2|H|^{2}K_{0}

and |AH|22K0|H|2superscriptsubscript𝐴𝐻22subscript𝐾0superscript𝐻2|A_{H}|^{2}\leq 2K_{0}|H|^{2}. As M𝑀M is complete with KMsuperscript𝐾𝑀K^{M} non-negative, it is parabolic and |S2|2superscriptsubscript𝑆22|S_{2}|^{2}, a subharmonic function bounded from above, must be constant:

KM(|AH|24|H|4)=0,superscript𝐾𝑀superscriptsubscript𝐴𝐻24superscript𝐻40K^{M}\left(|A_{H}|^{2}-4|H|^{4}\right)=0,

while AH=0subscript𝐴𝐻0\nabla A_{H}=0, in particular, |AH|2superscriptsubscript𝐴𝐻2|A_{H}|^{2} is constant. ∎

Remark 3.

When the dimension of the target is three, we can replace the curvature condition by a upper bound on the Ricci tensor.

The Hopf Theorem [3] shows that a compact simply-connected surface of constant mean curvature immersed in a three-dimensional Euclidean space must be umbilical, hence an embedded round sphere, and the condition of biharmonicity allows to extend this to any codomain. This result has some strict implications on the set of pseudo-umbilical points and hints at the difficulties of working with non constant mean curvature surfaces. An interesting parallel has to be drawn with [2].

Theorem 3.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with mean curvature vector field H𝐻H, M2superscript𝑀2M^{2} oriented. Let z𝑧z be a complex coordinate on M2superscript𝑀2M^{2} then the function B(z,z),H𝐵𝑧𝑧𝐻\langle B(\partial z,\partial z),H\rangle is holomorphic if and only if the norm of H𝐻H is constant.

Proof.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with mean curvature H𝐻H. Then the tangent part of the biharmonic equation is:

grad|H|22+traceA.H(.)+trace(RN(dϕ(.),H)dϕ(.))T=0.\operatorname{grad}\frac{|H|^{2}}{2}+\operatorname{trace}A_{\nabla^{\perp}_{.}H}(.)+\operatorname{trace}(R^{N}(d\phi(.),H)d\phi(.))^{T}=0.

Assume M2superscript𝑀2M^{2} is orientable then M2superscript𝑀2M^{2} is a one-dimensional complex manifold. Let g=λ2(dx2+dy2)𝑔superscript𝜆2𝑑superscript𝑥2𝑑superscript𝑦2g=\lambda^{2}\Big{(}dx^{2}+dy^{2}\Big{)} and

12x(|H|2)x+12y(|H|2)x+AxH(x)+AyH(y)12subscript𝑥superscript𝐻2subscript𝑥12subscript𝑦superscript𝐻2subscript𝑥subscript𝐴subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝑥subscript𝐴subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐻𝑦\displaystyle\frac{1}{2}\partial_{x}(|H|^{2})\partial_{x}+\frac{1}{2}\partial_{y}(|H|^{2})\partial_{x}+A_{\nabla^{\perp}_{\partial x}H}(\partial x)+A_{\nabla^{\perp}_{\partial y}H}(\partial y)
+(RN(x,H)x+RN(y,H)y)T=0,superscriptsuperscript𝑅𝑁𝑥𝐻𝑥superscript𝑅𝑁𝑦𝐻𝑦𝑇0\displaystyle+(R^{N}(\partial x,H)\partial x+R^{N}(\partial y,H)\partial y)^{T}=0,

therefore

λ22x(|H|2)+AxH(x),x+AyH(y),x+RN(y,H,x,y)=0,superscript𝜆22subscript𝑥superscript𝐻2subscript𝐴subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝑥𝑥subscript𝐴subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐻𝑦𝑥superscript𝑅𝑁𝑦𝐻𝑥𝑦0\displaystyle\frac{\lambda^{2}}{2}\partial_{x}(|H|^{2})+\langle A_{\nabla^{\perp}_{\partial x}H}(\partial x),\partial x\rangle+\langle A_{\nabla^{\perp}_{\partial y}H}(\partial y),\partial x\rangle+R^{N}(\partial y,H,\partial x,\partial y)=0,

and

λ22y(|H|2)+AxH(x),y+AyH(y),y+RN(x,H,y,x)=0,superscript𝜆22subscript𝑦superscript𝐻2subscript𝐴subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝑥𝑦subscript𝐴subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐻𝑦𝑦superscript𝑅𝑁𝑥𝐻𝑦𝑥0\displaystyle\frac{\lambda^{2}}{2}\partial_{y}(|H|^{2})+\langle A_{\nabla^{\perp}_{\partial x}H}(\partial x),\partial y\rangle+\langle A_{\nabla^{\perp}_{\partial y}H}(\partial y),\partial y\rangle+R^{N}(\partial x,H,\partial y,\partial x)=0,

which is equivalent to

(1) λ22x(|H|2)+B(x,x),xH+B(x,y),yH+RN(y,H,x,y)=0,superscript𝜆22subscript𝑥superscript𝐻2𝐵𝑥𝑥subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝐵𝑥𝑦subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐻superscript𝑅𝑁𝑦𝐻𝑥𝑦0\displaystyle\frac{\lambda^{2}}{2}\partial_{x}(|H|^{2})+\langle B(\partial x,\partial x),\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle+\langle B(\partial x,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial y}H\rangle+R^{N}(\partial y,H,\partial x,\partial y)=0,

and

(2) λ22y(|H|2)+B(y,x),xH+B(y,y),yH+RN(x,H,y,x)=0.superscript𝜆22subscript𝑦superscript𝐻2𝐵𝑦𝑥subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝐵𝑦𝑦subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐻superscript𝑅𝑁𝑥𝐻𝑦𝑥0\displaystyle\frac{\lambda^{2}}{2}\partial_{y}(|H|^{2})+\langle B(\partial y,\partial x),\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle+\langle B(\partial y,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial y}H\rangle+R^{N}(\partial x,H,\partial y,\partial x)=0.

Since z=12(xiy)𝑧12𝑥𝑖𝑦\partial z=\tfrac{1}{2}(\partial x-i\partial y) and z¯=12(x+iy)¯𝑧12𝑥𝑖𝑦\partial\bar{z}=\tfrac{1}{2}(\partial x+i\partial y) we see that

B(z,z)=12(λ2HB(y,y)iB(x,y))𝐵𝑧𝑧12superscript𝜆2𝐻𝐵𝑦𝑦𝑖𝐵𝑥𝑦B(\partial z,\partial z)=\tfrac{1}{2}(\lambda^{2}H-B(\partial y,\partial y)-iB(\partial x,\partial y))

and

B(z,z),H=12(λ2|H|2B(y,y),HiB(x,y),H).𝐵𝑧𝑧𝐻12superscript𝜆2superscript𝐻2𝐵𝑦𝑦𝐻𝑖𝐵𝑥𝑦𝐻\langle B(\partial z,\partial z),H\rangle=\tfrac{1}{2}(\lambda^{2}|H|^{2}-\langle B(\partial y,\partial y),H\rangle-i\langle B(\partial x,\partial y),H\rangle).

Next we compute z¯B(z,z),Hsubscript¯𝑧𝐵𝑧𝑧𝐻\partial_{\bar{z}}\langle B(\partial z,\partial z),H\rangle:

(x+iy)(λ2|H|2B(y,y),HiB(x,y),H)𝑥𝑖𝑦superscript𝜆2superscript𝐻2𝐵𝑦𝑦𝐻𝑖𝐵𝑥𝑦𝐻\displaystyle(\partial x+i\partial y)\Big{(}\lambda^{2}|H|^{2}-\langle B(\partial y,\partial y),H\rangle-i\langle B(\partial x,\partial y),H\rangle\Big{)}
=2λλx|H|2+λ2x(|H|2)xB(y,y),HB(y,y),xHabsent2𝜆𝜆𝑥superscript𝐻2superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻𝐵𝑦𝑦subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻\displaystyle=2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial x}|H|^{2}+\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2})-\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle-\langle B(\partial y,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle
+yB(x,y),H+B(x,y),yHsubscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐵𝑥𝑦𝐻𝐵𝑥𝑦subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐻\displaystyle+\langle\nabla^{\perp}_{\partial y}B(\partial x,\partial y),H\rangle+\langle B(\partial x,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial y}H\rangle
+i{2λλy|H|2+λ2y(|H|2)yB(y,y),HB(y,y),yH\displaystyle+i\Big{\{}2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial y}|H|^{2}+\lambda^{2}\partial_{y}(|H|^{2})-\langle\nabla^{\perp}_{\partial y}B(\partial y,\partial y),H\rangle-\langle B(\partial y,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial y}H\rangle
xB(x,y),HB(x,y),xH}\displaystyle-\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial x,\partial y),H\rangle-\langle B(\partial x,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle\Big{\}}
=A+iB.absent𝐴𝑖𝐵\displaystyle=A+iB.

With Equation (1)

A𝐴\displaystyle A =2λλx|H|2+12λ2x(|H|2)xB(y,y),HB(y,y),xHabsent2𝜆𝜆𝑥superscript𝐻212superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻𝐵𝑦𝑦subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻\displaystyle=2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial x}|H|^{2}+\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2})-\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle-\langle B(\partial y,\partial y),\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle
+yB(x,y),HB(x,x),xHR(y,H,x,y)subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐵𝑥𝑦𝐻𝐵𝑥𝑥subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝑅𝑦𝐻𝑥𝑦\displaystyle+\langle\nabla^{\perp}_{\partial y}B(\partial x,\partial y),H\rangle-\langle B(\partial x,\partial x),\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle-R(\partial y,H,\partial x,\partial y)
=2λλx|H|2+12λ2x(|H|2)xB(y,y),H+yB(x,y),Habsent2𝜆𝜆𝑥superscript𝐻212superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐵𝑥𝑦𝐻\displaystyle=2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial x}|H|^{2}+\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2})-\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle+\langle\nabla^{\perp}_{\partial y}B(\partial x,\partial y),H\rangle
2λ2H,xHR(y,H,x,y)2superscript𝜆2𝐻subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐻𝑅𝑦𝐻𝑥𝑦\displaystyle-\langle 2\lambda^{2}H,\nabla^{\perp}_{\partial x}H\rangle-R(\partial y,H,\partial x,\partial y)
=2λλx|H|212λ2x(|H|2)xB(y,y),H+yB(x,y),Habsent2𝜆𝜆𝑥superscript𝐻212superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐵𝑥𝑦𝐻\displaystyle=2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial x}|H|^{2}-\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2})-\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle+\langle\nabla^{\perp}_{\partial y}B(\partial x,\partial y),H\rangle
R(y,H,x,y).𝑅𝑦𝐻𝑥𝑦\displaystyle-R(\partial y,H,\partial x,\partial y).

From the Codazzi equation

yB(x,\displaystyle\langle\nabla^{\perp}_{\partial y}B(\partial x, y),H\displaystyle\partial y),H\rangle
=(yB)(x,y),H+B(yx,y),H+B(x,yy),Habsentsubscriptsuperscriptperpendicular-to𝑦𝐵𝑥𝑦𝐻𝐵subscript𝑦𝑥𝑦𝐻𝐵𝑥subscript𝑦𝑦𝐻\displaystyle=\langle(\nabla^{\perp}_{\partial y}B)(\partial x,\partial y),H\rangle+\langle B(\nabla_{\partial y}\partial x,\partial y),H\rangle+\langle B(\partial x,\nabla_{\partial y}\partial y),H\rangle
=xB(y,y),H2B(xy,y),H+R(y,x,H,y)absentsubscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻2𝐵subscript𝑥𝑦𝑦𝐻𝑅𝑦𝑥𝐻𝑦\displaystyle=\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle-2\langle B(\nabla_{\partial x}\partial y,\partial y),H\rangle+R(\partial y,\partial x,H,\partial y)
+B(yx,y),H+B(x,yy),H,𝐵subscript𝑦𝑥𝑦𝐻𝐵𝑥subscript𝑦𝑦𝐻\displaystyle+\langle B(\nabla_{\partial y}\partial x,\partial y),H\rangle+\langle B(\partial x,\nabla_{\partial y}\partial y),H\rangle,

therefore

A𝐴\displaystyle A =2λλx|H|212λ2x(|H|2)xB(y,y),H+xB(y,y),Habsent2𝜆𝜆𝑥superscript𝐻212superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻subscriptsuperscriptperpendicular-to𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻\displaystyle=2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial x}|H|^{2}-\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2})-\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle+\langle\nabla^{\perp}_{\partial x}B(\partial y,\partial y),H\rangle
B(xy,y),H+B(x,yy),H+R(y,x,H,y)R(y,H,x,y)𝐵subscript𝑥𝑦𝑦𝐻𝐵𝑥subscript𝑦𝑦𝐻𝑅𝑦𝑥𝐻𝑦𝑅𝑦𝐻𝑥𝑦\displaystyle-\langle B(\nabla_{\partial x}\partial y,\partial y),H\rangle+\langle B(\partial x,\nabla_{\partial y}\partial y),H\rangle+R(\partial y,\partial x,H,\partial y)-R(\partial y,H,\partial x,\partial y)
=2λλx|H|212λ2x(|H|2)B(1λ(λyx+λxy),y),Habsent2𝜆𝜆𝑥superscript𝐻212superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2𝐵1𝜆𝜆𝑦𝑥𝜆𝑥𝑦𝑦𝐻\displaystyle=2\lambda\frac{\partial\lambda}{\partial x}|H|^{2}-\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2})-\langle B(\tfrac{1}{\lambda}(\tfrac{\partial\lambda}{\partial y}\partial x+\tfrac{\partial\lambda}{\partial x}\partial y),\partial y),H\rangle
+B(1λ(λxx+λyy),x),H𝐵1𝜆𝜆𝑥𝑥𝜆𝑦𝑦𝑥𝐻\displaystyle+\langle B(\tfrac{1}{\lambda}(-\tfrac{\partial\lambda}{\partial x}\partial x+\tfrac{\partial\lambda}{\partial y}\partial y),\partial x),H\rangle
=12λ2x(|H|2).absent12superscript𝜆2subscript𝑥superscript𝐻2\displaystyle=-\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{x}(|H|^{2}).

Identical arguments for the imaginary part B𝐵B, using (2), yield

B𝐵\displaystyle B =12λ2y(|H|2).absent12superscript𝜆2subscript𝑦superscript𝐻2\displaystyle=\frac{1}{2}\lambda^{2}\partial_{y}(|H|^{2}).

Remark 4.

If ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) is a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature, M2superscript𝑀2M^{2} oriented. Then B(z,z),Hdz2𝐵𝑧𝑧𝐻𝑑superscript𝑧2\langle B(\partial z,\partial z),H\rangle dz^{2} is globally defined and, if M2superscript𝑀2M^{2} has no pseudo-umbilical point, it is equal to 14dz214𝑑superscript𝑧2\frac{1}{4}dz^{2} and therefore M2superscript𝑀2M^{2} is an affine manifold.

Corollary 9.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature, M2superscript𝑀2M^{2} oriented. If M2superscript𝑀2M^{2} is not pseudo-umbilical then its pseudo-umbilical points are isolated.

Combining Theorem 3 with [6, Lemma 1 page 59], yields

Theorem 4.

Let ϕ:(M2,g)(Nn,h):italic-ϕsuperscript𝑀2𝑔superscript𝑁𝑛\phi:(M^{2},g)\to(N^{n},h) be a proper-biharmonic Riemannian immersion with constant mean curvature H𝐻H. If M2superscript𝑀2M^{2} is a topological sphere 𝕊2superscript𝕊2\mathbb{S}^{2} then M𝑀M is pseudo-umbilical.

Proof.

Since B(z,z),H=0𝐵𝑧𝑧𝐻0\langle B(\partial z,\partial z),H\rangle=0, we have

B(x,x)B(y,y),H=0 and B(x,y),H=0,𝐵𝑥𝑥𝐵𝑦𝑦𝐻0 and 𝐵𝑥𝑦𝐻0\displaystyle\langle B(\partial x,\partial x)-B(\partial y,\partial y),H\rangle=0\mbox{ and }\,\langle B(\partial x,\partial y),H\rangle=0,

which is equivalent to

AH(x),x=AH(y),y and AH(x),y=AH(y),x=0.subscript𝐴𝐻𝑥𝑥subscript𝐴𝐻𝑦𝑦 and subscript𝐴𝐻𝑥𝑦subscript𝐴𝐻𝑦𝑥0\displaystyle\langle A_{H}(\partial x),\partial x\rangle=\langle A_{H}(\partial y),\partial y\rangle\mbox{ and }\,\langle A_{H}(\partial x),\partial y\rangle=\langle A_{H}(\partial y),\partial x\rangle=0.

References

  • [1] P. Baird, E. Loubeau and C. Oniciuc, Harmonic and biharmonic maps from surfaces, Contemporary Mathematics 542 (2011), 223–230.
  • [2] D. Fetcu and A. L. Pinheiro, Biharmonic surfaces with parallel mean curvature in complex space forms, preprint arXiv: 1303.4279v1.
  • [3] H. Hopf, Differential geometry in the large, Lecture Notes in Mathematics 1000, Springer-Verlag (1983).
  • [4] G. Y. Jiang, 2-Harmonic maps and their first and second variational formulas, Chin. Ann. Math., Ser. A 7(4) (1986), 389–402.
  • [5] G. Y. Jiang, The conservation law for 2-harmonic maps between Riemannian manifolds, Acta Math. Sinica 30 (1987), 220–225.
  • [6] M. Kotani, A decomposition theorem of 222-type immersions, Nagoya Math. J. 118 (1990), 55–64.
  • [7] E. Loubeau, S. Montaldo and C. Oniciuc, The stress-energy tensor for biharmonic maps, Math. Zeit. 259 (2008), 503–524.
  • [8] S. Montaldo and C. Oniciuc, A short survey on biharmonic maps between Riemannian manifolds, Rev. Un. Mat. Argentina 47 (2) (2006), 1–22.
  • [9] Y.-L. Ou and Z.-P. Wang, Constant mean curvature and totally umbilical biharmonic surfaces in 333-dimensional geometries, J. Geom. Phys. 61 (2011), 1845–1853.
  • [10] T. Sasahara, Biharmonic Lagrangian surfaces of constant mean curvature in complex space forms, Glasg. Math. J. 49 (2007), 497–507.