2 A solution of nonlinear equations
We shall need
functions
β¨ β¦ . β© n : V n β V , n = 2 , 3 , β¦ , \langle\ldots.\rangle_{n}:{V}^{n}\to V,\quad n=2,3,\ldots,
defined for v 1 , β¦ , v n β V subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
π v_{1},\ldots,v_{n}\in V by
β¨ v 1 , β¦ , v n β© n = β r = 1 n ( β 1 ) n β r β β i 1 < β¦ < i r p n β ( v i 1 + β¦ + v i r ) . subscript subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
π superscript subscript π 1 π superscript 1 π π subscript subscript π 1 β¦ subscript π π subscript π π subscript π£ subscript π 1 β¦ subscript π£ subscript π π \displaystyle\langle v_{1},\ldots,v_{n}\rangle_{n}=\sum_{r=1}^{n}(-1)^{n-r}\sum_{i_{1}<\ldots<i_{r}}p_{n}(v_{i_{1}}+\ldots+v_{i_{r}}).
(7)
One can show [3 ] that β¨ v 1 , β¦ , v n β© n subscript subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
π \langle v_{1},\ldots,v_{n}\rangle_{n} is an n β limit-from π n- linear symmetric function.
From (7 ) it follows
β¨ v , β¦ , v β© n = n ! β p n β ( v ) , subscript π£ β¦ π£
π π subscript π π π£ \displaystyle\langle v,\ldots,v\rangle_{n}={n!}p_{n}(v),
Then equation (6 ) takes the form
v = w 0 + β n = 2 β 1 n ! β β¨ v , β¦ , v β© n . π£ subscript π€ 0 superscript subscript π 2 1 π subscript π£ β¦ π£
π \displaystyle v=w_{0}+\sum_{n=2}^{\infty}\frac{1}{n!}\langle v,\ldots,v\rangle_{n}.
(8)
For I = ( i 1 , β¦ , i n ) πΌ subscript π 1 β¦ subscript π π I=(i_{1},\ldots,i_{n}) we denote v I = ( v i 1 , β¦ , v i n ) . subscript π£ πΌ subscript π£ subscript π 1 β¦ subscript π£ subscript π π v_{I}=(v_{i_{1}},\ldots,v_{i_{n}}).
To solve equation (8 ) we introduce a family of functions
β¨ β¦ . β© : V m β V , m = 2 , 3 , β¦ , \langle\ldots.\rangle:{V}^{m}\to V,\qquad m=2,3,\ldots,
recursively defined by
β¨ v 1 , β¦ , v m β© = β n = 2 β 1 n ! β β I 1 βͺ β¦ βͺ I n = ( 1 β β¦ β m ) β¨ β¨ v I 1 β© , β¨ v I 2 β© , β¦ , β¨ v I n β© β© n , subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
superscript subscript π 2 1 π subscript subscript πΌ 1 β¦ subscript πΌ π 1 β¦ π subscript delimited-β¨β© subscript π£ subscript πΌ 1 delimited-β¨β© subscript π£ subscript πΌ 2 β¦ delimited-β¨β© subscript π£ subscript πΌ π
π \displaystyle\langle v_{1},\ldots,v_{m}\rangle=\sum_{n=2}^{\infty}\frac{1}{n!}\sum_{I_{1}\cup\ldots\cup I_{n}=(1\ldots m)}\langle\langle v_{I_{1}}\rangle,\langle v_{I_{2}}\rangle,\ldots,\langle v_{I_{n}}\rangle\rangle_{n},
(9)
where I i , i = 1 , β¦ , n , formulae-sequence subscript πΌ π π
1 β¦ π
I_{i},i=1,\ldots,n, is an increasing multi-index , I i β© I j = β
, subscript πΌ π subscript πΌ π I_{i}\cap I_{j}=\emptyset, β¨ v β© = v , delimited-β¨β© π£ π£ \langle v\rangle=v, and for
I = ( i 1 , β¦ , i n ) πΌ subscript π 1 β¦ subscript π π I=(i_{1},\ldots,i_{n}) β¨ v I β© = β¨ v i 1 , β¦ , v i n β© . delimited-β¨β© subscript π£ πΌ subscript π£ subscript π 1 β¦ subscript π£ subscript π π
\langle v_{I}\rangle=\langle v_{i_{1}},\ldots,v_{i_{n}}\rangle.
It is easy to prove by induction that β¨ v 1 , β¦ , v m β© subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
\langle v_{1},\ldots,v_{m}\rangle is an m β limit-from π m- linear symmetric function.
For m = 2 π 2 m=2 and m = 3 π 3 m=3 we have
β¨ v 1 , v 2 β© = β¨ v 1 , v 2 β© 2 , subscript π£ 1 subscript π£ 2
subscript subscript π£ 1 subscript π£ 2
2 \displaystyle\langle v_{1},v_{2}\rangle=\langle v_{1},v_{2}\rangle_{2},
β¨ v 1 , v 2 , v 3 β© = β¨ β¨ v 1 , v 2 β© 2 , v 3 β© 2 + β¨ β¨ v 1 , v 3 β© 2 , v 2 β© 2 + β¨ β¨ v 2 , v 3 β© 2 , v 1 β© 2 + β¨ v 1 , v 2 , v 3 β© 3 . subscript π£ 1 subscript π£ 2 subscript π£ 3
subscript subscript subscript π£ 1 subscript π£ 2
2 subscript π£ 3
2 subscript subscript subscript π£ 1 subscript π£ 3
2 subscript π£ 2
2 subscript subscript subscript π£ 2 subscript π£ 3
2 subscript π£ 1
2 subscript subscript π£ 1 subscript π£ 2 subscript π£ 3
3 \displaystyle\langle v_{1},v_{2},v_{3}\rangle=\langle\langle v_{1},v_{2}\rangle_{2},v_{3}\rangle_{2}+\langle\langle v_{1},v_{3}\rangle_{2},v_{2}\rangle_{2}+\langle\langle v_{2},v_{3}\rangle_{2},v_{1}\rangle_{2}+\langle v_{1},v_{2},v_{3}\rangle_{3}.
Let P i 1 β β¦ β i n m : V m β V m β n + 1 , m β₯ 2 , 1 β€ i 1 < β¦ < i n β€ m , : subscript superscript π π subscript π 1 β¦ subscript π π formulae-sequence β superscript π π superscript π π π 1 formulae-sequence π 2 1 subscript π 1 β¦ subscript π π π P^{m}_{i_{1}\ldots i_{n}}:V^{m}\to V^{m-n+1},m\geq 2,1\leq i_{1}<\ldots<i_{n}\leq m, be defined by
P i 1 β β¦ β i n m β ( v 1 , β¦ , v m ) = ( β¨ v i 1 , β¦ β v i n β© n , v 1 , β¦ , v ^ i 1 , β¦ , v ^ i n , β¦ , v m ) , subscript superscript π π subscript π 1 β¦ subscript π π subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π subscript subscript π£ subscript π 1 β¦ subscript π£ subscript π π
π subscript π£ 1 β¦ subscript ^ π£ subscript π 1 β¦ subscript ^ π£ subscript π π β¦ subscript π£ π \displaystyle P^{m}_{i_{1}\ldots i_{n}}(v_{1},\ldots,v_{m})=(\langle v_{i_{1}},\ldots{v}_{i_{n}}\rangle_{n},v_{1},\ldots,\widehat{v}_{i_{1}},\ldots,\widehat{v}_{i_{n}},\ldots,v_{m}),
where v ^ ^ π£ \widehat{v} means that v π£ {v} is omitted.
If v β V π£ π v\in V is given by
v = P I s n s β β¦ β P I 2 m β n 1 + 1 β P I 1 m β ( v 1 , β¦ , v m ) π£ subscript superscript π subscript π π subscript πΌ π β¦ subscript superscript π π subscript π 1 1 subscript πΌ 2 subscript superscript π π subscript πΌ 1 subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π \displaystyle v=P^{n_{s}}_{I_{s}}\ldots P^{m-n_{1}+1}_{I_{2}}P^{m}_{I_{1}}(v_{1},\ldots,v_{m})
(10)
for some I 1 = ( i 1 1 , β¦ , i n 1 1 ) , I 2 = ( i 1 2 , β¦ , i n 2 2 ) , β¦ , I s = ( i 1 s , β¦ , i n s s ) , n 1 + β¦ + n s β s + 1 = m , formulae-sequence subscript πΌ 1 superscript subscript π 1 1 β¦ subscript superscript π 1 subscript π 1 formulae-sequence subscript πΌ 2 subscript superscript π 2 1 β¦ subscript superscript π 2 subscript π 2 β¦
formulae-sequence subscript πΌ π subscript superscript π π 1 β¦ subscript superscript π π subscript π π subscript π 1 β¦ subscript π π π 1 π I_{1}=(i_{1}^{1},\ldots,i^{1}_{n_{1}}),I_{2}=(i^{2}_{1},\ldots,i^{2}_{n_{2}}),\ldots,I_{s}=(i^{s}_{1},\ldots,i^{s}_{n_{s}}),n_{1}+\ldots+n_{s}-s+1=m, we say that v π£ v is a descendant of ( v 1 , β¦ , v m ) . subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π (v_{1},\ldots,v_{m}).
The functions β¨ v 1 , v 2 β© subscript π£ 1 subscript π£ 2
\langle v_{1},v_{2}\rangle and β¨ v 1 , v 2 , v 3 β© subscript π£ 1 subscript π£ 2 subscript π£ 3
\langle v_{1},v_{2},v_{3}\rangle are given by the sums of all the descendants of their arguments.
Assume that β¨ v 1 , β¦ , v k β© , k < m , subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
π
π \langle v_{1},\ldots,v_{k}\rangle,k<m, is given by the sum of all the descendants of ( v 1 , β¦ , v k ) . subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π (v_{1},\ldots,v_{k}).
Each descendant of ( v 1 , β¦ , v m ) subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π (v_{1},\ldots,v_{m}) can be written as
β¨ d 1 β ( v I i 1 ) , d 2 β ( v I i 2 ) , β¦ , d n β ( v I i n ) β© n , subscript subscript π 1 subscript π£ subscript πΌ subscript π 1 subscript π 2 subscript π£ subscript πΌ subscript π 2 β¦ subscript π π subscript π£ subscript πΌ subscript π π
π \displaystyle\langle d_{1}(v_{I_{i_{1}}}),d_{2}(v_{I_{i_{2}}}),\ldots,d_{n}(v_{I_{i_{n}}})\rangle_{n},
(11)
for some n β₯ 2 π 2 n\geq 2 and I i 1 βͺ β¦ βͺ I i n = ( 1 , β¦ , m ) , subscript πΌ subscript π 1 β¦ subscript πΌ subscript π π 1 β¦ π {I_{i_{1}}\cup\ldots\cup I_{i_{n}}=(1,\ldots,m)},
where I i k subscript πΌ subscript π π I_{i_{k}} is an increasing multi-index, d k β ( v I i k ) subscript π π subscript π£ subscript πΌ subscript π π d_{k}(v_{I_{i_{k}}}) is a descendant of v I i k , k = 1 , β¦ , n . formulae-sequence subscript π£ subscript πΌ subscript π π π
1 β¦ π
v_{I_{i_{k}}},k=1,\ldots,n.
It is easy to show that for k β l π π k\neq l I i k β© I i l = β
. subscript πΌ subscript π π subscript πΌ subscript π π I_{i_{k}}\cap I_{i_{l}}=\emptyset.
Then summing all the different functions (11 ) we get the right-hand side of (9 ).
Thus, we have proved that β¨ v 1 , β¦ , v m β© subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
\langle v_{1},\ldots,v_{m}\rangle is given by the sum of all the descendants of ( v 1 , β¦ , v m ) . subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π (v_{1},\ldots,v_{m}).
Each descendant can be represented by a diagram. In this diagram an element of V π V is represented by the line segment Β . A product β¨ v 1 , β¦ , v n β© n subscript subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
π \langle v_{1},\ldots,v_{n}\rangle_{n} is represented by the vertex joining the line segments for v 1 , β¦ , v n subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
v_{1},\ldots,{v}_{n} and β¨ v 1 , β¦ , v n β© n . subscript subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
π \langle v_{1},\ldots,v_{n}\rangle_{n}. The general rule should be clear from FigureΒ 1.Here we show the diagram for
P i β j m β ( v 1 , β¦ , v m ) = ( β¨ v i , v j β© 2 , v 1 , β¦ , v ^ i , β¦ , v ^ j , β¦ , v m ) . subscript superscript π π π π subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π subscript subscript π£ π subscript π£ π
2 subscript π£ 1 β¦ subscript ^ π£ π β¦ subscript ^ π£ π β¦ subscript π£ π P^{m}_{ij}(v_{1},\ldots,v_{m})=(\langle v_{i},{v}_{j}\rangle_{2},v_{1},\ldots,\widehat{v}_{i},\ldots,\widehat{v}_{j},\ldots,v_{m}).
The points labeled by 1 , β¦ , m 1 β¦ π
1,\ldots,m represent the ends of the lines v 1 , β¦ , v m . subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π
v_{1},\ldots,v_{m}. Using this prescription, one can consecutively draw the diagrams for
P I 1 n 1 β ( v 1 , β¦ , v m ) , P I 2 n 2 β P I 1 n 1 β ( v 1 , β¦ , v m ) , β¦ , v subscript superscript π subscript π 1 subscript πΌ 1 subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π subscript superscript π subscript π 2 subscript πΌ 2 subscript superscript π subscript π 1 subscript πΌ 1 subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π β¦ π£
P^{n_{1}}_{I_{1}}(v_{1},\ldots,v_{m}),\\
P^{n_{2}}_{I_{2}}P^{n_{1}}_{I_{1}}(v_{1},\ldots,v_{m}),\ldots,v (10 ).
The diagram for v π£ v has m + 1 π 1 m+1 external lines.
The auxiliary points 1 , β¦ , m 1 β¦ π
1,\ldots,m are removed.
Ξ v i subscript π£ π v_{i} v j subscript π£ π v_{j} β¨ v i , v j β© 2 subscript subscript π£ π subscript π£ π
2 \langle v_{i},v_{j}\rangle_{2} 1 1 1 i π i j π j m π m
Figure 1. Diagram for P i β j m β ( v 1 , β¦ , v m ) . subscript superscript π π π π subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π P^{m}_{ij}(v_{1},\ldots,v_{m}).
For v 1 = β¦ = v m = w 0 subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π subscript π€ 0 v_{1}=\ldots=v_{m}=w_{0} equation (9 ) reads
β¨ w 0 m β© = β n = 2 β 1 n ! β β s 1 + β¦ + s n = m m ! s 1 ! β β¦ β s n ! β β¨ β¨ w 0 s 1 β© , β¦ , β¨ w 0 s n β© β© n , delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 π superscript subscript π 2 1 π subscript subscript π 1 β¦ subscript π π π π subscript π 1 β¦ subscript π π subscript delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 subscript π 1 β¦ delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 subscript π π
π \displaystyle\langle w_{0}^{m}\rangle=\sum_{n=2}^{\infty}\frac{1}{n!}\sum_{s_{1}+\ldots+s_{n}=m}\frac{m!}{s_{1}!\ldots s_{n}!}\langle\langle w_{0}^{s_{1}}\rangle,\ldots,\langle w_{0}^{s_{n}}\rangle\rangle_{n},
(12)
where β¨ w 0 r β© = β¨ w 0 , β¦ , w 0 β r β© . delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 π delimited-β¨β© subscript β subscript π€ 0 β¦ subscript π€ 0
π \langle w_{0}^{r}\rangle=\langle\underbrace{w_{0},\ldots,w_{0}}_{r}\rangle.
We find that a solution of equation (8 ) is given by
v = β¨ e w 0 β© , π£ delimited-β¨β© superscript π subscript π€ 0 \displaystyle v=\langle e^{w_{0}}\rangle,
(13)
where
β¨ e w 0 β© = β k = 0 β 1 k ! β β¨ w 0 k β© , β¨ w 0 0 β© = 0 . formulae-sequence delimited-β¨β© superscript π subscript π€ 0 superscript subscript π 0 1 π delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 π delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 0 0 \displaystyle\langle e^{w_{0}}\rangle=\sum_{k=0}^{\infty}\frac{1}{k!}\langle w_{0}^{k}\rangle,\quad\langle w_{0}^{0}\rangle=0.
Indeed, substituting (13 ) in (8 ), we get
β m = 2 β 1 m ! β β¨ w 0 m β© = β m = 2 β β n = 2 β 1 n ! β β s 1 + β¦ + s n = m 1 s 1 ! β β¦ β s n ! β β¨ β¨ w 0 s 1 β© , β¦ , β¨ w 0 s n β© β© n . superscript subscript π 2 1 π delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 π superscript subscript π 2 superscript subscript π 2 1 π subscript subscript π 1 β¦ subscript π π π 1 subscript π 1 β¦ subscript π π subscript delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 subscript π 1 β¦ delimited-β¨β© superscript subscript π€ 0 subscript π π
π \displaystyle\sum_{m=2}^{\infty}\frac{1}{m!}\langle w_{0}^{m}\rangle=\sum_{m=2}^{\infty}\sum_{n=2}^{\infty}\frac{1}{n!}\sum_{s_{1}+\ldots+s_{n}=m}\frac{1}{s_{1}!\ldots s_{n}!}\langle\langle w_{0}^{s_{1}}\rangle,\ldots,\langle w_{0}^{s_{n}}\rangle\rangle_{n}.
To conclude the proof, it remains to use (12 ).
Let
ΞΎ = ΞΎ 0 + β n = 2 β Ο΅ n n ! β ΞΎ n π subscript π 0 superscript subscript π 2 subscript italic-Ο΅ π π superscript π π \displaystyle\xi=\xi_{0}+\sum_{n=2}^{\infty}\frac{\epsilon_{n}}{n!}\xi^{n}
be an equation,
where ΞΎ , ΞΎ 0 β β , π subscript π 0
β \xi,\xi_{0}\in\mathbb{R}, Ο΅ n subscript italic-Ο΅ π \epsilon_{n} is defined as 0 0 if β¨ v , β¦ , v β© n = 0 , subscript π£ β¦ π£
π 0 \langle v,\ldots,v\rangle_{n}=0, and otherwise Ο΅ n = 1 . subscript italic-Ο΅ π 1 \epsilon_{n}=1. Let g : β β β : π β β β g:\mathbb{R}\to\mathbb{R} be defined by
g β ( ΞΎ ) = ΞΎ β β n = 2 β Ο΅ n n ! β ΞΎ n , π π π superscript subscript π 2 subscript italic-Ο΅ π π superscript π π g(\xi)=\xi-\sum_{n=2}^{\infty}\frac{\epsilon_{n}}{n!}\xi^{n},
and let g β 1 β ( ΞΎ ) = β m = 1 β a m β ΞΎ m superscript π 1 π superscript subscript π 1 subscript π π superscript π π g^{-1}(\xi)=\sum_{m=1}^{\infty}a_{m}\xi^{m} be the inverse function of g . π g. Then
β¨ e ΞΎ β© = β m = 1 β a m β ΞΎ m , delimited-β¨β© superscript π π superscript subscript π 1 subscript π π superscript π π \langle e^{\xi}\rangle=\sum_{m=1}^{\infty}a_{m}\xi^{m},
where β¨ ΞΎ , β¦ , ΞΎ β© n = ΞΎ n , subscript π β¦ π
π superscript π π \langle\xi,\ldots,\xi\rangle_{n}=\xi^{n}, and therefore
the number of the descendants of ( v 1 , β¦ , v m ) subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π (v_{1},\ldots,v_{m}) is given by m ! β a m . π subscript π π m!a_{m}.
3 The Yang-Mills field equations
Let x = ( x 0 , x 1 , x 2 , x 3 ) π₯ superscript π₯ 0 superscript π₯ 1 superscript π₯ 2 superscript π₯ 3 x=(x^{0},x^{1},x^{2},x^{3}) be space-time coordinates, Ξ· ΞΌ β Ξ½ = d β i β a β g β ( 1 , β 1 , β 1 , β 1 ) superscript π π π π π π π 1 1 1 1 \eta^{\mu\nu}=diag(1,-1,-1,-1) the metric tensor and β‘ = β ΞΌ β ΞΌ . β‘ superscript π subscript π \Box=\partial^{\mu}\partial_{\mu}.
The pure Yang-Mills equations in the Lorentz gauge
β ΞΌ A ΞΌ = 0 superscript π subscript π΄ π 0 \partial^{\mu}A_{\mu}=0 read [4 ]
β‘ β A Ξ½ + [ A ΞΌ , ( β Ξ½ A ΞΌ β β ΞΌ A Ξ½ + [ A ΞΌ , A Ξ½ ] ) ] β β ΞΌ [ A ΞΌ , A Ξ½ ] = 0 , β‘ subscript π΄ π superscript π΄ π subscript π subscript π΄ π subscript π subscript π΄ π subscript π΄ π subscript π΄ π superscript π subscript π΄ π subscript π΄ π 0 \displaystyle\Box A_{\nu}+[A^{\mu},(\partial_{\nu}A_{\mu}-\partial_{\mu}A_{\nu}+[A_{\mu},A_{\nu}])]-\partial^{\mu}[A_{\mu},A_{\nu}]=0,
(14)
where A ΞΌ β ( x ) subscript π΄ π π₯ A_{\mu}(x) is a non-Abelian gauge field.
For u 0 = 0 , F 0 = 0 , v = A Ξ½ β d β x Ξ½ , formulae-sequence subscript π’ 0 0 formulae-sequence subscript πΉ 0 0 π£ subscript π΄ π π superscript π₯ π u_{0}=0,F_{0}=0,v=A_{\nu}dx^{\nu},
F 1 β ( v ) = β‘ β A Ξ½ β d β x Ξ½ , F 2 β ( v ) = ( β ΞΌ [ A ΞΌ , A Ξ½ ] β [ A ΞΌ , ( β Ξ½ A ΞΌ β β ΞΌ A Ξ½ ) ] ) β d β x Ξ½ , formulae-sequence subscript πΉ 1 π£ β‘ subscript π΄ π π superscript π₯ π subscript πΉ 2 π£ superscript π subscript π΄ π subscript π΄ π superscript π΄ π subscript π subscript π΄ π subscript π subscript π΄ π π superscript π₯ π \displaystyle F_{1}(v)=\Box A_{\nu}dx^{\nu},\quad F_{2}(v)=(\partial^{\mu}[A_{\mu},A_{\nu}]-[A^{\mu},(\partial_{\nu}A_{\mu}-\partial_{\mu}A_{\nu})])dx^{\nu},
F 3 β ( v ) = β [ A ΞΌ , [ A ΞΌ , A Ξ½ ] ] β d β x Ξ½ subscript πΉ 3 π£ superscript π΄ π subscript π΄ π subscript π΄ π π superscript π₯ π \displaystyle F_{3}(v)=-[A^{\mu},[A_{\mu},A_{\nu}]]dx^{\nu}
and F n β ( v ) = 0 , n β₯ 4 , formulae-sequence subscript πΉ π π£ 0 π 4 F_{n}(v)=0,n\geq 4, equations (14 ) are identified with (2 ).
The general solution v 0 = A 0 β Ξ½ β d β x Ξ½ subscript π£ 0 subscript π΄ 0 π π superscript π₯ π v_{0}=A_{0\nu}dx^{\nu} of the free equation
β‘ β v = 0 β‘ π£ 0 \displaystyle\Box v=0
is given by
v 0 = 1 4 β Ο β M β ( Ο ) + 1 4 β Ο β β β t β ( t β M β ( Ο ) ) , subscript π£ 0 1 4 π π π 1 4 π π‘ π‘ π π \displaystyle v_{0}=\frac{1}{4\pi}M(\psi)+\frac{1}{4\pi}\frac{\partial}{\partial t}(tM(\varphi)),
where
M β ( ΞΌ ) = β« S ΞΌ β ( x 1 + t β ΞΎ 1 , x 2 + t β ΞΎ 2 , x 3 + t β ΞΎ 3 ) β π Ο ΞΎ , π π subscript π π superscript π₯ 1 π‘ superscript π 1 superscript π₯ 2 π‘ superscript π 2 superscript π₯ 3 π‘ superscript π 3 differential-d subscript π π \displaystyle M(\mu)=\int_{S}\mu(x^{1}+t\xi^{1},x^{2}+t\xi^{2},x^{3}+t\xi^{3})d\sigma_{\xi},
ΞΎ 1 , ΞΎ 2 superscript π 1 superscript π 2
\xi^{1},\xi^{2} and ΞΎ 3 superscript π 3 \xi^{3} are coordinates on the unit sphere S π S , Ο ΞΎ subscript π π \sigma_{\xi} is the area element on S , π S, t = x 0 , π‘ superscript π₯ 0 t=x^{0},
v 0 β ( 0 , x 1 , x 2 , x 3 ) = Ο β ( x 1 , x 2 , x 3 ) , β v 0 β ( t , x 1 , x 2 , x 3 ) β t | t = 0 = Ο β ( x 1 , x 2 , x 3 ) . formulae-sequence subscript π£ 0 0 superscript π₯ 1 superscript π₯ 2 superscript π₯ 3 π superscript π₯ 1 superscript π₯ 2 superscript π₯ 3 evaluated-at subscript π£ 0 π‘ superscript π₯ 1 superscript π₯ 2 superscript π₯ 3 π‘ π‘ 0 π superscript π₯ 1 superscript π₯ 2 superscript π₯ 3 v_{0}(0,x^{1},x^{2},x^{3})=\varphi(x^{1},x^{2},x^{3}),\quad\left.\frac{\partial v_{0}(t,x^{1},x^{2},x^{3})}{\partial t}\right|_{t=0}=\psi(x^{1},x^{2},x^{3}).
A specific solution of the inhomogeneous equation
β‘ β v = β f β‘ π£ π \displaystyle\Box v=-f
reads [1 ]
β° β ( f ) = β 1 4 β Ο β β« 0 t Ο β π Ο β β« S f β ( t β Ο , x 1 + Ο β ΞΎ 1 , x 2 + Ο β ΞΎ 2 , x 3 + Ο β ΞΎ 3 ) β π Ο ΞΎ . β° π 1 4 π subscript superscript π‘ 0 π differential-d π subscript π π π‘ π superscript π₯ 1 π superscript π 1 superscript π₯ 2 π superscript π 2 superscript π₯ 3 π superscript π 3 differential-d subscript π π \displaystyle{\cal E}(f)=-\frac{1}{4\pi}\int^{t}_{0}\tau d\tau\int_{S}f(t-\tau,x^{1}+\tau\xi^{1},x^{2}+\tau\xi^{2},x^{3}+\tau\xi^{3})d\sigma_{\xi}.
We can rewrite equation (14 ) in the form (8 )
A = A 0 + β n = 2 β 1 n ! β β¨ A , β¦ , A β© n , π΄ subscript π΄ 0 superscript subscript π 2 1 π subscript π΄ β¦ π΄
π \displaystyle A=A_{0}+\sum_{n=2}^{\infty}\frac{1}{n!}\langle A,\ldots,A\rangle_{n},
(15)
where A = A Ξ½ β d β x Ξ½ , π΄ subscript π΄ π π superscript π₯ π A=A_{\nu}dx^{\nu}, A 0 = A 0 β Ξ½ β d β x Ξ½ . subscript π΄ 0 subscript π΄ 0 π π superscript π₯ π A_{0}=A_{0\nu}dx^{\nu}.
Combining (15 ),(8 ) and (13 ), we get
A = β¨ e A 0 β© . π΄ delimited-β¨β© superscript π subscript π΄ 0 \displaystyle A=\langle e^{A_{0}}\rangle.
For example, the O β ( A 0 3 ) π superscript subscript π΄ 0 3 O(A_{0}^{3}) contribution in A π΄ A is given by
1 6 β β¨ A 0 , A 0 , A 0 β© = 1 2 β β¨ β¨ A 0 , A 0 β© 2 , A 0 β© 2 + 1 6 β β¨ A 0 , A 0 , A 0 β© 3 . 1 6 subscript π΄ 0 subscript π΄ 0 subscript π΄ 0
1 2 subscript subscript subscript π΄ 0 subscript π΄ 0
2 subscript π΄ 0
2 1 6 subscript subscript π΄ 0 subscript π΄ 0 subscript π΄ 0
3 \displaystyle\frac{1}{6}\langle A_{0},A_{0},A_{0}\rangle=\frac{1}{2}\langle\langle A_{0},A_{0}\rangle_{2},A_{0}\rangle_{2}+\frac{1}{6}\langle A_{0},A_{0},A_{0}\rangle_{3}.
The diagram for β¨ β¨ A 0 , A 0 β© 2 , A 0 β© 2 subscript subscript subscript π΄ 0 subscript π΄ 0
2 subscript π΄ 0
2 \langle\langle A_{0},A_{0}\rangle_{2},A_{0}\rangle_{2} is depicted in Figure 2. Here the Yang-Mills fields are represented by wavy lines.
Ξ β¨ β¨ A 0 , A 0 β© 2 , A 0 β© 2 subscript subscript subscript π΄ 0 subscript π΄ 0
2 subscript π΄ 0
2 \langle\langle A_{0},A_{0}\rangle_{2},A_{0}\rangle_{2} A 0 subscript π΄ 0 A_{0} A 0 subscript π΄ 0 A_{0} A 0 subscript π΄ 0 A_{0}
Figure 2. Diagram for β¨ β¨ A 0 , A 0 β© 2 , A 0 β© 2 subscript subscript subscript π΄ 0 subscript π΄ 0
2 subscript π΄ 0
2 \langle\langle A_{0},A_{0}\rangle_{2},A_{0}\rangle_{2}